DNA αθωότητας

Η κυβέρνηση, όπως αποδεικνύεται, όχι μόνο δεν έχει ούτε για μια στιγμή εγκαταλείψει ή μετριάσει το σουξέ στόρι, όπως θα ανέμενε κανείς μετά από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που αυτό έχει δεχθεί, αλλά ίσα-ίσα που επιμένει στοχευμένα να το θάλπει στον κόρφο της σαν μονάκριβο παιδί της.

Πράγματι, αυτή το έφερε στον κόσμο: από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε είχε αποδυθεί σε ολομέτωπη προσπάθεια να δημιουργήσει μια τεχνητή εικόνα για την Οικονομία, με στόχο να ικανοποιούνται οι όροι των δανειστών με κάθε κόστος, και να εξασφαλίζεται η χρηματοδότηση από το πρόγραμμα, ενώ στο μεταξύ η ίδια θα μακροημέρευε.

Τούτη ήταν εν ολίγοις η οικονομική πολιτική της. Όποιος διενοείτο να αμφισβητήσει τα αποτελέσματά της αναγορευόταν σε εθνικό υπονομευτή, μισούσε αυτόν τον τόπο, δεν ήθελε να επιτύχει η Ελλάδα, άφριζε και τέτοια, αν θυμάστε…

Όπως λέμε καμιά φορά για γονείς πονεμένους, το ανέστησε στην κυριολεξία η κυβέρνηση αυτό το σουξέ-βλαστάρι της· πολλές φορές. Ας χρειάστηκαν κατά καιρούς επιπλέον τεχνητές μέθοδοι επί τεχνητών μεθόδων, και μύριες μεθοδεύσεις, για να πιστοποιούνται τα ήδη τεχνητά, κατασκευασμένα συμπεράσματα.

Πριν από λίγο καιρό, μάλιστα, η κυβερνητική περιγραφή της κατάστασης της Οικονομίας είχε επιτύχει το αποκορύφωμα της εικονικής πραγματικότητας, όταν πλημμύρισε πια ο ποταμός των στοιχείων που καταδείκνυαν την τεχνητή φύση του λεγόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος. Και δεν δίστασε να διοχετεύσει ως άτυπη απάντηση στις επικρίσεις για το τέρας τον απίθανο ισχυρισμό ότι εκείνο που έχει σημασία δεν είναι αν το οικονομικό αυτό μέγεθος είναι ή όχι αυθεντικό, αλλά το κατά πόσον θα το αποδεχθεί η Τρόικα!.. Με λίγα λόγια: «Έχω, κύριε, πιστοποιητικό; Έχω. Υπογράφει ο Καμίνης ότι είναι δικό μου το παιδί; Υπογράφει. Τέλος. Εσύ, τι ψάχνεις να βρεις;»

Ιδού όμως που πλησιάζει η ώρα της δοκιμασίας του… δεσοξυριβοζονουκλεονικού οξέος, ευρύτερα γνωστού ως τεστ DNA. Για να φανούν τα φυσικά και τα τεχνητά όλα…

Προ αυτού του κινδύνου όμως, προ του φιάσκου, όπως αντεθνικός ήταν μέχρι χθες όποιος αμφισβητούσε το σουξέ στο εσωτερικό την ώρα που έξω «τώρα δεν το αμφισβητεί κανείς», όπως διατεινόταν μέχρι πριν από μια εβδομάδα ο Σαμαράς, υψώνεται ξαφνικά η εθνική παντιέρα, αυτή τη φορά όμως για τους κακούς της εσπερίας, χθεσινούς μας φίλους που συνέταξαν το Μνημόνιο, το κατά Στουρνάρα μόνο σοβαρό κείμενο στη χώρα. Με ανεξέλεγκτο θράσος μάλιστα, ελέγχονται πλέον ως αντεθνικοί όσοι, παρακαλώ, δεν συντάσσονται με το νέο αυτό Έπος του «Όχι», μέρες που έρχονται… Και αξιώνεται να συμμορφωθούν προς τις νέες εθνικές υποδείξεις ως και οι χθεσινοί… εθνικοί δολιοφθορείς. Χθες ήταν για να μην κάνουμε κακή εντύπωση στην Μέρκελ, σήμερα είναι για να της δείξουμε ότι όλοι μαζί μπορούμε να της τρίξουμε τα δόντια. Χα! Για να θυμηθώ μια όχι και τόσο παλιά συζήτηση, τζογάρει έτσι ο Σαμαράς τη χώρα ή κάνω λάθος;

Χμ… Θα πρέπει τελικά να πιστεύει ότι είναι ο μόνος άνθρωπος επί γης που τα ξέρει όλα και μόνο η αφεντιά του έχει δίκαιο. Από κούνια, αν όχι από γεννησιμιού του. Η διάγνωση θα έπρεπε να κάνει λόγο για «δεσοξυριβοζονουκλεονική έπαρση». Δεν με εντυπωσιάζει ως πάθηση. Διότι υπάρχουν και άλλοι στον κόσμο μας, άλλοι επικίνδυνοι και άλλοι γραφικοί. Εκείνο που με τρομάζει είναι ότι ήσυχοι εμείς καθόμαστε και τον ακούμε.

Ακόμα περισσότερο με τρομάζει ωστόσο που, αν κάποια στιγμή κάπως καταφέρει η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, πολύ φοβάμαι ότι με αυτού του είδους τα επηρμένα μυαλά που διαθέτει ο Σαμαράς είναι βέβαιο ότι τότε πια, εκείνη την ώρα θα την καθυστερήσει μέχρις εσχάτων, δηλώνοντας, καθώς ο ΓΑΠ, ο Παπακωνσταντίνου και τόσοι άλλοι, και ο ίδιος πεισματικά αθώος. Με τρομάζει λέω, διότι με τόσους πεισματικά αθώους γύρω μας το βρίσκω πολύ δύσκολο να βρούμε κι εμείς οι έρμοι κάποια στιγμή το δίκαιο μας.

Πηγή: Sotos' Blog

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση