Δυτικά της Λήμνου και βορείως Μεταξουργείου

Κάποιος άνοιξε το καπάκι του κοινωνικού και πολιτικού βόθρου και έχουμε υπερχείλιση

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιιδώτη

Σε πανεθνική μετάδοση, τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, κοινωνικά δίκτυα, κόμματα, μεταφέρουν και στην τελευταία σπιθαμή του Έθνους, όπου γης, την μπόχα από τη σαπίλα του «καλλιτεχνικού κόσμου», της πολιτικής αλλά και κομματιών της Δικαιοσύνης. Ζαλισμένος ο όχλος από τις αναθυμιάσεις και την προσδοκία του αίματος και της ηδονής, να βλέπουν επωνύμους να ξεφτιλίζονται, να πέφτουν και να παλεύουν μέσα στη λάσπη, παθαίνουν εθισμό μπροστά στο θέαμα που έχει απ’ όλα, σεξ, διαστροφή, έγκλημα, πολιτικές εμπλοκές, αληθείς ή εικαζόμενες κατηγορίες για συγκάλυψη, τηλεμαχίες. Και ακόμη δεν έχει ανοίξει το καπάκι του βόθρου της κυρίως πολιτικής και κομματικής ζωής, της δημοσιογραφίας.

Κραταιά «γουρούνια» τρώνε τα νύχια τους ως το κρέας από την αγωνία μη μία ή ένας αρχίσει το ντόμινο των αποκαλύψεων. Παράλληλα, όπως φαίνεται, ο Δημήτρης Κουφοντίνας κάνει στα αλήθεια, όχι όπως κάποιοι άλλοι παλιότερα, απεργία πείνας και έχει φτάσει στο τελευταίο σκαλί πριν από τον θάνατο, απαιτώντας τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, που όμως πια είναι μόνο φυλακή υποδίκων και όχι καταδίκων.

Η κυβέρνηση φαίνεται, ως αυτή τη στιγμή που γράφω τουλάχιστον, πως δεν είναι διατεθειμένη να υποκύψει. Δεν θα μπω στη συζήτηση περί του αιτήματος και της νομιμότητάς του ή μη. Σίγουρα πάντως ο Κουφοντίνας, αν θέλει, έχει μια επιλογή που δεν έδωσε σε κανένα από τα θύματά του: να ζήσει. Aυτό που είναι εντυπωσιακό είναι πως δεν υπάρχει ούτε ένας, μία (1) από την Αριστερά που να λέει στον Κουφοντίνα, «αφού το κράτος δεν υποχωρεί, ζήσε, δέξου φαγητό και να προσφύγεις στα δικαστήρια, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο». Ούτε ένας ούτε κόμμα ούτε δημοσιογράφος ούτε «διανοούμενος» ούτε φίλος του! Αν το έκανε κάποιος και μου διέφυγε, απολογούμαι.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Τσίπρας και όσοι κόπτονται, όταν γνωρίζουν πια την κρισιμότητα της κατάστασής του, δεν του απευθύνουν έκκληση να σταματήσει, να επιλέξει να ζήσει. Προφανώς έχουν άλλες προτεραιότητες και προσδοκίες. Είναι όμως φοβερό. Κάποιοι ονειρεύονται νέο 2008. Nομίζουν πως όλο αυτό αφορά την πλειοψηφία, η οποία όμως έχει άλλα προβλήματα και δεν συμμερίζεται επαναστατικές φαντασιώσεις. Τυχαίνει να πιστεύω, έτσι δεν θεωρώ αποδεκτή όποια απώλεια ζωής μπορεί να αποφευχθεί και δεν συμμερίζομαι την ευχέρεια που μοιράζουν ψόφους από δεξιά και αριστερά. Είναι και γιατί θέλω η νόμιμη τιμωρία να εκτιθεί ως το τέλος. Όμως, το να ελπίζουν μέσα τους οι ομοϊδεάτες σου να πεθάνεις, για να γίνεις πυροκροτητής, όπως νομίζουν, είναι άλλη μια απόδειξη σε ποια πλευρά κείται η βαρβαρότητα.

Πέρα από τον ορυμαγδό των αποκαλύψεων για τα σεξουαλικά εγκλήματα στον χώρο της τέχνης, που συνοδεύεται από καθημερινό αλληλο-λιντσάρισμα καταγγελλόντων και καταγγελλομένων, με τα φίλια μέσα και τα τρολ της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθούν να στρέψουν τον όχλο στη μία ή στην άλλη κατεύθυνση, πέρα από το τυχοδιωκτικό πολιτικό παιχνίδι της Αριστεράς, γύρω από τη ζωή ή τον απευκταίο θάνατο ενός κρατουμένου, υπάρχει η αληθινή ιεραρχία των πραγμάτων.

Όσο οι κάμερες κυνηγάνε τον Λιγνάδη και τους εκατέρωθεν συνηγόρους, το «Τσεσμέ» πλέει λίγα μίλια δυτικά της Λήμνου στα διεθνή ύδατα και θα περάσει ανοιχτά της Σκύρου, ακολουθούμενο από ολόκληρη αρμάδα, 83 τουρκικά πολεμικά σκάφη. Στο γκουβέρνο όλα καλά. Άλλωστε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ταραντίλης, που θυμίζει εκπληκτικά τον χαμένο αδελφό μόδιστρου ενός τηλεριάλιτι, κατάφερε σκληρό πλήγμα στον τουρκικό επεκτατισμό, ονομάζοντας τη NAVTEX «αχρείαστη». Για να μη θεωρηθεί, όμως, αυτή η κοφτερή σαν ξυραφάκι αποτρίχωσης δήλωσή του πρόκληση πολέμου, με τη σκληρή σαν κρούστα από κρεμ μπρουλέ επιθετικότητά της, χαμήλωσε τα μάτια και συμπλήρωσε πως ένα ερευνητικό πλοίο και η συνοδεία από ογδόντα τρία (83) τεμάχια, φρεγάτες, αντιτορπιλικά, υποβρύχια κ.λπ. «δεν συνδέονται με τις διερευνητικές». Δεν είναι καν 100 τα τουρκικά πολεμικά, βρε αδελφέ. Ας μην είμεθα υπερβολικοί και το κάνουμε ζήτημα, χαλώντας το κλίμα που έφτιαξε ο Ερντογάν, όταν εγκαλούσε τον Μητσοτάκη γιατί «σηκώνει κεφάλι». Έτσι ξεφύσηξαν με ανακούφιση στο παλάτι του Ερντογάν με τις χρυσές χέστρες και τα επίσης χρυσόχρωμα μαόνια γνωστού σχεδιαστή από το Ζεφύρι και βγάλανε τα σωσίβια τα πληρώματα του «Τσεσμέ» και της συνοδείας, ειδικά αφού βεβαιώθηκαν πως δεν θα παραιτηθεί η Μενδώνη, ούτε θα την παραιτήσουν.

Αυτό που συμβαίνει, αδέλφια, είναι άλλο ένα σύμπτωμα της αρρώστιας που λέγεται μαρασμός, παρακμή. Τα σημαντικά χάνονται μέσα στην οχλοβοή, στα θεάματα της αρένας, μέσα στον ορυμαγδό από αυτά που αυτομάτως θα έπρεπε να μπουν σε δεύτερο πλάνο, όταν ο εχθρός βγαίνει στη θάλασσα σε πανστρατιά. Φοβάμαι μην πάμε στην Κορσική, σε καμιά Πενταμερή με τον Αδόλφο της Αγκυρας, με μενού την Κύπρο και το Αιγαίο, βγουν τα χαΐρια κανενός «γουρουνιού» της πολιτικής και αντί να ασχολούμαστε με την εθνική κυριαρχία, ανταλλάσσουν ψόφους οι σημιτοπασόκοι με όλους τους υπολοίπους και περιμένει όλο το Έθνος, τρώγοντας πασατέμπο, να μάθει τις λεπτομέρειες και να μυρίσει τα λερωμένα σεντόνια σε ζωντανή μετάδοση. Εκτός αν βγει ο Ταραντίλης και πει πως ήταν έξοχος ο Ερντογάν με το καρό σακάκι του Ταμτάκου και τη σομόν γραβάτα, όταν θα ζητήσει πλέον από την Κορσική να έχουμε μισιακά και τη Δεσφίνα…

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση