"Προσφυγικό Μνημόνιο"

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ., στην προσπάθειά της να επιβραδύνει την εφαρμογή του Τρίτου Μνημονίου και να επιβιώσει πολιτικά για ένα διάστημα, ετοιμάζεται να υπογράψει, στη σύνοδο κορυφής, το νέο, “προσφυγικό Μνημόνιο” αυτοκαταστροφής, αυτοχειριασμού του ελληνικού λαού και του κράτους του. Αν δηλαδή άλλες αντιθέσεις επιτρέψουν κάποια κατάληξη σε αυτή τη σύνοδο.

‘Ηδη το έχει μισοϋπογράψει, αποδεχόμενη κατ’ αρχάς το κλείσιμο των συνόρων και την αποθήκευση στη χώρα δεκάδων σήμερα, εκατοντάδων χιλιάδων αύριο δυστυχισμένων ανθρώπων, που δεν έχει απολύτως καμία δυνατότητα να φροντίσει, να περιθάλψει και πολύ περισσότερο να εντάξει οπουδήποτε.

Χώρια οι ενδεχόμενες στρατηγικές παραχωρήσεις της ΕΕ προς την ‘Αγκυρα, απολύτως βλαπτικές και για τα εθνικά συμφέροντα του ελληνικού λαού, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, και για την τουρκική δημοκρατία και για την προοπτική μιας δημοκρατικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στην οποία ομνύουν όλες οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις.

Ασυνάρτητη τακτική χωρίς στρατηγική

‘Οπως συνέβη και το καλοκαίρι, με το τρίτο μνημόνιο, πήγαμε κια στο ζήτημα αυτό σε μια αρχική επίδειξη θορυβώδους αντίστασης, με τις απειλές για βέτο και την ανάκληση του Πρέσβη στη Βιέννη, που τελικά διευκόλυναν την τελική υποχώρηση. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όλα αυτά προσχεδιάστηκαν, μπορεί να έγινε και αυτό, αλλά έτσι κι αλλοιώς εκεί θα φτάναμε. ‘Οταν ο καπετάνιος μέσα στην καταιγίδα δεν έχει καθαρή ιδέα που θέλει να πάει και τι γίνεται και τι δεν γίνεται, όταν το κόμμα του έχει θεωρήσει περιττή πολυτέλεια και έχει αρνηθεί επί χρόνια, με λυσσώδη επιμονή, κάθε προσπάθεια να ανοίξει συζήτηση στο εσωτερικό του, για το μεταναστευτικό και την εξωτερική πολιτική, όταν δεν έχει σχέδιο, είναι τελικά αναπόφευκτο να καταντήσει – και μαζί του η χώρα που κυβερνά, αντικείμενο, “κλωτσοσκούφι” κατά το κοινώς λεγόμενο, αντί για υποκείμενο στην κρίση.

Είναι βεβαίως εκ του πονηρού να αποδίδει κανείς όλη την ευθύνη για όσα συμβαίνουν με το προσφυγικό στον ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας την παντελή αποσύνθεση του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας και το διεθνές περιβάλλον. Αυτή εδώ είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, και ακόμα και η πιο σοβαρή και επιδέξια κυβέρνηση θα δυσκολευόταν να τη βγάλει πέρα. Αν όμως και η κυβέρνηση δεν πολυκαταλαβαίνει τι γίνεται και τι θέλει, τότε η καταστροφή γίνεται αναπόφευκτη.

Εχει όμως δυστυχώς και ο ΣΥΡΙΖΑ την ιδιαίτερη συμβολή του σε αυτό που ήταν από καιρό ώριμο για άλλους λόγους να γίνει,πιθανώς θα γινόταν και χωρίς τη δική του συμβολή στο τέλος και συνιστά πιθανότατα μια από καιρό προγραμματιζόμενη μεγάλου μεγέθους διεθνή προβοκάτσια, τη διοχέτευση δηλαδή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη και, τελικά, τον εγκλωβισμό τους στην πρώτη. Θα έπρεπε να είχε προβλέψει για ποιούς σκοπούς θα χρησιμοποιούνταν το μήνυμα “είστε καλοδεχούμενοι”, το έστω καλή τη πίστει, αλλά χωρίς κανένα ρεαλισμό εκπεμφθέν από την Αθήνα. ‘Οτι θα χρησιμοποιούνταν δηλαδή από το καθεστώς Ερντογάν, για να στηθεί μια πολύ μεγάλη διεθνής προβοκάτσια και να οδηγηθούμε τελικά εκεί που οδηγηθήκαμε. (Πριν από πολλά χρόνια τα ίδια έκαναν οι “εθνικόφρονες” τότε και διάφοροι συμπαραστάτες των Κούρδων, παροτρύνοντας τον αρχηγό τους Οτσαλάν να έρθει να “φιλοξενηθεί” στην Ελλάδα, χωρίς ούτε να εκτιμήσουν σωστά τις συνθήκες, ούτε να μπορούν ή να ξέρουν πως να εξασφαλίσουν την προστασία του).

‘Ατακτη υποχώρηση

Είναι γεγονός ότι και αυτά να μην υπήρχαν, η γεωγραφία της χώρας και η διεθνής κατάσταση την επιβαρύνουν και σε μια κατάσταση τέτοιας αδυναμίας της είναι το πιθανότερο τελικό θύμα, αυτός που φορτώνεται τον “μουντζούρη”, ένα πρόβλημα που όλοι θέλουν να διώξουν από την αυλή τους. Από την αναγνώριση όμως αυτής της πραγματικότητας, μέχρι το να διευκολύνεις μόνος σου την υλοποίηση των σχεδίων τους και να αποδεχτείς με την υπογραφή μας το κακό που πάει να γίνει στη χώρα μας, τη μετατροπή της σε χωματερή ανθρώπων δηλαδή, υπάρχει μαγάλη διαφορά, γιατί αυτό πάει να γίνει τώρα με την άκριτη δηλαδή αποδοχή του σχεδίου Γιούνκερ-Μέρκελ για κλείσιμο των συνόρων και νέες σοβαρότατες παραχωρήσεις στην Τουρκία (που η ‘Αγκυρα θα τις εγκολπωθεί για να μην εφαρμόσει τις υποσχέσεις της και να συνεχίζει την αποστολή προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, ανάλογα με τη διάθεσή της να πιέσει την Αθήνα).

Το να επιμείνει η Αθήνα στην άσκηση πίεσης στην Τουρκία, στην άμεση μετεγκατάσταση όσων ήδη συμφώνησαν να πάρουν οι άλλοι Ευρωπαίοι δεν είναι εξτρεμισμός. Το να αρνηθεί το κλείσιμο των συνόρων επίσης. Φτάσαμε τώρα στο σημείο να μη διαμαρτύρεται για τις εχθρικές προς την Ελλάδα ενέργειες της πΓΔΜ ή και της Ρώμης που στέλνει καραμπινιέρους να φυλάνε τα σύνορα της Αλβανίας και της Βουλγαρίας με την Ελλάδα (!) – και πως να διαμαρτυρηθεί βέβαια, αφού υλοποιούν το σχέδιο που φαίνεται ότι αποδέχτηκε η Αθήνα!

Ούτε φυσικά είδαμε καμιά παράσταση στον “μεγάλο φίλο” αυτής της κυβέρνησης, την κυβέρνηση των ΗΠΑ, χωρίς την έγκριση των οποίων “δεν κουνιέται φύλλο” στα Σκόπια και που διαθέτουν τεράστια επιρροή στις χώρες του Βίζεγκραντ.

Η ελληνική κυβέρνηση, αν θέλει να αποφύγει τη δική της και την καταστροφή της χώρας, πρέπει να σταματήσει τις επόμενες ώρες αυτή την νέα πορεία αυτοκαταστροφής, δηλώνοντας στους εταίρους της να βρουν όποια λύση θέλουν, αλλά ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να δεχτεί λύσεις που “παρκάρουν” στη χώρα δυνητικά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, όταν έχει ήδη 1.500.000 ανέργους, 250.000 υποσιτιζόμενους μαθητές και έχει ήδη υποστεί μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή λόγω των Μνημονίων που της εφάρμοσαν, μια καταστροφή που συνεχίζεται και επί “αριστεράς”, έχοντας ήδη υπερβεί τις υλικές καταστροφές της Γερμανίας ή της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μπορεί και να μην μπορεί να τους εμποδίσει να κάνουν αυτό που θέλουν. Αλλά δεν πρέπει τουλάχιστον να τα υπογράφει. Τώρα φέρεται σαν εκείνο τον ήρωα στην ελληνική ταινία που έλεγε “Πεινάω, πεινάω, δώστε μου να φάω και σας υπογράφω ότι θέλετε”.

Συμπαράσταση στους πρόσφυγες και ο ρόλος των ΜΜΕ

Ο ελληνικός λαός έχει γράψει ήδη λαμπρή σελίδα στην ιστορία του με τη συμπαράστασή του προς τους πρόσφυγες. Η συμπαράσταση αυτή παραμένει ουσιώδης για να διατηρήσουμε τη δική μας ανθρώπινη υπόσταση και για να προστατεύσουμε την εικόνα της χώρας μας, την “ασπίδα” του πολιτισμού μας.

Αλλά ούτε τους πρόσφυγες θα ωφελήσουμε, ούτε τον εαυτό μας, αποδεχόμενοι τη διάλυση της χώρας μας.

Τα ελληνικά ΜΜΕ, που διοικούνται και καθοδηγούνται από “φιλελεύθερους” της αριστεράς και της δεξιάς και, τελικά, δυνάμεις του εξωτερικού, μας δείχνουν τώρα το δράμα των προσφύγων και θα είμαστε ασφαλώς κτήνη αν μας άφηνε ασυγκίνητους. Το κάνουν όμως για να βοηθήσουν το πέρασμα του προσφυγικού Μνημονίου, του σχεδίου Γιούνκερ-Μέρκελ, για αποδοχή από την Ελλάδα του κλεισίματος των συνόρων και “προσωρινή αποθήκευση” που θα αποδειχθεί μόνιμη, πιθανώς εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Οι φιλελεύθεροι χρησιμοποιούν ακόμα μια φορά τις τεχνικές του “Δόγματος του Σοκ”, δηλαδή μια βαθειά αλήθεια που κινητοποιεί συναισθηματικά και εγκαλεί ηθικά, για να στηρίξουν ένα μεγάλο ψέμμα. Το ότι δηλαδή μπορεί η Ελλάδα, στην κατάσταση που βρίσκεται, να φιλοξενήσει έναν παρόμοιο αριθμό ανθρώπων, που επιπλέον διακρίνονται από πολύ διαφορετικά, δεν λέω καλύτερα ή χειρότερα, αλλά διαφορετικά, πολιτισμικά χαρακτηριστικά και κώδικες συμπεριφοράς, χωρίς να διαλυθεί η ήδη διαλυμένη σύμπασα χώρα.

Το ίδιο έκαναν και όταν έφεραν τα Μνημόνια. Χρησιμοποίησαν την αλήθεια για το κακό χάλι της Ελλάδας και τις υπαρκτές αλλά διογκωμένες ευθύνες του ελληνικού λαού (“όλοι μαζί τα φάγαμε”), για να μας κάνουν να αποδεχτούμε και να δικαιολογήσουμε την επίθεση των ξένων εναντίον μας. Είναι τόσο μεγάλη η ενοχή που μας “φόρεσαν” (ακριβώς γιατί στηρίζεται και σε αλήθειες, έστω διογκωμένες), που, σε συνδυασμό με την (εν μέρει βάσιμη) αίσθηση αδυναμίας, αίσθηση που επέτεινε η “συνθηκολόγηση χωρίς μάχη” του Ιουλίου, εξηγούν γιατί δεν έχει αναπτυχθεί ανάλογο κίνημα συμπαράστασης στους συμπατριώτες μας που υποφέρουν τα πάνδεινα, αλλά και πιο μαχητικής αντίθεσης στα καταστροφικά σχέδια του Κουαρτέτου.

Με επιδέξια χρήση της “αλήθειας” οικοδομούνται τα καλύτερα ψέμματα και οι πιο αποτελεσματικές απάτες!

Με την ίδια ευκολία που μας παρουσιάζουν σήμερα το δράμα των προσφύγων, τα ΜΜΕ θα μας παρουσιάσουν, όταν τα πολιτικά συμφέροντα των ξένων, που τελικά υπηρετούν, επιβάλλουν την αποσταθεροποίηση της χώρας, εγκλήματα που αναπόφευκτα θα γίνουν και ίσως έχουν ήδη γίνει σε μερικές περιπτώσεις και θα χρησιμοποιήσουν τότε την δικαιολογημένη αγανάκτηση που θα προκύψει, για να κάνουν μπάχαλο την Ελλάδα.

Η τελική επιδίωξη του ελληνικού “πειράματος”

‘Εχουμε υπογραμμίσει από την αρχή της κρίσης ότι τελική επιδίωξη του προγράμματος δεν είναι η νεοφιλελεύθερη κοινωνική ισοπέδωση. Αυτή γίνεται αλλά είναι μόνο το μέσο για κάτι άλλο, πολύ βαθύτερο και σοβαρότερο, δηλαδή για την καταστροφή των πιο ζωτικών λειτουργιών του έθνους-κράτους και την “αρπαγή” του. Θα ρουφήξουν όλη την ουσία του και θα αφήσουν στο τέλος το “τσόφλι” του, την ταμπέλα “Ελληνική Δημοκρατία”. ‘Ηδη άλλωστε, έχουν σε μεγάλο βαθμό αναλάβει με το Κουαρτέτο, που κρύπτεται πίσω από την τύποις λειτουργούσα κυβέρνηση, την πραγματική εξουσία στη χώρα.

Αν ήθελαν μόνο ριζικό νεοφιλελευθερισμό, θα μείωναν π.χ. τη ζήτηση όσο τη μείωσαν στην Πορτογαλλία, δηλαδή τρεις φορές λιγότερο από την Ελλάδα, δεν θα προκαλούσαν οι ίδιοι αυτό το Κραχ της ελληνικής οικονομίας που υπερβαίνει το Κραχ του 1929. Αν είχαν κάνει λάθος στο πρόγραμμα θα έκαναν σε κάποιο σημείο μια διόρθωση χωρίς να ανατρέψουν τη λογική του. Θα στήριζαν λίγο την δική τους κυβέρνηση Σαμαρά για να το φέρει σε κάπως βιώσιμο πέρας.

‘Οχι, δεν θέλουν νεοφιλελεύθερη διόρθωση. Στην Ελλάδα πειραματίζονται τη δημιουργία νέου “ευρωπαϊκού και παγκόσμιου υποδείγματος”, μια βαθιά “αλλαγή καθεστώτος” που, αν αφεθεί στη λογική της, πάει στην ανατροπή των επιτευγμάτων της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού, των μεγάλων ευρωπαϊκών επαναστάσεων, περιλαμβανομένης της ελληνικής και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και το συνδυάζουν αυτό με ιδιαίτερες γεωπολιτικές και με “ιδεολογικές” επιδιώξεις (λόγω της ιδιάζουσας σημασίας της Ελλάδας στην παγκόσμια ιστορία και του “αντιστασιακού DNA” των Ελλήνων που πρέπει να τσακίσουν και να ξεριζώσουν).

Παλληκάρι και αγωνιστής όλη τη ζωή του, ο φίλος μου ο Βαγγέλης μούπε τις προάλλες: “Αν δεχτώ ότι έχεις δίκηο, θα με πιάσει απελπισία. Πως θα τα βγάλουμε πέρα με τέτοιες δυνάμεις;”

“Ωραία”, του απάντησα, “να εφαρμόσεις αυτή τη μέθοδο την επόμενη φορά που θα πας σε γιατρό. Πες ότι θέλεις να σου κάνει μια διάγνωση που να την αντέχεις”.

Ασφαλώς η απελπισία είναι κακός σύμβουλος, το ίδιο είναι όμως και οι αυταπάτες. Ο ελληνικός λαός έχει αστείρευτες δυνάμεις για να επιβιώσει και στις πιο δύσκολες καταστάσεις – άλλα είναι τα ελαττώματά του. Το πρώτο βήμα όμως για να το καταφέρει είναι να κάνει ορθή διάγνωση της κατάστασης, να βγάλει το κεφάλι του από την άμμο και να δει την πραγματικότητα κατάματα. ‘Ηταν πάρα πολύ δύσκολο να το καταφέρουν, ο Πάρις όμως σκότωσε τον Αχιλλέα και ο Δαυίδ τον Γολιάθ. ‘Ηταν πιο έξυπνοι και πιο εύστοχοι από τους αντιπάλους τους.

Η δημογραφία

Για τους λόγους που εξηγήσαμε πιο πάνω, το προσφυγικό μνημόνιο έχει και μια ακόμα σημασία. Βάζει τα θεμέλια για την επιταχυνόμενη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού ενός κράτους που υπήρξε πάντα και μόνο ως κράτος των Ελλήνων, όπου χρησιμοποιούμε τον όρο με την έννοια της συνείδησης, όχι της φυλετικής καταγωγής. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι και μη ‘Ελληνες δεν μπορούν να γίνουν πολίτες του. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μοχθεί είκοσι χρόνια στην Ελλάδα, να κάνει εδώ το σπιτικό του και να στερείται αιωνίως πολιτικών δικαιωμάτων.

‘Αλλο αυτό και άλλο η βίαιη δημογραφική αλλοίωση της εθνικής σύνθεσης του πληθυσμού, του λαού, που, όπως γνωρίζουμε από τον καιρό του Θουκυδίδη και του Περικλή, αποτελεί τη βάση της Δημοκρατίας. Η κυριαρχία δεν είναι αφηρημένο πράγμα, ακολουθεί τον λαό, διδάσκει ο πρώτος. ‘Ηδη άλλωστε, τα οικονομικά Μνημόνια φροντίζουν για την αποδήμηση όλο και περισσότερων νέων Ελλήνων όπου βρουν και των πιο ηλικιωμένων, φιλάσθενων και αδύναμων προς το υπερπέραν με επιταχυνόμενους ρυθμούς, ενώ πέφτουν κατακόρυφα οι γεννήσεις.

Το δημογραφικό πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα πυκνότητας κατοίκων και βέβαια πρέπει να επικρατεί μεγάλη ταραχή στο κρανίο για να νομίσει κάποιος ότι θα το λύσει στην Ελλάδα με την εισαγωγή Νιγηριανών και Αφγανών στις σημερινές συνθήκες. Πηγαίνετε μια βόλτα πίσω από την Ομόνοια, αν έχετε αμφιβολίες επ’ αυτού. Εμείς προτείνουμε, σε όσους το πιστεύουν, να πάνε τη λογική τους στα άκρα και να επιδιώξουν να δημιουργήσουν χοτ σποτ στις καλές βόρειες και νότιες γειτονιές της Αθήνας, να επωφεληθούν και οι ίδιοι, εκεί που μένουν, από την ανανέωση της δημογραφίας.

Δεν ζούμε, ούτε έχουμε προσχωρήσει με τη θέλησή μας, σε κάποια παγκόσμια δημοκρατική ή σοσιαλιστική, υπερεθνική “ομοσπονδία”. Το έθνος κράτος είναι το μόνο πλαίσιο, ίσως ανεπαρκές και προβληματικό, αλλά το μόνο όπου οι πολίτες μπορούν να ελπίζουν σε κάποιο έλεγχο των εξουσιών που τους διαφεντεύουν, σε κάποια ασφάλεια. Δυσκολεύομαι πολύ να καταλάβω ανθρώπους που θεωρούν εαυτόν προοδευτικό και πιστεύουν πρόοδο τα έθνη να διαλυθούν στον χυλό της παγκοσμιοποίησης, μιας παγκόσμιας δικτατορίας του Χρήματος και της Αμερικής δηλαδή. Δείτε τους δυστυχισμένους πρόσφυγες. Σε νομαδικά ζώα θέλουν να μας μετατρέψουν όλους οι άρχοντες του κόσμου που ζούμε.

Από την οικονομία στην γεωπολιτική

Το “προσφυγικό μνημόνιο” θα το ακολουθήσει σύντομα, όπως πάνε τα πράγματα, ήδη σχηματίζεται, το γεωπολιτικό μνημόνιο, που θα προβλέπει τη διάλυση του κυπριακού κράτους και θα θέτει υπό εποπτεία τον “σκληρό πυρήνα” της ελλαδικής λαϊκής-κρατικής-εθνικής κυριαρχίας. Η άρνηση στον ελληνικό λαό της κυριαρχίας που νομίμως ασκεί στις χώρες που κατοικεί, την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι το πλειστάκις ρητά διατυπωμένο όνειρο των πιο σκοτεινών κύκλων του βρετανικού ιδίως και αμερικανικού ιμπεριαλισμού, και όχι μόνο, κατά τους τελευταίους δύο αιώνες. Ο ίδιος ο θεωρητικός του πιο εξτρεμιστικού ιμπεριαλισμού της εποχής μας, ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, από τους αρχιτέκτονες, με τις ιδέες του, της καταστροφής στη Μέση Ανατολή και του “πολέμου των πολιτισμών”, έχει πει στους ‘Ελληνες, με τις ταξινομήσεις που προτείνει, ότι τους θεωρεί εχθρούς.

Ο τελικός προορισμός αυτής της διαδρομής, αν ο ελληνικός λαός δεν βρει το κουράγιο, το μυαλό και την ηγεσία να τη σταματήσει, θα είναι η πλήρης καταστροφή και διάλυση του ελληνικού έθνους, η δημιουργία μιας πιθανώς ακρωτηριασμένης “Ελλάδας χωρίς ‘Ελληνες”, κατά την προσφυή έκφραση του Μίκη Θεοδωράκη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ. χωρίς δικό της, εθνικό σχέδιο και πρόταση, με τελείως συγχισμένη κατανόηση της εθνικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς πραγματικότητας, με μοναδικό της πρόγραμμα την “εξουσία για την εξουσία”, έχει γίνει τώρα, ξανά, το ασυνείδητο όργανο των πιο επικίνδυνων δυνάμεων που έχει παράγει η ιστορική διαδρομή του ανθρώπινου γένους. Δεν αντιλαμβάνεται καν, ότι συνιστά χοντρό δούλεμα, βαριά ειρωνεία, η πρόσφατη απονομή στον κ. Τσίπρα, από τουρκικό ίδρυμα, του τίτλου επίτιμου Διδάκτορα Οικονομικών. ‘Οπως το 2015, η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση δεν χρησίμευσε παρά στην αποδοχή της τελικής συνθηκολόγησης, έτσι και τώρα προσγειωνόμαστε σιγά – σιγά στην πραγματικότητα της παραμονής, με την υπογραφή μας, εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, η παρουσία των οποίων, αν μη τι άλλο, θα καταστήσει σχεδόν αδύνατη την αποτίναξη των νεοαποικιακών δεσμών και θα μας καταστήσει εσαεί όμηρους των “Πιστωτών”, αλλά και της ‘Αγκυρας, που πότε θα ανοίγει και πότε θα κλείνει, κατά το δοκούν τη στρόφιγγα των προσφυγικών ροών.

‘Οπως και το 2010 η κυβέρνηση της Αθήνας, ελεγχόμενη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τους ξένους, αφού δεν είχε η ίδια δικό της μυαλό και σχέδιο, έπαιξε τον ρόλο του “χρήσιμου ηλίθιου” και του “πράκτορα του Χάους” στην Ευρώπη, έτσι και τώρα, με το προσφυγικό, η Ελλάδα φορτώνεται το βάρος όλης της προσφυγικής κρίσης, όπως φορτώθηκε το βάρος όλης της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Με τους πρόσφυγες και με τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι η Ευρώπη μπήκε στον αστερισμό της γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης. Η Ελλάδα ξαναβρίσκεται στην “πρώτη γραμμή”, επιβεβαιώνοντας την παγκόσμια σημασία του “πειράματος” που εδώ πραγματοποιείται.

“Μια φορά να γυρίσεις την πλάτη, θα τρέχεις σε όλη σου τη ζωή”, είπε κάποτε στον συγγραφέα αυτών των γραμμών, ο κορυφαίος “μυστικοσύμβουλος” του Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά τον Ιούλιο, η “Αριστερά χωρίς Αριστερούς” του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, αποδεικνύεται εξίσου καταστροφική με τους προηγούμενους διαχειριστές της εξουσίας. Με την υπογραφή της στο τρίτο μνημόνιο, κουρέλιασε ήδη την τιμή μιας παράταξης για την οποία χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους στην Ελλάδα και της οποίας το ηθικό κεφάλαιο είχε παραμείνει μέχρι τώρα εθνική παρακαταθήκη, που την αναγνώριζαν και οι αντίπαλοί της. Αναγκάζει τώρα έναν γέροντα, τον Μανώλη Γλέζο, τον “πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης”, τρις καταδικασμένο σε θάνατο, να ζητάει και να ξαναζητάει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την εμπιστοσύνη που έδειξε στον Τσίπρα. Δεν μπορεί πια να βρει κανένα σημείο αντίστασης.

Σταματήστε την πορεία άμεσα, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνεστε υπαίτιοι και συνένοχοι της μεγαλύτερης καταστροφής της παγκόσμς Αριστεράς, μετά την προσχώρηση του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στους οπαδούς της Θάτσερ και του Ρήγκαν, που πλήρωσε τόσο ακριβά ο λαός του, μετά οι λαοί της Αραβίας και τώρα αρχίζουν να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι. Και μην έχετε καμία αυταπάτη. Τραγικό θα είναι, προς παγκόσμιο παραδειγματισμό, το τέλος που σας ετοιμάζουν οι διεθνείς δήθεν φίλοι σας. Ο “χρόνος”, που εσείς νομίζετε ότι κερδίζετε, τον χρησιμοποιούν για να βάλουν καλύτερα τη θηλειά στον λαιμό σας.

Πηγή Κωνσταντακόπουλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση