Θα γίνει η Τουρκία κράτος-παρίας ή θα «καθαρίσει» ο Στρατός;

Με προφανή αφορμή την ανερμάτιστη, μαξιμαλιστική και τυχοδιωκτική πολιτική του διδύμου Ερτογάν / Νταβούτογλου, έχουν δημοσιευθεί τελευταία πολλές μελέτες / εκτιμήσεις ότι η Τουρκία οδεύει σε βέβαιη διάσπαση (τουλάχιστον όσον αφορά τις Κουρδικές περιοχές) και στο να μετατραπεί σε κράτος παρία.

Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου

Πριν προχωρήσουμε σε δικές μας εκτιμήσεις επί του θέματος, συνεισφέροντας στη σχετική συζήτηση, καλό θα ήταν να δώσουμε το ορισμό του «κράτους παρία». Κράτος παρίας χαρακτηρίζεται ένα κράτος που είναι εκτός του διεθνώς αποδεκτού πολιτικού συστήματος και όλες η οι περισσότερες χώρες έχουν τεταμένες ή εχθρικές σχέσεις με αυτήν. Το κύριο ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το πόσες πιθανότητες υπάρχουν να γίνει η Τουρκία κράτος παρίας;

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πολύ λίγες και ο λόγος είναι ο Στρατός. Δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι ο Στρατός στην Τουρκία θα επιτρέψει να μετατραπεί η χώρα σε κράτος παρία για να ικανοποιήσει ο Ερντογάν τις πολιτικές του ονειρώξεις. Η μόνη περίπτωση που θα υπήρχε μια τέτοια πιθανότητα ως ισχυρή, θα ήταν σε περίπτωση εμφυλίου πολέμου στην Τουρκία. Αρκετά ακραία περίπτωση που όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Άραγε ένα τέτοιο σενάριο πρέπει να ικανοποιεί την Ελλάδα; Φαντάζομαι, ότι πολλοί θα πουν ναι, σκεπτόμενοι ότι μία Τουρκία εμπλεκόμενη με τέτοιας φύσης προβλήματα θα είναι λιγότερο επικίνδυνη για την Ελλάδα. Δεν θα συμφωνήσω μαζί τους, τα Ελληνοτουρκικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν μέσα από τέτοιες αποσταθεροποιητικές διαδικασίες και το παλιό ρητό «όταν το σπίτι του γείτονα πιάσει φωτιά, τρέξε να βοηθήσεις να τη σβήσει γιατί μπορεί να πιάσει φωτιά και το δικό σου», εξακολουθεί απαρέγκλιτα να ισχύει.

Η γειτονιά μας δυστυχώς (Βαλκάνια και Μέση Ανατολή), ιστορικά και αντικειμενικά είναι ασταθής και απρόβλεπτη, σαν κινούμενη άμμος. Το τελευταίο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι περισσότερη αστάθεια και μη βιώσιμα κράτη-παρίες, τα οποία στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν θα εξάγουν τα προβλήματα τους.

Όσο για τους αθεράπευτα αιθεροβάμονες, οπαδούς της αντίληψης, ότι η συμμετοχή μας σε οργανισμούς και συνασπισμούς (ΝΑΤΟ-ΕΕ) θα μας προστατεύσει, θα επιχειρήσω να τους ξυπνήσω από την νιρβάνα τους, βεβαιώνοντάς τους ότι είμαστε απολύτως μόνοι και ότι κανείς δεν πρόκειται να μας υπερασπιστεί παρεκτός κι αν έχουμε ταυτότητα συμφερόντων, κάτι που προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει.

Κλασικό παράδειγμα το μεταναστευτικό και η παντελής αδιαφορία για τα ελληνικά συμφέροντα από την ΕΕ και τη Γερμανία οι οποίες στην πράξη απαιτούν συνδιαχείριση του αιγιακού θαλάσσιου χώρου με την Τουρκία… για να ανακοπεί το μεταναστευτικό ρεύμα.

Στην ουσία η Τουρκία δημιούργησε ένα πρόβλημα η ίδια (το μαζικό μεταναστευτικό κύμα) και για την επίλυση του ζητά σαν αντάλλαγμα συνδιαχείριση με την Ελλάδα στο Αιγαίο. Η δε Κομισιόν και η Γερμανία μας πιέζουν να το δεχθούμε, αδιαφορώντας για τα στοιχειώδη εθνικά μας συμφέροντα, ενδιαφερόμενες αυτονόητα μόνο για τα δικά τους συμφέροντα.

Αν λοιπόν αυτά συμβαίνουν με μία Τουρκία μέσα στο σύστημα, σκεφτείτε τι θα μπορούσε να συμβεί με μία Τουρκία εκτός ελέγχου ως κράτος παρίας, από ναρκωτικά, μεταναστευτικό, προβοκάτσιες, θερμά επεισόδια, λαθρεμπόριο όπλων, τρομοκρατία και ων ουκ έστιν αριθμός.

Η Τουρκία ως κράτος παρίας θα ήταν ο χειρότερος εφιάλτης για την ασφάλεια της Ελλάδας ακόμα και αν η Ελλάδα ήταν ευημερούσα και όχι στην σημερινή άθλια οικονομική κατάσταση.

Μόνο δύο ειδών… Τουρκίες θα συνέφεραν την Ελλάδα, η μία Τουρκία που θα εντασσόταν απόλυτα στα ευρωπαϊκά πολιτιστικά και πολιτισμικά πρότυπα (εξαιρετικά δύσκολο με έναν λαό όπου το 90% ζει πολιτισμικά στον 18 αιώνα), ή μια εξαιρετικά αποδυναμωμένη Τουρκία που θα χρειαζόταν εξωτερική στήριξη για να πορευτεί.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η Ελλάδα θα έπρεπε να γίνει η καλύτερη φίλη της Τουρκίας, γιατί τα αμοιβαία οφέλη θα ήταν τεράστια και για τους δύο.

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση