Για πόσες ψήφους θυσιάζουν την Θράκη;

Νυν υπέρ πάντων, ακόμη και της πατρίδας, το κόμμα. Αυτό είναι ο τρόπος σκέψης, λειτουργίας και το γενικό σύνθημα των εκάστοτε κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία στην Ελλάδα. Η δράση για να επιτευχθεί ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ούτε –φυσικά- ακολουθεί πάντα ηθικές νόρμες. Μεταγραφές και συνεργασίες, είναι το μόνιμο μοτίβο των εραστών της εξουσίας, αφού γνωρίζουν πολύ καλά πως η εξουσία επιβάλλεται από την κορυφή προς την βάση, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει ούτε μία στιγμή εάν δεν έχει βάσεις, δηλαδή, εάν δεν έχει κατακτήσει τους κατά τόπους ισχυρούς πυλώνες άσκησης εξουσίας. Έτσι, τα κόμματα παρείσφρυσαν σε κάθε είδους τοπική – περιφερειακή οργάνωση, αλλά κυρίως επί δεκαετίες στόχευσαν και κατάκτησαν την τοπική αυτοδιοίκηση, προκειμένου να «καθοδηγούν» και να προλαμβάνουν δυσάρεστες καταστάσεις και πολιτικές εξελίξεις.

Ενώ, όμως, ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται με πολιτικά αρνητικά αποτελέσματα στο σύνολο της χώρας, υπάρχουν και κάποιες «ειδικές περιοχές», όπου η ύπαρξη και η δράση της κομματοκρατίας επέφερε τραγικά αποτελέσματα σε εθνικό επίπεδο.

Αυτές οι περιοχές, κρίσιμες εθνικά, είναι η Ήπειρος, η δυτική και κεντρική Μακεδονία και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Εκεί δηλαδή, όπου χτυπιέται αδυσώπητα η ελληνισμός, εκεί όπου οι αποχρώσες ενδείξεις αμφισβήτησης της ελληνικότητας των γεωγραφικών περιοχών, σήμερα είναι καταφανείς και εξόφθαλμες αμφισβητήσεις είτε από την Αλβανία, είτε από τα Σκόπια είτε από την «φίλη» και «γείτονα» Τουρκία.

Σε αυτές τις περιοχές οι κομματάνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης (δήμαρχοι, νομάρχες και περιφερειάρχες) κατόρθωσαν μέσω της απόλυτης αδράνειάς τους να υπερκαλύψουν τις ανάγκες των κομματικών κέντρων και να δημιουργήσουν μείζονα ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος, τα οποία μετατρέπονται ή έχουν ήδη μετατραπεί- σε επίσημες αναφορές πολιτικών προσώπων ή δημοσιευμάτων των γειτονικών εχθρικά κινούμενων χωρών.

Η περίπτωση της Ελληνικής Θράκης, από την οποία αποχωρεί αργά αλλά σταθερά το Ελληνικό κράτος, είναι η παλαιότερη και λειτουργεί ως «πιλότος» για τις εξελίξεις και στις υπόλοιπες εθνικού ενδιαφέροντος γεωγραφικές περιοχές της χώρας.

Κι αυτό, επειδή επί δεκαετίες στην Θράκη υπήρξαν και λειτούργησαν κομματικοί μηχανισμοί που επέβαλαν το νόμο της σιωπής, που εκτέλεσαν χωρίς δεύτερη σκέψη εντολές των κομματικών κέντρων εξουσίας, στο όνομα της «επίσημης κομματικής εκπροσώπησης» ή λόγω της τοποθέτησης σε «ύπατα» τοπικά αξιώματα.
Είναι εκείνοι οι κομματικοί μηχανισμοί που δέχθηκαν που ανέδειξαν "προσωπικότητες" τουρκοφρόνων, οι οποίοι δεν δίσταζαν να δηλώνουν ότι είναι τούρκοι και να εκμεταλλεύονται την κομματική τους ιδιότητα και να εκθέτουν τα κόμματα στα οποία "ανήκαν", αλλά και προσβάλουν σε κάθε ευκαιρία την Ελλάδα μέσω ψευδών καταγγελιών τους. Αυτούς τους "λαμπρούς αστέρες" του τουρκικού προξενείου δεν τους τιμώρησε ποτέ η Ελληνική Βουλή, δεν τους τιμώρησαν ποτέ τα κόμματα στελέχη των οποίων ήταν. Και ο λόγος της ατιμωρησίας τους ήταν πάντα περισσότερο από προφανής: Οι ψήφοι!

Η τελευταία καταφανής συνεργασία κομμάτων με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής (βλ. τουρκική εξωτερική πολιτική) έγινε κατά την οριοθέτηση και υλοποίηση του περίφημου Καλλικράτη, του σχεδίου αναβάθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης, το οποίο όμως σχεδιάστηκε μετά από επαφές τοπικών βουλευτών και εκπροσώπων της «μειονότητας» (ανεπίσημων εκπροσώπων, εκφραστών και καλοπληρωμένων ανθρώπων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν τοπικές αυτοδιοικητικές περιοχές – δήμοι που είναι κάτω από τον άμεσο έλεγχο της Τουρκίας. Αυτή η εξέλιξη κάθε άλλο παρά ως θετική μπορεί να εκληφθεί, αλλά οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών ποσώς ενδιαφέρθηκαν ή ενδιαφέρονται για το «αποτύπωμα» της Άγκυρας στην περιοχή, όπως ποσώς ενδιαφέρονται για τον βαθμό διείσδυσης και ισχύος που φαίνεται ότι απέκτησε η Τουρκία σε δύο από τους τρεις νομούς της Θράκης (Ξάνθη και Κομοτηνή).

Η οριοθέτηση των δήμων (ιδιαίτερα στο νομό Ροδόπης) «έδωσε» στην Τουρκία τη δυνατότητα να δημιουργήσει δύο μειονοτικούς (τουρκικούς τους χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι εκλεγμένοι δήμαρχοί τους) δήμους, ενώ την ίδια στιγμή έγινε «κατορθωτό» να δημιουργηθεί κι ένας ακόμη ισχυρότατος φιλοτουρκικός πυρήνας στο Δήμο Μύκης, στα ορεινά του νομού Ξάνθης και σε μία περιοχή όπου η μέχρι τις τελευταίες δημοτικές εκλογές η επιρροή της Άγκυρας ήταν αρκούντος περιορισμένη σε τρία μόνο χωριά. Και όλα αυτά συνέβησαν προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να αναδείξει «δικό» του περιφερειάρχη.

Ταυτόχρονα, στα πλαίσια της αλληλο-εξυπηρέτησης με «στήριξη» του τουρκικού προξενείου έγινε κατορθωτό -εκ μέρους του τότε κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ- να «κατακτηθούν» δύο δήμοι στα πεδινά του ν. Ξάνθης (Αβδήρων και Τοπείρου), με αποτέλεσμα να υπάρχει σαφής πολιτική εξάρτηση των αιρετών χριστιανών δημάρχων, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν ιδιαίτερα έντονα στον τομέα «ανάπτυξης φίλιων σχέσεων» με μουσουλμάνους βουλευτές της Ξάνθης και της Ροδόπης, αλλά απέκτησαν και ιδιαίτερα αγαστές σχέσεις με δήμους της Τουρκίας και σε αρκετές περιπτώσεις ανέχθηκαν ή εξυπηρέτησαν πρακτικές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην ευρύτερη περιοχή των δήμων τους (βλ. Καραβάνι Αλληλεγγύης, μουσικοχορευτικές βραδιές με τραγουδιστές και συγκροτήματα από την Τουρκία κ.α.).

Είναι μάλιστα τόσο μεγάλη η ασκούμενη επιρροή της Άγκυρας στα πολιτικά δρώμενα των νομών Ξάνθης και Ροδόπης (πολλοί κάτοικοι αναφέρονται σε συζητήσεις τους για πακτωλό χρημάτων), ώστε προσφάτως υπήρξε και έναρξη λειτουργίας τουρκόγλωσσης εφημερίδας από χριστιανούς επιχειρηματίες, ενώ απόδειξη του τεράστιου όγκου χρημάτων που κυκλοφορούν από το τουρκικό προξενείο, είναι η συνέχιση οικοδομικών εργασιών μόνο στα μουσουλμανικά χωριά, ιδιαίτερα του ορεινού όγκου του ν. Ξάνθης, τη στιγμή που λόγω οικονομικής κρίσης έχει πάψει κάθε οικοδομική δραστηριότητα σε ολόκληρη την περιοχή.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί πως κάποιοι χριστιανοί δήμαρχοι «έτρεξαν» να συγχαρούν τον τούρκο πρόξενο Κομοτηνής Ιλχάν Σαρνίτς, στην δεξίωση που έκανε η Τουρκία στην Κομοτηνή, για να γιορτάσει τα 90 χρόνια ύπαρξης της «Τουρκικής Δημοκρατίας» (της Τουρκίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα, μετά από τις σφαγές του Κεμάλ Ατατούρκ).

Και μέσα σε αυτό το «ονειρικό» (για την Τουρκία) περιβάλλον, πλησιάζουν οι επόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στις οποίες αναμένονται ισχυρές πιέσεις του τουρκικού προξενείου προς τα καταρρέοντα κυβερνητικά κόμματα, ενώ θεωρείται ήδη εξασφαλισμένη η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ (ο μουσουλμάνος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, με τις περισσότερες ψήφους βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σε ολόκληρη την Ελλάδα), της ΔΗΜΑΡ (εάν κατεβάσει υποψήφιους σε οποιονδήποτε δημοτικό συνδυασμό θα στηριχθούν, αφού η ΔΗΜΑΡ σε πολλές περιπτώσεις στήριξε τις θέσεις της Άγκυρας στην Θράκη -π.χ. τα νηπιαγωγεία-, θέμα για το οποίο υπάρχει έντονη δραστηριότητα ανθρώπων του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής), αλλά και του «τουρκικού εθνικιστικού κόμματος DEB» (οι γνωστοί "γκρίζοι λύκοι") το οποίο αναπτύσσει εντονότατη δραστηριότητα στην Θράκη, απέδειξε πως διαθέτει περίσσιο θράσος στην προώθηση των συμφερόντων της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην Θράκη).

Και είναι γεγονός πως ενώ οι τοπικοί κομματάνθρωποι των μεγάλων κομμάτων της χώρας βρίσκονται σε «αναμμένα κάρβουνα», πολλοί πολίτες της Θράκης ανησυχούν για τις νέες συμφωνίες που πρόκειται να γίνουν «κάτω από το τραπέζι» μεταξύ των κομμάτων και του τούρκου προξένου, οι οποίες αναμένεται να «λαμπρύνουν» ακόμη περισσότερο την δραστηριότητα (και την επιφαινόμενη ισχύ) της Άγκυρας μέσα στην Ελληνική Θράκη, δηλαδή μέσα στην Ελληνική επικράτεια.

Ήδη, ακούγονται φήμες για διαμοιρασμό –σε τρία συγκεκριμένα κόμματα- των μουσουλμάνων υποψηφίων που αυτοπροσδιορίζονται ως «τούρκοι» (και επί της ουσίας είναι άνθρωποι του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), προκειμένου να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν ισχυρότερη αριθμητική παρουσία τουρκοφρόνων στα δημοτικά συμβούλια των Δήμων Ξάνθης, Κομοτηνής και Σαππών, ενώ οι ποσότητες χρήματος που φέρεται να κυκλοφορεί συγκεκριμένη εταιρεία (εξόρυξης χρυσού), δημιουργούν πλείστα όσα ερωτήματα ακόμη και για τον Δήμο Αλεξανδρούπολης…!

Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς, κι επειδή υπάρχει ένα «κλίμα» σύγκρουσης μεταξύ των τουρκοφρόνων της Θράκης, οι οποίοι επιθυμούν είτε να παραμείνουν στις θέσεις ισχύος που τους τοποθέτηση το στρατοκρατούμενο τουρκικό καθεστώς, είτε επιθυμούν να τοποθετηθούν σε σημεία κλειδιά ως νέα πρόσωπα φίλα προσκείμενα στην νέο-οθωμανική πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το αρνητικό κλίμα των πολιτών της Θράκης έναντι των αυτοδιοικητικών αχυρανθρώπων των κομμάτων, οι οποίοι ευελπιστούν στην ψήφιση του νέου εκλογικού νομοσχεδίου (προκειμένου να «ανακατευτεί η τράπουλα» και να συνεχίσει η ύπαρξη των κομματικών "πυλώνων" στην περιφέρεια) για την κάθοδό τους στις εκλογές μέσα σε ένα αρνητικότατο κλίμα από την πλευρά των ψηφοφόρων.

Έτσι, αφού η Άγκυρα τελειώσει με τις «λεπτομέρειες» επιλογής των προσώπων που θα προωθηθούν από τους «καταλόγους» των τουρκοφρόνων κι έχοντας ένα «σχήμα» ευέλικτο αλλά και απολύτως συμπαγές, θα βρίσκεται σε θέση «ισχύος» απέναντι και στα κόμματα, τα οποία θα εκλιπαρούν για την στήριξη των δικών τους κομματανθρώπων στους κατά τόπους δήμους.

Όμως, αυτό ακριβώς το κλίμα, ενδέχεται να δημιουργήσει μείζονα ζητήματα ακόμη και για τις περιφερειακές εκλογές, εάν σε αυτές υπάρξει απόφαση της Τουρκίας να προωθήσει «τουρκικό σχήμα», με κορμό το DEB (γκρίζοι λύκοι), προκειμένου να περάσει σε θέση αντιπολίτευσης ή να τοποθετήσει πολλούς τουρκόφρονες μέσα στο σχήμα που τελικά θα επικρατήσει στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη, ελλείψει προθυμίας αλλά και περισσεύματος απώλειας άσκησης εθνικής πολιτικής, στις επόμενες εκλογές θα αυξηθεί (στατιστικά) το «κόκκινο» που σήμερα καλύπτει την Ελληνική Θράκη, ενώ δεν αποκλείονται και εκπλήξεις που θα δημιουργήσουν πρόσθετα εθνικά προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα.

Μέσα από όλα αυτά, έρχεται λογικά και η ερώτηση: Για πόσους ψήφους θυσιάζουν οι κυβερνώντες εξ Αθηνών την Θράκη;

Αν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη Θράκη, δεν σκιαγραφούν μία άτυπη συγκυριαρχία της Άγκυρας στην περιοχή, τι θα πρέπει να συμβεί για να μπορέσουν (εκείνοι που υποτίθεται ότι κυβερνούν την χώρα) να καταλάβουν πως οι ασκούμενες μέχρι σήμερα μικροπολιτικές τους έχουν ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές, έχουν ζημιώσει τα εθνικά συμφέροντα και έχουν δημιουργήσει νέα τετελεσμένα, ηθικός αυτουργός των οποίων είναι ο άκρατος κομματισμός και το σύνθημα «το κόμμα είναι υπεράνω όλων»;

Τι άλλο πρέπει να συμβεί στη Θράκη, για να καταλάβουν κάποιοι πως ο κίνδυνος δεν είναι μόνο ορατός, αλλά -δυστυχώς- είναι πλέον απτός και είναι αποτέλεσμα σαφέστατου σχεδιασμού της Τουρκίας;

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση