Ασκήσεις θάρρους ενόψει ήττας

Του Γιάννη Σιδέρη

Η ηττοπάθεια έχει απλώσει το πέπλο της στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους και η αγωνία τους έγκειται στο να περισώσουν ποσοστά. Ενδεικτικό είναι το άρθρο ενός εκ των αξιολόγων βουλευτών του.

Υπενθυμίζει ότι στις εκλογές του 2012 έγραφε γεμάτος ενθουσιασμό «για τον άγγελο της ιστορίας που έσπρωξε ένα μικρό κόμμα της αριστεράς στο θυελλώδες προσκήνιο της κρίσης». Τώρα ο βουλευτής προσπαθεί να αναστηλώσει το ηθικό τους συνεχίζοντας: «κάθε ήττα είναι πλούτος, μια πολύτιμη ουλή. Αρκεί να το κατανοείς. Και να είσαι έτοιμος διανοητικά και ψυχικά γι’ αυτήν τη δύσκολη στιγμή, να αντικρίσεις το πρόσωπο του άγγελου της ιστορίας και να μην πετρώσεις. Ευτυχώς εμείς έχουμε ακούσει εγκαίρως τον Μακιαβέλι: Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ η καταιγίδα».


Περιμένοντας την καταιγίδα

Και τελειώνει υμνωδώς, θυμίζοντας τον μπαμπά του κ. Παππά με το περίφημο ποίημα για τη «δρακογενιά», γράφοντας: Έτοιμοι πάντα για καταιγίδες. Γεννηθήκαμε μ΄ αυτές.

Φυσικά το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν νομίζουμε ότι έχει διαβάσει Μακιαβέλι, ακουστά τον έχει και με αρνητική φόρτιση. Παρηγορούνται πάντως με την ψευδαίσθηση ότι γεννήθηκαν για καταιγίδες.

Φυσικά πόσο ατρόμητοι και έτοιμοι ήταν σε αυτές το είδαμε. Τις αντιμετώπισαν γενναία για 17… ολόκληρες ώρες, και ασμένως υποτάχθηκαν. Ωστόσο έχει δίκιο για τον καιρό της νηνεμίας, τότε που απολάμβαναν τη θωπευτική γοητεία της διακυβέρνησης «στο Μέγαρο Μαξίμου εμπρός στον αγώνα», θεωρούσαν ότι αυτά θα αργήσουν να τελευτήσουν. Η ιστορία, που πάντα την ερμηνεύουν μονομερώς και θρασέως, πίστευαν ότι τους χρωστούσε κι άλλα. Γι’ αυτό κι έπεσαν από τα σύννεφα με το εκλογικό αποτέλεσμα και «πέτρωσαν» όταν το είδαν.

Η καταιγίδα θα έρθει, αλλά στο εσωτερικό του κόμματος μετά την αναμενόμενη ήττα, καθώς οι δυνάμεις ανασκουμπώνονται και αναδιατάσσονται, γα να καταλάβουν ταμπούρια.

Ο Αλέξης Τσίπρας, που σήκωσε αποκλειστικά μόνος την προεκλογική περίοδο, θεωρώντας ότι είναι ο ακαταμάχητος έναντι του Μητσοτάκη, είδε ότι η γοητεία του θάμπωσε. Πλέον δεν έχει να υποσχεθεί και να φουσκώσει ελπίδες. Ήταν αναγκασμένος να απολογείται για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησής του. Το’ χουν πάθει όλοι οι άλλοι παλιότερα, αλλά αυτοί ήταν δεξιοί και πασόκοι, δεν ήταν οι εκλεκτοί της Ιστορίας.

Η επόμενη μέρα

Επανερχόμενοι στον σκηνικό «αφτεράδικου», όπως διαμόρφωσαν το αίθριο του Μεγάρου μουσικής. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε με «ακολουθία». Αφού πλέον δεν «πουλάει» μόνος, έπρεπε να δείξει ότι πίσω του υπάρχει ένα επιτελείο που με συλλογική δράση διαμορφώνει την επόμενη ημέρα της χώρας.

Εντελώς συμβολικά στο σκηνικό σκιαγραφείτο και η επόμενη ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εκπροσωπήθηκαν αι γενεαί αι πάσαι. Η αριστερή πτέρυγα των «53» στο πρόσωπο του Ευκλείδη, οι πασοκογενείς με τη Μαριλίζα (η καλύτερη μεταγραφή κατά τον Ευκλείδη –τα ακούν οι άλλοι Πασόκοι;), η νέα γενιά με τον Χαρίτση και τον συμπαθή αποτυχόντα δήμαρχο Νάσο (θέλω να κυβερνήσω με τη γενιά μου, είχε πει ο Αλέξης) και η ευειδής Έφη Αχτσιόγλου.

Όλοι αυτοί υποτίθεται ότι θα είναι οι καθοριστικοί παράγοντες της επόμενης ημέρας, και τρόπο τινά η συλλογική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το ανεξέλεγκτο εσωκομματικό ιμπέριουμ του Αλέξη φτάνει στο τέλος του το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Φυσικά δεν θα αμφισβητηθεί άμεσα η κυριαρχία του, αλλά θα περιοριστεί δραστικά. Οι καταιγίδες θα έρθουν όταν επιχειρήσει να αλλάξει δραστικά τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον μεταπλάσει σε προσωπικό κόμμα. Σε αυτήν την προσπάθεια ελπίζει ότι θα έχει ως Ηρακλείς τα στελέχη που ο ίδιος ανέδειξε σε δημόσιες θέσεις από το πουθενά, και τους πασοκογενείς, που και τώρα αισθάνονται ξένο σώμα στο κομματικό απαράτ του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για την Έφη, τη φιλόδοξη κυρία που έσβησε τις αντιμνημονιακές της αναρτήσεις το βράδυ που διορίστηκε υπουργός, η απόδοσή της στην προεκλογική περίοδο θα καθορίσει δραστικά το μέλλον της. Χωρίς να προβλέπουμε και να προλέγουμε, υπενθυμίζουμε απλώς μια αναφορά του Ευκλείδη. Είχε απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου λέγοντας δεν είμαι δελφίνος του Αλέξη, είμαι μεγάλος. Αυτός που θα τον διαδεχτεί όταν έρθει η ώρα θα πρέπει να προέρχεται από τη νεότερη γενιά, όπως π.χ. η Έφη!

Τότε όλοι το αντιμετωπίσαμε ως ένα απλό παράδειγμα χάριν συζητήσεως, και όχι ως υπόδειξη…

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση