Μνημεία Συγνώμης

Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου

Την συγνώμη οι Γερμανοί να την πάρουν και να την βάλουν εκεί που ξέρουν. Βρήκαν ώρα και στιγμή να στείλουν τον Πρόεδρο τους, Γιόαχιμ Γκάουκ για να δείξουν την μεταμέλεια τους για την σφαγή που έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες τους το '40. Είναι τόσο μεταμελημένοι οι Γερμανοί που εδώ και τρία χρόνια κάνουν τις νέες θηριωδίες στην Ελλάδα, αποτελειώνοντας αυτό που είχαν ξεκινήσει 70 χρόνια πριν. Μεγάλη μεταμέλεια!

Θα πέσει το δάκρυ το Γκάουκ για να ξεπλύνει το αίμα των αθώων και των αγωνιστών που χύθηκε από την ξιφολόγχη του πατέρα του, αλλά από την άλλη θα φάει και πιει εις την υγεία του διαλυμένου Έλληνα που δέχεται μια νέα θηριωδία για να γεμίζει τα σεντούκια της η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της πατρίδας του Γκάουκ.

Έρχεται το σύμβολο της Γερμανικής Δημοκρατίας να συναντήσει το σύμβολο της Ελληνογερμανικής Δημοκρατίας και όλα μέλι-γάλα. Βαράτε ύμνους εθνικούς, σηκώστε πρώτα την σημαία της ΕΕ, μετά την γερμανική και μετά, αν υπάρχει, την ελληνική πάνω από τα μνημεία των πεσόντων. Ύστερα να περιμένετε να σας χειροκροτήσουν οι απόγονοι των σφαγιασθέντων. Το θράσος σας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Εκεί που σφάξατε πάτε και γλεντοκοπάτε.

Την διπλωματία κάθε υποτακτικού την καταλαβαίνουμε, εκείνο που δεν μπορούμε να καταπιούμε είναι η χρονική στιγμή που θα πατήσει ξανά την μπότα του ο κατακτητής Γκάουκ στην Ελλάδα. Διότι πολύ απλά η διπλωματική συγνώμη θα οδηγήσει μαθηματικά και στην εξάλειψη τέτοιων μνημείων θύμησης. Σας σφάξαμε, το αποδεχόμαστε, το θέμα θεωρείται λήξαν. Τι τα θέλετε τα μνημεία σε όλα τα κωλοχώρια της Ελλάδας, τώρα είσαστε Ευρωπαίοι. 

Είναι απορίας άξιο πώς ο “αγωνιστής της εθνικής αντίστασης” πρόεδρος Παπούλιας έκρυβε τόση αγνωμοσύνη για τους σφαγμένους, από τους ναζιστές, Έλληνες. Αγκαζέ να πηγαίνει στα Μνημεία τον εκπρόσωπο των μακελάρηδων και να δέχεται τις συγνώμες της αλητείας. Διότι μόνο αλήτης μπορείς να είσαι όταν εκπροσωπείς έναν λαό που δεν έχει κάνει νύξη εδώ και 70 χρόνια στις θηριωδίες της Βέρμαχτ και όταν ακούει γενοκτονία το κεφάλι το στρέφει προς τα εκεί που έχει πάρε-δώσε (βλέπε Ισραήλ). Άλλο να είσαι Εβραίος κι άλλο άνθρωπος. 

Οι φίλοι μας οι Γερμανοί μας θυμήθηκαν ξαφνικά την ώρα που ο υπουργός Εξωτερικών Βενιζέλος την γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τις αποζημιώσεις και τα κατοχικά δάνεια θέλει να την περάσει ως πρόταση για να μπει προς συζήτηση όποτε γουστάρει η Γερμανία και όχι να παραμείνει γνωμοδότηση που σημαίνει ΑΠΑΙΤΩ.

Με μία συγνώμη θα ξεμπερδέψουμε και θα παν στην ευχή την παλιά. Και καλύτερα να πάνε στην ευχή και να μην ξαναγυρίσουν, αφού μας έπιασε ξαφνικά η αγωνία την ώρα που καίγεται το τομάρι μας, ο μισθός και το σπιτάκι μας να θυμηθούμε ότι εδώ οι σημερινοί εταίροι και σύμμαχοι Γερμανοί δεν άφησαν μαϊντανό όρθιο κατά την διάρκεια της ναζιστικής αυτοκρατορίας τους. Πήρε φωτιά ο κώλος μας για τα ασήμαντα και θυμηθήκαμε την φωτιά που έκαιγε ανθρώπους, χωριά και πόλεις. Άρχισε ο στομάχι μας να γουργουρίζει και ξαφνικά θυμηθήκαμε τα νεκρά παιδιά της Αθήνας από τον λιμό των χειμώνα του '41. 

Έφθασε ένα “αριστερό” κόμμα να κάνει πόλεμο επιστολών για τις γερμανικές αποζημιώσεις βάζοντας τον Μανώλη Γλέζο μπροστά και από την άλλη ο πρόεδρος της “αριστερής” αντιπολίτευσης Τσίπρας θέλει τον θρόνο της Κονομισιόν για να συζητήσει την μείωση του χρέους της χώρας και να αλλάξει την όψη της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν γίνεται να είσαι με το ένα πόδι στο δίκαιο και με το άλλο στην κονόμα. Εκτός αν είσαι καθαρός απόγονος των Παπανδρέϊδων και Καραμανλήδων. Λόγια, λόγια, λόγια και από την πίσω πόρτα να παραδίδεις χώρα, ηθική δικαίωση και ανεξαρτησία. 

Θα έρθει ο Γκάουκ και θα στρώσουμε χαλιά στο χρώμα του αίματος για να πατήσει. Θα ξεχυθούν οι λιμουζίνες και τα σώματα ασφαλείας να φυλάνε μη και αυθόρμητα βρίσει κανένας τον πατέρα και τη μάνα του νεοναζιστή. Μη και κανένας αντί για προσκύνημα στον Πρόεδρο εναποθέσει στα πόδια του καμιά φωτογραφία νεκρού που θα αποδεικνύει ότι εκεί που πατάει το βρωμοπάπουτσό του πάταγε κεφάλια η αρβύλα του πατέρα του. 

Ναι, είμαστε μνησίκακοι εμείς οι Έλληνες. Θέλουμε να παίρνουμε τα χάκια μας και πολύ γουστάρουμε που Έλληνες αντάρτες έκοψαν το κεφάλι ενός αξιωματικού της 1ης επίλεκτης ορεινής Μεραρχίας Εντελβάις την νύχτα της 1ης Οκτωβρίου του 1943 κάπου εκεί στην Ήπειρο. 

Όσο και να θέλουν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι μέσα από τα αρθράκια τους χθες, σήμερα και μέχρι την 5η Μαρτίου, που θα πατήσει το καθίκι Γκάουκ το πόδι του στον τόπο σφαγής, να θέλουν να ρίξουν το φταίξιμο των σφαγών στις πράξεις των ανταρτών, δεν μπορούν να αφαιρέσουν από την ιστορία ότι οι Έλληνες έσφαζαν καθίκια εισβολείς και οι Γερμανοί έσφαζαν αθώους άμαχους. 
Μέχρι εκεί ήταν η μαγκιά τους και η αντρειοσύνη τους. 
Να τα βάζουν με γέρους και παιδιά, με έγκυες και έμβρυα. 
Ακριβώς όπως συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα. 
Να σφάζουν έναν λαό απεγνωσμένο, διαλυμένο, άμαχο βγάζοντας τις τοκογλυφικές ξιφολόγχες τους αφού απέδειξαν ότι τις άλλες δεν ήταν ικανοί να τις κρατήσουν ως άνδρες, γιατί τους τις έχωσαν στον Ναζιστογερμανικό κώλο οι δικοί μας πατεράδες.

Η μοναδική συγνώμη που πρέπει να ειπωθεί στα αμέτρητα μνημεία των πεσόντων, είναι η δική μας, αφού την σκυτάλη (ξιφολόγχη) που μας παρέδωσαν τη βάλαμε ενέχυρο για τη μίζερη, δουλική και άσκοπη ζωούλα μας.

Πηγή "Στον Τοίχο"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση