Η λαθρομετανάστευση απειλεί τη χώρα;

Κινδυνεύει η ασφάλεια και το μέλλον της χώρας; Σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει…

Του Νίκου Μελέτη

Το μεταναστευτικό ήρθε για να μείνει και είναι εντελώς παραπλανητικές οι δηλώσεις και διακηρύξεις ότι τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται μπορούν να δώσουν «οριστική» λύση, και ακόμη πιο παραπλανητικές και επικίνδυνες είναι οι φωνές ότι η λύση είναι τα ανοικτά σύνορα και ότι υπάρχουν τελικά «εύκολες λύσεις» στο τεράστιο αυτό πρόβλημα που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Η εποχή της μαζική μετακίνησης πληθυσμών τώρα αρχίζει και η κορύφωση της θα εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες. Οι αιτίες είναι πολλές και διαπιστώνονται από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς. Η ανέχεια, οι πληγές της παγκοσμιοποίησης, η κλιματική αλλαγή, οι εχθροπραξίες.

Η κλιματική αλλαγή με την άνοδο της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων θα στερήσει από την γη τους σχεδόν 200 εκατομμύρια ανθρώπους στην Νοτιοανατολική Ασία μέχρι το 2030. Μια ακόμη περίοδο ξηρασίας στην Αφρική θα ωθήσει σε έξοδο δεκάδες ακόμη εκατομμύρια ανθρώπους που δεν θα έχουν τα στοιχειώδη για την επιβίωση τους.

Οι τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις προκαλούν όλο και μεγαλύτερη έξοδο πληθυσμών.

Η ποιοτική διαφορά με το παρελθόν, αυτό που δίνει άλλη και τρομακτική διάσταση στο μεταναστευτικό συνδέεται και με την τεχνολογία. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο, η δυνατότητα ακόμη και των πιο φτωχοποιημένων στρωμάτων στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και σε κοινωνικά δίκτυα αποτέλεσε τον καταλύτη για την έκρηξη του μεταναστευτικού.


Πλέον και στην τελευταία γωνιά της Σομαλίας, του Πακιστάν, του Αφγανιστάν, της Ινδονησίας, κάθε άνθρωπος μπορεί να δει τους «παραδείσους» στους οποίους ζουν οι άνθρωποι στην Δύση, μπορούν να έχουν καθημερινή επαφή με συμπατριώτες τους στην Αθήνα, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, ζούν κάθε ημέρα με τον πειρασμό αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής. Και με τα ίδια μέσα βρίσκουν πρόσβαση και στο κύκλωμα το οποίο αναλαμβάνει να τους μεταφέρει στους «παραδείσους».

Η μεγάλη ήττα της χώρας μας στο μεταναστευτικό ήρθε όταν η Ελλάδα με μεγάλη ελαφρότητα και ανευθυνότητα μετατράπηκε σε δελεαστικό προορισμό για τα κύματα μεταναστών και προσφύγων. Και παρα την σύγχυση που επιχειρείται να δημιουργηθεί είναι σαφές ότι όσοι φθάνουν στα ελληνικά νησιά, εκτός ίσως από εκείνους που προσπαθούν να διαφύγουν από το καθεστώς Ερντογάν και έχουν χαρακτηριστικά πολιτικού πρόσφυγα, κανείς άλλος μπαίνοντας στην βάρκα στην μικρασιατική ακτή, δεν προσπαθεί να διασωθεί από κάποια πολεμική επιχείρηση η οποία διεξάγεται στην πατρίδα του μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Και ίσως μια ακόμη εξαίρεση θα μπορεί να υπάρξει για την Συρία, όπου ο αριθμός των προσφύγων έχει ξεπεράσει τα 4 εκατομμύρια και έτσι ίσως δικαιολογείται ένα μέρος εξ αυτών να αναζητεί ανακούφιση και στην γειτονική Ευρώπη.

Η εικόνα της Ελλάδας ως δελεαστικού προορισμού εμπεδώθηκε παντού ειδικά στην διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε με θολά ιδεοληπτικά «διεθνιστικά» κριτήρια και από εκείνη την στιγμή και μετά δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει εύκολος τρόπος ανατροπής της εικόνας αυτής. Η Συμφωνία με εντολή της κ. Μέρκελ χωρίς την διασφάλιση προηγούμενης Συμφωνίας για υποχρεωτική κατανομή σε όλες τις χώρες αναλογικά των προσφύγων και μεταναστών και ενώ η κ. Μέρκελ εξασφάλιζε το κλείσιμο των βορείων συνόρων της Ελλάδας, συνέβαλλαν στην διαμόρφωση αυτής της τραγικής κατάστασης.

Η ανάσχεση των ροών θα είναι όλο και πιο δύσκολη και με βάση το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί σχεδόν αδύνατη, μια και με ευθύνη και των κάθε λογής δικαιωματιστών και ΜΚΟ, ακόμη και το στραβοκοίταγμα ενός μετανάστη γίνεται πρωτοσέλιδη απόδειξη της «κακομεταχείρισης» που υφίστανται στην Ελλάδα, το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με κινήσεις που λειτουργούν αποτρεπτικά .

Μόνον όταν αρχίσει το διαδίκτυο, το Facebook, το istangram, το what’s app να μεταδίδει στην Νοτιοανατολική Ασία, στην Κεντρική Ασία στην Αφρική, στην Μέση Ανατολή, ότι τα ελληνικά νησιά και ενδοχώρα δεν είναι «παράδεισος» για όποιον φθάνει στα θαλάσσια σύνορα της χώρας, μόνον τότε θα αρχίσουν να διαμορφώνονται οι συνθήκες για αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού.

Όταν φθάνουν οι βάρκες στα νησιά όλοι οι μετανάστες που δηλώνουν ότι απώλεσαν το διαβατήριο τους (σ.σ. το οποίο δεν φρόντισαν να βγάλουν έστω και μια φωτογραφία) αλλά έχουν διασώσει το κινητό τους, θα υποχρεώνονται να το παραδίδουν στις Αρχές και η επικοινωνία τους θα γίνεται από σταθερά τηλέφωνα στους χώρους φιλοξενίας και θα αποτρέπεται αυτό το μαζικό δίκτυο που και πρόβλημα ασφαλείας δημιουργεί και συνεχίζει να «προσκαλεί» χιλιάδες μετανάστες στην Ελλάδα. Και επίσης όταν καταστεί σαφές ότι όποιος έρχεται δεν θα κάνει πληρωμένες διακοπές στην Ομόνοια, ή στην κεντρική πλατεία της Μυτιλήνης, αλλά σε σχεδόν κλειστά κέντρα θα αναμένει σε χρόνο ρεκόρ την απόφαση με αυστηρά κριτήρια για την αίτηση ασύλου του… Και η επόμενη στάση θα είναι η επαναπροώθηση τους ή ο επαναπατρισμός τους, που σημαίνουν απλώς την απώλεια των 3, 4, 5 χιλιάδων δολαρίων με τα οποία έχει χρεωθεί όλη η οικογένεια του για το «εισιτήριο» στον δουλέμπορο.

Τέτοιες κινήσεις θα παρεξηγηθούν ίσως και πιθανότατα θα επικριθούν από ευρωπαίους εταίρους και ορισμένους διεθνείς οργανισμούς. Αλλά τοτε ας αντιστραφεί το ερώτημα προς αυτούς: Πόσους μετανάστες και πρόσφυγες πήραν από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η Ολλανδία, η Αυστρία, η Δανία, η Εσθονία, η Πολωνία, η Σλοβενία; Και για πόσους πραγματικούς πρόσφυγες μερίμνησε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, όταν αφήνει να συγχέονται με τους μετανάστες στερώντας έτσι από προστασία και μέριμνα όσους την δικαιούνται πραγματικά;

Οι κλειστές ή ημίκλειστες δομές είναι ασπιρίνη σε καρκινοπαθή και αυτό το αντιλαμβάνεται έστω και με καθυστέρηση ή κυβέρνηση η οποία είχε κάνει με ελαφρότητα σημαία της το μεταναστευτικό, με αρκετή δόση λαϊκισμού αφήνοντας να εννοηθεί οτι υπάρχουν «εύκολες και μαγικές» λύσεις.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Πρέπει όλη η Ελλάδα να αντιμετωπίσει ισομερώς το βάρος για την αντιμετώπιση της μείζονoς αυτής απειλής για την ασφάλεια και το μέλλον της χώρας. Και το βάρος είναι δυστυχώς μεγάλο για όλους.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση