Τόσο κακό είναι να είσαι «καλό παιδί»;

Του Γιώργου Νούτσου

Προξενεί εντύπωση η «οβιδιακή μεταμόρφωση» - εν ενεργεία και εκ νέου υποψηφίων - δημάρχων, εν όψει των επερχόμενων εκλογών. Με τόνους χαμηλούς, με βλέμμα καλοσυνάτο, με παρακλητικά λόγια, με επιχειρήματα μιας άλλης εποχής, με ευγένεια και χαμόγελα, προσπαθούν να φέρουν κοντά τους, ό,τι, κοντά τέσσερα χρόνια τώρα άφησαν να ξεμακρύνει!

Ποιούν τη ανάγκη φιλοτιμία προφανώς! Κι ανάγκη δεν είναι το καλό των συμπολιτών τους που τα προηγούμενα χρόνια τους είχαν γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αλλά η αναζήτηση τρόπων να παρατείνουν την παραμονή τους στην καρέκλα!!!

Είναι τραγικές οι περιπτώσεις τους! Απλά, γιατί το ίδιο τραγικές είναι και η εξόφθαλμη υποκρισία τους, ο αναχρονιστικός λόγος τους, οι δήθεν προσκλήσεις συμπόρευσης, οι επικρίσεις των αντιπάλων τους, πόσο μάλλον αυτός ο μονότονα εκβιαστικός τους λόγος, πως για ότι λεχθεί «εναντίον» τους θα καταφύγουν στην δικαιοσύνη!!!

Όλα αυτά, θα μπορούσαν κάλλιστα να περιγραφούν, σαν η «δημοκρατία της κλειδαρότρυπας», όπου με το ένα μόνο μάτι κολλημένο πάνω της, βλέπεις - απόλυτα συνειδητά βέβαια – μόνο ότι η κλειδαρότρυπα, δηλαδή το προσωπικό ιδιοτελές συμφέρον σου, σου επιτρέπει!

Αν αυτό δεν είναι αισχίστου είδους φαρισαισμός, αναρρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσε να είναι! Όμως ευτυχώς, η ζωή έχει και άλλες αναγνώσεις. Κι είναι αυτές που μεταφράζουν την καθημερινότητα μας, τις δυσκολίες της ζωής μας, τα ανοίκεια ψέματά τους, τον καλαμοκαβαλισμό τους για μια ολόκληρη τετραετία, την απίστευτη εγωπάθειά τους, πόσο μάλλον βέβαια, την οκνηρία και αναποτελεσματικότητα, που έρχονται, τώρα, πριν την ώρα την «λαϊκής κρίσης» να τα μετονομάσουν υποκριτικά και δόλια, σε έργο και αποτελεσματικότητα.

Νιώθω πως και οι ίδιοι καταλαβαίνουν, τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται και την οποία λογικό είναι να μη μπορούν να αποδεχτούν δημόσια. Όμως, είναι λάθος αυτό, να οδηγεί τη σκέψη τους, σε επικίνδυνες ατραπούς, όπου λοιδορούνται τα «καλά παιδιά» γιατί δήθεν δεν είναι αποτελεσματικά ή απομειώνονται πολιτικές κινήσεις και διεργασίες σύμπλευσης, επειδή τυχαίνει να αμφισβητούν τον «μονοπωλιακό ηγετικό» τους ρόλο που οι ίδιοι και η κλειστή συντροφιά τους επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους!

Ευτυχώς όμως, μέσα από αυτή την τεράστια σε μέγεθος οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση, παράγονται και κάποια θετικά αποτελέσματα! Ένα από αυτά, η αφύπνιση του κόσμου, που πια πονηρεμένος, καθότι πάμπολλες φορές στον παρελθόν «καμένος», μπορεί πια και αξιολογεί πολύ πιο νηφάλια τις «σημαίες ευκαιρίας» που του προσφέρονται!

Αποκρούει λοιπόν, τις παλαιοκομματικές προσεγγίσεις, τα ταξίματα χωρίς αντίκρισμα, τους «όψιμους πολιτικούς έρωτες», την αναλήθεια και τον εμπαιγμό, τον βερμπαλισμό και την υποκρισία. Αποκρούει την τυχοδιωκτική λογική να πάμε για μια ακόμα φορά σε εκλογές με τις ίδιες πολυμασημένες καραμέλες έργων, που βρίσκονται στο πουθενά και που απλά, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, «ζωντανεύουν» για λίγο! Αποκρούει τη λογική να δώσει εύσημα σε κείνους που μηδένισαν το έργο των προκατόχων τους και που δεν έχουν το σθένος να ψελλίσουν έστω, πως σχεδόν όλα τα μεγάλα έργα που τώρα υλοποιούνται στους Δήμους τους, έχουν τη έμπνευση, τη σφραγίδα, τον μόχθο και τη σωστή προετοιμασία των προκατόχων τους.

Η πολιτική γενναιότητα, είναι μέγιστο προτέρημα, τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να χαρακτηρίζει μικρούς πολιτικούς. Δεν θα είναι λοιπόν τόσο δύσκολη τη φορά αυτή η δουλειά του κόσμου, που θα κληθεί να κρίνει, να αξιολογήσει, να επιβραβεύσει ή να τιμωρήσει! Πολύ περισσότερο, όταν θα έχει να βάλει στην πλάστιγγα της κρίσης του, από τη μια, όλα εκείνα που πιο πάνω περιέγραψα κι από την άλλη, πιθανά, μια αυθόρμητη, μαζική, πραγματικά ανεξάρτητη, κομματικά ακηδεμόνευτη και αυτοδιοικητικά έμπειρη και αποτελεσματική πρωτοβουλία, που είναι βέβαιο, πως, όταν υπάρξει, θα ταράξει τα νερά και πολύ περισσότερο βέβαιο, πως θα εκπροσωπήσει πραγματικά και επάξια το καλό και το συμφέρον όλων ανεξαίρετα, του τόπου και των πολιτών…

Οι καιροί που και ο «γάιδαρος πετούσε» πέταξε οριστικά. Μαζί της «πέταξαν», για πάντα θέλω να πιστεύω, ο καισαρισμός, η υποκρισία, οι παρεΐστικες λογικές, τα λόγια του αέρα και οι άσφαιρες προσεγγίσεις. Ήρθε η ώρα του πραγματισμού και της αλήθειας. Η ώρα των λίγων λόγων και των πολλών έργων. Η ώρα της συνέπειας, των χαμηλών τόνων και της αποτελεσματικότητας…

Ήρθε η ώρα των «καλών παιδιών»…!

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση