Πούλησε… όραμα στη ΔΕΘ!

Του Γιάννη Σιδέρη

Για να διατηρηθεί η πολιτική εξουσία είναι αναγκαίο οι πολίτες να παραμένουν στην αμάθεια, να αγνοούν την αλήθεια, ακόμα και της δικής τους ζωής.. (Χάρολντ Πίντερ)

Συναισθηματικό κρεσέντο και ...ωδή στην γενικολογία ήταν η ομιλία του πρωθυπουργού τη ΔΕΘ, ενώ από την αρχή προειδοποίησε ότι δεν πήγε για να μοιράσει παροχές, αλλά για να μοιραστεί με το ακροατήριο ένα όραμα! (τα οράματα είναι συναρπαστικά αλλά ούτε στοιχίζουν, ούτε δεσμεύουν).

Όμως επειδή τα οράματα χρειάζονται και κάποια στοιχειοθεσία, υποστήριξε ότι η Οικονομία μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια βρίσκεται σε σημείο ανάπτυξης, επικαλούμενος τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Βέβαια και αυτά ακόμη, παρότι είναι ψυχροί αριθμοί, επιδέχονται υποκειμενικής ερμηνείας, κάπως σαν το… μισό ποτήρι νερό. Κάποιοι το βλέπουν μισογεμάτο και οι άλλοι μισοάδειο.

Ακριβώς επειδή τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι πολύ πρόσφατα, προστρέχουμε και βλέπουμε:

Το ΑΕΠ αυξήθηκε μόνο κατά 1,8% στο δεύτερο τρίμηνο του ’18 (τελικά σκουριασμένο το περίφημο ελατήριο της ελληνικής οικονομίας που θα εκτινασσόταν). Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου είχαν μηδενική μεταβολή 0.0% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του ‘18 αλλά μείωση 5,4% σε σχέση με το αντίστοιχο 2ο τρίμηνο του ’17! ( αυτό είναι κατόρθωμα!). Όσο για την συρρικνωμένη πέρυσι καταναλωτική δαπάνη, αυτή αυξήθηκε μόνο κατά 0,5% σε σχέση με το αντίστοιχο 2ο τρίμηνο του 2017 (αφορούσε συρρίκνωση σε είδη πρώτης ανάγκης, όχι πολυτελείας).

Μοναδικό αχνό φως από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ οι εξαγωγές αγαθών (7,2%) και υπηρεσιών (Τουρισμός) που αυξήθηκε 12,2%. (συνολικό συμπέρασμα που απορρέει είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση επικίνδυνης στασιμότητας).

Παράλληλα ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ότι «ο μεγάλος κόμπος του δημόσιου χρέους επιλύθηκε, και τώρα αυτό είναι βιώσιμο»! Αξιοθαύμαστη δημιουργική λογιστική! Δηλαδή τα 330 δις δημόσιου χρέους στην αρχή της κρίσης δεν εξασφάλιζαν βιωσιμότητα, ούτε τα 324 δις του 2014 (αυτό υποστήριζε τότε ωρυόμενος ο ίδιος και το κόμμα του), αλλά… ώ του θαύματος, τα 360 δις που κατεγράφησαν κατά την έξοδο από το δικό του μνημόνιο, το καθιστούν βιώσιμο!


Λόγω αυτής της βιωσιμότητας, κατά τον Πρωθυπουργό, οι επενδυτές ξαναβλέπουν την Ελλάδα με ασφάλεια! Βέβαια το δεκαετές ομόλογο κυμαίνεται σε απαγορευτικά πλαίσια, γύρω στο 4,6%, ενώ το χρηματιστήριο Βουλιάζει, κλείνοντας την Παρασκευή λίγο κάτω από τις 688 μονάδες – κάτω του μισού που το είχαν φτάσει οι Σαμαροβενιζέλοι.

Φυσικά η πτωχοπροδρομική πολιτική φιλολογία του ΣΥΡΙΖΑ λέει (όπως έλεγαν και για τα capital controls, που οι ψηφοφόροι τους δεν είχαν καταθέσεις), ότι οι ψηφοφόροι τους δεν έχουν μετοχές (μόνο οι οικονομικοί υπουργοί τους που τις έχουν στη BlackRock…).

Όμως ο καρκινοβατών χρηματιστηριακός δείκτης αναιρεί το επιχείρημα περί επενδυτών που ξαναβλέπουν την Ελλάδα με ασφάλεια, ενώ παράλληλα αποστερεί και τις επιχειρήσεις από τη δυνατότητα να αρδεύσουν ζεστό χρήμα - που αυτό με την σειρά του θα γίνει επενδύσεις και ανάπτυξη, δηλαδή δουλειές και μεροκάματα.

Δεν διαφωνούμε σε όλα τον Πρωθυπουργό. Του αναγνωρίζουμε δίκιο όταν λέει ότι δεν πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελλάδα της σπατάλης, του αλόγιστου δανεισμού, των πρωτογενών ελλειμμάτων, της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, των τεράστιων ανισοτήτων. Διατηρούμε όμως μια… μικρή επιφύλαξη κατά πόσον τηρεί το κόμμα του τις δύο ακόλουθες παραινέσεις, ότι δεν πρέπει να επιστρέψουμε στο πελατειακό κράτος και τη διαπλεκόμενη επιχειρηματικότητα. Φευ, σε αυτά τα τελευταία η κυβέρνησή του δεν διεκδικεί αξιοπρεπή βαθμό.

Τρεις οι βασικοί Πυλώνες του πρωθυπουργικού λόγου:

Επανέφερε το ιδεολόγημα περί «Δίκαιης Ανάπτυξης». Το είχε λανσάρει γα πρώτη φορά τον Ιούνιο του ‘16, με ομιλία του στο μουσείο Ακρόπολης (καθόλου τυχαία. Είχε ως φόντο τον φωτολουσμένο Παρθενώνα, ώστε σημειολογικά το σκηνικό να παραπέμπει στην Αθηναϊκή δημοκρατία, καθώς οι συμβολισμοί για την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ισχυρό επικοινωνιακό εργαλείο). Ως τώρα βέβαια η «Δίκαιη Ανάπτυξη» παρέμεινε είδος εν ανεπαρκεία. Λογικό αφού όταν δεν έχεις ανάπτυξη, δεν μπορείς να την κάνεις και δίκαιη. Παραμένει «λεκτικό σχήμα», που θα έλεγε και η Ρένα Δούρου.

Δεύτερος Πυλώνας το Κοινωνικό Κράτος. Αυτό το γνωρίζουν οι δυστυχείς ασθενείς με τις ελλιπείς παροχές στα Δημόσια νοσοκομεία, οι χρόνιοι ασθενείς που ζουν Οδύσσεια για να έχουν τα φάρμακά τους, οι χήρες με τις πετσοκομμένες συντάξεις, οι άνεργοι. Η καθολική ασφάλιση για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση (σε επίπεδο αρχής καλώς θεσπίστηκε), απλώς σμίκρυνε την ανταποδοτικότητα στον κάθε δικαιούχο.

Τρίτος πυλώνας η ενίσχυση του κόσμου εργασίας. Είναι λυπηρό, καθώς ιστορικά η Αριστερά έχει συνδέσει τη ύπαρξή της με την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Όμως επί ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως επί θητείας Κατρούγκαλου) εκτραχύνθηκε περαιτέρω η υπάρχουσα αγριότητα των εργασιακών συνθηκών, παίρνοντας μεσαιωνικές μορφές. Εργαζόμενοι του δωδεκάωρου με γλίσχρες αμοιβές οι οποίες αποδίδονταν μετά από μήνες, εργαζόμενοι είλωτες και όμηροι. Κάποιες επιχειρήσεις όντως βρέθηκαν σε αδυναμία, αλλά σε άλλες πολλές επικράτησε η ανθρωποβόρα νοοτροπία του κακοποιού ελληνικού καπιταλισμού. Αυτά κυρίως σε μικρομεσαίες εγχώριες επιχειρήσεις και όχι στις καταραμένες Πολυεθνικές.

Βέβαια ο Πρωθυπουργός απογοήτευσε στο φλέγον θέμα των ημερών. Πολλοί περίμεναν με αδημονία την αναφορά του στο μέλλον των συντάξεων. Περί αυτού τίποτα, ή μάλλον εξεδήλωσε την αδυναμία του να υποσχεθεί, λέγοντας ότι οι προβλέψεις του ΔΝΤ δεν επιβεβαιώνονται, τα μέτρο περικοπής των συνάξεων είναι αχρείαστο, μη διαρθρωτικό και αντιαναπτυξιακό. Αυτό θα το «εξηγήσουμε» είπε στους Ευρωπαίους εταίρους με την παρουσίαση του Προϋπολογισμού! (κατά τα άλλα ισχυρίστηκε ότι αποτινάξαμε την επιτροπεία και αποκτήσαμε τη δημοσιονομική μας ανεξαρτησία!).

Τέλος ο κ. Τσίπρας δεν απέφυγε την… λαθροχειρία να παρουσιάσει τις δικαστικές αποφάσεις για επιστροφή αναδρομικών, ως απόφαση της κυβέρνησής του. Παράλληλα υποσχέθηκε μείωση ασφαλιστικών εισφορών σε ελεύθερους επαγγελματίες, επιδότηση ενοικίου, σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ από 1/1ου κλπ.

Δεν μας διέπει καμία αντίθεση. Είθε οι οικονομικοί δείκτες να δύνανται να υποστηρίξουν τις κυβερνητικές αποφάσεις. Σε αυτό ακριβώς θα κριθεί. Όχι στο εάν θα νομοθετηθούν αλλά εάν η κατάσταση της Οικονομίας θα μπορέσει να τις υποστηρίξει σε βάθος χρόνου. Κι αν δε μπορέσει, υπάρχει η εναλλακτική, να πετάξει το μπαλάκι στους επόμενους.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση