Από την Ευρώπη του ανθρωπισμού στην Ευρώπη του Κανιβαλισμού

Του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Η Γερμανική Bild αλλά και πολλά άλλα Γερμανικά ΜΜΕ διασπείρουν το στερεότυπο του Ελληνα «τεμπέλη», «αχάριστου» κι «άπληστου».

Φυσικά πολλοί Γερμανοί αντέδρασαν και ίσως κι η Bild να μην είχε άδικο αν αναφερόταν στις μερικές εκατοντάδες που αποτελούσαν το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας, μέχρι τις 25 Ιανουαρίου 2015. Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί οι «ελληνες» κρατικοδίαιτοι διαπλεκόμενοι εργολάβοι δεν εκπροσωπούν τον Ελληνισμό.

Παρόλα αυτά, το πολιτικό ερώτημα είναι γιατί η Bild βρίσκει τόσα πολλά ευήκοα ώτα στην Δύση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε οτι ο κ.Schauble είναι υπουργός πάνω από 10χρόνια, ΥΠΕΣ από το 2005 και ΥΠΟΙΚ από το 2009 και αναγνωρίζεται ως μεγάλος οικονομολόγος από τους Βορειο Ευρωπαίους, που έχουν σαν κριτήριο την γερμανική αποτελεσματικότητα. Πολλοί είναι κι οι Ελληνες «συστημικοί» δημοσιογράφοι που εξανίστανται στις γελοιογραφίες που συγκρίνουν την Μέρκελ ή τον Σοιμπλε με τον Αδόλφο Χίτλερ.

Αλλά πέρα από το χιούμορ, υπάρχει πράγματι αυτό το ναζιστικό υπόβαθρο στην σύγχρονη τεχνοκρατική Ευρώπη; Αυτή η περιρέουσα αίσθηση στην Ελλάδα περι του 4ο Ραιχ είναι δικαιολογημένη;

Οπως γράφαμε σε προηγούμενη επιφυλλίδα, ο νεοφιλελευθερισμός είναι απλά μια πιο εύηχη λέξη για τον Φασισμό. Μετά το τέλος του Β΄ΠΠ στην δίκη της Νυρεμβέργης δικάστηκαν οι πράξεις κι όχι η ιδεολογία ούτε κι η Ιστορική ευθύνη του δυτικού μηδενισμού. Πως θα μπορούσαμε άλλωστε να δικάσουμε την ενοχή ένος πολιτισμού; Απαγορεύτηκαν τα σύμβολα του κόμματος, το βιβλίο o Αγών μου κι ό,τι άλλο θύμιζε τον Ναζισμό, αλλά τελικά τα αίτια έλλειψαν;

Ο φασισμός είναι η περιφρόνηση και κάθε μορφή περιφρόνησης είναι το χαλί που στρώνεται για την έλευση του Φασισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του Γερμανικού επεκτατισμού και του Ευρωπαϊκού Φεντεραλισμού δεν είναι κυρίως οι φιλελεύθεροι, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά οι ακροδεξιοί του ΛαΟΣ και της Πολιτικής Ανοιξης που διακηρύτταν την Εθνική Αφύπνιση και την «αρχαιολατρεία» (sic) και σήμερα είναι οι καλύτεροι πλασιέ της Ευρώπης των Τραπεζιτών.

Αντίθετα από την «ελληνική» ιδεολογία του Νίτσε και την ηθική του Γκαίτε, ακόμη και την μηδενιστική οντολογία του Χαιντεγγερ, οι Ναζί επέλεξαν την θεοποίηση του παραλόγου και έθεσαν σαν απόλυτη αλήθεια το τυχαίο της δύναμης, της απόλυτης δύναμης. Αυτή η ηθική ταυτίζεται απόλυτα στις μέρες μας με τον νεοφιλελεύθερο «ρεαλισμό» της νέας Fuhrerprinzip (= η αρχή του Φύρερ) που είναι οι Αγορές και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Κατά την απόλυτη αυτή αρχή, ο πραγματικός κόσμος αναλύεται μόνο πάνω στις αρχές της Αγοράς, του ανταγωνισμού, της προσφοράς και της ζήτησης, τίποτα πριν απο αυτό και τίποτα μετά από αυτό δεν έχει καμία αξία. Μόνο μέσα από την Αγορά οι άνθρωποι μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, αν όχι των ιδίων ίσως των δισεγγονων τους κι αυτό το ουτοπικό μέλλον είναι η μόνη υπερβατικότητα που είναι επιτρεπόμενη από το Τραπεζικό σύστημα.

Οι Γερμανοί και οι λοιποί νεοφιλελευθεροι ηγέτες θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό να πληρώνουν τα πάντα για την νέα Fuhrerprinzip τρισεκατομμύρια στις Τράπεζες γεμίζοντας τα ταμεία των off-shore, αλλά θεωρούν αδιανόητο να μην πληρώνονται οι Τράπεζες από τους εξαθλιωμένους λαούς του νότου!

Για τον Σοιμπλε, η διαφθορά της Siemens, Hochtief, KMW, Thyssenkrupp, λίστας Λαγκαρντ κι οι λιμουζίνες του Βενιζέλου είναι παράπλευρες απώλειες. Αλλά για την πείνα και την εξαθλίωση ένοχοι είναι οι λαοί της Ευρώπης που δεν θέλουν να συμμορφωθούν στους δυνάστες τους. Οι λαοί είναι «αχάριστοι» γιατί αντιδρούν σε αυτούς που τους εξανδραποδίζουν για το.. καλό τους!

Συνειδητά οι νεοφιλελεύθεροι Ελληνες πολιτικοί, δεν έχουν ενοχή γι αυτό που πράττουν, είναι λογικό το έγκλημα προς τα εκατομμύρια των ανέργων που παράγει η κιμαδομηχανή των «πακέτων βοήθειας» (τι ωραία φράση!) γιατί έχουν προβλέψει να συντηρούν τους σκλάβους τους από την ιδιωτική ή κρατική φιλανθρωπία, τόση όση χρειάζεται για να μην επαναστατούν.
Οπως ο Χίτλερ πριν αυτοκτονήσει κατηγορούσε τον Γερμανικό λαό «που δεν στάθηκε στο ύψος της Ιστορικής ευθύνης» και δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ήταν ένοχος απέναντι στο σκοπό του.

Ετσι στους νεοφιλελεύθερους, τ ους είναι απλά αδιανόητο να θεωρήσουν τον εαυτό τους ένοχο, απέναντι σε οποιαδήποτε ηθική αρχή, γιατί η μόνη αξία είναι το χρήμα και οι αριθμοί.

Οι αυτοκτονίες, όπως πρόσφατα μητέρας και γιου στην Χαλκίδα, είναι απλά «μια μικρή αύξηση» ποσοστού, για τον πρώην Υπουργό Υγείας, ως φυσικό φαινόμενο και ανεκτό μπροστά στο ύψιστο σκοπό κάποιας αφηρημένης οικονομικής ανάκαμψης στο απώτατο μέλλον.

Εκαναν πολιτική ως απολογητές των εντολών της Τροικας, όπως οι εκτελεστές του Νταχάου έκλαιγαν μετά τον πόλεμο ότι εκτελούσαν εντολές. Δεν είχαν συναισθηματική συμμετοχή στο γίγνεσθαι, με το αζημείωτο βέβαιως μια έδρα στην βουλή και την γλυκειά εξουσία, όπως κι όσοι αδιαφορούσαν πληρώνοντας το ΕΝΦΙΑ ενώ γνώριζαν ότι είναι άδικο, αντισυνταγματικό, παραβίαζε ακόμη και τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα, αφού τους τιμωρούσε προκαταβολικά και χωρίς δίκη, ως φοροφυγάδες και παρέβλεπαν ότι ενώ έσωζαν αυτοί το σπιτάκι τους χιλιάδες άλλοι το έχαναν και έμεναν χωρίς ρεύμα.
Οπως ακριβώς στο πολεμο είναι εγκληματικό να μην σκοτωσεις κι είναι τιμή το να σκοτώσεις επείδη σε διέταξαν και ναι είμαστε σε πόλεμο και κάποιοι επέλεξαν στρατόπεδο.

Ναι λοιπόν, η Ευρώπη του ανθρωπισμού, έχει μετατραπεί σε Ευρώπη του απρόσωπου τέρατος του χρήματος, ελπίδα όλων μας είναι η νέα συγκυβέρνηση που επανέφερε την πολιτική απέναντι στην οικονομία να γίνει η αρχή της Ευρώπης των λαών.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση