Μαθήματα ιστορίας προς τον ανιστόρητο Νίμιτς

Στο άρθρο Τορπίλη Νίμιτς: «Η πρόταση μου ενισχύει την Ταυτότητα και το Έθνος» της ΠΓΔΜ αξιωθήκαμε να διαβάσουμε τις αντιλήψεις του κ. Νίμιτς περί “μακεδονικής ταυτότητας”!
Τι λέει λοιπόν ο ανεκδιήγητος “διαμεσολαβητής” για τους “Μακεδόνες”:

"Έχετε την Ανεξαρτησία σας για 25 χρόνια, αλλά είχατε την ταυτότητα σας όταν ήσασταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας, είχατε την ταυτότητα σας όταν ήσασταν μέρος του Βασιλείου της Σερβίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»"

Κ. Νίμιτς,
Ώρα να μάθετε Ιστορία, δωρεάν!

Η “ταυτότητα” η οποία δήθεν ορίζετε ως “μακεδονική” δεν είναι τίποτα άλλο απότ την προσπάθεια εκσλαβισμού και εκβουλγαρισμού του ελληνικού στοιχείου στην Χερσόνησο του Αίμου.
Όταν ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας η περιοχή των Σκοπίων καλείτο "Βαρντάσκα Μπανοβίνα"!!

Που βλέπεις "μακεδονική ταυτότητα", κ. Νίμιτς σε μία περιοχή που δεν καλούταν “Μακεδονία”;
Δεν υπάρχει καμία "μακεδονική ταυτότητα" ούτε επί της εποχής του Βασιλείου της Σερβίας!

Τον 12ο αιώνα ιδρύθηκε από τους Σέρβους το ανεξάρτητο κράτος των Νεμανίδων!
Όταν δε το 1220 η Σερβική Εκκλησία κατέστη Αυτοκέφαλος υπό του Πατριαρχείου Κων/πολης, ο
πρώτος Σέρβος Αρχιεπίσκοπος (Άγιος Σάββας) χειροτονήθηκε αυτοπροσώπως απο τον Πατριάρχη Κων/πολης Μανουήλ τον 1ο!

Σας είπε κανείς κ. Νίμιτς ότι υπήρχε και “Μακεδονική Εκκλησία”;
Επί βασιλείας του Στέφανου Ντουσάν (1334-1354) συνάπτεται η πρώτη επίσημη συμμαχία μεταξύ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ και ΣΕΡΒΙΑΣ και επουδενί "Μακεδονίας"!
Η επιμειξία Σέρβων και Ελλήνων ήταν τέτοια, ώστε ο σλαβικός χαρακτήρας των νοτίων Σέρβων να αλλοιωθεί!!
Πολυπληθείς Ελληνικές παροικίες-και όχι “μακεδονικές” ζούσαν ειρηνικότατα καθ΄ όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας και μετέπειτα εντός της Σερβίας!

Όμως υπάρχουν επιπλέον ιστορικές λεπτομέρειες που δεν αναφέρεις κ. Νίμιτς!
Κατά την εποχή του Βυζαντίου δεν υπάρχει ακριβής καθορισμός της Μακεδονίας. Σε διάφορες εποχές αναφέρεται ως Μακεδονία η Ανατολική Θράκη, άλλοτε η Ανατολική Ρωμυλία, άλλοτε πάλι η περιοχή που αποτέλεσε το Κράτος του Φιλίππου ΙΙ.

Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας εξαλείφεται η ονομασία της Μακεδονίας ως περιοχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Απομένει μόνο ως ανάμνηση στους υπόδουλους Έλληνες, οι οποίοι κρατούν με κρυφό καμάρι από πατέρα σε γιο, την ιερή παράδοση, ότι κατάγονται από τους ήρωες αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες.

Όμως υπάρχουν και άλλες ιστορικές λεπτομέρειες κ. Νίμιτς!
Το 1389, μετά την μάχη του Κοσσυφοπεδίου η Σερβία υποδουλώθηκε οριστικά στους Τούρκους.
Το 1830, ο Σουλτάνος παραχώρησε πλήρη εσωτερική αυτονομία στην Σερβία.
Που ήταν η “Μακεδονία” επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας όμως, κ. Νίμιτς ώστε να υπάρχει και “μακεδονική” ταυτότητα;

Μακεδονικά Βιλαέτια

Οι Έλληνες, λόγω της σημαντικής ιστορίας μας και για να εξαλειφθούν οι Εθνικές ονομασίες που ήταν συνδεδεμένες με την Ιστορία και τους πόθους του υπόδουλου Ελληνισμού δεχθήκαμε τακτικές από τους Τούρκους για να καταπολεμηθεί το εθνικό μας φρόνημα.

Και ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά εγκλήματα των Τούρκων κατά των Ελλήνων ήταν η διαίρεση της Ελλάδας σε βιλαέτια, που δεν είχαν καμία σχέση με την ιστορική και εθνολογική μας υπόσταση.

Στην περιοχή της Μακεδονίας, αφού πρόσθεσαν και χώρους βορείως και δυτικώς αυτής, δημιούργησαν το βιλαέτιο της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηρίου και του Κοσσυφοπεδίου.

Στο Βιλαέτιο του Μοναστηρίου συμπεριλαμβανόταν η Δίβρη και το Ελβασάν, καθαρώς αλβανικές περιοχές.

Το Βιλαέτιο του Κοσσυφοπεδίου δεν έχει καμία σχέση με την Μακεδονία, διότι μεγάλο μέρος του ανήκει στην περιοχή της Αλβανίας, καθώς κατοικούσαν καθαροί Αλβανικοί πληθυσμοί και το υπόλοιπο αποτελεί μέρος της Παλαιάς Σερβίας.

Βάσει αυτών των ανακατατάξεων, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και Σέρβοι χρησιμοποιούσαν ανθελληνική προπαγάνδα για τον σφετερισμό του πραγματικού ονόματος και της πραγματικής Ιστορικής Μακεδονίας.
(Δες παρακάτω σχεδιάγραμμα 1)

Σχεδιάγραμμα 1: Τουρκικά Μακεδονικά Βιλαέτια

Ιστορική Μακεδονία

Ο Ι. Ιvanoff, Βούλγαρος επιστήμονας της Ακαδημίας της Σόφιας στο έργο του «La Question Macedonienne» αναφέρει:
«Την εποχή του Φιλίππου του ΙΙ, η Μακεδονία μεγενθύθηκε δια της προσαρτήσεως της Παιονίας, Ιλλυρίας και τμήματος της Θράκης, περιελάμβανε δε τις περιοχές μεταξύ του Ολύμπου έως τους πρόποδες του Σκάρδου και μέχρι του Ρίλα και της Ροδόπης. Οι προσαρτηθείσες όμως περιοχές Παιονίας, Ιλλυρίας και Αγριανών, διατήρησαν μια κάποια αυτονομία και θεωρούντο ως εκτός των συνόρων της καθαρώς λεγομένης Μακεδονίας».

Αυτή είναι η άποψη ενός Βούλγαρου επιστήμονα που παραδέχεται ότι η Μακεδονία δεν έφτανε ούτε το Σκάρδον Όρος. Τα βόρεια σύνορα στην πραγματικότητα ήταν πολύ πιο κάτω, στο ύψος τη πόλης Στόβοι, δίπλα στο σημερινό Γκράτσο στη συμβολή του Εριγώνος και του Αξιού.

Η εκδοχή άλλων ιστορικών και ερασιτεχνών γεωγράφων, οι οποίοι καθόρισαν τα όρια της Μακεδονίας βασιζόμενοι σ’ έναν γεωγραφικό χώρο δεν ευσταθεί. Η Μακεδονία υπήρξε κάποτε διοικητικώς και πολιτικώς ανεξάρτητη περιοχή κατοικούμενη από μία ελληνική φυλή- τους Μακεδόνες με Ιστορία, με παραδόσεις με ελληνικά ήθη και έθιμα. Δεν έχει κανείς λοιπόν το δικαίωμα να την προσαρμόσει στα όρια της αρεσκείας του και να παραγνωρίσει τους κατοίκους της και την Ιστορία τους.

Επομένως σαν όρια της Μακεδονίας πρέπει να παραδεχθούμε τα όρια της Μακεδονίας του Φιλίππου ΙΙ:
Νότια: υπό του Ολύμπου και Χασίων Ορέων
Βόρεια: υπό της γραμμής Ροδόπης-Νευροκοπίου-νοτιοδυτικές πλαγιές όρους Πυρίν –κοιλάδα Στρωμνίτσης - -Στενά Δεμίρ-Καπού-και δια Βορείως Μοριχόβου –Περλεπέ (Πριλέπ) στο βόρειο άκρο της Λίμνης Αχρίδας
Ανατολικά: υπό του Νέστου ποταμού
Δυτικά: Η γραμμή διαχωρισμού των υδάτων Σκάρδου-Γράμμου-Πίνδου
(Δες παρακάτω σχεδιάγραμμα 2)

Σχεδιάγραμμα 2: Διαφορά Ιστορικής (πράσινα όρια) και γεωγραφικής Μακεδονίας  (πορτοκαλί όρια)

Γεωγραφική Μακεδονία (Σλαβική άποψη)

Η "γεωγραφική Μακεδονία" ήταν όρος καθαρά σλαβικός και βουλγαρικός και δυστυχώς παρέσυρε πολλούς αφελείς συγγραφείς και διανοουμένους της Δύσης.

Οι Ρώσοι και οι Βούλγαροι επειδή επιθυμούσαν μια Μακεδονία κατά το δοκούν και θέλοντας να επιτύχουν την επιθυμητή Σλαβική πλειοψηφία στην Μακεδονία, γεγονός που δεν το προσέφερε η "Ιστορική Μακεδονία", ακόμα και με τις βιαιοπραγίες εναντίον του Ελληνισμού, έλαβαν ως βάση τα Μακεδονικά Βιλαέτια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αφαιρώντας τις Σερβικές και Αλβανικές περιοχές!

Αυτό το κατασκεύασμα ονομάστηκε Γεωγραφική Μακεδονία. Η μεγάλη προπαγανδιστική συγγραφική εκστρατεία της Ρωσίας και μετά και της Βουλγαρίας κατά τον 19ο αι. στη Δύση είχε ως αποτέλεσμα να παρασυρθούν αρκετοί Ευρωπαίοι διανοούμενοι, αγνοώντας τις καταστάσεις, οι οποίοι ούτε καν επισκέφθηκαν την Μακεδονία.

Οι Σέρβοι πριν το 1940 ουδέποτε αναγνώρισαν τα όρια της Μακεδονίας σύμφωνα με τις βουλγαρικές και σλαβικές απόψεις, αλλά πάντοτε με την ελληνική (ιστορική Μακεδονία).

Ο Τρινεγκέρσκυ, ένας από τους σπουδαιότερους Σέρβους επιστήμονες, στο προπολεμικά δημοσιευμένο έργο του «Γιουγκοσλαβικές μειονότητες του εξωτερικού» παραδέχεται και αυτός ως Μακεδονία την Ιστορική Μακεδονία, από την οποία όμως σκοπίμως αφαιρεί την περιοχή Μοναστηρίου Περλεπέ, την οποία χαρακτηρίζει ως μέρος της παλαιάς Σερβίας. Αυτό βεβαίως δεν εμπόδισε πριν το 1940 τους Σέρβους εθνικιστές να ανευρίσκουν Σερβικές μειονότητες μέχρι της Θεσσαλονίκης, η οποία υπήρξε για πολλούς Σέρβους κρυφός πόθος.

Από το 1942 όμως με την εμφάνιση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας αλλάζει τελείως η πολιτική της Γιουγκοσλαβίας η οποία υιοθετεί τις ρωσικές και βουλγαρικές απόψεις και βαπτίζει την υπό τα Σκόπια και νότια περιοχή της Σερβίας ως «Μακεδονία του Βαρδάρη» με την πρόθεση, υπό το πρόσχημα της συνενώσεως αυτής με την «Μακεδονία του Αιγαίου» και «Μακεδονία του Πυρίν», να σφετεριστεί τις δύο αυτές περιοχές.

Αυτό το ανόσιο και άνευ ουδεμίας επιστημονικής βάσεως κατασκεύασμα δυστυχώς γίνεται παραδεκτό από όλους τους ξένους σήμερα.

Σχεδιάγραμμα 3: Όρια Μεγάλης Βουλγαρίας

Ανθελληνικές δηλώσεις Βουλγάρων και Σέρβων αξιωματούχων

Θα σας αναφέρουμε και δηλώσεις Σέρβων και Βουλγάρων αξιωματούχων, για να αντιληφθείτε κ. Νίμιτς το μέγεθος της ανθελληνικής προπαγάνδας στην Μακεδονία.

Το 1885, λίγο μετά την προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας κυκλοφορεί στην Βουλγαρία ευρύτατα βιβλίο με τον τίτλο :“ Η Μακεδονία κατά την χιλιετηρίδα του Αγίου Μεθοδίου” του Οφέϊκωφ (ψευδώνυμο του Βουλγάρου διπλωμάτη Σιόπωφ, στενού συνεργάτη του Ιγνάτιεφ).
όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται:
“......Το μέλλον της Βουλγαρίας έγκειται στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μέσω εξεγέρσεως των Βουλγάρων... η ύπαρξη της Βουλγαρίας ως κράτους στην Χερσόνησο του Αίμου είναι άνευ σημασίας, άνευ ιδέας χωρίς την Μακεδονία.... Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ πρέπει να είναι η κυριότερη πόλη του κράτους μας. Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ οφείλει να είναι το κατ' εξοχήν φωτιστικό παράθυρο του οικοδομήματος τούτου... ο μόνος πολέμιος της Βουλγαρίας είναι ο Ελληνισμός... Ενώ οι Έλληνες προσπαθούν να πείσουν την Δύση ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο Βούλγαροι Βλάχοι και Βούλγαροι εξελληνισθέντες δια της βίας(!!)... .Για να μπορέσουμε να αντιταχθούμε κατά των ΕΛΛΗΝΩΝ προς διατήρηση της Βουλγαρικής Εθνότητας των κατοίκων της Μακεδονίας, οφείλουμε, μέχρι μέχρις ότου έρθει η στιγμή να ενεργήσουμε διά πυρός και σιδήρου, να είμαστε φίλοι της Τουρκίας.”

Ο Γάλλος Βίκτωρ Μπεράρ αν και φιλοβούλγαρος γράφει στο βιβλίο του “La Turquieet L' Hellenisme Contemporan”:
“Οι Βούλγαροι στρατολογούν τους μαθητές των σλαβικών σχολείων εκ των φτωχωτέρων πληθυσμών της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Προσελκύουν τα τέκνα αλλοφύλων, ως επί των πλείστον Ελλήνων πτωχών γονέων διά αποπλανήσεως και διά της βίας. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι διεξάγεται αληθινό παιδομάζωμα. Φτωχοί γονείς προσφέρουν τα τέκνα τους προς εκπαίδευση στον Σλαβισμό, αγνοούντες τι προπαρασκευάζεται. Διά τούτο παρουσιάζεται το φαινόμενο να υπάρχουν βουλγαρικά οικοτροφεία ιδίως εκεί που εκλείπουν ομοεθνείς τους πληθυσμοί.”

Ο Σέρβος πρωθυπουργός Carachivine στην σερβική βουλή το 1889 αναφέρει:
“η μητέρα πατρίδα οφείλει να προπαρασκευάσει αυτά (δηλαδή τον προσηλυτισμό) με αποφασιστικότητα είτε ζουν εκεί μόνο Σέρβοι ή μόνο καθαροί Βούλγαροι ή Μογγόλοι ή Κινέζοι.
Και θέλει να το πράξει αυτό διότι το οφείλει και διότι είναι το χρέος της.”

Και ποιό ήταν αυτό το περίφημο “χρέος” της Σερβίας;

Οι αξιώσεις που από το 1887 ο Σέρβος πρέσβης μετέδωσε στην Αθήνα, σύμφωνα με τις οποίες ζητούνται οι περιοχές της Κορυτσάς, Καστοριάς, Μοναστηρίου και βορείου Βιλαετίου Θεσσαλονίκης να τεθούν υπό σερβική επιρροή.

Η Σερβική προσηλυτιστική εργασία ξεκινά κατά των σλαβοφώνων κατοίκων της Μακεδονίας που αρχικά περιορίστηκε στο μεν βιλαέτιο Κοσσυφοπεδίου βορείως της γραμμής Περλέπε-Κρουσόβου -Αχρίδας και στο βιλαέτιο Θεσσαλονίκης στην κοιλάδα της Στρωμνίτσης.

Αργότερα όμως ο σερβικός προσηλυτισμός επεκτάθηκε στο Μοναστήρι, στην Θεσσαλονίκη, στις Σέρρες και στους Ελληνόφωνους της Χαλκιδικής.

Ενδεικτικό του μεγέθους της σερβικής προσπάθειας για τον Εκσερβισμό της Μακεδονίας είναι ότι μόνο το 1887 ενεγράφησαν στον σερβικό προϋπολογισμό 4.000.000 χρυσά φράγκα για τα έξοδα του σερβικού κομιτάτου Μακεδονίας.

Δηλώσεις ξένων επιστημόνων και αποδείξεις της Ελληνικότητας των κατοίκων της Μακεδονίας

Ο Άγγλος γλωσσολόγος και γεωγράφος Stanford γράφει στο έργο του το 1877:
«Το Μακεδονικό ιδίωμα έχει στενότατη σχέση με την ελληνική γλώσσα, σχετίζεται με τα ήθη και τα έθιμα των ομιλούντων τούτου, με την δημώδη ποίηση τους, την ιδιοσυγκρασία τους και τα χαρακτηριστικά τους, αποδεικνύει ότι αυτοί είναι επί των πλείστον Ελληνικής καταγωγής.»

Την γλώσσα αυτή ανέλαβε το Πανσλαβικό Κομιτάτο μέσω των σχολείων, να την καλλιεργήσει και να την φέρει πλησιέστερα προς την Βουλγαρική, οπότε και αποφασίστηκε, ότι εφόσον ομιλείται το σλαβικό ιδίωμα, άρα οι κάτοικοι είναι όλοι Βούλγαροι. Αρχή τελείως εσφαλμένη διότι δεν είναι μόνο η γλώσσα ο δείκτης της Εθνικότητας, αλλά κυρίως η εθνική συνείδηση των ατόμων.

Στη περίπτωση αυτή την απάντηση την έδωσαν οι Σλαβόφωνοι Μακεδόνες. Όταν κατά τον Μακεδονικό Αγώνα το Βουλγαρικό μαχαίρι τους έπαιρνε την τελευταία πνοή με υπερηφάνεια δήλωναν:
«Είμαστε Έλληνες και Έλληνες θέλουμε να πεθάνουμε».

Το μεγαλύτερο μέρος των αγωνιστών της Ελληνικής ιδέας κατά των Σλαβικών Μακεδονικών Κομιτάτων την περίοδο 1904-1908 ομιλεί την διάλεκτο αυτή π.χ. Καπετάν Βαγγέλης εκ Στρεμπένου, Καπετάν Κώστας Νταλίπης εκ Γάβρου, Μητρούσης εκ Σερρών, Παύλος Κυρου εξ’ Ανταρτικού κλπ.

Οι ίδιοι οι Βούλγαροι αποκαλούν τους Μακεδόνες «Γκραικομανείς» και απειλούσαν με βασανιστήρια και θάνατο αυτούς που θα έπεφταν στα χέρια τους.
Ο επιθεωρητής των Βουλγαρικών δημοτικών σχολείων στην Μακεδονία Κήτσεφ, στη διάλεξή του στη Σόφια το 1899 ενώ αφενός δηλώνει ότι το σλαβικό ιδίωμα ομιλείται από άκρη σε άκρη στη Μακεδονία (μέγα ψεύδος), αφετέρου ομολογεί ότι υπάρχουν 450.000 Έλληνες στην Μακεδονία τους οποίους χαρακτηρίζει ως γραικομανούς.

Ιδού όμως τι έγραψε ο Γάλλος δημοσιογράφος Παγιάρες από τις εντυπώσεις του από την Μακεδονία το 1907,
«Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι ότι πάντες οι Μακεδόνες ανεξαρτήτως γλώσσας που ομιλούν, προτιμούν να σταυρωθούν από τους Βούλγαρους παρά να απαρνηθούν τον Ελληνισμό τους.
Δεν χρειάζομαι άλλες αποδείξεις για να πειστώ ότι οι ήρωες αυτοί είναι Έλληνες και υποκλίνομαι στο μεγαλείο του ηρωισμού τους».

Επίσης ο Ρώσος ιστορικός Goloubisky γράφει:
«Κατά το 1830 ακόμη ουδείς των κατοίκων των πόλεων της Βουλγαρίας και Ανατολικής Ρωμυλίας θεωρεί τον εαυτό του Βούλγαρο, ούτε ήθελε να μιλήσει την Βουλγαρική, απεναντίας μισούσαν ό,τι βουλγαρικό».

Αυτό το ομολογεί ο Βούλγαρος διπλωμάτης με το ψευδώνυμο «Brankof» το 1905 στο σύγγραμμα του «La Macedoine et la population chretienne», όπου γράφει ότι οι πόλεις της Βουλγαρίας πριν τον 19 αιώνα κατοικούντο από Έλληνες οι οποίοι λόγω της εμπορικής προς τους αμόρφωτους χωρικούς επικοινωνίας τους αναγκάζονταν να μάθουν και να μιλούν το σλαβικό ιδίωμα.

Ο Ρώσος συγγραφέας Δουρδόνωφ σε επιστημονικό του σύγγραμμα το 1905 με τίτλο
«Έχουν οι Βούλγαροι ιστορικά δικαιώματα σε Μακεδονία-Θράκη και Παλαιά Σερβία» αναφέρει:
«Οι κτήσεις των Βουλγάρων σε Θράκη και Μακεδονία είχαν πάντα χαρακτήρα παροδικών αρπαγών».

Και τέλος ο Βούλγαρος Αντιστράτηγος Ν. Ιβάνωφ διοικητής της βουλγαρικής Στρατιάς, η οποία έδρασε κατά των Ελλήνων το 1913 στο σύγγραμμά του «ο Βαλκανικός πόλεμος 1913» ομολόγησε προς τους Βουλγάρους ότι:
«Το γλωσσικό Μακεδονικό ιδίωμα δεν αποτελεί κριτήριο της εθνικής συνείδησης των Σλαβοφώνων πληθυσμών όπως νομίζαμε και γι αυτό απογοητευθήκαμε από την συμπεριφορά των Βουλγαροφώνων Μακεδόνων προς εμάς».

Γ.Μ.
Πηγή: «Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαρο-κομμουνιστική επιβουλή», συγγραφέας: Γ.Α.Λ

Σχόλιο ιστολογίου: Υπό φυσιολογικές συνθήκες και από μια φυσιολογική κυβέρνηση (που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της χώρας που κυβερνά) θα περιμέναμε να έχει ήδη υπάρξει σκληρότατη ανακοίνωση και απαίτηση άμεσης απομάκρυνσης του κ. Νίμιτς από τη θέση του μεσολαβητή, αφού εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται μεροληπτικός υπέρ των Σκοπίων και κατά της Ελλάδας. Δυστυχώς, μέχρι την ώρα που έγινε η δημοσίευσή μας το υπουργείο Εξωτερικών (βλ. Κοτζιάς) και το Μαξίμου (βλ. Τσίπρας) τηρούσαν σιγήν (ενοχικής) ιχθύος...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση