Μετά την ήττα της Τουρκίας στον Έβρο, είναι η σειρά της ΑΟΖ

Και αυτή είναι η πιο καλή στιγμή για την Ελλάδα!

Πολύ πρόσφατα δημοσιεύτηκε σε ένα αρκετά εμπεριστατωμένο άρθρο η είδηση ότι ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Δένδιας «απέλυσε» την κυρία Μάνια Τελαλιάν (που, απ΄το όνομα και μόνο δεν φαίνεται να είναι και καθεαυτού Ελληνίδα), διευθύντρια της Νομικής Υπηρεσίας του ιδίου του ΥΠΕΞ.

Και την «απέλυσε» – λέει το άρθρο – γιατί αυτή η κυρία είχε αποκτήσει τόση δύναμη, είχε φτάσει στο σημείο να είναι ένα ανυπέρβλητο factotum σε όλες τις εξωτερικές υποθέσεις και ευθύνες μέχρι να επηρεάζει αρνητικά και τις διαδικασίες ανακήρυξης ή όχι της ελληνικής ΑΟΖ!

Ίσως το άρθρο να υπονοεί επίσης ότι εάν έως τώρα η Ελλάδα δεν ανακήρυξε την ΑΟΖ της – και, ποιος ξέρει;, μπορεί και να μην επέκτεινε τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. – αυτό να οφείλεται σε αυτή τη «σιδηρά κυρία», όπως την χαρακτηρίζει, η οποία, ως φαίνεται, στο υπουργείο έκοβε και έραβε κατά το δοκούν, ήταν υπεράνω όλων των υπουργών, ως και του ιδίου του πρωθυπουργού, ουσιαστικά υπεράνω των πάντων, συμπεριλαμβανομένων και των διεθνών νομοθεσιών(βλ. Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας).

Βεβαίως, εάν όλα αυτά ισχύουν και στο ΥΠΕΚ η κατάσταση με αυτή τη κυρία είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο υπαγωγής, το φταίξιμο πάει ολόκληρο στις εγκληματικές αδράνειες των υπουργών εξωτερικών οι οποίοι την είχαν «στην υπηρεσία» τους: αυτοί πρέπει να λογοδοτήσουν και να μας εξηγήσουν γιατί αυτό το άτομο τόση πολύ, υπερβολική, δύναμη απέκτησε, σίγουρα εκτός των θεσμικών του υποχρεώσεων και καθηκόντων και γιατί και πώς όλοι οι «α\άλλοι» κατάντησαν να είναι υποτελείς του.


Πάντως, δεν ξέρω αν ο κ. Δένδιας είναι όντως αποφασισμένος να φέρει την Ελλάδα, επιτέλους, στη φάση της ανακήρυξης της ΑΟΖ της σε Ιόνιο, Μεσόγειο και Αιγαίο. Το ελπίζω, το ελπίζουμε όλοι όσοι θέλουμε μια Ελλάδα οικονομικά και πολιτικά ισχυρή, και ελπίζω να έχει τον «τσαγανό» και την πειθώ ώστε να δώσει να καταλάβει στον τρεμάμενο πρωθυπουργό ποια είναι τα σωστά επί του προκειμένου απαιτούμενα και πρακτέα βήματα και διαβήματα.

Εν πάση περιπτώσει, και εάν τα παραπάνω αληθεύουν και οριστικά έτσι «έφυγε απ’ τη μέση» το εμπόδιο για την ελληνική ΑΟΖ, έφτασε τώρα η ευνοϊκή στιγμή η Ελλάδα να ανακηρύξει αυτή την ευλογημένη ΑΟΖ, σήμερα που όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι της κατάλαβαν ποιος είναι ο Ερντογάν (αν και είναι λίγο παράξενο να μην το είχαν ήδη καταλάβει!) και βρίσκονται στο πλευρό της χώρας μας, ενώ ο Τούρκος δικτάτορας απομονώθηκε, «μειώθηκε» αρκετά και ό, τι κάνει απ’ εδώ και στο εξής βρίσκεται υπό το μικροσκόπιο όλων.

Όσο για τους Αμερικανούς, υποκριτές και φαύλους διότι ξεδιάντροπα προνοούν «δυο μέτρα και δυο σταθμά» όχι μόνο σε ό, τι αφορά τους ίδιους αλλά και σε σχέση με Κίνα/Τουρκία, παίρνουν απ’ την Ελλάδα εκείνο που θέλουν και δεν της δίνουν τίποτα το ουσιαστικό, τί πρόκειται και μπορούν να κάνουν εάν η Ελλάδα διαγράψει τελείως και μονομερώς την προ εννεαετίας απαίσια, ηλίθια, υπερφίαλη δήλωση του βοηθού υπουργού εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον και ανακηρύξει την ΑΟΖ της έτσι όπως προβλέπει ο UNCLOS; Τι;

Μήπως θα διακόψουν την βοήθεια που δεν δίνουν στην Ελλάδα;
Μήπως θα ακυρώσουν τις λεόντειες υπέρ τους «αμυντικές συμφωνίες» με την Ελλάδα;
Μήπως θα σταματήσουν τις τόσες πολλές και μεγάλες ανύπαρκτες επενδύσεις τους στην Ελλάδα;
Μήπως θα διακόψουν την μεγάλη στρατιωτική βοήθεια που δεν δίνουν στην Ελλάδα κόντρα στην Τουρκία;
Μήπως θα κλείσουν τις βάσεις τους σε ελληνικό έδαφος και θα αφήσουν την Ελλάδα έρμαιο των εχθρών της;
Μήπως θα πάψουν να υποστηρίζουν μόνο με λόγια την Ελλάδα και η καημένη Ελλάδα θα μείνει χωρίς μεγάλα λόγια υποστήριξης;

Όχι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συμβεί!

Και εάν ο Μητσοτάκης έχει την νοημοσύνη να ζητήσει και να έχει με το μέρος του την υποστήριξη του ελληνικού λαού, όπως την έχει για το τι έκανε στον Έβρο, αυτοί οι Αμερικανοί δεν θα μπορούν ούτε και να υπονομεύσουν την ελληνική πολιτική ή και τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη στις ενέργειές του όταν, με την συμπαράσταση ενός ολόκληρου λαού, θα θέσει σε κίνηση τις διαδικασίες που δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά η εφαρμογή «στο έδαφος» του πρωτότυπου ευρωπαϊκού/κοινοτικού χάρτη ολόκληρης της κοινοτικής ΑΟΖ, μέσα στα νόμιμα πλαίσια της κοινοτικής δικαιοδοσίας.

Τότε, και μόνο τότε θα έχουν αξία όλες οι ελληνικές αναφορές και επικλήσεις στο Διεθνές Δίκαιο, τότε μόνο αυτό το Διεθνές Δίκαιο θα έχει ουσιαστική αξία για την Ελλάδα.

Είναι λοιπόν τώρα η καλύτερη ευκαιρία για την ελληνική κυβερνητική ηγεσία να «πάρει τα πράγματα στα χέρια της» με την ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της!

Μήπως μπορεί να φοβηθεί τη Τουρκία; Αλίμονο. Η Τουρκία ώσπου να έρθει στην Ελλάδα, θα βουλιάξει μέσα στο Αιγαίο! Αυτός είναι ο τουρκικός στρατός που με μια και σε μια ασήμαντη Συρία έφαγε τα μούτρα του;

Αυτόν τον στρατό η Ελλάδα μπορεί να φοβάται; Αστειευόμαστε;

Σε λίγο ο Ερντογάν θα πάρει πίσω όλους τους παρείσακτους λαθρομετανάστες που είχε μαζέψει από Ασία και Αφρική και είχε κουβαλήσει στον Έβρο, αν θέλει να πάρει απ’ την ΕΕ το πρόσθετο δισεκατομμύριο στα έξι που του λογαριάστηκαν κιόλας.

Και μάλλον πολύ δύσκολα θα μπορούσε να τους ξαναβάλει στα στρατιωτικά φορτηγά του για να τους ξαναμεταφέρει στον Έβρο.

‘Όλοι εκεί κοιτάζουν και… βλέπουν.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες πρέπει να πάψουν να νομίζουν πως η Τουρκία έχει τα κότσια να της επιτεθεί. Και να φοβούνται για έναν πόλεμο που δεν πρόκειται να κάνει ποτέ ο Ερντογάν, όσο τρελός κι αν είναι.

Και τώρα που όλοι οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν ότι τα ελληνικά σύνορα προς την Τουρκία είναι και κοινοτικά και ευρωπαϊκά, η Ελλάδα διαθέτει ένα ατού που πρέπει να διαχειριστεί με ευστροφία και εξυπνάδα.

Αν όντως ο κ. Δένδιας έδιωξε την κυρία Τελαλιάν για να μην έχει πια κανένα εμπόδιο στο δρόμο προς την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ας προχωρήσει λοιπόν στις δέουσες πρωτοβουλίες με δύναμη, αποφασιστικότητα και με τη τόλμη του ισχυρού, γιατί μετά απ’ αυτές τις «10 μέρες του Έβρου» (και άσχετα κι αν οι Τούρκοι άρχισαν να πετούν τώρα πάνω απ’ τον Έβρο νομίζοντας πως φοβίζουν τους Έλληνες), η Ελλάδα όχι μόνο βγήκε πιο ισχυρή, αλλά προπαντός ΕΓΙΝΕ πιο ισχυρή, απέκτησε ισχυρή φωνή και παρουσία, και αυτή την ισχυρή φωνή και παρουσία ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ σε φίλους και εχθρούς.

Και ένα «σκέλος» αυτής της φωνής και παρουσίας είναι και η ανακήρυξη της ΑΟΖ – τώρα, να κόψουμε τα φτερά του αλαζόνα που τρώει τα μούτρα του παντού: Συρία, Λιβύη, Έβρο!

Κρεσέντσο Σαντζίλιο
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση