Ο φασισμός των κυβερνώντων

«Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφοεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του για την ατίμωσή του…»...

Οδυσσέας Ελύτης 

Του Παπα-Ηλία Υφαντή

Θεσσαλονίκη, Άγιος Δημήτριος: Μία απ’ τα ίδια, τα περυσινά… Οι αποκρουστικοί και γελοίοι λήσταρχοι και οι δολοφόνοι του λαού είχαν δικαίωμα εισόδου στον οίκο του Θεού. Κι ακόμη κάποιοι γαλαζοαίματοι, με ειδικές προσκλήσεις. Περιφρουρούμενοι από την κουστωδία των οργάνων προστασίας του καθενός επίσημου αλήτη. Και ο λαός του Θεού έξω απ’ τα φασιστικά κιγκλιδώματα της ντροπής και της προσβολής κάθε ιερού και οσίου. Σε μεγάλη απόσταση. Απόσταση αδυσώπητου μίσους. Και αυτό λέγεται εορτασμός της μνήμης του Αγίου Δημητρίου…. 

Εσείς, Παναγιώτατοι, δεν νιώσατε νυγμούς και τριγμούς στη συνείδησή σας απ’ όλη αυτή την ανίερη και πανάθλια σκηνοθεσία; Δεν σκεφθήκατε ότι ο Χριστός και ο Άγιος Δημήτριος και οι εκατόμβες των ηρώων και των αγίων το μόνο, που θα μπορούσαν να νιώσουν, ήταν ντροπή και αηδία; Γιατί οι ήρωες και οι άγιοι ήταν αίμα από το αίμα και σάρκα από τη σάρκα του λαού! Ο οποίος γνωρίζει ότι αυτοί, για χάρη των οποίων τον καταφρονήσατε, μας οδηγούν στα μαύρα μεσάνυχτα του ναζιστικού και σιωνιστικού μεσαίωνα… 

Εσείς, Παναγιώτατοι, οι τόσο λαλίστατοι δεν έχετε καταλάβει τίποτε απ’ αυτή την πραγματικότητα; Δεν συγκινείστε απ’ την εξαθλίωσή του λαού; Δεν ακούτε τις οιμωγές του; Δεν έχετε μάτια να ιδείτε τα εκατομμύρια των ανέργων και τις χιλιάδες αγχόνες των αυτοκτονιών; Που, σε τελική ανάλυση, είναι δολοφονίες! 

Αν στη θέση σας ήταν ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων θα δεχόταν ποτέ μια τόσο ανίερη, σε βάρος του λαού συμπαιγνία; Ή θα έβγαινε στα προπύλαια του ναού και θα τους απέκλειε την είσοδο. Λέγοντάς τους ότι ο ναός ανήκει στο Θεό και στο λαό. Και σε καμιά περίπτωση στους δολοφόνους και τους λήσταρχους του λαού και του Θεού. Και βέβαια έχει γίνει πια μόνιμο καθεστώς να γιορτάζονται οι εθνικές μας γιορτές με τον ίδιο επαίσχυντο και αποκρουστικό τρόπο. 

Με κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα της απόλυτης διαστροφής το να κρατούν το λαό σε μεγάλη απόσταση απ’ το χώρο των παρελάσεων. Γιατί, προφανώς, όσο μεγαλύτερα είναι τα εγκλήματά τους και βδελυρές οι προδοσίες τους, τόσο μακρύτερα θέλουν να αισθάνονται το λαό. Με την προστασία των φασιστικών κιγκλιδωμάτων και την περιφρούρηση των αστυνομικών ορδών. Σάμπως οι παρελάσεις να είναι αποκλειστικό προνόμιο των αποκρουστικών τους υπάρξεων. Ή μήπως οι λήσταρχοι και απατεώνες αυτοί-και όχι ο λαός-μπαίνουν στη φωτιά των πολέμων; 

Όταν είναι γνωστό, πως στις πολεμικές περιόδους στέλνουν το λαό στις πρώτες γραμμές, ενώ αυτοί λουφάρουν στα επιτελικά γραφεία των «μετόπισθεν». Και βέβαια στις ειρηνικές περιόδους επιδίδονται στην άγρια καταλήστευση του ιδρώτα του λαού. Για να σωριάζουν τα πλούτη τους. Προκειμένου να εξασφαλίζουν την αφθονία για τις κραιπάλες και ασωτίες τους. 

Και βέβαια, όπως όλοι οι φαρισαίοι, επιζητούν τις πρωτοκαθεδρίες στις παρελάσεις. Όπου επιβάλλουν στα παιδιά του λαού να τους αποδίδουν τιμές. Για τον υπερβάλλοντα ζήλο, με τον οποίο αυτοί ατιμάζουν την πατρίδα και το λαό της. Ενώ δεν επιτρέπουν στους γονείς και στους συγγενείς να βλέπουν και να καμαρώνουν τα ίδια τους τα παιδιά και τ’ αδέλφια τους, που με κόπους και θυσίες ανάστησαν. 

Σίγουρα οι τέτοιου είδους παρελάσεις συνιστούν βαρύτατη ύβρη για το λαό και το δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο έτσι κι αλλιώς το έχουν καταργήσει. Αλλά ακόμη βαρύτερη ύβρη συνιστούν για τους ήρωες, που έχυσαν το αίμα τους και θυσίασαν τη ζωή τους για την πατρίδα και την ελευθερία. Ιδιαίτερα, όταν τα εξόχως υβριστικά αυτά μέτρα παίρνονται από ένα καθεστώς απροκάλυπτα φασιστικό. Προκειμένου να τιμωρήσουν το λαό, επειδή θεωρούν υβριστικά τα «παράσημα», που τολμάει να τους απονέμει. 

Όμως… «Ύβρις» δεν είναι το ξεχείλισμα της ιερής οργής και αγανάκτησης των πολιτών, αλλά ο δικός τους βίος και η πολιτεία. Και οι αποφάσεις, που παίρνουν και οι νόμοι, που ψηφίζουν σε βάρος της πατρίδας και του λαού. Και «ύβρις», πάνω απ’ όλα είναι ο, πέραν κάθε παραλογισμού και αμοραλισμού, εορτασμός των εθνικών μας γιορτών με το αίσχος του αποκλεισμού του λαού. Και ύστερα μιλούν για δημοκρατία και ενότητα του λαού. Οι υπονομευτές της δημοκρατίας και κατακερματιστές της εθνικής συνείδησης. 

Έχοντας αβανταδόρο τη μιντιακή φασιστοκρατία, που αναπαράγει τα εμετικά τα βλακώδη λεγόμενά τους. Και βέβαια το αποκορύφωμα της διαστροφής και της τραγικής ειρωνείας του εφετινού εορτασμού ήταν ο «σκανδαλισμός» κάποιων «δημοκρατικά ευαίσθητων», εξαιτίας της πρόσκλησης στον εορτασμό και της Χρυσής Αυγής. Ενώ δεν τους ενοχλεί καθόλου το να συνεορτάζουν το ΟΧΙ με την εγκληματική οργάνωση του νουδουπασοκισμού, που, λέει ΝΑΙ σε όλα τα εγκληματικά όργιατης ναζιστικής και σιωνιστικής βαρβαρότητας. 

Και της οποίας εγκληματικής οργάνωσης η παρουσία, σε κάθε περίπτωση, αλλά ιδιαίτερα στις εθνικές μας γιορτές συνιστά, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, πρόκληση και ντροπή! 

παπα-Ηλίας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση