Παραδώσαμε γη και ύδωρ, αλλά το κτητικό «μας» θα συνοδεύει πάντα το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»...

'Είναι καιροί που πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερμάτινη και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο'', είχε πει το 1828 ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας στον συνταξιδιώτη του προς Αίγινα Γεώργιο Μαυρομιχάλη, Φιλικό και αγωνιστή του '21 (έναν απ' τους δολοφόνους του τρία χρόνια αργότερα), βλέποντας την αστραφτερή ενδυμασία του που ήταν ''βουτηγμένη εις το μάλαμα''.

Η έγνοια του Ιωάννη Καποδίστρια ήταν πάντα η πατρίδα και τα μεγάλα δυστυχήματα που τη βρήκαν και που έκαναν πολύ δύσκολη την αναστήλωση των ερειπίων της. Κάθε λέξη, κάθε φράση του είναι και τώρα ακόμα για μας μια ανάσα παρηγοριάς εν μέσω αναθυμιάσεων που μας αναγκάζουν να συχνοκοιτάμε την ιστορία μας, για να αντλούμε διδάγματα πίστης και φιλοπατρίας, ειδικά την τελευταία οκταετία της κρίσης, όπου ενέσκηψε το κακό και θόλωσε το μυαλό μας.

Κάνω τη σύγκριση ασυναίσθητα με αυτούς που μας κυβέρνησαν τα πολλά τελευταία χρόνια προσπαθώντας ν' ανακαλύψω μια σπίθα φιλότιμου που ξεπήδησε μέσα απ' τα μπάζα της ιδιοτέλειάς τους. Δεν μπορώ να το βρω, δυστυχώς, πλην κάποιων μικρών εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα ότι εκλείπουν οι ηγέτες απ' την Ελλάδα.

Εκλείπουν οι πατριώτες ηγέτες, οι ανιδιοτελείς κυβερνήτες που θα δώσουν το είναι τους για χάρη αυτής, όπως είχε κάνει ο Καποδίστριας και τινες άλλοι που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Έτσι είμαστε ακόμα στην αναζήτηση του ''Περικλή'' που θέλει να γράψει ιστορία, καθώς οι ''Κλέωνες'' περίσσεψαν, όπως κι οι προδοσίες τους...

Μια τέτοια υπογράφηκε στις 12 Ιουνίου του 2018 στις Πρέσπες με ''σφάγιο'' την Μακεδονία μας. Η υποταγή άνευ όρων (το ''γη και ύδωρ'' στον κατακτητή εν καιρώ ειρήνης ) έγινε 'ελαφρά τη καρδία' από ανθρώπους ανιστόρητους, εθνικά ασυνείδητους, που έδειχναν έτοιμοι να παραιτηθούν από κάθε δικαίωμα πάνω στην ελληνική γη της Μακεδονίας και τα αγαθά της.

Της ίδιας νοοτροπίας με τους Τσίπρα και Κοτζιά δείχνουν να είναι κι οι σημερινοί δεξιοτέχνες της υποκριτικής, που ναι μεν δεν υπέγραψαν ποτέ τη ''συμφωνία'' ντροπής - όπως τη χαρακτήρισαν - και την καταψήφισαν στη Βουλή όταν ήρθε, πλην όμως έσπευσαν να την αναγνωρίσουν και να την υιοθετήσουν ετεροχρονισμένα, με μικρές διαφοροποιήσεις μόνοoncameraγια το θεαθήναι.


Στο σημείο αυτό και με την οδυνηρή εμπειρία όσων προηγήθηκαν σε εθνικό επίπεδο, νομίζω πως επιβάλλεται να ξεκαθαρίσουμε ευθαρσώς κάτι: Άνθρωποι που απέδειξαν ότι διαθέτουν μειωμένα εθνικά αντανακλαστικά, ακόμα κι αν είχαν χρηματίσει υπουργοί Εξωτερικών, είναι ακατάλληλοι πλέον να μιλούν εξ ονόματος της Ελλάδας.

Τα ονόματα ''Πάγκαλος'', ''Μπακογιάννη'', ''Κοτζιάς'' στιγμάτισαν αρνητικά το ΥΠΕΞ, κακά τα ψέματα, γιατί θα συναρτώνται πάντα στις μνήμες μας με δυσάρεστες ως τραγικές για την πατρίδα στιγμές:

Με την απώλεια των Ιμίων (1996) και την ''αλβανοποίηση'' του Μεγαλέξανδρου και της μητέρας του Ολυμπιάδας, με το αίτημα στον ΟΗΕ - εκ μέρους της Ελλάδας (2008) - για αντικατάσταση της εθνικά περήφανης θέσης της στο Σκοπιανό το '92 με την ανιστόρητη της σύνθετης ονομασίας και με την οριστική εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας στους Σλάβους απ' τον ΣΥΡΙΖΑ (''συμφωνία Πρεσπών'', 2018) και παράλληλη αναγνώριση της σκοπιανής γλώσσας και εθνότητας ως ''μακεδονικής'', ώστε να ολοκληρωθεί η προδοσία...

Ναι, ήταν προδοσία αυτό που έγινε πριν ένα χρόνο, γιατί η αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα ''Μακεδονία'' (ο γεωγραφικός προσδιορισμός έπαψε να χρησιμοποιείται απ' την επομένη κιόλας της υπογραφής) ''δημιουργεί άρρηκτο δεσμό των Σλάβων με την ιστορική ρίζα του Μακεδονικού Ελληνισμού, με φόντο την Μακεδονική Αυτοκρατορία του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου''.

Επιπλέον, παραχωρώντας το όνομα κι αναγνωρίζοντας τη γλώσσα και την εθνότητα των Σκοπιανών ως ''μακεδονική'', δε συμμετείχαμε απλά στην παραχάραξη της ιστορίας εμείς οι ίδιοι, αλλά και στη δημιουργία του κράτους-έθνους των Σκοπίων, αφού του δώσαμε ''στοιχεία ελληνικού πυρήνα'', που θα το κρατούν ενωμένο και θα απομακρύνουν τον κίνδυνο διάσπασής του απ' τους Βούλγαρους και τους Αλβανούς...

Κοινώς, πουλήσαμε ένα απ' τα πιο δοξασμένα κομμάτια της ιστορίας μας, για να κάνουμε γρηγορότερα πράξη τα αλυτρωτικά σχέδια των βορείων γειτόνων μας. Και έτσι, με βάση το ''δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού'' - όπως περιγράφεται στον ΟΗΕ - μπορούν αυτοί να διεκδικήσουν αποζημίωση απ την ''Μακεδονία του Αιγαίου'' και γαίες ή κι ανταλλαγή ακόμα συνόρων σε βάρος μας.

Για να γίνει αυτό, αρκεί μόνο να προηγηθεί ένα πράγμα: να κάνουν οι Σκοπιανοί μια μικρή 'εποίκιση' στη Βόρεια Ελλάδα με τη βοήθεια τρίτων (πχ. Τουρκίας), και να αγοράσουν περιοχές της Μακεδονίας μας που θα τις αυγατίζουν σταδιακά, ώστε να έχουν το δικαίωμα ''ανακήρυξης μειοψηφίας'' και να μπορούν να συγκροτήσουν κάτι αντίστοιχο με την μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, δηλαδή τη ''μακεδονική μειονότητα''.

Όσο γι' αυτούς τους αφελείς που εξακολουθούν να διατείνονται ότι οι Πρέσπες μάς έσωσαν απ' τις αδηφάγες ορέξεις της Τουρκίας, που εποφθαλμιούσε τα Σκόπια για να τα κάνει υποχείριο εναντίον μας, ένα τους λέω: Η παρουσία των Σκοπίων ήταν ανέκαθεν ελεγχόμενη από τουρκικά κεφάλαια. Από κεφάλαια Τούρκων επιχειρηματιών που έχουν οικονομικές δοσοληψίες με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Με την είσοδο λοιπόν των βορείων γειτόνων μας στην Ευρωατλαντική Συμμαχία, τα Σκόπια θα βρεθούν αυτόματα υπό τη σκέπη της Τουρκίας, η οποία - παρά τους λεονταρισμούς της στη Δύση - δεν έχει σκοπό να φύγει απ' αυτήν (όπως είχα εξηγήσει στο άρθρο μου της 29ης Ιουλίου του '19: ''Γιατί η Τουρκία θα μείνει στο ΝΑΤΟ, παρά τις ευχολογικές εικασίες;'').

Αποτέλεσμα αυτού μάλιστα (της εισόδου, δηλαδή, των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ) θα είναι να περιοριστεί ακόμα περισσότερο η μικρή επιρροή μας σ' αυτό. Και επιπλέον θα βρίσκουμε μόνιμο εμπόδιο μπροστά μας τους Τούρκους και τους Σκοπιανούς ενωμένους απέναντί μας για οποιοδήποτε θέμα.

Το δεδομένο αυτό, σε συνδυασμό με την είσοδο των Σκοπίων στην ΕΕ (που θα τα μετατρέψει σε σημαντικό κόμβο σύνδεσής της με τους αγωγούς οι οποίοι θα διαπερνούν την Ελλάδα), θα έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προβλήματα για μας σε ενεργειακό επίπεδο και όχι μόνο, αφού με διαβατήριο τον όρο ''Μακεδονία'' οι Σκοπιανοί θα περνούν ευκολότερα από μας τα αιτήματά τους στους θεσμούς (εδαφικά, αποζημιώσεων κλπ.), καθώς θα δίνουν περισσότερα στρατηγικά ανταλλάγματα στους Ευρωπαίους.

Κι αν ισχύσει το ''δεδικασμένο'' μ' αυτούς, αν αρχίσει δηλαδή η επισημοποίηση και ικανοποίηση των απαιτήσεών τους, τότε θα ξεσηκωθούν και οι Αλβανοί απ' τα δυτικά, για να διεκδικήσουν τα... ''νόμιμα'' για την αλβανική Τσαμουριά στα παράλια της Ηπείρου και οι Τούρκοι απ' τα ανατολικά, διεκδικώντας τη Θράκη, τα Δωδεκάνησα και άλλες νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου...

Μ' άλλα λόγια η Ελλάδα θα γίνει το έδεσμα των λύκων που την περιτριγυρίζουν μαζί με τα αρπαχτικά ένα γύρο, καθώς μυρίζουν εδώ και μια δεκαετία σχεδόν το αίμα των γονατισμένων Ελλήνων ή των πεσόντων στο πεδίο της ζωής, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν απ' τη χρεωκοπία.

Με δεδομένο το τόξο θανάτου που μας περιβάλλει, εμείς θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αναγκαστικά τη ''στρατηγική του καρότου'', μια που απ' τα λεγόμενα του Αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη (24-9-'19) αντιληφθήκαμε ότι δεν είμαστε και στην καλύτερη φάση στρατιωτικά και έχουμε σαν κύριο μέλημά μας (ορθώς) να μπορούμε ν' αντισταθούμε στο λιοντάρι που βρυχάται εξ Ανατολών διεκδικώντας κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο.

Με βάση αυτήν την πολιτική προσπαθούμε να ''επιβάλουμε'' την παρουσία μας στα Σκόπια υπογράφοντας συνεργασίες σε εμπορικό και στρατιωτικό επίπεδο. Αν κατορθώσει το ελληνικό στοιχείο να κυριαρχήσει εκεί έναντι του τουρκικού που υπερτερεί κατά πολύ και του αλβανικού που μας ανταγωνίζεται, θα περιορίσει την επιρροή της Τουρκίας και τις βλέψεις της Αλβανίας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Αυτό, νομίζω, θα εξυπηρετεί θαυμάσια και τους Ευρωπαίους συμμάχους μας οι οποίοι δε θέλουν με τίποτα την επέκταση της τουρκικής επιρροής στην Ευρώπη και την ενίσχυση της νεο-οθωμανικής πολιτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει γίνει πονοκέφαλος για πολλούς μετά τη στρατηγική συμμαχία του με την Ρωσία. Και επιπλέον ενίσχυσε το προφίλ του ως ισχυρού ηγέτη μιας εξ ίσου ισχυρής περιφερειακής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, που ξέρει να αλλάζει στρατόπεδα, θέση και γεωπολιτική στρατηγική κατά το δοκούν...

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής προσπαθεί απ' το '91 η χώρα του να προσεταιριστεί τα Σκόπια με ύπουλο και υπονομευτικό τρόπο για τα δικά μας συμφέροντα, καθώς ο σκοπός της ήταν ανέκαθεν να χρησιμοποιήσει τη δεδομένη στιγμή το έδαφός τους ως συμμαχικό ορμητήριο και να μας επιτεθεί από Βορρά σαν κίνηση αντιπερισπασμού, αν συγκρουστούμε στη Θράκη.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η Τουρκία όλα αυτά τα χρόνια ήταν ισχυρός υποστηρικτής της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την προηγούμενη ονομασία του (''Μακεδονία'') κι όχι αυτή που διαμορφώθηκε μετά την υπογραφή της ''συμφωνίας των Πρεσπών'' (Βόρεια Μακεδονία'').

Μέχρι το καλοκαίρι μάλιστα του '18 η Τουρκία ήταν το μόνο μέλος της Βορειοατλαντικής συμμαχίας που ζητούσε επίμονα απ' τα Σκόπια να διατηρήσουν τη συνταγματική τους ονομασία και να μην υποχωρήσουν στη σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό, όπως επιθυμούσε η Αθήνα.

Το εξωφρενικό μάλιστα είναι ότι και μετά την υπογραφείσα συμφωνία συνέχισε να τα αποκαλεί ''Μακεδονία'', με σκοπό να μας προκαλέσει. Η επιρροή της βέβαια έχει εξασθενίσει αισθητά από την κορύφωση της φιλίας των δύο κρατών το 1991, όταν η Τουρκία αναγνώρισε τα Σκόπια ως ''Δημοκρατία της Μακεδονίας'' κλέβοντας τις καρδιές των εθνικιστών του κρατιδίου, γιατί τα αναγνώρισε χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις και επιφυλάξεις για τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους.

Ωστόσο αυτά ανήκουν στο παρελθόν, όπως κι ''ο μήνας του μέλιτος'' με τα Σκόπια επί ημερών του υπερεθνικιστή Γκρούεφσκι, αφού έχει περιοριστεί αρκετά - όπως είπαμε - η επιρροή της από τότε, αν και εξακολουθούν να είναι σε ισχύ οι διμερείς συμφωνίες των δύο κρατών σε θέματα οικονομίας, εμπορίου, διπλωματίας, πολιτισμού, άμυνας και ασφάλειας, με πρώτιστο στόχο της Τουρκίας να καρπωθεί τις διαφορές μεταξύ μας και να επωφεληθεί στρατηγικά απ' τη σχέση της με τα Σκόπια.

Εκεί, ας μην το ξεχνάμε, ζει μια τουρκική μειονότητα του4%, 75.000 μέλη). Κι αυτό της δίνει το δικαίωμα να παρεμβαίνει όποτε το κρίνει απαραίτητο και, με την ευκαιρία αυτή, να εκφοβίζει από Βορρά την Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή παριστάνει τον προστάτη των μουσουλμανικών πληθυσμών των Βαλκανίων, τους οποίους συχνά αντιμετωπίζει σαν τα ''ορφανά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας'', με σκοπό να τους χειραγωγήσει εναντίον μας την δεδομένη στιγμή...

Ποια είναι αυτή η στιγμή; Κατά τη γνώμη μου είναι αυτή που θα ανάψει το φιτίλι στη Θράκη απ' τους Τούρκους και θα δώσει το έναυσμα στους Σκοπιανούς να βάλουν σε εφαρμογή τα αλυτρωτικά σχέδιά τους.

- Κι εμείς τι κάνουμε, για να προλάβουμε το κακό; Θα βλέπουμε τον πρωθυπουργό ναδιυλίζει τον κώνωπα (εμπορικά σήματα προϊόντων) και να καταπίνει την κάμηλον (όνομα, γλώσσα και εθνότητα ''μακεδονική''); Θα μετράμε ποιες επιγραφές αφαίρεσαν και ποιες όχι οι Σκοπιανοί απ' τα αγάλματά τους; Θα τους βλέπουμε να μιλούν για ''Μακεδονία'' και θ' αναρωτιόμαστε για ποια απ' όλες μιλούν;

Θα αφήσουμε να νομιμοποιηθούν, τελικά, τα τετελεσμένα, με ρίσκο να τα βρούμε μπροστά μας αργότερα; Θα ρωτούσε κανείς αγχωμένος.

- Εμάς μας μένει ακόμα κάτι να κάνουμε, που είναι και το σπουδαιότερο, θα του απαντούσα με ειλικρίνεια. Να αποκτήσουμε εθνική συνείδηση, πριν να είναι αργά. Γιατί αυτή, μαζί με την ιστορική γνώση, θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να πουλάει την πατρίδα του, όσο μεγάλο αξίωμα κι αν έχει.‟

” Αυτό που κερδήθηκε με αίμα αιώνων δεν μπορεί να το παζαρεύει κανείς ούτε να το περιφέρει εδώ κι εκεί στα συνέδρια και τα φόρουμ για τις μωρές φιλοδοξίες του. Δεν μπορεί να διαγράφει τη γη των πατέρων του με το μελάνι της υπογραφής του. ‟

” Δεν μπορεί να ρευστοποιεί τα κόκαλα των ηρώων που θυσιάστηκαν γι' αυτήν με πρωθυπουργικά αξιώματα και Νόμπελ ειρήνης. Δεν μπορεί κανείς Τσίπρας και κανένας Μητσοτάκης να πει ότι σε πέντε-δέκα χρόνια από τώρα θα ξεχαστεί η ιστορική αδικία, γιατί ο τόπος που προδίδεται εκδικείται και η Μακεδονία θα βρει τρόπο να εκδικηθεί αυτούς που την πρόδωσαν κι αυτούς που δεν έκαναν όσα έπρεπε, για να μετριάσουν την προδοσία. ‟

”Μέχρι να 'ρθει όμως εκείνη η στιγμή της εκδίκησης, εμείς - που παραδώσαμε τη γη και το ύδωρ της - πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά απ'το χέρι μας, για να την έχουμε για πάντα δικιά μας. Κι αυτό θα το πετύχουμε αποδεχόμενοι το κτητικό ''μας'' να τη συνοδεύει παντού και πάντα. ‟

” ''Η Μακεδονία μας!..'', αυτό θα είναι εις το εξής τ' όνομά της και δε θα το χάσουμε μέσα στο χρόνο, να δείτε... Δε θα το χάσουμε και δε το ξεχάσουμε, γιατί η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική!.. Είναι η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ''μας'' και είναι όλη δικιά μας!!!..

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)
AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση