Γιατί χαίρεται ο “Erdo” και χαμογελά πατέρα;

Ο πρώτος βέβαια που χαίρεται και χαμογελά στον ύπνο του, είναι ο Ιωάννης Μεταξάς. Αυτό γιατί οι φτυστοί πολιτικοί του γόνοι, τόσο ο Τούρκος προκαθήμενος, όσο και η Γερμανίδα Καγκελάριος, έχουν τους λόγους τους να χαίρονται, με τον πρώτο να είναι αυτός που, αν και το κρύβει, χαίρεται πιο πολύ. Όχι ότι η “μητέρα” και προξενήτρα αξόνων Μέρκελ, πάει πιο πίσω αφού πέτυχε για μια ακόμη φορά, να έχει του χεριού της, τα αποπαίδια, μέλη της Ε. Ε. μεταξύ των οποίων και το “El-Land-a”. Και δυστυχώς τη Γαλλία, που με τη στάση της στη Σύνοδο, απογοήτευσε πολλούς, όταν ο Μακρόν έβαλε πιο ψηλά από τα λεχθέντα του, τον Γαλλογερμανικό, μετά του Ερντογάν, άξονα.

Δεν επιθυμώ στο σημερινό σημείωμα να αντικρούσω τον Έλληνα πρωθυπουργό, πέραν του ότι το ιστορικό λάθος ήταν ότι δεν έθεσε βέτο, πριν ακόμη από τη Σύνοδο Κορυφής, με συγκεκριμένο και σαφές πλαίσιο. Κλιμάκωσης αλλά και αποκλιμάκωσης. Δηλαδή των προϋποθέσεων άρσης. Η Πολωνία με την Ουγγαρία, έθεσαν βέτο, ψέκασαν, σκούπισαν, τέλειωσαν και καθάρισαν.

Τα λέω όλα αυτά διότι κάποιο πουλάκι με σφύριξε ότι σε υψηλά Ελληνικά κλιμάκια συζητήθηκε η περίπτωση άσκησης βέτο. Οπότε λέω είναι ακόμη καιρός. Μπορεί να ασκηθεί την επόμενη φορά. Πήρε αναβολή για την επιβολή κυρώσεων η Τουρκία, ας πάρει και μια αναβολή, η άσκηση βέτο, από την Ελλάδα. Δεν χάλασε ο κόσμος για τρεις μήνες. Αν είναι και τόσοι αφού οφείλει να αλλάξει ο χρόνος της επόμενης Συνόδου Κορυφής. Να μη συμπέσει με τη 200η επέτειο της παλιγγενεσίας.

Όσον αφορά τώρα τους στίχους: “Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά κλπ.”, ήταν για την 25η Μαρτίου, πριν η 4 Αυγούστου εξαπατήσει τον ποιητή Μωραϊτίνη, και κάνει χρήση του ποιήματος, για τον εαυτό της. Αφού ήταν γνωστό ότι τον Αύγουστο, “ούτε “αψηλώσανε τα στάχυα” ούτε “όλα τα βράχια εγινήκαν ανθοβούνια”, όπως έγραφε ο ποιητής. Καθόσον αυτά γίνονται την άνοιξη.

Γιατί χαίρεται η κυρία Μέρκελ και χαμογελά; Διότι κατάφερε να εξαπατήσει τον Ελληνισμό, και όχι μόνο αυτόν αλλά και τον επιστήθιο φίλο της, το Γάλλο Πρόεδρο, που ειδικά αυτός, μάλλον δεν θα ήθελε και πολύ να αντισταθεί αφού πρόσθεσε ότι είναι ανοιχτός σε διάλογο με την Τουρκία. Απλά στο Γαλλογερμανικό άξονα προστέθηκε, κατόπιν ενεργειών της Μέρκελ, ένα γνώριμο, από τα παλιά, με τη Γερμανία, μέλος. Η Τουρκία. Η οποία δεν συμμετέχει στην Ε.Ε.. Πέραν αυτών η ίδια κυρία, χαίρεται και με την κουτοπονηρία της, να χρησιμεύσουν οι ΗΠΑ ως υπόδειγμα αλλά και ως πλυντήριο, περί των κυρώσεων, που κάθε άλλο παρά τιμούν, τις Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες.

Όσον για τον “Erdo”, αυτός έχει δύο λόγους να χαίρεται και να χαμογελά. Ο ένας είναι οι μη κυρώσεις που θα επιτρέψουν στο θαλάσσιο Αττίλα να επιστρέψει δριμύτερος, τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και ο δεύτερος είναι το “Ζήσε Μάρτη μου να φας τριφύλλι, συγνώμη, ήθελα να πω, να μαυρίσεις και να μαγαρίσεις τη 200η μας επέτειο”.

Παρόλα αυτά, αν και η γλώσσα του σώματος λέει άλλα, προσπαθεί να κρύψει τη χαρά του και τα χαμόγελα, ώστε να έχει να παίρνει, από τη μεροληπτική, όπως την ονομάζει, Ευρωπαϊκή Ένωση, στη σημερινή ανακοίνωση, το επί των Εξωτερικών Υπουργείο του.

Το μείζον είναι τι κάνουμε εμείς απέναντι στους δυο αυτούς επάξιους απογόνους του φασισμού. Τη Μέρκελ, πολιτική παρακόρη του Χίτλερ και τον Erdo, πολιτικό παραγιό του Κεμάλ.

Δύο νομίζω οφείλουν να είναι οι κινήσεις και οι πολιτικές. Η πρώτη είναι το δημοψήφισμα για τις σχέσεις μας με την Τουρκία, στο οποίο τα δώδεκα μίλια βρίσκονται στην πρώτη θέση. Με πρώτη φάση, την επέκταση στις πέντε γνωστές Ελληνίδες νήσους: Κρήτη, Κάσο, Κάρπαθο, Ρόδο και Καστελόριζο. Και ας πάει να κουρεύεται ο Τουρκικός φασισμός. Όσο υπάρχει ο ένστολος στόλος, ανησυχία για τη ζώνη αποκλεισμού δεν υφίσταται. Το μόνο που απομένει είναι η ανάπτυξη της ζώνης αυτής, να γίνεται πλέον στα 12 μίλια.

Η δεύτερη, αφορά στην άμεση κατάθεση στην Ε. Ε., πρότασης, ώστε να αλλάξει ο χρόνος της νέας Συνόδου Κορυφής. Γιατί αλλιώς, μια 200η επέτειο είχαμε, πάνε να μας τη μαυρίσουν, και αυτή. Αν αρνηθούν, να καταθέσουμε αναδρομική μομφή, κατά της σημερινής Προεδρίας της Ε. Ε..

Τα εμπνέομαι όλα αυτά, εν όψει της επιστροφής του θαλάσσιου Αττίλα, όσο και του επικείμενου επετειακού έτους 2021. Όπως και από το ότι αρκετή Μεγάλη Γερμανία, φάγαμε στη μάπα, επί οκτώ και πλέον συναπτές δεκαετίες. Καιρός να ορθώσουμε και εμείς το ιστορικό μας ανάστημα, αντί να είμαστε συνεχώς το κλοτσοσκούφι.

Χρήστος Κηπουρός
Militaire

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση