Οι «κουτόφραγκοι» τιμούν τους ήρωες, εμείς οι ψαγμένοι…

Σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου μια ημέρα του έτους είναι αφιερωμένη στους νεκρούς που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδας τους. ΟΛΩΝ των νεκρών τους, από την απαρχή της Ιστορίας του κάθε έθνους επί του πλανήτη Γη. Μια από τις μοναδικές χώρες με ιδιαιτέρως πλούσια ιστορία, αλλά εξαιρετικά κοντή μνήμη, είναι φυσικά η Ελλάδα.

Του Παντελή Καρύκα

Η Ελλάδα που εξακολουθεί να μην τιμά όσους, διαχρονικά, αγωνίστηκαν για αυτή, όχι επιλεκτικά, το 1821 ή το 1940, αλλά συνολικά από την αρχαιότητα, αφήνοντας έτσι ανοικτά παράθυρα σε ακροδεξιά στοιχεία να πλειοδοτούν σε πατριωτισμό που στην πραγματικότητα δεν έχουν.

Στο ψυχρό Βέλγιο, πριν από 201 χρόνια έλαβε χώρα η κοσμοϊστορική μάχη του Βατερλώ, στην οποία Βέλγοι πολέμησαν και πέθαναν ενταγμένοι και στους δύο αντίπαλους στρατούς. Οι Βέλγοι έχουν δημιουργήσει στο σημείο ένα επιβλητικό, όσο και χρηστικό για τους επισκέπτες μνημείο τιμώντας όσους έπεσαν εκεί.

Στη Λειψία της Γερμανίας κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι, συγκεντρώνονται για να τιμήσουν τη λεγόμενη Μάχη των Εθνών που έλαβε χώρα εκεί το 1813, όταν όλη η Ευρώπη, εναντιώθηκε στον Ναπολέοντα και μάλιστα και με ελληνική συμμετοχή – ο Αλέξανδρος Υψηλάντης έχασε το χέρι μαχόμενος με τον Ρωσικό Στρατό κατά των Γάλλων.

Στην Ελλάδα όμως η επέτειος των Θερμοπυλών έχει χαριστεί στους ναζιστές που την αμαυρώνουν με χιτλερικές λαμπαδηφορίες. Οι τάφοι των Σαλαμινομάχων είναι γεμάτοι με σκουπίδια και το πεδίο της μάχης του Μαραθώνα αντί να αποτελεί σημείο παγκόσμιας έλξης παραμένει σιωπηλός μάρτυρας της γενναιότητας των λίγων του Μιλτιάδη.

Στις 11 Νοεμβρίου όλα τα έθνη της Ευρώπης που μετείχαν στον Α’ Παγκόσμιος Πόλεμο τίμησαν τα 98 έτη από τη λήψη του και μαζί τίμησαν τους ενδόξους νεκρούς τους. Όλα τα έθνη, εκτός της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά της θυσιάστηκαν για αυτήν και κατά τη διάρκεια του πολέμου αυτού.

Και βλέπει κανείς με θαυμασμό την γηραιά βασίλισσα της Βρετανίας Ελισάβετ να στέκει με σέβας πραγματικό, προσοχή, τιμώντας τους νεκρούς της χώρας της, νεαρούς Βρετανούς να κλαίνε στο κέντρο του Λονδίνου για κάποιον προπάππο που δεν γνώρισαν ποτέ και αμέσως έρχεται στο μυαλό το αίσχος με τους τρισένδοξους Έλληνες νεκρούς των βορειοηπειρωτικών βουνών που ακόμα το άχρηστο ελληνικό κράτος δεν έχει καταφέρει να τιμήσει με έναν τάφο, με έναν σταυρό.

Αλλά βέβαια οι «κουτόφραγκοι», έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες. Μόνο που ξεχνάμε πως δεν αρκεί να χτίζει κανείς Παρθενώνες. Το σημαντικό είναι να μπορείς να διατηρείς ό,τι έχεις και ό,τι σου κληροδότησαν με αίμα οι προηγούμενοι.

Και γι’ αυτό απαιτείται ιστορική μνήμη και όχι ένας λαός χρυσόψαρων, που μέλη του καίνε την ίδια την σημαία της πατρίδας τους, με την πρώτη ευκαιρία.

Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση