Βρίσκεται η Ελλάδα ενώπιον νέου εμφυλίου;

Όταν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1974 εντάθηκε ο κύκλος των δολοφονιών μεταξύ της ΕΟΚΑ Β’ και του Εφεδρικού, του αστυνομικού σώματος που δημιούργησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος για να αντιμετωπίσει την οργάνωση του Γρίβα, οι μικροί ακούγαμε τους μεγαλύτερους, που συζητούσαν στα καφενεία και κουνώντας τα κεφάλια τους έλεγαν «ένα πολύ μεγάλο κακό θα συμβεί» στην Κύπρο.

Κάθε πρωί, το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου, ξεκινούσε το δελτίο του με την είδηση –που είχε γίνει ρουτίνα: Στην τάδε περιοχή, τρομοκράτες συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας κ.λπ. κ.λπ… Οι ανεγκέφαλοι και των δύο πλευρών οδήγησαν το νησί στην καταστροφή. Γίναμε μάρτυρες του χουντικού πραξικοπήματος, της εισβολής και της κατοχής του 40% σχεδόν του κυπριακού εδάφους από τον τουρκικό Αττίλα.

Οσοι κουβαλούμε τις μαύρες μνήμες της κυπριακής τραγωδίας, νοιώσαμε πολύ παράξενα την περασμένη Παρασκευή με το άκουσμα της είδησης της εν ψυχρώ εκτέλεσης των δύο νεαρών οπαδών της Χρυσής Αυγής, ως αντεκδίκηση (φαντάζομαι) στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως τη βία ακολουθεί η αντιβία και ότι ο εμφύλιος δεν οδηγεί μόνο στην απώλεια ζωών, αλλά και στην απώλεια εδαφών.

Η Ελλάδα βίωσε τον εμφύλιο. Χιλιάδες Ελληνες πολίτες σκοτώθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μεγάλα τμήματα του λαού ποτίστηκαν με μίσος. Αν μιλήσει κανείς με τους παλαιότερους καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή πως εκείνο το μίσος υπάρχει και σήμερα βαθιά ριζωμένο μέσα τους. Ο εμφύλιος είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα. Γι’ αυτό τρομάζουν πολλοί άνθρωποι όταν πληροφορούνται τα πολιτικά εγκλήματα.

Βρίσκεται η χώρα ενώπιον νέου εμφυλίου; Είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Αυτό που θα έλεγα με σιγουριά είναι ότι δημιουργούνται οι συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «αλληλοφάγωμα». Ναι, η ατμόσφαιρα μυρίζει …μπαρούτι, ναι η ατμόσφαιρα θυμίζει εμφύλιο. Το μόνο που λείπει είναι οι πολλοί νεκροί που αφήνει στο πέρασμα του. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ.

Αν αναλύσει κανείς με ψυχραιμία την κατάσταση, εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι συνθήκες που οδηγούν σε εμφύλιο είναι εδώ: Η προσφυγή στον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για να δικαιολογηθούν και να καλυφθούν τα λάθη των πολιτικών και των τραπεζιτών, το Μνημόνιο που είναι συνταγή για πτώχευση του ελληνικού λαού, η ανεργία που σαρώνει στη νεολαία, είναι καταστάσεις που εκμεταλλεύονται οι ακραίοι.

Οταν οι άνθρωποι δεν βλέπουν φως, όταν οι γονείς κοιτάνε τα παιδιά τους να μαραζώνουν χωρίς ελπίδα στον ορίζοντα, όταν ο φασισμός και γενικά τα βίαια άκρα σαρώνουν ανάμεσα στους νέους, είναι μοιραίο η οργή να οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις.

Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι όλα όσα βιώνει ο λαός μας είναι συνέπεια της άγριας οικονομικής κρίσης, που έπληξε την Ελλάδα μετά την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να βρει λύσεις για τα προβλήματα που δημιούργησε το ίδιο. Εχουν δίκιο οι άνθρωποι να είναι οργισμένοι με τους πολιτικούς και το κατεστημένο που ελέγχει τη χώρα πριν ακόμα από τη δικτατορία. Διότι ενώ δημιούργησαν την κρίση, παρουσιάζονται ως «αθώες περιστέρες» προσπαθώντας να πείσουν ότι μόνο αυτοί μπορεί να τη χαλιναγωγήσουν. Η έξαρση της βίας οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση.

Η Ελλάδα είναι στο μεταίχμιο. Ολοι ευχόμαστε να είναι τα τελευταία τα νέα θύματα του μίσους. Εάν ο κύκλος του αίματος δεν κλείσει αμέσως, η Ελλάδα θα υποστεί και τις συνέπειες ενός νέου εμφύλιου…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση