Ο μέσος Έλλην είναι επικίνδυνα μαλθακός

Γράφει ο Ιφικράτης Αμυράς

Τα τελευταία δύο χρόνια, παρατηρώντας από την μία πλευρά τους αποκεφαλισμούς Συρίων στρατιωτών από τους τζιχαντιστές, και από την άλλη μεριά τον τρόπο αντιδράσεως αρκετών πατριωτών στην Ελλάδα πάνω σε αυτό το ζήτημα, εκφράζω μεγάλη ανησυχία.

Κάθε φορά που διαβάζω κάποιο σχόλιο σε πατριωτικά ιστολόγια για "βαρβάρους που αποκεφαλίζουν αμάχους", για "κανίβαλους που τρώνε τις καρδιές των νεκρών Συρίων", για "ισλαμιστές που φέρνουν τον Μεσαίωνα", ανησυχώ για την άγνοια περί πολέμου που έχει ο μέσος Έλλην.

Όσα κάνουν οι τζιχαντιστές δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με βαρβαρότητα. Τα έχουν διαπράξει στο παρελθόν πολλοί ευρωπαίοι και πολλοί αμερικανοί, δήθεν πολιτισμένοι, εναντίον άλλων εθνών.

Οι τζιχαντιστές δεν κόβουν απλώς τα κεφάλια των αντιπάλων τους. Μαγνητοσκοπούν την σκηνή και την ανεβάζουν στο διαδίκτυο.

Πρόκειται για κλασσική περίπτωση ψυχολογικού πολέμου. Όταν είσαι μία μικρή μειονότητα, οφείλεις να εφευρίσκεις μηχανισμούς που πολλαπλασιάζουν την ισχύ σου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο πολλαπλασιαστής ισχύος είναι ο τρόμος με τις εικόνες αποκεφαλισμού.

Είχα αναλύσει παλαιότερα αυτό το ζήτημα σε ένα μάθημα προπαγάνδας, απαντώντας στο εξής ερώτημα: γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι κομμουνιστές αντάρτες διέπρατταν θηριωδίες;

Και η απάντηση έχει δύο σκέλη: πρώτον για να δημιουργείται συνοχή μεταξύ των ανταρτών. Γνωρίζοντας ότι έχουν διαπράξει θηριωδίες δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτούν να επιστρέψουν στον τόπο διαμονής τους ή να τύχουν επιεικούς μεταχειρίσεως από τους αντιπάλους. Άρα ήταν πιό δύσκολο να αυτομολήσουν. Δεύτερον για να προξενούν τρόμο στον εχθρό.

Στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του στρατού της Σρι-λάνκα και των ανταρτών Ταμίλ, έγιναν θηριωδίες. Έχει καταγραφεί ότι ο στρατός της Σρι-λανκα σε αρκετές περιπτώσεις κρεμούσε τα εντόσθια των ανταρτών στα δέντρα για να τρομοκρατεί τον πληθυσμό.

Ο ανταρτοπόλεμος δεν υπόκειται στην Συνθήκη της Γενεύης περί κανόνων πολέμου. Όταν μιλάμε για άτακτο στρατό, χωρίς εθνόσημα, το υπέρτατο αγαθό είναι η νίκη αντί πάσης θυσίας και όχι το τί λένε οι διεθνείς συνθήκες.

Το ζήτημα είναι τί θα κάνουν οι Έλληνες αν βρεθούν στην θέση των Σύριων στρατιωτών ή των Κούρδων που τώρα αντιμετωπίζουν τους τζιχαντιστές της ISIS.

Η δική μου απάντηση βασίζεται στους ιερούς κανόνες της συλλογικής επιβιώσεως και της νίκης στον πόλεμο αντί πάσης θυσίας. Όταν έχεις έναν αντίπαλο που σπέρνει τον τρόμο, μόνον ένας τρόπος υπάρχει για να τον νικήσεις σε βάθος χρόνου. Να τον υπερνικήσεις στο ζήτημα του τρόμου.

Αν οι Έλληνες σκοπεύουν να επιβιώσουν στις παρούσες διεθνείς συνθήκες πολέμου θα πρέπει να θεωρούν απολύτως φυσιολογικό να αποκεφαλίζουν τζιχαντιστές μπροστά στην κάμερα, να παίζουν μπάλα με τα κεφάλια τους, και να ανεβάζουν το βίντεο στο διαδίκτυο.

Οι νόμοι και η ηθική του πολέμου, δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με τους νόμους και την ηθική της ειρήνης.

Πριν από 3 χρόνια περίπου είχα κάνει μία παρέμβαση σε μία συνάντηση σοσιαλιστών. Είχα θέσει ένα ρητορικό ερώτημα: αν υποθέσουμε ότι ανατρέπαμε την κατοχική κυβέρνηση, πού θα τελείωνε ο πόλεμος που μας έχει κηρύξει η Γερμανία; Μήπως στο να καταργήσουμε το Μνημόνιο ή στο να επιβάλλουμε εμείς ένα Μνημόνιο, εκατό φορές πιό σκληρό απ' αυτό που μας επέβαλαν οι Γερμανοί;

Απάντησα στο ερώτημα που έθεσα ως εξής: Αν δεν τους επιβάλλουμε ένα εξοντωτικό μνημόνιο, το οποίο να διαλύσει τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της Γερμανίας, στο μέλλον θα ξαναπάθουμε τα ίδια. Η γερμανική ελίτ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα πληρώσει πολύ υψηλό τίμημα για το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος.

Ό,τι ισχύει για το μνημόνιο, ισχύει και για τους τζιχαντιστές. Δεν υπάρχει πιό άθλιο θέαμα από το να βλέπεις χιλιάδες γυναικόπαιδα των Κούρδων και των Συρίων να τρέχουν σε βουνά και λαγκάδια για να σωθούν, επειδή οι ηγέτες τους δεν έχουν έναν Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο που να κόβει κεφάλια τζιχαντιστών.

Δεν υπάρχει πιό βλακώδες θέαμα από το να βλέπεις ανόητα σχόλια πατριωτών με φράσεις όπως "βάρβαροι, γενοκτονία" κλπ για τα όσα πράττουν οι τζιχαντιστές.

Το ζήτημα είναι πόσα κεφάλια τζιχαντιστών θα κόβουν οι Έλληνες και θα τα προβάλλουν στο διαδίκτυο. Αυτή ήταν, αυτή είναι, και αυτή θα είναι η φύση του πολέμου.

Αγριότης, θηριωδία, εξανδραποδισμός.

Και ας μην βιαστούν κάποιοι σχολιαστές να πούν ότι αυτά είναι βάρβαρα έθιμα των λαών της Μέσης Ανατολής. Όποιος έχει διαβάσει ιστορία, ξέρει ότι οι "πολιτισμένοι" Ρωμαίοι κατακτητές, όταν εισέβαλαν σε Ελληνικές πόλεις κατέσφαζαν τον ανδρικό πληθυσμό, έπαιρναν σκλάβες τις Ελληνίδες, και σκότωναν μέχρι και τα ζώα.

Οφείλουμε να τσακίσουμε αμείλικτα όλες τις γελοίες ιδέες περί ανθρωπισμού στον πόλεμο. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να καλλιεργούμε το ένστικτο του πολέμου και το μίσος εις βάρος των εχθρών του Ελληνισμού.

Δεν είναι βάρβαρος ο τζιχαντιστής. Ο Έλλην πατριώτης είναι μαλθακός. Επικίνδυνα μαλθακός.

Πηγή 

Σχόλιο ιστολογίου: Ο πόλεμος είναι από τη φύση του βάναυσος και ορίζεται από την φρίκη και τον θάνατο που διασπείρει. Ο σύγχρονος άνθρωπος προσπάθησε να βάλει "κανόνες" στον πόλεμο, και συγκεκριμένα κανόνες συμπεριφοράς του νικητή προς τον ηττημένο, αφού τελειώσει μία μάχη, η οποία έγινε χωρίς κανένας απολύτως κανόνα ηθικής. Αυτοί οι κανόνες αφορούσαν, φυσικά, τους στρατιώτες, αν και ενίοτε παραβιάστηκαν από πολλούς μετέχοντες σε πολεμικές συγκρούσεις. Οι πολίτες σε περίπτωση πολεμου προστατεύονται  από διεθνείς συνθήκες προστασίας του ανθρώπου. Οι συνθήκες, όμως, προφανώς γίνονται για να παραβιάζονται, ενίοτε ατιμωρητί από "χρήσιμους ηλίθιους" ή και με κτηνώδεις συμπεριφορές κτηνανθρώπων.
Ποιά οργάνωση υπάρχει διεθνώς, που να τιμωρεί με τον αμεσότερο και βιαιότερο τρόπο εκείνους που επιβάλουν την βιαιότητα του πολέμου σε άμαχους πολίτες; Υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ) και κοινοπραξίες στρατιωτικές (ΝΑΤΟ), που... υπόσχονται πως θα προστατεύσουν την ανθρωπότητα ή τα κράτη - μέλη τους.
Ειρωνικό, αλλά η παρέμβασή τους συμβαίνει μέσα από πολιτικά φίλτρα και σκοπιμότητες των ισχυρών... Δηλαδή, οι ισχυροί μπορούν να ανέχονται οτιδήποτε, οποιαδήποτε βιαιότητα και σκληρότητα, εάν ικανοποιούνται τα δικά τους συμφέροντα.
Έτσι, αντικρύζοντας την "μεθοδολογία" των τζιχαντιστών ανθρωπόμορφων κτηνών (υπό φυσιολογικές συνθήκες τα κράτη καταγωγής τους έπρεπε να τους έχουν προ καιρού φυλακίσει σε χώρους υψίστης ασφαλείας) που δρουν ανενόχλητοι και σκορπίζουν τρόμο όχι μόνο στα θύματά τους αλλά και στους πολίτες ολόκληρου του πλανήτη (που αρχίζουν να αισθάνονται "εν δυνάμει" μελλοντικά θύματα μίας ανθρωποσφαγής), θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε όχι το γιατί κάποιοι παράφρονες παραβιάζουν κάθε έννοια και συνθήκη προστασίας του ανθρώπου, αλλά γιατί οι "αρμόδιοι" συνεχίζουν να τους επιτρέπουν να επιδίδονται σε αποκεφαλισμούς, βιασμούς και πωλήσεις ανθρώπων (κανονικό δουλεμπόριο)...
Επανερχόμενος στους (κατ' επίφαση ανθρώπους) τζιχαντιστές ισλαμιστές, η διαπίστωση είναι πως ουσιαστικά "διδάσκουν" σε όλους εμάς την φρίκη. Και όσο και αν ο Ιφικράτης Αμυράς θεωρεί πως οι Έλληνες είμαστε μαλθακοί, πρέπει να αποδεχθεί πως ταυτόχρονα εδώ και πολύ καιρό είμαστε συσσωρευτές μίας ανείπωτης οργής, που επάνω σε αυτήν τώρα προστίθεται δια μέσω των τζιχαντιστών και η επιβολή της φρίκης...
Δεν με τρομάζει το ισλαμικό "τελετουργικό" των αποκεφαλισμών. Με τρομάζει το ότι αυτό το τελετουργικό "διδάσκεται" στους οργισμένους πολίτες της Ελλάδας, όπως με τρομάζει και το ότι έχουμε ήδη συνηθίσει το αδιανόητο, δηλαδή οι πόλεις να μετατραπούν σε πεδία μαχών...
Οπότε, δεν τίθεται θέμα μαλθακότητας στη διάρκεια του πολέμου, αλλά θέμα φρίκης και κτηνώδους συμπεριφοράς (ευθύς ψυχολογικός πόλεμος, κατ' άλλους) η οποία θα πρέπει να γίνει απαγορευτική, ειδάλλως δεν θα αναφερόμαστε σε περιπτωσιολογία, αλλά σε "εκτεταμένο μη ελεγχόμενο φαινόμενο" σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο μέσος έλληνας δεν είναι μαλθακός. Είναι ανέτοιμος για τις ζωώδεις συμπεριφορές ενός πλανήτη που λειτουργεί με κανόνες ζούγκλας.
Και ως γνωστόν, το αγριότερο και φρικοδέστερο ζώο σε αυτή την πλανητική ζούγκλα είναι ο... άνθρωπος...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση