Στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ τώρα…

Τώρα πια μπορούμε να δούμε τα γεγονότα από μια χρονική απόσταση και χωρίς την καταστροφολογία με την οποία μας βομβάρδιζαν στις αρχές του 2010 τα μνημονιακά ΜΜΕ, τρομοκρατώντας μας ότι δήθεν θα χάσουμε τη βολή μας. Ας δούμε λοιπόν τι θα γινόταν αν η ελληνική κυβέρνηση έκανε στάση πληρωμών την Άνοιξη του 2010 και γυρίζαμε τότε στη δραχμή και ας δούμε που φτάσαμε σήμερα.

Πρώτον, θα κατέρρεαν μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα. Αυτό θα οδηγούσε σε εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών που θα έχαναν τις καταθέσεις τους και σε κατάρρευση κυβερνήσεων, κομμάτων και πολιτικών συστημάτων. Θα ακολουθούσε γενικότερος αναβρασμός και πιθανότατα κατάρρευση της ευρωζώνης.

Δεύτερον, θα ήταν υποχρεωμένες οι ξένες τράπεζες και άλλοι ιδιώτες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα, να έλθουν στα ελληνικά δικαστήρια και να κριθούν με το ελληνικό δίκαιο, κάτω όμως από τις έκτακτες συνθήκες διάσωσης του ελληνικού κράτους. Αντί γι’ αυτό μετατράπηκαν τα ιδιωτικά χρέη σε διακρατικά, υπήχθησαν κάτω από το αγγλικό δίκαιο και θα κριθούν, αν δεν πληρώσουμε τώρα, από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Αργότερα κουρεύτηκαν μόνο τα ομόλογα που είχαν οι ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, οι μικροομολογιούχοι κ.λ.π. ενώ προηγουμένως δόθηκε χρόνος στις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία φορτωθήκαμε εμείς και κάποια αρπακτικά funds.

Τρίτον, θα είχαμε επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα από την Άνοιξη του 2010. Θα υποφέραμε μεν στην αρχή από έλλειψη εισαγόμενων αγαθών, αλλά σήμερα θα ήταν ορατά πλέον τα σημεία της εγχώριας ανάκαμψης, αφού θα αναγκαζόμασταν να στύψουμε ακόμα και τις πέτρες για να επιβιώσουμε.

Τέταρτον, θα γινόταν οπωσδήποτε έλεγχος του επαχθούς και απεχθούς χρέους και θα ανακαλύπτονταν όλες οι κλοπές του ελληνικού χρήματος από Έλληνες και ξένους..

Πέμπτον, θα είχε καταρρεύσει ολόκληρο το παλιό κομματικό σύστημα και κυρίως οι εγχώριοι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες που ελέγχουν αυτό το σύστημα, ενώ θα άρχιζαν να αναπτύσσονται νέες πραγματικές παραγωγικές δυνάμεις στην ελληνική κοινωνία.

Αντί για τα πιο πάνω τι έχουμε σήμερα;

Διασώθηκαν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, τα χρήματα των ευρωπαίων καταθετών, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και κυρίως διασώθηκε η ευρωζώνη και το ευρώ. Διασώθηκε επίσης το απόλυτα υπεύθυνο ελληνικό πολιτικό σύστημα, η ντόπια παρασιτική ολιγαρχία και αντί για οποιαδήποτε παραγωγή και ανάπτυξη, έχουμε αποχώρηση από τη χώρα των παραγωγικών επιχειρήσεων και των Ελλήνων επιστημόνων. Φυσικά καμία ανάπτυξη δεν φαίνεται στον ορίζοντα, η χώρα μας οδηγείται στο ξεπούλημα, ο λαός στην εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό και έχουμε από πάνω μας και τους ευρωπαίους να μας λένε ότι η επιτήρηση θα συνεχιστεί μέχρι το 2064 και βλέπουμε.

Τι λέτε λοιπόν;
Κάναμε καλά που υπογράψαμε μνημόνια το 2010;
Μπορούμε έστω να φύγουμε σήμερα από το ευρώ;

Μπορούμε. Ακόμα και σήμερα είμαστε στην ίδια περίπου περιουσιακή θέση που ήμασταν το 2010, αν εξαιρέσουμε τη μείωση των εισοδημάτων και την αύξηση του δημοσίου χρέους. Ακόμα δεν έχουμε χάσει σημαντικές δημόσιες αλλά και ιδιωτικές περιουσίες. Μέχρι στιγμής έχουμε μόνο πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο δημιουργεί το κοινό νόμισμα. Όμως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, το πρόβλημα ρευστότητας θα μετατραπεί σε περιουσιακό πρόβλημα. Θα οδηγηθούμε σε απώλεια δημόσιων περιουσιών μέσω του ξεπουλήματος και σε απώλεια ιδιωτικών περιουσιών μέσω της βαρύτατης φορολογίας, χωρίς μάλιστα να αποκλείεται και “κούρεμα” των καταθέσεων. Όλα αυτά θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση και εξαφάνιση.

Τώρα ακόμα πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε στάση πληρωμών και να φύγουμε από το ευρώ. Προς Θεού, είναι η μόνη λύση. Από τη στιγμή που δεν έχουμε τη δύναμη να ελέγξουμε το νόμισμα είμαστε εξαρτημένοι και χαμένοι. Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε με τα διάφορα “τούνελ” από τα οποία δήθεν βγαίνουμε. Αυτά θα μας λένε και έπειτα από 50 χρόνια!!! Δεν υπάρχει τρόπος εξόδου από την κρίση μιας οικονομίας που δεν παράγει τίποτα, αν δεν διαγράψει τα χρέη της και δεν αναγκαστεί να παράξει. Μπορεί φυσικά σήμερα αυτά τα χρέη να είναι διακρατικά και αυτό να επιβαρύνει τους ευρωπαίους φορολογούμενους, αλλά τώρα πλέον η Ευρωζώνη θα το αντέξει γιατί δεν θα κινδυνεύσουν να καταρρεύσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και να χαθούν περιουσίες. Τουλάχιστον έτσι αφήνουν να εννοηθεί. Ναι μεν θα στραφεί εναντίον μας η μήνη των ευρωπαϊκών λαών, αλλά αυτό θα ξεπεραστεί γρήγορα. Προέχει να επιβιώσουμε και να μην εξαφανιστούμε εμείς ως Έθνος. Μπορεί να στεναχωρήσουμε τους Ευρωπαίους, όμως αν και τους σώσαμε με δική μας εξαθλίωση, εκείνοι, όχι μόνο δεν θέλουν να μας βοηθήσουν, αλλά θέλουν να κερδοσκοπήσουν κι από πάνω από τις περιουσίες μας. Έτσι όμως, χωρίς αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, δυστυχώς δεν μπορεί να σταθεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Ναι θα καταρρεύσει το κομματικό σύστημα και η παρασιτική κρατικοδίαιτη ολιγαρχία. Αυτό όμως περισσότερο με καλό μοιάζει παρά με κακό.

Ναι θα υπάρξει πληθωρισμός. Όμως σήμερα καταρρέουν οι αξίες των περιουσιακών μας στοιχείων και μειώνονται δραματικά τα εισοδήματά μας. Αυτό αλήθεια τι είναι; Δεν είναι μια δραματική εσωτερική υποτίμηση χωρίς κανένα ορατό όφελος;

Ναι θα αναγκαστούμε να εργαστούμε, να στύψουμε την πέτρα για να ζήσουμε, αλλά θα είναι η δική μας πέτρα και θα την στύψουμε εμείς. Δεν θα μας κλέβουν και θα μας στύβουν οι ξένοι. Μόνο έτσι θα βάλουμε τις πραγματικές βάσεις για αυτοδύναμη ανάπτυξη. Θα πάψουμε να περιμένουμε τα διεθνή κοράκια να έρθουν να επενδύσουν και να κλέψουν τον πλούτο μας.

Ναι υπάρχει ενδεχόμενο να βάλουν την Τουρκία να δημιουργήσει θερμό επεισόδιο, αλλά αφενός θα είναι αυτοί οι υπεύθυνοι (εμείς κάναμε το χρέος μας, όσο μας επέτρεπαν οι δυνάμεις μας), αφετέρου είναι προτιμότερο να αγωνιστούμε, παρά να εξαφανιστούμε σιγά σιγά με τα χέρια κάτω. Κανένας λαός δεν χάθηκε γιατί έχασε σε έναν πόλεμο (αν τυχόν συμβεί κάτι τέτοιο). Χάθηκε όταν παρήκμασε οικονομικά. Θέλουμε άραγε να χαθούμε;

Πέτρος Χασάπης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση