Τα αίτια της ήττας
Του Ανδρέα Μήλιου
Δύο εβδομάδες μετά τις ευρωεκλογές η κυβερνητική παράταξη αδυνατεί να διαβάσει τα αίτια της ήττας. Οι αναγνώσεις που κάνουν τα στελέχη της είναι ρηχές, μονοσήμαντες και μονοφθαλμικές και χαρακτηρίζονται από έλλειμμα αναλυτικής σκέψης και διορατικότητας. Η αντικειμενική ενδοσκόπηση, που δεν ανήκει στις ισχυρές ιδιότητες του συνολικού φάσματος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, απαντάται σε μεγαλύτερο βαθμό στην ιδιοσυγκρασία των αριστερών, διότι θεωρούν ότι αποτελούν τον περιούσιο λαό.
Κατά την άποψή μου τα αίτια της ήττας ήταν εννέα:
1) Το πρώτο αφορά στη μη υλοποίηση, σε ελάχιστο βαθμό, των αριστερών προταγμάτων της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της αξιοκρατίας, της δημιουργίας καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας και της προστασίας των εργαζόμενων από την εκμετάλλευση, τα οποία η Αριστερά διατρανώνει επί δεκαετίες. Αντί αυτών οι πολίτες έβλεπαν καθημερινά πελατειακές εξυπηρετήσεις, νεποτισμό, αναξιοκρατία, αλαζονικές και ναρκισσιστικές συμπεριφορές, εχθροπάθεια για τις διαφορετικές απόψεις, διχαστικό λόγο και εκμετάλλευση των εργαζομένων με ευτελείς μισθούς, και ανασφάλιστη εργασία. Όλα αυτά συνέβαλαν στο να γίνει αντιληπτό στον κόσμο ότι το ιδεολογικό υπόστρωμα του κομμουνιστογενούς σοσιαλισμού είναι ουτοπία και τα προτάγματά του φενάκη για τους πολλούς.
2) Το δεύτερο σχετίζεται με την διαπίστωση του εκλογικού σώματος πως οι κυβερνώντες δεν είχαν καμία ειλικρινή πρόθεση να λάβουν μέτρα για την εμβάθυνση και βελτίωση της ποιότητας της ούτως ή άλλως ελλειμματικής δημοκρατίας μας, αλλά στόχευαν στην εγκαθίδρυση μιας μορφής πολιτεύματος που θα εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της αριστερής νομενκλατούρας. Οι πολίτες είδαν προσπάθειες άλωσης των θεσμών, σκληρής κομματικοποίησης του κράτους, οριακή λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών (έκδοση συντάξεων, νοσοκομεία, παιδικοί σταθμοί και πανεπιστήμια) και απίθανες περιπτώσεις διαφθοράς, ακόμα και μέσα στο Μαξίμου, καθώς και αδυναμία σύλληψης της φοροδιαφυγής.
3) Το τρίτο αίτιο αφορά στο ήθος και το ύφος της εξουσίας. Η αλαζονεία που εκφράσθηκε με τον απρεπή και χυδαίο Πολακισμό, τον Βοναπαρτισμό, τον ναρκισσισμό, τον τοξικό και διχαστικό πολιτικό λόγο και τις μετεγγραφές κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών από τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ έπληξε την καρδιά του ψευδοαριστερού συνονθυλεύματος, διότι πιστοποίησε την ανυπαρξία του ψευδεπίγραφου ηθικού πλεονεκτήματος και την έλλειψη κοινωνικής κοσμιότητας. Πολλοί πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι αριστεροί ένοιωσαν άβολα με αυτού του τύπου την πολιτιστική συμπεριφορά και αισθάνθηκαν να τους σφίγγει η μέγγενη ενός αυταρχικού πολιτεύματος σοβιετικού τύπου.
4) Σε συνάφεια με την αλαζονεία, το τέταρτο αίτιο είναι ο τοξικός και διχαστικός πολιτικός λόγος του ΣΥΡΖΑ. Οι μετριοπαθείς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τρόμαξαν με την επαναφορά των διατυμπανιζόμενων εμφυλιοπολεμικών συνθημάτων, την εχθροπαθή στάση απέναντι στη διαφορετική άποψη, την ποινικοποίηση της διαφορετικότητας και την δημαγωγική ηθικοποίηση της πολιτικής. Έβλεπαν να κυριαρχεί ένας αρρωστημένος λαϊκισμός που στόχευε στο να απωλέσει ο απλός πολίτης το δημοκρατικό πολιτικό κριτήριο.
5) Το πέμπτο αίτιο είναι η απώλεια του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών. Η ανοχή συμπεριφορών βίας και η κατανόησή τους ως φυσιολογικές πολιτικές συμπεριφορές, η ανικανότητα αντιμετώπισης του κοινού εγκλήματος και η υπερβολικά φιλική στάση της αριστερής κυβέρνησης στο θέμα του προσφυγικού-μεταναστευτικού ανησύχησε τους πολίτες και τους ώθησε στην υποστήριξη των θέσεων της Ν.Δ. στο ζήτημα αυτό.
6) Από τα σοβαρότερα αίτια της ήττας ήταν η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Η συμφωνία έπληξε βάναυσα το πατριωτικό αίσθημα της πλειοψηφίας των πολιτών και ιδιαίτερα αυτό των πολιτών της Βόρειας Ελλάδας και πιστοποίησε, σε μεγάλο βαθμό, ότι η κυβέρνηση, χάριν της παραμονής στην εξουσία, είχε μετατραπεί σε υποτακτικό πιόνι των ξένων δυνάμεων που πίεζαν για τη επίλυση του ζητήματος του ονόματος.
7) Το έβδομο αίτιο αφορά στην κομματική οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ. Ως περιθωριακό κόμμα του 4% με μερικές χιλιάδες μέλη αντιμετωπίσθηκε με δυσπιστία από τους πολίτες ακόμα και όταν ανέλαβε την εξουσία. Στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης δεν κατάφερε να εδραιωθεί στο πολιτικό στερέωμα ως θεσμικός πολιτικός οργανισμός και μετρήσιμος ιδεολογικός πόλος και ούτε μπόρεσε να δημιουργήσει πυρηνικές οργανώσεις σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, ούτε τοπικούς κομματικούς μηχανισμούς εξουσίας. Ακόμα και όταν βρέθηκε στην εξουσία εξακολούθησε να είναι ένα μη θελκτικό πολιτικό προϊόν, με το οποίο το ευρύ κοινό δεν ήθελε να ταυτισθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούσε να βρει αξιόλογες υποψηφιότητες στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Κέρδισε μόνον οχτώ δήμους από τους οποίους τους τέσσερις στην Αττική, ενώ δεν κέρδισε καμία περιφέρεια!
8) Η προσπάθεια μονιμοποίησης της μιζέριας του παρόντος και μετατροπής της σε όραμα του μέλλοντος είναι το όγδοο αίτιο. Η εξαπάτηση των αδύναμων ομάδων με πενιχρά αναξιοπρεπή επιδόματα και οι χιμαιρικές υποσχέσεις που δόθηκαν μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές, δεν έγιναν αποδεκτές και πιστευτές. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι όταν ένα κράτος αντιμετωπίζει εχθρικά τις παραγωγικές επενδύσεις σύντομα δεν θα μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Με άλλα λόγια οι πολίτες θέλησαν να αποτρέψουν τη μετεξέλιξη της χώρας σε αποτυχημένο σοβιετικό πρότυπο αναδιανομής της φτώχειας.
9) Τελευταίο αίτιο, τέλος, είναι η στρατηγική στόχευση της Ν.Δ. να αναδείξει τις ευρωεκλογές σε μητέρα όλων των μαχών. Τα βασικά στοιχεία της προεκλογικής και όχι μόνο στρατηγικής της Ν.Δ., που υπόσχεται παραγωγικές επενδύσεις, νέες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας διαπέρασαν εγκάρσια το εκλογικό σώμα και έγιναν ασμένως αποδεκτά από την πλειοψηφία του, με αποτέλεσμα ένα ποσοστό 14% περίπου πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να κατευθυνθεί απευθείας προς την Ν.Δ.
Εν κατακλείδι, η άλογη και άφρονη διακυβέρνηση και η ήττα προκάλεσαν βαθιές πληγές στο σώμα της κυβερνώσας (με τη βοήθεια ακροδεξιών γυρολόγων) Αριστεράς, οι οποίες δεν μπορούν να επουλωθούν ούτε γρήγορα ούτε εύκολα. Αν στις εθνικές εκλογές η διαφορά των δύο κομμάτων είναι το ίδιο μεγάλη, η διάσπασής της, κατ’ αρχήν σε δύο κομμάτια, θα είναι το πιθανότερο επακόλουθο.
* Ο Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτορας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος
Capital
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...