Η ελληνική "ραθυμία" και η απομυθοποίηση του "μπαμπούλα" Τουρκία

Γράφει ο Βασίλης Κοψαχείλης

Κάθε φορά που η πολιτική και οικονομική πραγματικότητα στο εσωτερικό της χώρας στριμώχνουν πιεστικά την εκάστοτε κυβέρνηση σπρώχνοντάς τη σε άβολες επιλογές, ένας ολόκληρος μηχανισμός δημοσιογραφο-επιχειρηματιών κινητοποιείται και ενεργοποιεί τον «μπαμπούλα» Τουρκία για να τρομάξει και να θυμίσει στον Ελληνικό λαό τους άλλους κινδύνους που ελλοχεύουν πέραν της οικονομικής εξαθλίωσης που ήδη βιώνει.

Αν υπάρχει ένας άμεσος και πραγματικός κίνδυνος για τον Ελληνικό λαό, αυτός είναι ο κακός του εαυτός, που κατά κανόνα αποτυπώνεται στην γενική εικόνα του πολιτικού του δυναμικού και στα ανώτατα στρώματα της δημόσιας διοίκησης, υπονομεύοντας συστηματικά την προοπτική του τόπου.

Έχουμε δημιουργήσει ένα κράτος που κρύβεται και κρύβει την καθημερινή δύσκολη πραγματικότητα πίσω από τη νομικίστικη τυπολατρία, τα οικονομετρικά μοντέλα και την αριθμολαγνεία, αδυνατώντας παράλληλα να αντιληφθεί – πόσο μάλλον να αντιμετωπίσει – τις ιστορικές μεταβολές που συντελούνται.
Έχουμε ένα κράτος στο οποίο ακόμη και οι καλές πολιτικές μπλοκάρονται από εξωθεσμικά συμφέροντα και γραφειοκρατική ραθυμία, με αποτέλεσμα, όταν και αν ποτέ γίνουν πράξη, να είναι ήδη ξεπερασμένες.
Έχουμε ένα πολιτικό δυναμικό χωρίς έμπνευση και δημιουργική διάθεση. Όσοι είχαν, βρέθηκαν είτε εκτός, είτε στο περιθώριο. Ίδια κατάσταση επικρατεί μεταξύ των συμβούλων και των διευθυντικών στελεχών της δημόσιας διοίκησης. Από καθαρή βαριεστημάρα τους σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα γραφειοκρατικά συμφέροντα, στερείται ο Ελληνικός λαός ένα απλούστερο και αποτελεσματικότερο κράτος, και το πολιτικό δυναμικό δεν έχει στοιχεία και μελετημένες προτάσεις, που αν υπήρχαν, θα είχαμε σοβαρές αντιπροτάσεις απέναντι στις αποτυχημένες συνταγές-καρμπόν της Τρόικας. Και μιλάω για την πλειονότητα, γιατί πάντα και παντού υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις.

Αυτά πρέπει να φοβάται ο Ελληνικός λαός και αυτά πρέπει καθημερινά να συζητούνται και να αναδεικνύονται, πριν περάσουμε στον «μπαμπούλα» Τουρκία.

Το πρόβλημα Τουρκία δεν είναι συγκυριακό, αλλά συνεχές. Ο Ελληνικός λαός και η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να επαγρυπνούν διαρκώς απέναντι στην Τουρκία, αλλά χωρίς άγχος, διότι το άγχος είναι προϊόν άγνοιας της πραγματικής διάστασης της απειλής.

Πράγματι, η Τουρκία υπό τον Ερντογάν ισχυροποιήθηκε. Ο ηγέτης της μέσα σε μία δεκαετία την έκανε μία από τις 20 ισχυρότερες οικονομίες στον κόσμο και περιφερειακή δύναμη. Τα 77 εκατομμύρια του Τουρκικού λαού της εξασφαλίζουν μία βιώσιμη και πολλά υποσχόμενη αγορά για τα προϊόντα της. Το νόμισμά της εξασφαλίζει εξαγωγές και θέσεις εργασίας. Η περιφερειακή της πολιτική της εξασφαλίζει συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων.

Όμως η Τουρκία έχει και πολύ μεγάλα προβλήματα.

Οι σχέσεις της με τον Δυτικό – κυρίως τον Αμερικανικό – παράγοντα είναι πολύ κακές. Με βάση πρόσφατα στοιχεία, παρέχει οικονομική και στρατιωτική στήριξη στον μεγαλύτερο τρομοκράτη όλων των εποχών – το Ισλαμικό Κράτος. Το γεγονός αυτό την φέρνει απέναντι με άλλα ισχυρά κράτη στην περιοχή όπως είναι η Σαουδική Αραβία. Η στήριξη του Ερντογάν στη Χαμάς έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ. Η στήριξή της προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα την έχει φέρει σε σύγκρουση με το νέο καθεστώς στην Αίγυπτο. Το περιφερειακό περιβάλλον είναι εκρηκτικό για την Τουρκία και οι αντιπάθειες είναι περισσότερες και ισχυρότερες από τις συμπάθειες.

Υπάρχουν και τα προβλήματα στην οικονομία. Η ανεργία για τους νέους με μόρφωση αυξάνει γεωμετρικά. Ο χρόνος διάρκειας των πιστώσεων στις συναλλαγές αυξάνει δραματικά κάνοντας την Τουρκική αγορά εξαιρετικά ευάλωτη σε κινδύνους που μπορούν να επιφέρουν απότομη και συνολική κατάρρευση.

Υπάρχουν και τα προβλήματα στο επίπεδο της ασφάλειας και της εθνικής άμυνας. Στα νότια της χώρας βρίσκεται σε εξέλιξη η Συριακή κρίση. Στα νοτιοδυτικά δρα το Ισλαμικό Κράτος που δεν ξέρεις ποτέ πότε από φίλος μπορεί να γίνει εχθρός. Στα δυτικά είναι η κρίση και η αστάθεια του Ιράκ σε συνδυασμό με την ύπαρξη του μεγάλου ανταγωνιστή που είναι το Ιράν, καθώς και η παρουσία και η δράση του Κουρδικού στοιχείου. Στα βόρεια θαλάσσια σύνορα είναι η έντονη παρουσία της Ρωσίας που καταναλώνει μεγάλο μέρος της ενέργειας και της στρατηγικής της χώρας για να αντιμετωπιστεί – όχι πάντως ως απειλή.

Στο εσωτερικό της χώρας, ο Ερντογάν, μόλις πριν λίγο καιρό κατήγαγε μία άνετη νίκη με την άμεση εκλογή του στην θέση του Προέδρου της χώρας. Η πολιτική του αποδίδει στην προσέγγιση με τους Κούρδους του ΡΚΚ, και οι ταραχές της «Τουρκικής Άνοιξης» στην πλατεία Ταξίμ είναι παρελθόν.

Ο Ερντογάν είναι φιλόδοξος αλλά όχι τρελός. Το τελευταίο πράγμα που θα επεδίωκε αυτή τη στιγμή είναι να δημιουργήσει προβλήματα με την Ελλάδα, και κατ’ επέκταση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ευρώπη θα αντιδράσει όχι γιατί νοιάζεται για την Ελλάδα αλλά γιατί νοιάζεται για το ευρώ. Μαζί με την Ευρώπη θα νοιαστεί και ο Λευκός Οίκος που δεν θα ήθελε τέτοιου είδους προβλήματα στην περιοχή. Αν αντιδράσει δυναμικά ο Λευκός Οίκος (κάτι που δεν θα με εξέπληττε δεδομένου του συσσωρευμένου αρνητικού δυναμικού και της απίστευτα κακής χημείας μεταξύ Ομπάμα-Ερντογάν) τότε σχεδόν αυτόματα θα καθηλωθεί το 50% της Τουρκικής πολεμικής μηχανής.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει και η Ελλάδα. Έχουμε προβλήματα, πολλά και σοβαρά. Όμως δεν είμαστε και εύκολος στόχος. Και αυτό το γνωρίζει καλά η Τουρκία.

Με απλά λόγια, δεν της βγαίνει της Τουρκίας να δημιουργήσει αυτή τη στιγμή προβλήματα και με την Ελλάδα.
Ο μόνος κίνδυνος είναι η Τουρκία να δουλέψει ασύμμετρα. Να δημιουργήσει προβλήματα στην Ελληνική Θράκη και στη νότια Βουλγαρία, εκμεταλλευόμενη την παρουσία και τη συγκέντρωση του Μουσουλμανικού στοιχείου στην περιοχή, και υποβοηθούμενη από ανορθόδοξες συμμαχίες με Ορθόδοξους «συμμάχους».
Εδώ η Ελλάδα χρειάζεται μία πολυδιάστατη και πολύ έξυπνη στρατηγική ανάσχεσης του κινδύνου. Τη δυνατότητα την έχει. Το ερώτημα είναι αν θα την αφήσει ο κακός της εαυτός να την εφαρμόσει.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση