Πιστοί στην ασφάλεια που παρέχει η Ευρώπη
Το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι ούτε αριθμητικό μέγεθος, ούτε μέσο συναλλαγής, αλλά «εργαλείο εξουσίας, η οποία προέκυψε δια μέσου του χρόνου ως διεφθαρμένη συμβίωση του συχνά αποκαλούμενου "ένα τοις εκατό" της οικονομικής ολιγαρχίας, με την ελέγχουσα τα κρατικά αποθέματα εξουσίας, πολιτική κάστα, μια συμβίωση, που, δυστυχώς, καθίσταται δυνατή με την κατά βάση τιμιότητα και την καλοπροαίρετη ευπιστία των μαζών».Η παραπάνω περιγραφή της Κλαούντια Μιούλερ-Έλζιγκαν, οικονομικής αναλύτριας και...
συν-ιδρύτριας του «Centre for New Empowerment Concepts» της Βιέννης, δημοσιεύτηκς στο φύλλο της 4ης Μαρτίου 2015 της Wiener Zeitung και αποτελεί τη βάση των αντιρρήσεων της για τις νουθεσίες πρτί ηθικής, προς την Ελλάδα.
Δεν μπορούν να ηθικολογούν οι διαβρωμένοι, οι διεφθαρμένοι της Βόρειας και της Κεντρικής Ευρώπης και να κατηγορούν την Ελλάδα, η οποία υπερφορτώθηκε χρέη πέρα από τις δυνατότητες της. Και την φόρτωσαν αυτοί ακριβώς που ηθικολογούν, βάσει της παραπάνω περιγραφής της γέννησης και της δομής του ισχύοντος χρημοτοπιστωτικού συστήματος.
Την οικονομία της τράπεζας, επιλέγει όμως και η νέα ελληνική, κυβέρνηση. Για την ακρίβεια δεν είναι και τόσο, θέμα επιλογής. Είναι αναγκαστική λύση, δεδομένου πως πρέπει εντός λίγου καιρού να έχει διευθετήσει «κόκκινα δάνεια», χρηματοδοτήσεις κλπ. Επίσης απ ‘ότι διαβάζουμε η ΕΚΤ επιβάλλει στην κυβέρνηση, ακόμα και τα πρόσωπα που θα χρησιμοποιήσει. Μάλιστα πάγωσε λέει τον ορισμό της Λ. Κατσέλη, ως προέδρου της Εθνικής, κάτι λένε για προτίμηση αγαπημένου τους παιδιού, κάτι για εκδίκηση εναντίον εκείνης που θεσμοθέτησε «μία προστασία» από τη αδηφάγα τραπεζική «αγορά», των δανειοληπτών, και λοιπά και λοιπά.
Και αναρωτιέμαι. Αν όντως θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας το ισχύον χρηματοπιστωτικό (μονεταριστικό καθαρά) σύστημα, τότε γιατί βάζουμε θεμέλιο λίθο τον ίδιο τον ναό του; Μπορούμε να βασιστούμε στην «τράπεζα» ως οικονομικό μοντέλο, για την «μόχλευση» των παραγωγικών δραστηριοτήτων της χώρας; Την επανεκκίνηση της οικονομίας;
Δεν είμαι οικονομολόγος όμως μπορώ να αναρωτηθώ. Τι περιμένει η τράπεζα (κάθε τράπεζα) να προσπορίσει από τη χρηματοδότηση της επανεκκίνησης της οικονομίας; Με ποιους όρους το κάνει; Και αν η επένδυση αρχίσει να αποδίδει, η τράπεζα θα αρχίσει να ορέγεται παχύτερο θήραμα ή θα στέκεται αρωγός στη νέα παραγωγική οικονομία; Με λίγα λόγια θα συνεχίσει να στηρίζει την οικονομία ή θα αρχίσει την «έκδοση άυλων τίτλων» και τη «μετοχοποίηση του προϊόντος»; Το εκτιμώμενο ως αναμενόμενο αποτέλεσμα θα είναι, η νέα παραγωγή να καταλήξει ακόμα μία φορά στο βάραθρο της «χρηματαγοράς»;
Δεν μπορούν να ηθικολογούν οι διαβρωμένοι, οι διεφθαρμένοι της Βόρειας και της Κεντρικής Ευρώπης και να κατηγορούν την Ελλάδα, η οποία υπερφορτώθηκε χρέη πέρα από τις δυνατότητες της. Και την φόρτωσαν αυτοί ακριβώς που ηθικολογούν, βάσει της παραπάνω περιγραφής της γέννησης και της δομής του ισχύοντος χρημοτοπιστωτικού συστήματος.
Την οικονομία της τράπεζας, επιλέγει όμως και η νέα ελληνική, κυβέρνηση. Για την ακρίβεια δεν είναι και τόσο, θέμα επιλογής. Είναι αναγκαστική λύση, δεδομένου πως πρέπει εντός λίγου καιρού να έχει διευθετήσει «κόκκινα δάνεια», χρηματοδοτήσεις κλπ. Επίσης απ ‘ότι διαβάζουμε η ΕΚΤ επιβάλλει στην κυβέρνηση, ακόμα και τα πρόσωπα που θα χρησιμοποιήσει. Μάλιστα πάγωσε λέει τον ορισμό της Λ. Κατσέλη, ως προέδρου της Εθνικής, κάτι λένε για προτίμηση αγαπημένου τους παιδιού, κάτι για εκδίκηση εναντίον εκείνης που θεσμοθέτησε «μία προστασία» από τη αδηφάγα τραπεζική «αγορά», των δανειοληπτών, και λοιπά και λοιπά.
Και αναρωτιέμαι. Αν όντως θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας το ισχύον χρηματοπιστωτικό (μονεταριστικό καθαρά) σύστημα, τότε γιατί βάζουμε θεμέλιο λίθο τον ίδιο τον ναό του; Μπορούμε να βασιστούμε στην «τράπεζα» ως οικονομικό μοντέλο, για την «μόχλευση» των παραγωγικών δραστηριοτήτων της χώρας; Την επανεκκίνηση της οικονομίας;
Δεν είμαι οικονομολόγος όμως μπορώ να αναρωτηθώ. Τι περιμένει η τράπεζα (κάθε τράπεζα) να προσπορίσει από τη χρηματοδότηση της επανεκκίνησης της οικονομίας; Με ποιους όρους το κάνει; Και αν η επένδυση αρχίσει να αποδίδει, η τράπεζα θα αρχίσει να ορέγεται παχύτερο θήραμα ή θα στέκεται αρωγός στη νέα παραγωγική οικονομία; Με λίγα λόγια θα συνεχίσει να στηρίζει την οικονομία ή θα αρχίσει την «έκδοση άυλων τίτλων» και τη «μετοχοποίηση του προϊόντος»; Το εκτιμώμενο ως αναμενόμενο αποτέλεσμα θα είναι, η νέα παραγωγή να καταλήξει ακόμα μία φορά στο βάραθρο της «χρηματαγοράς»;
Όσο οι τράπεζες έχουν το πάνω χέρι, Που το έχουν γιατί τους το δίνει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα (Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε), πόσες πιθανότητες έχουμε να γλιτώσουμε από την μέγγενη και τα δόντια τους;
Το όλο εγχείρημα μου μοιάζει με το να προσπαθούμε να μάθουμε να κολυμπάμε με καρχαρίες (οι καρχαρίες δε θα μάθουν ποτέ να μη μας τρώνε - είναι στη φύση τους, εμείς θα πρέπει να μάθουμε τι να προσέχουμε)
Το όλο εγχείρημα μου μοιάζει με το να προσπαθούμε να μάθουμε να κολυμπάμε με καρχαρίες (οι καρχαρίες δε θα μάθουν ποτέ να μη μας τρώνε - είναι στη φύση τους, εμείς θα πρέπει να μάθουμε τι να προσέχουμε)
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...