"Κράτος - ταραξίας" για τις γερμανικές υπηρεσίες η Τουρκία

Του Κώστα Ράπτη

Όταν προσφάτως αποκαλύφθηκε ότι οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν εντατικά επί σειρά ετών τουρκικούς “στόχους” κατέστη σαφές ότι για τους Γερμανούς ιθύνοντες η γειτονική χώρα δεν ανήκει στην ίδια κατηγορία με τους λοιπούς ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους. Νεότερες αποκαλύψεις, ωστόσο, αποδεικνύουν ότι για το Βερολίνο (και πιθανότατα όχι μόνο για αυτό) η Τουρκία αποτελεί ενός είδους “κράτος-ταραξία”.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Die Welt, ένας από τους λόγους που η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) παρακολουθεί εντατικά τα τουρκικά πράγματα είναι η υποψία ότι η χώρα του Tayyip Erdogan φιλοδοξεί να αποκτήσει πυρηνικό πρόγραμμα για στρατιωτικούς σκοπούς.

Τις σχετικές υποψίες κινεί μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια των δύο συμφωνιών που υπέγραψε η Τουρκία, με την ρωσική εταιρεία Rosatom το 2011 και με γαλλο-ιαπωνική κοινοπραξία το 2013, για την κατασκευή ισάριθμων αντιδραστήρων στις ακτές της Μεσoγείου και της Μαύρης Θάλασσας αντιστοίχως. Σε αντίθεση με την συνήθη πρακτική, η Τουρκία δεν συμφώνησε να επιστρέφει στη συμβαλλόμενη εταιρεία τα πυρηνικά απόβλητα μετά το τέλος της διαδικασίας. “Αν η Τουρκία επιθυμεί να κρατήσει τις ράβδους χρησιμοποιημένου πυρηνικού καυσίμου, αυτό έχει μία μόνο λογική εξήγηση: επιθυμεί να συγκεντρώσει υλικό για μια βόμβα πλουτωνίου” τονίζει η εφημερίδα.

Η ίδια η Άγκυρα, πάντως, αρνείται ότι επιθυμεί τον εμπλουτισμό ουρανίου σε επίπεδα που θα επέτρεπαν στρατιωτική χρήση του. Όμως οι πληροφορίες της BND είναι ότι ο Erdogan έχει δώσει εντολές από το 2010 για την προετοιμασία κατασκευής εγκαταστάσεων εμπλουτισμού ουρανίου, ενώ σύμφωνα με άλλα ευρήματα, η Τουρκία φέρεται να διαθέτει ήδη σημαντικό αριθμό συσκευών φυγοκέντρισης, προερχόμενων πιθανότατα από το Πακιστάν – χώρα με θερμές σχέσεις με την Άγκυρα και με βεβαρυμένο παρελθόν στην “διακίνηση” πυρηνικής τεχνογνωσίας.

Η γερμανική εφημερίδα προσθέτει ακόμη ότι στις αρχές του 2012 η Τουρκία ξεκίνησε την ανάπτυξη πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς (2.500 χιλιομέτρων) ο οποίος εκτιμάται μπορεί να είναι έτοιμος μέσα στο 2015.

Υπό το φώς αυτών των αποκαλύψεων θα πρέπει να αναγνωσθούν παλαιότερες δηλώσεις όπως του Abdullah Gul ως υπουργού Εξωτερικών ότι η “η Τουρκία δεν μπορεί να αφήσει μία γειτονική χώρα να έχει πυρηνικά όπλα που η ίδια δεν διαθέτει”. Ο υπαινιγμός αφορούσε το Ιράν, όμως την ώρα που το διεθνές ενδιαφέρον εστιάζεται στο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, η λαθραία διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής ενδέχεται να συντελείται από μία χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ .

Είναι σαφές, ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ και οι αντίστοιχες φιλοδοξίες που φέρεται να έχει το Ιράν δημιουργούν σε πολλά κράτη της περιοχής τον πειρασμό να μπουν και αυτά στο πυρηνικό κλαμπ για λόγους εξισορρόπησης. Ήδη αντίστοιχες υποψίες περιβάλλουν τη Σαουδική Αραβία, η οποία επίσης έχει ιστορικά στενή συνεργασία με το Πακιστάν.

Εν προκειμένω, όμως, οι αποκαλύψεις σχετικά με την Τουρκία έρχονται σε μία συγκυρία κατά την οποία η γειτονική χώρα αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως έναν ορυμαγδό δημοσιευμάτων που θέτουν εν αμφιβόλω την νομιμοφροσύνη της προς το Δυτικό στρατόπεδο ως προς τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή. Και ασφαλώς η ταυτόχρονη σύσφιξη των (οικονομικών και άλλων) σχέσεων Άγκυρας και Μόσχας στο φόντο της ουκρανικής κρίσης δεν βοηθά...

Το πρόσφατο ρεπορτάζ των New York Times για την ένταξη στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους 100 ανδρών από τη συνοικία Χατζιμπαϊράμ της Άγκυρας προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του Erdogan, όμως φαίνεται ότι αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου. Το περιοδικό Newsweek επίσης κατέγραψε τη δράση ισλαμιστών στρατολόγων στην περιοχή του Κοτζάελι στην Προποντίδα, ενώ εκτεταμένη έρευνα της εφημερίδας Hurriyet σε πέντε τουρκικές πόλεις, καθώς και την τουρκική διασπορά σε Γαλλία και Γερμανία, εικονογραφεί το κύμα μαζικής στρατολόγησης (κυρίως άνεργων ή τοξικοεξαρτημένων νέων) που έχει εξαπολυθεί από τους τζιχαντιστές εντός της Τουρκίας με βιτρίνα τις νεοσύστατες οργανώσεις “Genc Muslumanlar” (Νέοι Μοσουλμάνοι) και “Ομάδα Furkan”, που διοργανώνουν κύκλους μελέτης του Κορανίου κ.ο.κ. Ομοίως η τουρκική εφημερίδα Taraf, μεταφέρει τη μαρτυρία νοσηλεύτριας σε ιδιωτική κλινική της Μερσίνας, η οποία δηλώνει “Έχω αηδιάσει να περιθάλπω μαχητές του Ισλαμικού Κράτους. Τους θεραπεύουμε και μετά αποκεφαλίζουν ανθρώπους” - επιβεβαιώνοντας τις υποψίες ότι η Τουρκία λειτουργεί ως χώρος ανασυγκρότησης των τζιχαντιστών.

Ανάλογες κατηγορίες, άλλωστε, αντιμετωπίζει και το Κατάρ, μόνος εναπομείνας στενός σύμμαχος της Τουρκίας στην περιοχή – με τον Εμίρη Tamim να διαβεβαιώνει την Angela Merkel κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο την περασμένη εβδομάδα ότι η χώρα του ουδέποτε χρηματοδότησε εξτρεμιστές στη Συρία ή το Ιράκ.

Την ώρα που η Άγκυρα αρνείται να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις της διεθνούς συμμαχίας που συγκροτούν κατά του Ισλαμικού Κράτους οι ΗΠΑ, η αιφνιδιαστική ανακοίνωση της απελευθέρωσης των 49 Τούρκων πολιτών (ανάμεσά τους διπλωματικοί υπάλληλοι του τουρκικού προξενείου Μοσούλης) που κρατούσαν επί 101 ημέρες ως ομήρους οι τζιχαντιστές, πολλαπλασιάζει τις υποψίες ότι λειτουργούν υπόγεια κανάλια συνεννόησης. Ο Erdogan τόνισε ότι πρόκειται για αποτέλεσμα διπλωματικής προσπάθειας και ότι δεν χρειάσθηκε η καταβολή λύτρων. Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσίευμα της Hurriyet, το αντάλλαγμα ήταν η απελευθέρωση από την οργάνωση Liwa al-Tawhid της Συρίας 50 μελών του Ισλαμικού Κράτους, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας του πολεμάρχου Haji Bakr, που σκοτώθηκε στο Χαλέπι τον Φεβρουάριο.

Πηγή Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση