Η γερμανική υστερία για τις ευρωεκλογές

Η ενίσχυση των «ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων» σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, η οποία τρομάζει τη γερμανική ελίτ που ευημερεί εις βάρος της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων, οφείλεται κυρίως στα γερμανικά εξαγωγικά τανκς – τα οποία στραγγαλίζουν τις άλλες οικονομίες, καταδικάζοντας τες στην ανεργία, στη φτώχεια, στην κατάρρευση του κράτους προνοίας, στη διάλυση του παραγωγικού τους ιστού, στην εξαθλίωση των Πολιτών και στην εκτόξευση των χρεών τους, δημοσίων και ιδιωτικών.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε δραστηριοποιηθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό η οικονομική ελίτ της Γερμανίας, οι επιχειρήσεις, οι επικεφαλής τους και οι διάφοροι σύνδεσμοι τύπου ΣΕΒ, υπέρ της μαζικής συμμετοχής των Πολιτών στις Ευρωεκλογές – με διαφημιστικά πλακάτ, με αγγελίες στις εφημερίδες και στα περιοδικά, με αναφορές στα τηλεοπτικά μέσα, με την οργάνωση ειδικών εκδηλώσεων, καθώς επίσης με μηνύματα στα κοινωνικά μέσα μαζικής δικτύωσης.

Το κίνητρο τους, κοινό για όλους, φαίνεται να είναι το όσο το δυνατόν υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής των Ευρωπαίων, έτσι ώστε να εμποδιστεί η άνοδος των «ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων» – όπως γενικότερα αποκαλούν όλες εκείνες τις πολιτικές παρατάξεις που τάσσονται εναντίον της παγκοσμιοποίησης (η ΕΕ είναι μία μικρογραφία της), των ανοιχτών συνόρων και των μεταναστευτικών εισροών, απαιτώντας επί πλέον μία δικαιότερη αναδιανομή των εισοδημάτων.

Για παράδειγμα, οι τρεις κορυφαίοι σύνδεσμοι των εργοδοτών της Γερμανίας (BDA), ο σύνδεσμος των βιομηχάνων (BDI), ο σύνδεσμος των εμπορικών επιμελητηρίων (DIHK) και ο σύνδεσμος των βιοτεχνών (ZDH), σε μία κοινή τους έκκληση, αναφέρουν τα εξής: «Θέλουμε μία ισχυρή, ποικιλόμορφη και ανταγωνιστική Ευρώπη. Μόνο μία ενωμένη, ικανή για αποφάσεις και για δράση ΕΕ, είναι σε θέση να διαπραγματευθεί ισάξια με τις υπόλοιπες παγκόσμιες δυνάμεις, έτσι ώστε να υπερασπισθεί τις αξίες και τα οικονομικά συμφέροντα που μας ενώνουν. Ένα μόνο κράτος, όπως η Γερμανία, είναι πολύ μικρό για κάτι τέτοιο».

Με ένα δεύτερο παράδειγμα το διοικητικό συμβούλιο μαζί με το συμβούλιο εργαζομένων της Volkswagen, γνωστής για το σκάνδαλο των ρύπων και τις λοιπές απάτες της (άρθρο), απεύθυναν ένα από κοινού μήνυμα προς το προσωπικό της βιομηχανίας (490.000 άτομα σε 29 ευρωπαϊκές χώρες), δηλώνοντας την αμέριστη υποστήριξη τους στην Ευρώπη και στην ΕΕ – όπως πολλές άλλες επιχειρήσεις, από τη Lufthansa έως την πιο βρώμικη τράπεζα του πλανήτη, τη Deutsche Bank (πηγή).

Όπως αναφέρει η αυτοκινητοβιομηχανία, «Από τις 23 έως τις 26 Μαΐου διενεργούνται εκλογές για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι εκλογές αυτές θα αποτελέσουν ορόσημο για το μέλλον της Ευρώπης. Κανένας Πολίτης από τις χώρες-μέλη της ΕΕ δεν πρέπει να απέχει από την ψηφοφορία». Στη συνέχεια η Volkswagen, με στόχο να δώσει περισσότερα κίνητρα στους εργαζομένους της, σε όποια χώρα και αν βρίσκονται, γράφει πως η ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά, το διασυνοριακό εμπόριο, η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, καθώς επίσης η ανταλλαγή γνώσεων, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις της ανταγωνιστικότητας του ομίλου – πόσο μάλλον όταν το 50% του τζίρου του επιτυγχάνεται στην Ευρώπη.

Εν προκειμένω δεν αναφέρεται πως ολόκληροι κλάδοι επιχειρήσεων της Γερμανίας που εξαρτώνται από τις εξαγωγές εντός της Ευρώπης, καθώς επίσης όλες αυτές οι πολυεθνικές της που έχουν καταλάβει πάρα πολλές χώρες, μοιάζοντας με οικονομικά αεροπλανοφόρα, όπως η LIDL, πουλώντας γερμανικά προϊόντα μεταξύ άλλων με τη μέθοδο του τιμολογιακού dumping (=πουλούν στην αρχή με τιμές κάτω του κόστους, κλείνουν τους ανταγωνιστές τους και στη συνέχεια αυξάνουν τις τιμές) φοβούνται για το μέλλον τους – αντιλαμβανόμενες πως όλο και περισσότερα κράτη αντιδρούν απέναντι στο γερμανικό εθνικισμό, ο οποίος έχει στόχο τη δημιουργία του 4ου Ράιχ με οικονομικά όπλα.

Ότι έχουν κατανοήσει πως το ευρώ αποτελεί την κότα με τα χρυσά αυγά για τη Γερμανία, έχοντας αυξήσει τα ετήσια πλεονάσματα της στα 300 δις $ – με αποτέλεσμα οι Πολίτες τους να στηρίζουν εκείνα τα κόμματα που τάσσονται εναντίον της γερμανικής Ευρώπης και του γερμανικού ευρώ, παρά το ότι δεν είναι εναντίον της ΕΕ και του ευρώ αυτού καθεαυτού. Απλά γνωρίζουν πως τα πλεονάσματα του ενός κράτους είναι ελλείμματα του άλλου – οπότε είναι εύλογο να θέλουν να εμποδίσουν την καταστροφή και την υποδούλωση τους.

Ουσιαστικά λοιπόν όλοι οι Ευρωπαίοι κατανοούν τον κυνισμό που κρύβεται πίσω από την ξαφνική ευφορία με την Ευρώπη της γερμανικής οικονομικής ελίτ – όπως επίσης το ότι θέλουν ανοιχτά όλα τα σύνορα της, εσωτερικά και εξωτερικά, μεταξύ άλλων για να απομυζούν το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό των εταίρων τους, καθώς επίσης για να χρησιμοποιούν τους εξαθλιωμένους μετανάστες από τρίτες χώρες με στόχο τη διατήρηση των μισθών των εργαζομένων τους σε όσο το δυνατόν χαμηλότερα επίπεδα. Δεν είναι άλλωστε μυστικό το ότι, η καγκελάριος προώθησε τη συμφωνία του Μαρόκου, στηριζόμενη δημόσια από τον G. Soros.

Ως εκ τούτου, η ενίσχυση των «ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων» σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη οφείλεται κυρίως στα γερμανικά εξαγωγικά τανκς – τα οποία στραγγαλίζουν τις άλλες οικονομίες, καταδικάζοντας τες στην ανεργία, στη φτώχεια, στην κατάρρευση του κράτους προνοίας, στη διάλυση του παραγωγικού τους ιστού, στην εξαθλίωση των Πολιτών και στην εκτόξευση των χρεών τους, δημοσίων και ιδιωτικών.

Κατά τις απόψεις όμως της γερμανικής ελίτ θα πρέπει να συνεχιστεί αυτό ακριβώς – το οποίο όμως έχει οδηγήσει σε εκείνο, για το οποίο προειδοποιούν πλέον οι ίδιοι τόσο έντονα: στην άνοδο των κομμάτων που τοποθετούνται εναντίον της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, για τη γερμανική βιομηχανία η ιδανική Ευρώπη είναι μία τεράστια αγορά για τα γερμανικά εμπορεύματα, καθώς επίσης μία δεξαμενή φθηνού εργατικού δυναμικού – κάτι που προσπαθεί να αποκρύψει πίσω από όμορφες λέξεις, όπως τα ελεύθερα, ανοιχτά σύνορα που προάγουν την ευημερία και η πολιτιστική πολυμορφία που αποτελεί δείγμα ανθρωπισμού και προόδου!

Για τα υπόλοιπα κράτη όμως η ιδανική Ευρώπη δεν είναι αυτή που επιτρέπει στη Γερμανία τη χρήση της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα για να τα ληστεύει, εκμεταλλευόμενη το μέγεθος και την ισχύ που της δώρισαν οι Η.Π.Α. μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (ανάλυση) – κάτι που οι Ευρωπαίοι πρέπει να το αναδείξουν στις ευρωεκλογές, στηρίζοντας κόμματα που είναι αντίθετα με τη μετατροπή της Ευρώπης στο 4ο γερμανικό Ράιχ.

Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση