Ισχυρή αεροπορία με χαμηλό κόστος

Σε προγενέστερα αφιερώματά μας εξηγήσαμε τους λόγους για τους οποίους έχουμε αποχωρήσεις ιπταμένων από την Πολεμική Αεροπορία τα τελευταία χρόνια. Εξηγήσαμε επίσης τους λόγους για τους οποίους μετά το καλοκαίρι του 2016, η Τουρκική Αεροπορία έχει αποδυναμωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Με αυτά τα δεδομένα υπόψη, τα οποία αποκαλύπτουν την τεράστια διαφορά μεταξύ των καταστάσεων όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στις τάξεις των δύο αεροπορικών δυνάμεων (είναι άλλο να φεύγεις επειδή δεν υπάρχει δουλειά και εξέλιξη και άλλο να σε συλλαμβάνουν ή να φοβάσαι ότι θα σε συλλάβουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται!) πάμε και σε αυτό το αφιέρωμα…

Γράφει ο Στέργιος Θεοφανίδης

Σε αυτό το αφιέρωμα ήρθε η ώρα να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε, για ποιον λόγο η Πολεμική Αεροπορία ήταν και μπορεί να συνεχίσει να είναι ο ισχυρότερος παράγοντας της ελληνικής αποτροπής στα χρόνια που έρχονται. Και μάλιστα με εξαιρετικά χαμηλό κόστος. Πάντα για τα οικονομικά δεδομένα διατήρησης μιας αεροπορικής δύναμης.

Ας ρίξουμε μία ματιά στο πώς έχει σήμερα η κατάσταση. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, μεταξύ άλλων έφεραν και τη συρρίκνωση της Πολεμικής Αεροπορίας. Κάτι που δεν σημαίνει βέβαια αποκλειστικά αρνητικές συνέπειες… Καταρχήν, εγκαταλείψαμε την ουτοπική εμμονή της “οροφής” των 300 μαχητικών. Δεν το αποφασίσαμε μόνοι μας. Αναγκαστήκαμε να το κάνουμε, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Υποχρεωθήκαμε λοιπόν να πράξουμε το αυτονόητο… Να αποσύρουμε δηλαδή παλαιούς τύπους μαχητικών οι οποίοι είχαν μεγάλο κόστος συντήρησης και υποστήριξης, χωρίς να προσφέρουν μεγάλα επιχειρησιακά οφέλη. Αρχής γενομένης από τον Οκτώβριο του 2014 αποσύραμε τα A-7E για να ακολουθήσουν αμέσως μετά τα RF-4E της 348 Μοίρας Τακτικής Αναγνώρισης και σταδιακά και τα F-4E AUP.

Σε δεύτερη φάση θα ολοκληρωθεί η διαδικασία απόσυρσης των τελευταίων, ενώ θα αποσυρθούν και τα παλιά Mirage 2000EG/BG, χωρίς κανείς να γνωρίζει τι μέλει γενέσθαι με τα 32 F-16C/D Block 30. Καλό θα ήταν να πουληθούν και μάλιστα αφού πρώτα εκσυγχρονιστούν από την ΕΑΒ σε επίπεδο Block 50+ Advanced, παρά να αποσυρθούν.


Το θετικό στοιχείο σε ότι αφορά στην απόσυρση των F-4E AUP, έγκειται κυρίως στο ότι το σύνολο των όπλων που είναι πιστοποιημένα στα μαχητικά αυτά είναι διαθέσιμα και στα F-16. Όπως και το ατρακτίδιο στοχοποίησης LITENING που με μικρό κόστος μπορεί να πιστοποιηθεί στο F-16.

Επενδύοντας εκ νέου στο Fighting Falcon που γίνεται Viper…

Στο πλαίσιο της ίδιας αυτής δεύτερης φάσης, το κεφαλαιώδους σημασίας πρόγραμμα για το μέλλον της Πολεμικής Αεροπορίας είναι φυσικά ο εκσυγχρονισμός των 84 F-16C/D Block 52+ και – Block 52+ Advanced στο επίπεδο F-16V Block 72 (κινητήρας F100 της Pratt&Whitney). Κι αυτό γιατί συνδυάζει δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους.

Το πρώτο είναι η ομογενοποίηση δύο διαφορετικών εκδόσεων του μικρού μαχητικού πολλαπλών ρόλων. Το να πάμε από τις δύο αυτές εκδόσεις σε μία, σημαίνει πολλά και θετικά… Πρώτα από όλα σημαίνει ίδια συστήματα και όπλα. Σημαίνει κοινές εκπαιδεύσεις για ιπταμένους, για μηχανικούς, για ηλεκτρονικούς (avionics), για οπλουργούς και πάει λέγοντας… Σημαίνει ενιαίο σύστημα λογιστικής υποστήριξης και αυξημένη επιχειρησιακή ευελιξία. Όλα αυτά μαζί δε, συνεπάγονται χαμηλότερος κόστος. Συνολικό. Γιατί οι οικονομίες κλίμακας είναι διαφορετικές.

Και εδώ βέβαια έχουν γίνει λάθη και έχουν σημειωθεί αδικαιολόγητες καθυστερήσεις… Λειτουργούμε ως ο χρόνος να μην έχει καμία απολύτως σημασία! Όταν ο Τούρκος απέναντι παρουσιάζει χάρτες με το μισό Αιγαίο δικό του, με “γαλάζιες πατρίδες” και λοιπά, οφείλουμε να πιέσουμε την κατάσταση.

Οφείλουμε να πιέσουμε και τους Αμερικανούς, να πιέσουμε την ΕΑΒ, να πιέσουμε κάθε εμπλεκόμενο. Δεν αφήνουμε τον καιρό να περνά. Αν η ΕΑΒ δεν έχει το απαιτούμενο προσωπικό ας κάνει προσλήψεις. Αν δεν προλαβαίνει ας δουλέψει υπερωρίες. Πραγματικές, όχι σαν αυτές του παρελθόντος! Κι ας βρεθεί επιτέλους λύση με αυτή τη γελοιότητα της κατ’ ανάγκη πρόσληψης μέσω ΑΣΕΠ!

Τώρα τους χρειάζεται, δεν έχει δυνατότητα αναμονής δυο και τρία χρόνια! Διότι αυτό είτε θα συνεπάγεται παράδοση των αναβαθμισμένων μαχητικών με καθυστέρηση διετίας, είτε ότι τη θέση των Ελλήνων θα πάρουν Αμερικανοί. Αυτό θέλουμε; Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το αρμόδιο γενικό επιτελείο τι κάνουν;

Δεν αντιλαμβάνονται οι του νέου υπουργού Εθνικής Άμυνας ότι αυτή η ανικανότητα λήψης αποφάσεων, διά των καθυστερήσεων, επί της ουσίας ακυρώνει όσα θετικά αναζητά να λάβει η Πολεμική Αεροπορία με την επένδυση ποσού μεγαλύτερου του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ στο πρόγραμμα;

Λύσεις υπάρχουν, θέληση δεν υπάρχει… Αλλά και από την πλευρά της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας, οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει πλέον. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Επειδή πληροφορίες αναφέρουν, ότι εκεί στο ΥΠΕΘΑ δεν έχουν βρει ακόμα τον βηματισμό τους και ορισμένοι έχουν ως προτεραιότητα όχι να παράξουν έργο, αλλά αφενός να τηρήσουν ισορροπίες και αφετέρου να μη δυσαρεστήσουν το Μέγαρο Μαξίμου.

Αγαπητοί (στην κυριολεξία, διότι κακές προθέσεις δεν έχουμε ανιχνεύσει μέχρι τώρα), αν δε σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν τρως, για να “πετάξουμε” και μια προσφιλή αλλά τόσο αντιπροσωπευτική της κατάστασης κλισέ έκφραση. Ο χρόνος περνάει επικίνδυνα και χρόνο για χάσιμο δεν υπάρχει.

Στόχος θα έπρεπε ήδη να ήταν η ολοκλήρωση του προγράμματος δυο-τρία χρόνια νωρίτερα. Λες και δε γνωρίζουν ότι αυτό θα ήταν ευεργετικό. Το γνωρίζουν και το συζητάνε οι γνώστες μεταξύ τους. Αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρξει σε αυτή τη χώρα.

Το δεύτερο σημαντικό που εξασφαλίζει ο εκσυγχρονισμός των 84 ελληνικών F-16, είναι το πέρασμα σε συστήματα που “φορούν” πλέον μαχητικά 5ης γενιάς. Με σημαντικότερο συστατικό το ραντάρ AESA τύπου ΑΝ/APG-83 SABR (Scalable Agile Beam Radar) της Νorthrop Grumman.

Τα 84 εκσυγχρονισμένα μαχητικά θα είναι εξοπλισμένα με προηγμένους υπολογιστές αποστολής (MMC – Modular Mission Computer), νέα κεντρική οθόνη πολλαπλών λειτουργιών μεγάλων διαστάσεων (CPD/Central Pedestal Display 15 Χ 20 εκατοστών) στο πιλοτήριο και άλλο ένα πολύ σημαντικό επιχειρησιακό εργαλείο… το σύστημα λήψης / μετάδοσης δεδομένων σε πραγματικό χρόνο Link-16.

Ραντάρ AESA δεν υπάρχουν στην Τουρκική Αεροπορία και δεν γνωρίζει κανείς πότε θα υπάρξουν, ενώ και η αξιοποίηση συστημάτων Link-16 στο στόλο των μαχητικών της είναι περιορισμένη. Το σημαντικό βήμα εξέλιξης που είχε τη μορφή του F-35A απεμπολήθηκε… Δεν λέμε ότι είναι “το τέλος” για την Τουρκική Αεροπορία. Πρόκειται όμως για σημαντική οπισθοδρόμηση.

Θα έχει οπωσδήποτε βαρύ κόστος σε χρόνο, χρήμα και επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα στα επόμενα 10 έως 15 χρόνια. Τα δεδομένα επομένως και η λογική επιβάλλουν τα δύο σημαντικά θετικά πράγματα του εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 στο επίπεδο -V, να “επεκταθούν” σε όσο το δυνατόν περισσότερα μαχητικά αεροπλάνα.

Ακόμη και τα Block 30 θα μας συνέφερε να εκσυγχρονίσουμε σε Viper. Παρά τη μεγάλη τους ηλικία υπενθυμίζουμε ότι έχουν ακόμη μεγάλη ωφέλιμη επιχειρησιακή ζωή, από τη στιγμή που έχουν στο παρελθόν υποστεί δύο και όχι μία, δομικές αναβαθμίσεις (Falcon UP και Falcon STAR), ενώ αναβάθμιση έχουν υποστεί και οι κινητήρες τους.

Το κόστος είναι ασφαλώς άλλη μια παράμετρος. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η συζήτηση αφορά την ελληνική αποτροπή. Την άρνηση δηλαδή στην πράξη, των στόχων του αντιπάλου σου, ο οποίος μάλιστα είναι γνωστός για την αμετροέπειά του. Κι έτσι οφείλουμε να το “ζυγίσουμε”…

Τα πράγματα είναι απλά. Εάν εννοούμε όσα λέμε στις διακηρύξεις μας, πως εάν η Τουρκία κάνοντας συγκεκριμένες ενέργειες δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από την άμυνα με στρατιωτικά μέσα, τότε οι επιλεγμένες επενδύσεις στην άμυνα της χώρας, απομακρύνουν το ενδεχόμενο της στρατιωτικής σύγκρουσης, αυξάνοντας διαρκώς το δυνητικό κόστος για τον αντίπαλο.

Αυτό στο οποίο μπορούμε όμως όλοι να συμφωνήσουμε, είναι πως το κόστος μια πολεμικής σύρραξης, μικρού έστω μεγέθους και διάρκειας, θα μπορούσε εύκολα να αποδειχθεί πολλαπλάσιο από αυτό ενός προγράμματος που θα επαυξήσει σημαντικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες των μέσων που αποτελούν την αιχμή του δόρατος της ελληνικής αποτροπής… Για σκεφτείτε το.

Φωτογραφία από τον πίσω θάλαμο διακυβέρνησης ελληνικού F-16D Block 52+ Advanced. Απεικόνιση κινούμενου χάρτη στη δεξιά MFD, συνδυασμένη με εικόνα ραντάρ και δεδομένα από το Link 16! Κάθε ιπτάμενος του φίλιου σχηματισμού γνωρίζει μέσα από αυτή την εικόνα που βρίσκονται τα φίλια και που τα εχθρικά μαχητικά, ποιος έχει εγκλωβίσει ποιόν και ποιος έχει ρίξει σε ποιόν! Στην αριστερή MFD μπορεί παράλληλα να προβληθεί εικόνα από το ατρακτίδιο LANTIRN. Η προσθήκη μεγάλης κεντρικής οθόνης (CPD) στα Block 52+ Advanced δεν είχε επιλεγεί από την Ελλάδα το 2005, λόγω του μεγάλου κόστους της… Δεν γνωρίζουμε αν αληθεύει, αλλά τότε είχε κυκλοφορήσει η πληροφορία ότι ανέρχονταν σε ένα εκατομμύριο δολάρια ανά αεροσκάφος!

Η σημαντικά μεγαλύτερη CPD στο κέντρο του πίνακα οργάνων θα αλλάξει δραματικά την αντίληψη της τακτικής κατάστασης από τα πληρώματα των εκσυγχρονισμένων F-16V Block 72. Αυτή τη διαμόρφωση μπορούμε να έχουμε και στα Block 30/50 παρατείνοντας με αξιώσεις την επιχειρησιακή τους ζωή για 15 τουλάχιστον ακόμη χρόνια…

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση