Το κοινωνικό μέρισμα της ντροπής

Γιατί διασώζουμε (ξανά) τις τράπεζες, που δεν είναι πλέον ελληνικές;
Γιατί δεν τις αφήνουμε να κλείσουν και πληρώνουμε (ξανά) τα χρέη τους;
Μήπως για να τους δώσουμε (ξανά) την ευκαιρία να μας πάρουν τα σπίτια;

Δόθηκαν σχεδόν 80 δις € από τους Έλληνες στις τράπεζες, για να εξυγιανθούν ανήκοντας σε ξένους, έτσι ώστε να μπορέσουν να κατασχέσουν και να πλειστηριάσουν τα σπίτια των Ελλήνων – τους οποίους εμπαίζει η κυβέρνηση τουλάχιστον όσον αφορά την πρώτη κατοικία, αφού το κράτος θα μπορούσε να τη διασώσει με λιγότερα από 6 δις €, με δεδομένο πως τα δάνεια πρώτης κατοικίας το 2015 ήταν 12 δις € και οι τράπεζες έχουν αποσβέσει πάνω από το 50%.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Θα ξεκινήσουμε την εισήγηση μας με το γενικότερο  οικονομικό δράμα της Ελλάδας που συνεχίζεται, στα πλαίσια της κυλιόμενης χρεοκοπίας που μας έχουν καταδικάσει οι κυβερνήσεις μας, με τη δική μας βέβαια ανοχή – μεταξύ άλλων με τη συμπαιγνία κυβέρνησης και τραπεζών που κατέληξε στο σχέδιο Ηρακλής, μέσω του οποίου οι τράπεζες θα χαθούν εντελώς χωρίς καμία δυνατότητα ανάκτησης τους, μαζί με τα υπόλοιπα σπίτια μας, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας.

Εύλογα, αφού η Ελλάδα είναι πια η μοναδική χώρα στον πλανήτη που έχει εξωτερικό δημόσιο χρέος σχεδόν στο 170% ΑΕΠ της (η Ιαπωνία χρωστάει μεν περισσότερα ως προς το ΑΕΠ, αλλά στον εαυτό της, όχι στο εξωτερικό), ενώ διατηρείται στη ζωή από τους δανειστές της, έως ότου της πάρουν ότι έχει και δεν έχει – καθώς επίσης η μοναδική στην παγκόσμια ιστορία με κόκκινο ιδιωτικό χρέος που έχει υπερβεί τα 330 δις € μαζί με τις επιβαρύνσεις ή το 170% του ΑΕΠ της, όταν το 2009 ήταν της τάξης του 10% του ΑΕΠ!

Στο θέμα δε των πλειστηριασμών, η Ελλάδα εισέρχεται στην τελευταία πράξη του δράματος, με την πλήρη απελευθέρωση τους σε βαθμό ασυδοσίας, από την 1^η Μάιου του 2020 – όπου θα τεθεί σε εφαρμογή το ισπανικό μοντέλο. Προβλέπεται δε να συμβούν αυτά που συνέβησαν στις ισπανικές πόλεις –  οι βίαιες εξώσεις Ισπανών δανειοληπτών που είχαν χάσει τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, με την συνδρομή ειδικά εκπαιδευμένων αστυνομικών δυνάμεων.

Η κυβέρνηση πάντως εμπαίζει τους Πολίτες, αφού καλεί τους πανικόβλητους δανειολήπτες να ενταχθούν στην αποτυχημένη διαδικασία ρύθμισης που δρομολόγησε, έως τα τέλη Απριλίου – με την έννοια ότι δεν εξηγεί πώς είναι δυνατόν να τα καταφέρουν περίπου 400.000 δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, όταν μέχρι σήμερα, στον περίπου ένα χρόνο λειτουργίας της διαδικασίας, εντάχθηκαν μόνο 350.


Σύμφωνα τώρα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις που αποτελούν το άκρον άωτο του εμπαιγμού, όσοι δανειολήπτες χάνουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς, καθώς επίσης όσοι από αυτούς θα κριθεί πως ανήκουν στις πλέον ευάλωτες ομάδες, χωρίς να έχουν αναφερθεί κάποια κριτήρια, θα επιδοτούνται με ένα ποσό της τάξεως των 150  με 200 ευρώ μηνιαίως! Με όσα δηλαδή ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης ότι μπορεί να ζήσει μία ελληνική οικογένεια – όταν την ίδια στιγμή οι παράνομοι μετανάστες επιδοτούνται με 400 € μηνιαία συν δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχεία ή σε σπίτια!

Σήμερα 100.000 κατοικίες βρίσκονται ήδη στα χέρια τραπεζών και 20.000 κατοικίες στεγάζουν παράνομους μετανάστες – ενώ θεωρείται πως οι ΜΚΟ που οργιάζουν στην Ελλάδα στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, με την ανοχή εάν όχι με την ενοχή της κυβέρνησης, θα είναι οι πρώτοι αγοραστές των σπιτιών που θα βγουν στους πλειστηριασμούς.

Οι πλειστηριασμοί πάντως αποτελούν δέσμευση των μνημονίων που δήθεν τελείωσαν, ενώ στο τέλος του δράματος θα έχουν χαθεί πάνω από 250.000 ελληνικά σπίτια – όταν την ίδια ημερομηνία, την  1^η Μάιου του 2020, θα υιοθετηθεί ο νέος πτωχευτικός νόμος για τους ιδιώτες, σημειώνοντας πως για τα κράτη προετοιμάζεται από το Euro Group, από τα τέλη του 2017, με πρώτη υποψήφια την Ελλάδα.

Σύμφωνα με το νέο νόμο, όποιος προσφεύγει θα απαλλάσσεται μεν των οφειλών του, αλλά με τον πλήρη εκπλειστηριασμό της κινητής και ακίνητης περιουσίας του – γεγονός που αποτελεί σαφή απόδειξη ότι, η ιδιωτική περιουσία της χώρας έχει ήδη παραδοθεί στους διεθνείς κερδοσκόπους.

Με απλά λόγια, όταν το νοικοκυριό δηλώνει πτώχευση, ολόκληρη η περιουσία του θα ρευστοποιείται για να αποπληρωθούν τα χρέη του προς τους πιστωτές. Στα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνονται όλα όσα είναι δηλωμένα στην Εφορία, όπως ακίνητα, αυτοκίνητα, πίνακες και άλλα αντικείμενα αξίας, οι καταθέσεις σε άλλες τράπεζες, οι μετοχές, τα μερίδια των αμοιβαίων κεφαλαίων κοκ.

Δηλαδή αυτός που θα δηλώνει πτώχευση ή θα τον πτωχεύουν οι πιστωτές, θα υποχρεωθεί να πωλήσει το σπίτι του, ακόμη και αν είναι πρώτη και μοναδική κατοικία, ενδεχομένως το σπίτι που έχει στο χωριό, άλλη κατοικία, οικόπεδο ή χωράφια που έχει αυτός και τα μέλη της οικογένειάς του, τα αυτοκίνητα και οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο κατέχουν.

Εφόσον η αξία της περιουσίας του δε που θα ρευστοποιηθεί θα είναι χαμηλότερη από το ύψος των χρεών, το υπόλοιπο μέρος των οφειλών θα υπαχθεί σε ρύθμιση! Δηλαδή και θα ξεπουλήσει ότι έχει και δεν έχει το νοικοκυριό και θα εξακολουθήσει να χρωστάει! Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, σε οφειλέτες που δεν έχουν καθόλου εισοδήματα μετά την πώληση των περιουσιακών στοιχείων και εφόσον δεν καλύπτεται το σύνολο των χρεών, θα μπορεί να διαγράφεται το υπόλοιπο του χρέους που δεν καλύπτεται από την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων.

Λογικά λοιπόν προβλέπεται πως η Ελλάδα θα βιώσει μία θηριώδη πολιτική και κοινωνική κρίση – όταν δεκάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θα αντιμετωπίσουν οξύτατο πρόβλημα στέγασης, κατά το παράδειγμα της Ισπανίας στο παρελθόν, όπου πολλές χιλιάδες ισπανικές οικογένειες διώχθηκαν με βίαιο τρόπο από τα σπίτια τους,  διαμένοντας πια σε παραπήγματα και σε παραγκουπόλεις που έχουν δημιουργηθεί έξω από τα μεγάλα αστικά ισπανικά κέντρα.

Η διαφορά πάντως με την Ισπανία, για όσους έχουν το θράσος να την επικαλούνται ως δικαιολογία για την Ελλάδα, είναι τεράστια – αφού η Ισπανία βίωσε μία πιστωτική κρίση με ευθύνη των τραπεζών και των δανειοληπτών της, ενώ η Ελλάδα μία μακροοικονομική, με αποκλειστική ευθύνη των κυβερνήσεων της: της κυβέρνησης Καραμανλή, της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, της συγκυβέρνησης και των δύο, καθώς επίσης του ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε και αφελλήνισε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.

Εάν εδώ προσθέσουμε το μεταναστευτικό, τότε η κατάσταση θα είναι ακόμη χειρότερη, έχοντας την άποψη πως εάν δεν ενεργήσουμε αμέσως, θα βιώσουμε συνθήκες ανάλογες με τη Σουηδία – με μία χώρα πλούσια και οργανωμένη που όμως δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει με την εισροή 150.000 μεταναστών το 2015, με αποτέλεσμα να έχει εκτοξευθεί η εγκληματικότητα στα ύψη και να βιώνει καθημερινά βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες σε κεντρικά σημεία, βιασμούς γυναικών κοκ.

Στο νομοσχέδιο τώρα, το πρώτο μέρος του αφορά κυρίως το κοινωνικό μέρισμα – όπου αφού οι κυβερνήσεις του μνημονιακού τόξου λεηλάτησαν, εξαθλίωσαν και φτωχοποίησαν τους Έλληνες, αντί να παράγουν πλούτο ως οφείλουν, προσπαθούν να μοιράσουν τη φτώχεια που έχει αυξηθεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα για την Ελλάδα. Η φτώχεια όμως ποτέ δεν μοιράζεται δίκαια, ενώ παράγει ακόμη περισσότερη φτώχεια – τεκμηριώνοντας την ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Στο πρώτο άρθρο του, στη ρύθμιση   για το Κοινωνικό Μέρισμα, η κυβέρνηση αυξάνει ουσιαστικά τον αριθμό αυτών που μπορούν να το λάβουν. Φαίνεται ότι είχαν μείνει εκτός 40.000 περιπτώσεις, σύμφωνα με  πρόσφατο δημοσίευμα που έχουμε καταθέσει ήδη στα πρακτικά της Επιτροπής, όπως όλα τα επόμενα. Εν προκειμένω, δεν γνωρίζουμε εάν επρόκειτο για μία ηθελημένη προσπάθεια περιορισμού της δαπάνης – για να κάνουμε καλή εντύπωση στους πιστωτές που όμως ποτέ δεν εκτίμησαν κάτι ανάλογο.

Σε κάθε περίπτωση, με τους επί πλέον 40.0000 οδηγούμαστε σε 307.000 δικαιούχους συνολικά, από 700 € ο καθένας, οπότε σε 215 εκ. €. Προηγουμένως είχαμε 267.000 περιπτώσεις από 700 € και άρα 186,9 εκ. €. Προφανώς το μέρισμα θα δοθεί ξανά σε 172 εθνικότητες, όπως το 2017 – παρά το ότι η Ελλάδα είναι πρωτοπόρος στη φτώχεια στην ΕΕ, μετά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, με τον κίνδυνο φτώχειας στο 32%. Τέλος αναφέρεται ότι, το καταβαλλόμενο ποσό μπορεί να αυξηθεί εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Στο δεύτερο άρθρο του αποφασίζεται η παράταση του εξωδικαστικού, η οποία όμως δεν πρόκειται να αποδώσει με κριτήριο το παρελθόν – ενώ το τρίτο αφορά την παράταση των Υποθηκοφυλακείων

Με την διάταξη αυτή παρατείνεται η μετάβαση από Υποθηκοφυλακεία, σε γραφεία Κτηματολογίου. Δεν έχουν δημιουργηθεί όλα τα γραφεία Κτηματολογίου, οπότε είναι λογική η παράταση. Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε εδώ ότι, σε προσφυγή στο ΣΤΕ κατά της κατάργησης των Υποθηκοφυλακείων η νέα πρόεδρος, η κυρία Σακελαροπούλου, είχε δικαιώσει το νόμο
Στο δεύτερο μέρος του Νομοσχεδίου, το άρθρο 2 αφορά τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Μονίμων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού. Αν και πρόκειται για ένα διαδικαστικό θέμα, θα αναφέρουμε  πως το 2017 υπήρχε κάποια πρόταση να αγοράζει ένας άλλος οργανισμός των αξιωματικών, ο Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών (ΑΟΟΑ), τα κόκκινα στεγαστικά του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Με τη μορφή βέβαια μιας εταιρίας διαχείρισης, αφού προηγουμένως έπαιρνε μία σχετική άδεια – έτσι ώστε να πληρώνουν σε αυτήν οι αξιωματικοί ή να τα μεταπουλάει στους αξιωματικούς-δανειολήπτες.

Δηλαδή να εξαγόραζε ένα δάνειο στο 30%, για παράδειγμα, όπως τα κερδοσκοπικά κεφάλαια και να το μεταπουλούσε στο δανειολήπτη με έκπτωση. Η πρόταση όμως τότε απορρίφθηκε, αν και κατά τη γνώμη μας ήταν θετική, ενώ θα έπρεπε να υιοθετηθεί και από άλλους οργανισμούς. 

Σύμφωνα πάντως με ενημέρωση μας, διαπιστώνεται μία συνεχής μετακίνηση του Ο.Σ.Μ.Α.Ε.Σ από υπουργείο σε υπουργείο – γεγονός που θα μπορούσε να  σημαίνει ότι εποπτεύεται από μη γνώστες του αντικειμένου, εάν δεν πρόκειται για κομματικές μετακινήσεις.

Σήμερα, η εποπτεία λειτουργίας του ΟΣΜΑΕΣ είναι στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και θα παραμείνει έως τις 30-12-2020 – ενώ στη συνέχεια θα μεταφερθεί στο ΥΠΟΙΚ. Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε για ποιό λόγο μεταφέρεται και τι εξυπηρετεί η παράταση. 

Οι πληροφορίες που έχουμε είναι ότι οι συνέταιροι του ΟΣΜΑΕΣ είναι υπερήλικες και δεν μπορούν να εκλέξουν νέο ΔΣ – οπότε η μεταφορά του γίνεται στο ΥΠΟΙΚ, έτσι ώστε να προκύψει νέο ΔΣ διορισμένο όπως προβλέπει ο 564/1968 (Α΄ 220). Το γεγονός αυτό αντίκειται στην βάση της διαδικασίας εκλογής μελών με ψηφοφορία – ενώ ο νόμος 564/1968 πρέπει να αλλάξει. Πρόκειται για έναν νόμο που εκδόθηκε την εποχή της δικτατορίας, οπότε δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα και στη δημοκρατική αντίληψη περί εκλογής μελών φορέων από τα μέλη – όπου με το συγκεκριμένο νόμο  διορίζονται.

Το άρθρο 3 αφορά την ΕΑΒ, όπου συμφωνούμε αφού την απαλλάσσει από την προσκόμιση ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας έως τις 31-12-20, προφανώς λόγω του ότι ανέλαβε την αναβάθμιση των F16. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία της, όπως επίσης των άλλων αμυντικών βιομηχανιών και ειδικά της ΕΛΒΟ που έχει πολλές δυνατότητες – αλλά έχει καταστραφεί από την κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων μας.

Το άρθρο 4 έχει σχέση με το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων, με το ΤΕΚΕ δηλαδή, όπου αναγράφεται πως τοποθετείται ως κατώτατο όριο το μηδενικό επιτόκιο. Εν προκειμένω ρωτήσαμε τι θα συμβεί στις περιπτώσεις που τα επιτόκια είναι αρνητικά – προτείνοντας να δημιουργηθεί ένας άλλος οργανισμός για να τοποθετούνται τα διαθέσιμα του δημοσίου.

Τέλος, το άρθρο 5 που θα καταψηφίσουμε αφορά τη χρεωκοπία τραπεζών, όπου αναρωτηθήκαμε εάν πρόκειται για μία φωτογραφική διάταξη σε σχέση με την αποχώρηση της PRAXIA που εξαγοράστηκε από την Viva του ομίλου Λάτση – επειδή, με βάση δημοσιεύματα, εξετάζεται η χρεοκοπία της προηγουμένως.

Εάν πράγματι χρεοκοπήσει η PRAXIA, ο Όμιλος Λάτση θα αγοράσει μια καθαρή τραπεζική άδεια χωρίς το προσωπικό  – ενώ δεν θα πληρωθούν αποζημιώσεις ύψους 30 εκ € ούτε οι άλλες υποχρεώσεις της. Κατά την άποψη μας, εάν ισχύουν οι υποθέσεις μας, δεν είναι σωστό να εξυπηρετούνται έτσι τα ιδιωτικά συμφέροντα από μία κυβέρνηση – ενδεχομένως ως αντάλλαγμα για το Ελληνικό, όπου η κυβέρνηση δίνει γη και ύδωρ στον επενδυτή που πιθανότατα χρησιμοποιεί την επένδυση για να πιέσει όπου και όπως μπορεί.

Μέχρι στιγμής πάντως έχουμε διασώσει τις τράπεζες τρεις φορές με περίπου 44 δις € που προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος, μία τέταρτη που τις ενισχύσαμε με αναβαλλόμενους φόρους 17 δις € (σημαίνει πως δεν θα πληρώσουν ανάλογους φόρους, οπότε θα τους πληρώσουμε εμείς), χάσαμε την ιδιοκτησία τους, όπου το κράτος μας κατείχε πάνω από το 80% των μετοχών τους σε ορισμένες και σήμερα καλούμαστε να τις διασώσουμε ακόμη μία φορά – με κρατικές εγγυήσεις ύψους 12 δις € που, εάν εκπέσουν, θα επιβαρύνουν ξανά το χρέος μας.

Όλα αυτά για να εξυγιανθούν ανήκοντας σε ξένους, έτσι ώστε να μπορέσουν να κατασχέσουν και να πλειστηριάσουν τα σπίτια των Ελλήνων – τους οποίους εμπαίζουμε τουλάχιστον όσον αφορά την πρώτη κατοικία, αφού το κράτος θα μπορούσε να τη διασώσει με λιγότερα από 6 δις €, με δεδομένο πως τα δάνεια πρώτης κατοικίας το 2015 ήταν 12 δις € και οι τράπεζες έχουν αποσβέσει πάνω από το 50%.

Για το σύνολο των ενυπόθηκων δανείων, θα αναφέρουμε ξανά το παράδειγμα των Η.Π.Α. από τη δεκαετία του 1930, όπου το κράτος δημιούργησε ένα επενδυτικό σχήμα για τη διαχείριση τους – με τελικό αποτέλεσμα να μη χάσουν τα σπίτια τους οι Πολίτες και να μην επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι.

Γιατί αλήθεια δεν κάναμε το ίδιο; Γιατί να τις διασώζουμε ξανά και ξανά; Γιατί δεν τις αφήσαμε έστω να κλείσουν ιδρύοντας καινούργιες στη θέση τους, όπως η Ισλανδία το 2008, αφού έτσι και αλλιώς χάσαμε τόσα πολλά χρήματα; Για να μη χαθούν οι καταθέσεις μας που ασφαλώς δεν τις έχουν στα ταμεία τους; Ή μήπως δεν γνωρίζουμε πως τα ίδια κεφάλαια τους είναι ανύπαρκτα, αποτελούμενα σχεδόν στο σύνολο τους από τους αναβαλλόμενους φόρους και άρα από αέρα;

Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση