Ανώμαλη προσγείωση
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
Με ανώμαλη προσγείωση απειλείται πλέον από σήμερα η υπέροχη πτήση της χαράς στα σύννεφα του υπερήφανου «Όχι» του 61,31% και της συνακόλουθης μεγαλομανίας μιας χρεοκοπημένης χώρας που έβαλε στόχο αντί να σώσει και να αλλάξει τον εαυτό της, να αλλάξει δήθεν την Ευρώπη και τον κόσμο – ίσως και το ηλιακό σύστημα με τους πλανήτες του, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα...
Το ερώτημα δεν είναι αν θα γίνει αυτή η ανώμαλη προσγείωση. Αυτό είναι δεδομένο – όχι … 61, αλλά 150%....
Τα ερωτήματα είναι άλλα. Και είναι επώδυνα:
Πρώτον, αν το αντιλαμβάνονται οι κυβερνήτες που ακόμα είναι κι εκείνοι έμπλεοι χαράς και επαναστατικότητας – μέχρι και ο Φιντέλ (που εν τω μεταξύ στα γεράματα έγινε ο καλύτερος φίλος των ΗΠΑ και του διεθνούς καπιταλισμού…) έστειλε συγχαρητήρια.
Δεύτερον, αν, όταν και εφόσον το αντιληφθούν, θα είναι σε θέση να κρατήσουν, έστω και τότε, το πηδάλιο ώστε αυτή η ανώμαλη προσγείωση να γίνει όσο το δυνατόν με λιγότερες απώλειες: το αεροσκάφος θα πέσει σε χωράφι, θα πέσει σε πλαγιά, θα πέσει στη θάλασσα, ή μήπως πέσει σε καμιά πυκνοκατοικημένη πόλη;…
Τρίτον, τι θα μείνει μετά από αυτή την πτώση; Πώς θα εξηγήσει ο καπετάνιος στους όποιους διασωθέντες πώς από τις χαρές και τα πανηγύρια φτάσαμε με τη μούρη κολλημένη στο χώμα; – στην καλύτερη δυνατή περίπτωση. Αυτό είναι το καλό σενάριο.
Τέταρτον, ποια θα είναι η συνέχεια μετά το σοκ της πρόσκρουσης, αφού θα έχουμε μετρήσει τα θύματα; Υπάρχει σχέδιο επιβίωσης της επόμενης ημέρας; Ποιο και σε ποια κατεύθυνση;
Όλα αυτά τα ερωτήματα έρχονται με βία και με ταχύτητα μπροστά μας, την ώρα που εμείς ακόμα πετάμε στα σύννεφα μιας ψευδεπίγραφης «επανάστασης» που, ενώ στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ (όπως άλλωστε έδειξε και η συνολική στάση της κυβέρνησης αμέσως μετά το 61%), δυστυχώς, θα πληρωθεί πολύ, πάρα πολύ ακριβά…
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Με ανώμαλη προσγείωση απειλείται πλέον από σήμερα η υπέροχη πτήση της χαράς στα σύννεφα του υπερήφανου «Όχι» του 61,31% και της συνακόλουθης μεγαλομανίας μιας χρεοκοπημένης χώρας που έβαλε στόχο αντί να σώσει και να αλλάξει τον εαυτό της, να αλλάξει δήθεν την Ευρώπη και τον κόσμο – ίσως και το ηλιακό σύστημα με τους πλανήτες του, αν και αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα...
Το ερώτημα δεν είναι αν θα γίνει αυτή η ανώμαλη προσγείωση. Αυτό είναι δεδομένο – όχι … 61, αλλά 150%....
Τα ερωτήματα είναι άλλα. Και είναι επώδυνα:
Πρώτον, αν το αντιλαμβάνονται οι κυβερνήτες που ακόμα είναι κι εκείνοι έμπλεοι χαράς και επαναστατικότητας – μέχρι και ο Φιντέλ (που εν τω μεταξύ στα γεράματα έγινε ο καλύτερος φίλος των ΗΠΑ και του διεθνούς καπιταλισμού…) έστειλε συγχαρητήρια.
Δεύτερον, αν, όταν και εφόσον το αντιληφθούν, θα είναι σε θέση να κρατήσουν, έστω και τότε, το πηδάλιο ώστε αυτή η ανώμαλη προσγείωση να γίνει όσο το δυνατόν με λιγότερες απώλειες: το αεροσκάφος θα πέσει σε χωράφι, θα πέσει σε πλαγιά, θα πέσει στη θάλασσα, ή μήπως πέσει σε καμιά πυκνοκατοικημένη πόλη;…
Τρίτον, τι θα μείνει μετά από αυτή την πτώση; Πώς θα εξηγήσει ο καπετάνιος στους όποιους διασωθέντες πώς από τις χαρές και τα πανηγύρια φτάσαμε με τη μούρη κολλημένη στο χώμα; – στην καλύτερη δυνατή περίπτωση. Αυτό είναι το καλό σενάριο.
Τέταρτον, ποια θα είναι η συνέχεια μετά το σοκ της πρόσκρουσης, αφού θα έχουμε μετρήσει τα θύματα; Υπάρχει σχέδιο επιβίωσης της επόμενης ημέρας; Ποιο και σε ποια κατεύθυνση;
Όλα αυτά τα ερωτήματα έρχονται με βία και με ταχύτητα μπροστά μας, την ώρα που εμείς ακόμα πετάμε στα σύννεφα μιας ψευδεπίγραφης «επανάστασης» που, ενώ στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ (όπως άλλωστε έδειξε και η συνολική στάση της κυβέρνησης αμέσως μετά το 61%), δυστυχώς, θα πληρωθεί πολύ, πάρα πολύ ακριβά…
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Όλοι περιμένουν το αναπόφευκτο. Από τα σύννεφα του ονείρου και της παράνοιας, να ακούσουμε το πάταγο της πρόσκρουσης επί ανωμαλου εδάφους. Τα ζήτω και τα ο σοσιαλισμός νίκησε, ο τρόπος πού βρήκαμε να μην δουλεύουμε και να έχουμε εισόδημα,αυτή η παγκόσμια πατέντα, θα αποκαλυφθεί .Δεν είναι στην φύση των ανθρώπων , ούτε του θεού, τον επιούσιο να τον κερδίζεις μόνο με κόπο και ιδρώτα. Εκτός αν δουλεύουν οι άλλοι για σένα και εσύ απολαμβάνεις. Αλλά και αυτοί οι άλλοι κάποτε ξυπνούν και διαμαρτύρονται.Έκανε φιλότιμες προσπάθειες η κυβέρνηση να καταφέρει να μάς συντηρούν οι Ευρωπαίοι, άλλα δεν τα κατάφερε. Ξύπνησαν και οι κουτόφραγκοι. Τώρα πρέπει να εργαστούμε και εμείς. Πού το έχουμε ξεχάσει μετά τόσες δεκαετίες, με το πελατειακό φασισμό. Και με το δημόσιο να απολαμβάνει. Τώρα αρχίζουν τα δράματα. Έρχονται οι ιππότες της αποκαλύψεως. Λιμός, θάνατος, πείνα, αρρώστια. Να μην μάς ξεφύγει και τα παγκοσμιά ρεκόρ πού πετύχαμε. Όπως οι συνταξιούχοι πολύ περισσότεροι από τούς εργαζόμενους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν μπήκαμε στην παλιοεόκ υπήρχε ιδιωτικός τομέας αλλά άρχισαν να μας βάζουν περιορισμούς (τόσο γάλα θα παράγετε και μετά θα παίρνετε τα δικά μας, τέτοια ζαρζαβατικά θα παράγετε κ.ο.κ.) δίνανε και χρήμα, γλυκάθηκε ο Έλλην.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη με τα πανωτόκια καταστράφηκαν οι βιοτεχνίες, πόσες περιουσίες πέρασαν στην Αγροτική Τράπεζα, αυτή ντε, που ξεπούλησαν το υγιές κομμάτι.
Τι να κάνει και ο Έλληνας, στο δημόσιο για ασφάλεια.
Γιατί σε όλο τον κόσμο φτιάχνουν επιχειρήσεις (εστιατόρια κλπ) και πετυχαίνουν; Ο Έλληνας δεν ήθελε αφεντικό και με επινοητικότητα και εργατικότητα έφτιαχνε το μαγαζάκι του. Μεταλλαχτήκαμε. Και όταν δεν έμεινε να κρατηθούμε σου λέει θα τους υποτάξουμε εύκολα.
Αμ δε!
Όσο για το ότι μας ταΐζουν με λεφτά τους μη πω καμιά βαριά κουβέντα. Τα πλεονάσματα της Δύσης είναι το αίμα του 3ου κόσμου. Με τις αποικίες πήρανε τη γη, τις φυτείες, τα ορυχεία κλπ και με τους σκλάβους τα δουλεύουνε. Από όπου πέρασαν ισοπέδωσαν πολιτισμούς και ανθρώπους.
Ναι, θα πληρώσουμε και εμείς που ξεφύγαμε, που θέλαμε να ανήκουμε σε αυτή τη συμμορία και να κορδωνόμαστε ως Ευρωπαίοι, αλλά το δικό τους κρίμα είναι πολύ περισσότερο και το αίμα των αδικημένων βοά.