Περί ελευθερίας και παιδείας. Η 28η Οκτωβρίου των Ελλήνων

Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, σύσσωμος ο Ελληνικός λαός, μεθυσμένος από την άσβεστη φωτιά της ελευθερίας που καίει ανά τους αιώνες μέσα του, αποκαμωμένος από την φτώχεια και την πολιτική αναταραχή της εποχής, πρόταξε τα στήθη του στις δυνάμεις του Άξονα, που επιβουλεύονταν την εδαφική του ακεραιότητα και την ελευθερία του, λέγοντας το μεγάλο «ΟΧΙ» στις σιδηρόφρακτες δυνάμεις της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας, αδιαπραγμάτευτα πολεμώντας για την ελευθερία του.

Μια έννοια που είναι εντοπισμένη και καλά ενσωματωμένη στο κύτταρο και την συλλογική συνείδηση του Έλληνα, που σε κάθε πρόσταγμα, προτάσσει ως υπέρτατο αγαθό την ατομική, κοινωνική και εθνική του ελευθερία, για την οποία και μάχεται ηρωϊκά, αψηφώντας κινδύνους, κακουχίες και την ίδια τη ζωή του.

Αυτό είναι το μήνυμα της νίκης των Ελλήνων και του ηρωϊκού «ΟΧΙ» της σημερινής επετείου και ότι ο Έλληνας με την υπέρτατη αίσθηση της ατομικής και συλλογικής ελευθερίας ιστορικά μέσα στους αιώνες ζυγό δεν υπομένει.

Γιατί είναι σημείο αναφοράς του η ελευθερία στη ζωή του, αφού χωρίς αυτήν η ζωή του χάνει το ουσιώδες νόημά της. Αλλά και θέμα της παιδείας του, που όλη η ιστορική του διαδρομή είναι ένας ατέλειωτος αγώνας απόκτησης της ελευθερίας του, η οποία ως υπέρτατο αγαθό και αποτελεί το θεμέλιο για το κτίσιμο της κοινωνικής του συμβίωσης και της ίδιας της ύπαρξής του.

Επομένως ο αγώνας των Ελλήνων και το ιστορικό "ΟΧΙ" ήταν συνέπεια της ατομικής τους αυτοεκτίμησης και της ατομικής τους συνείδησης, του κοινωνικού υποσυνείδητου για την αίσθηση της ελευθερίας, της άσβεστης αγάπης των Ελλήνων για την ελευθερία, του αισθήματος φιλοπατρίας τους και της παιδείας τους, που διαποτίζεται διαχρονικά από την έννοια της ελευθερίας.

"Παιδεία" δεν είναι μόνον όσα μαθαίνουμε στην "εγκύκλια μόρφωση" του σχολείου.

"Παιδεία" είναι και τα βιώματα από το σπίτι μας.

"Παιδεία" είναι και τα τραγούδια μας. Και οι χοροί και τα γλέντια μας. Και τα έθιμά μας.

Και η Θρησκεία μας ακόμα κι αν δεν είμαστε ιδιαίτερα "θρησκευόμενοι".

Μια φορά να ανατριχιάσουμε ακούγοντας το "τη Υπερμάχω" αρκεί!

"Παιδεία" είναι κι η νοσταλγία που νιώθουμε στην ξενιτειά. Την καλύτερη "πατριδογνωσία" δεν τη μαθαίνεις στο σχολείο. Τη βιώνεις, με άφατους τρόπους, όταν είσαι στο εξωτερικό. Κι έρχεται η ώρα να πάρεις το αεροπλάνο να γυρίσεις για λίγο στην Ελλάδα, και νιώθεις την καρδιά σου να πεταρίζει. Και δεν ξέρεις γιατί.

"Παιδεία" είναι και τα υποσυνείδητα συμφραζόμενα της γλώσσας.

Κι η συγκίνηση που νιώθεις όταν πηγαίνεις στο θέατρο και βλέπεις "Αντιγόνη", ή όταν διαβάζεις της "Γάτες του Άη Νικόλα" του Σεφέρη, ή όταν διαβάζεις Ελύτη, το "ξημερώνοντας του Αη Γιαννιού..." από το Άξιον Εστί, ή όταν βρίσκεσαι στη Νέα Υόρκη και στα καλά καθούμενα ακούς το "Μάνα μου Ελλάς" και σού 'ρχεται να βάλεις τα κλάματα, ή όταν βρίσκεσαι σε ξένο Πανεπιστήμιο και ο καθηγητής διδάσκει Αριστοτέλη ή Θουκυδίδη, και ρωτά κάτι τους μαθητές και ζητά από τους Έλληνες στο ακροατήριό του να μην απαντήσουν, γιατί αυτοί βέβαια "τα ξέρουν καλά όλα αυτά".

Και νιώθεις ταυτόχρονα υπερηφάνεια, γιατί ανήκεις σε προνομιούχα ομάδα και ντροπή γιατί δεν τα ήξερες "όλα αυτά".

"Παιδεία" είναι τα βιώματα που είναι βαθιά ριζωμένα στην πολιτιστική μας κληρονομιά.

Κι αυτά ΔΕΝ ξεριζώνονται!

Παρά μόνο κάποια στιγμή αφυπνίζονται και παίρνουν εκδίκηση.

Όπως έγινε και αυτήν την ιστορική ημέρα του παλλαϊκού "ΟΧΙ" στα σχέδια των επίδοξων κατακτητών του ελεύθερου φρονήματος των ενωμένων Ελλήνων, που στο αίμα τους ρέει ως συστατικό του η ελευθερία..

Χρόνια πολλά σ' όλους τους Έλληνες, ιδιαίτερα της Διασποράς.

Χρόνια Πολλά στα ξενιτεμένα Ελληνόπουλα της κρίσης.... περιμένουμε το... νόστιμον ἦμαρ, γιατί η επιστροφή στην πατρίδα όπως και του Οδυσσέα είναι η γλυκύτερη προσμονή. Αργή, βασανιστική, επουλωτική γιατί είναι ελπιδοφόρα, ανυψωτική της ελπίδας, που κρυφοκαίει, αλλά και της μόνιμης νοσταλγίας για την επάνοδο στα πάτρια εδάφη....

Σόλοικος
Antinews

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση