Το αναπόφευκτο δίλημμα

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Με τα spreads άνω των 500 μονάδων, το “τέλος των μνημονίων” και η “έξοδος της Ελλάδας στις αγορές” αποτελούν όνειρα θερινής νυκτός και ανερυθρίαστη προεκλογική προπαγάνδα της κυβέρνησης.
Τα spreads θα αυξάνονται όσο το τέλος του προγράμματος χρηματοδότησης θα πλησιάζει, διότι το διεθνές πιστωτικό σύστημα δεν θεωρεί την Ελλάδα οικονομικά βιώσιμη και πιστοληπτικά αξιόπιστη.

Οι ξένοι αναλυτές και αξιωματούχοι (και οι επιχαίροντες τοκογλύφοι) διαπιστώνουν ότι στα χρόνια του Μνημονίου δεν πραγματοποιήθηκε καμμία σοβαρή μεταρρύθμιση. Η τριτοκοσμική, πελατειακή, διαπλεκόμενη δομή της ελληνικής οικονομίας παραμένει ανέγγιχτη. Οι φόροι που επιβλήθηκαν (ακριβώς γιά να διασωθεί αυτή η δομή και το φαύλο πολιτικό σύστημα που την διαχειρίζεται και την αναπαράγει) εξόντωσαν την οικονομία. Η γραφειοκρατία και η διαφθορά παραμένουν ανέγγιχτες και αποκλείουν κάθε σοβαρή συζήτηση γιά επενδύσεις και ανάπτυξη.

Σε αυτήν την φάση, εμφανίζεται ως από μηχανής θεός ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης Μάριο Ντράγκι και εξαγγέλλει πρόγραμμα χρηματοδότησης ​τραπεζικών ομολόγων στις προβληματικές οικονομίες της Ευρωζώνης. Συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα.

Η πράξη του εξοργίζει την Γερμανία, που στην ρευστότητα βλέπει πληθωρισμό. Διότι η Γερμανία θεωρεί τον πληθωρισμό ως τον μηχανισμό που κατέστρεψε την μεσοπολεμική δημοκρατία της Βαϊμάρης και έφερε τον ναζισμό στην εξουσία (απλοϊκή εξήγηση, φυσικά, και μάλλον αποπροσανατολιστική ή και άλλοθι γιά τις ευθύνες των Γερμανών).

Αλλά ο Ντράγκι έχει συμμάχους την Γαλλία και την Ιταλία, που αποφάσισαν επιτέλους να αγνοήσουν την Γερμανία και ανακοίνωσαν ότι θα διατηρήσουν τα ελλείμματά τους η μεν Ιταλία μέχρι το 2016 η δε Γαλλία μέχρι το 2017.

Η Μέρκελ έχασε μεν την ψυχραιμία της και προέβη σε οργισμένες δηλώσεις περί παραβίασης του Συμφώνου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά η εποχή του Ράιχ έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και η Γερμανία δεν μπορεί να υποχρεώσει δύο ισχυρές οικονομίες μέλη των G20 να υπακούσουν στις επιθυμίες της.

Ο Ντράγκι, λοιπόν, θέτει επί τάπητος μία κάποια λύση. Είναι έτοιμος να αγοράσει ελληνικά ομόλογα, που στην διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά αποκαλούνται (μας αρέσει δεν μας αρέσει) junk, δηλαδή σκουπίδια. Υπολογίζεται ότι μπορεί να εξαγοράσει ​τραπεζικό χρέος, το οποίο είναι στην ουσία ​ελληνικό δημόσιο χρέος μέχρι 30 δις. Δεν είναι πολύ, δεν είναι και λίγο.

Αλλά ο Ντράγκι ξέρει πολύ καλά το ποιόν του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τα λεφτά του, που δεν είναι δικά του αλλά γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά κλπ., δεν θα τα πετάξει στην μαύρη τρύπα που λέγεται ελληνικό δημόσιο, ούτε γιά να συνεχίσουν να χαίρονται τις πολύφερνες θέσεις τους οι Έλληνες αξιωματούχοι. Θέτει, λοιπόν, όρους. Βασικά έναν όρο: η Ελλάδα “να παραμείνει σε πρόγραμμα”. Δηλαδή νέο μνημόνιο. Πιθανώς το μνημόνιο του Ντράγκι να δώσει έμφαση στις μεταρρυθμίσεις αντί στις περικοπές. Αλλά ποιός εγγυάται ότι η κυβέρνηση δεν θα το “γυρίσει” πάλι σε νέες περικοπές. Κανείς, φυσικά.

Οπότε, δυοίν θάττερον: ή η Ελλάδα υπογράφει νέο μνημόνιο και μπαίνει σε νέο κύμα περικοπών (διότι φυσικά το πολιτικό σύστημα ποτέ δεν θα πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται). Ή αρνείται, οπότε σταματάει η χρηματοδότηση, ακολουθεί η αδυναμία δανεισμού λόγω τερατωδώς υψηλών spreads και άρον-άρον η κυβέρνηση Σαμαρά ή κάποια υπηρεσιακή ή μεταβατική ή τεχνοκρατική κυβέρνηση διατάσσει την εκτύπωση δραχμών, εν μέσω πανικού.

Προτροπή: παραδώστε κύριοι την εξουσία σε μία άλλη κυβέρνηση, που θα έχει δύο εναλλακτικές λύσεις: ή θα προχωρήσει άμεσα σε κολοσσιαίες μεταρρυθμίσεις εντός διμήνου, που θα πείσουν τις αγορές ότι η Ελλάδα έγινε πραγματικό κράτος και άρα αξιόπιστος δανειστής. Ή θα ετοιμάσει ένα επιστημονικά σχεδιασμένο πρόγραμμα επιστροφής στην δραχμή, με προβλέψεις ασφαλείας γιά την μεταβατική περίοδο. Το καλύτερο, φυσικά, θα ήταν να γίνουν και τα δύο ταυτόχρονα, αφού το ευρώ βυθίζεται γιά λόγους πολύ ευρύτερους του ελληνικού προβλήματος, και η Ελλάδα σύντομα θα πρέπει να κολυμπήσει μόνη της στον ωκεανό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Πηγή KontraNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση