Είσαι θεά χρυσή μου!

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Θα περίμενε κανείς πως μετά κι απ' αυτήν την εκατόμβη θυμάτων το ποτήρι θα ξεχείλιζε.
Αλλά μπά. Τίποτα.
Οι πολίτες, ο λαός, πέρα απ' την αξιοθαύμαστη αλληλεγγύη που έδειξε και δείχνει ακόμη, καμία άλλη αντίδραση παρουσίασε προς την κατεύθυνση της παθογένειας, προς το ξερίζωμα του κακού που γεννάει τέτοιες τραγωδίες.

Γιατί κακό υπάρχει και έχει και όνομα.
Λέγεται μνημόνια και δωσιλογισμός.
Λέγεται ανέχεια και ξεχαρβάλωμα των βασικών δομών ασφαλείας και κοινωνικού κράτους.
Λέγεται ΤΑΙΠΕΔ, λέγεται Ανεξάρτητη(!) Αρχή Δημοσίων Εσόδων, και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί που διοχετεύουν πόρους και χρήμα του ελληνικού λαού απ' ευθείας στις τσέπες των διεθνών απατεώνων-τραπεζών και τοκογλύφων, απομυζώντας τα πάντα και μην αφήνοντας ούτε τα απαραίτητα για την επιβίωση της χήνας με τα χρυσά αυγά που λέγεται Ελλάδα και ελληνικός λαός.
Σε απόλυτη βεβαίως σύμπνοια και συμπαράσταση των προδοτών που κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια.
Αλλά αυτές τις παραμέτρους τις απέκρυψαν επιμελώς κανάλια, δημοσιογράφοι, επαΐοντες, και κάθε λογής "υπεύθυνοι" και ανεύθυνοι που έχουν δημόσιο λόγο.
Κυριάρχησε ο "στρατηγός άνεμος" ή το "ασύμμετρο φαινόμενο", εξαρτάται από ποια οπτική γωνία και προπαγάνδα βλέπεις τα πράγματα.


Ο λαός λοιπόν το έφαγε ή θα το φάει αμάσητο το καινούργιο κακό που τον βρήκε, θα χωνέψει νεκρούς και πτώματα πνιγμένων και καμμένων, και θα προσέλθει στις κάλπες να καταψηφίσει τον παλιό ή να υπερψηφίσει τον καινούργιο προδότη, δωσίλογο, δολιοφθορέα λαού και κράτους, αφού πρώτα εξαντλήσει τα μπάνια του, και τις συναυλίες στις Ψαρρούδες στις Μυκόνους, και τα πανηγύρια του δεκαπενταύγουστου, όπου ειδικά φέτος θα συμπέσουν με τις χουντικής έμπνευσης και αισθητικής φιέστες γαι την "έξοδο απ' τα μνημόνια" που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ελπίδας που "ήρθε, έκαψε και ενίκησε".

Αλλά για ποιόν λαό μιλάμε; 
Αυτόν που ψηφίζει λούγκρες για δήμαρχους και γυρολόγους για βουλευτές;
Αυτόν που έχει θεοποιήσει το λάϊφ-στάϊλ, την λαμογιά, την "επιτηδειότητα", το σκουπιδαριό ως τέχνη, και την θολούρα ως πνευματικότητα;
Αλήθεια θυμάται κανείς αν πριν την "σοσιαλιστική" λαίλαπα που για τριάντα χρόνια ισοπέδωσε παιδεία, αξίες και ηθική, δημιουργώντας τις "κατάλληλες" γενιές άφωνων-ανιστόρητων-εγωπαθών  σκλάβων, υπήρχε περίπτωση μία διεμφυλική περσόνα του life style, ή ποντίκια που πηδούν από κόμμα σε κόμμα να εκλεγούν δήμαρχοι ή βουλευτές;

Χρειάστηκαν τριάντα και χρόνια -με σχέδιο- για να μετατραπεί ένας λαός σε άνου όχλο.
Και θα χρειαστούν -αν υπάρξει το κατάλληλο σχέδιο- άλλα πενήντα και, για την επαναφορά του στην κανονικότητα.
Αλλά σε πενήντα χρόνια δεν θα υπάρχει Ελλάδα με την έννοια του ανεξάρτητου, αυτόβουλου κράτους με ομοιογενή πληθυσμό, όπως την ξέραμε ως τώρα. 
Ήδη δεν υπάρχει. Ίσως θα έχουν αλλάξει και τα σύνορα.
Άρα τότε θα χρειαστεί και πάλι μία επανάσταση, ίσως κοινωνική, ίσως εθνο-απελευθερωτική.

Εμείς δεν θα ζούμε. 
Ως τότε οι προδότες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.
Είστε θεοί χρυσά μου!...

Ουδέν Σχόλιον


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση