Η αποδόμηση της Ελλάδας από ντόπιους και ξένους

Γράφει ο Βασίλειος Μαρκεζίνης

Μετά την διάλυση του στρατεύματος, την επίθεση κατά της δημοτικής αστυνομίας, τις εκδιώξεις δασκάλων, ήλθε -φαίνεται- τώρα και η σειρά των θρησκευτικών διωγμών ώστε να συμβεί το κατά τας γραφάς προβλεφθέν ότι δηλαδή όση αποδόμηση του κράτους έχει ήδη γίνει δεν αρκεί αλλά πρέπει να διαλυθούν όλοι οι παραδοσιακοί πυλώνες του πολιτισμού μας γιατί το ζητεί ο κ. Τόμσεν και, ως συνήθως, δεν βλέπει κανένα πρόβλημα ο Υπουργός μας Οικονομικών!

Γιατί όλα αυτά; Μα γιατί λεφτά δεν υπάρχουν ή έτσι τουλάχιστο μας λένε. Πιο ακριβές θα ήταν να λεχθεί ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μερικούς αλλά υπάρχουν για άλλους πιο… χρήσιμους στην χώρα μας.

Π.χ. δανεικά λεφτά για τους τραπεζίτες πάντα βρίσκονται. Λεφτά για του απειράριθμους συμβούλους που με αναμφισβήτητα προσόντα διορίζονται ως σύμβουλοί Υπουργών, του Εθνικού Θεάτρου, της Επιτροπής Iδιωτικοποιήσεων υπάρχουν. Για τον κ. Παπουτσή θέση κατάλληλη στις ικανότητες του βρέθηκε αμέσως. Προσθέσατε τα γκόλντεν μπόυς και γκερλς (μερικές όχι και τόσο νέες αλλά έμπειρες διπλό ή και τριτοθεσίτες), που κυβερνήσεις όλων των χρωμάτωνδιορίζουν σε καλοπληρωμένες θέσεις συμβούλων, και σχηματίζετε μια εικόνα της επικρατούσας διαφάνειας και αξιοκρατίας.

Φαίνεται ότι σʼ ένα ευνομούμενο κράτος όλοι οι ανωτέρω σαφώς προηγούνται ενός πτωχού ιερέως, ενός υποτιμημένου δάσκαλου, ή του υποβιβασμένου κοινωνικά στρατηγού. Αλλά ο τελών με τόσο κέφι αυτές της τελευταίες ανθρωποθυσίες Υπουργός των Οικονομικών προφανώς - και εν αντιθέσει με τον νέο και εξυπνότερο (ή πονηρότερο) συνάδελφο του εδικό στα περί Αναπτύξεως - δεν χάνει ύπνο για πενταροδεκάρες χάριν μερικών παπάδων.

Αντιθέτως, ως γνήσιος ανανεωτής δημόσιος υπάλληλος, ο Υπουργός των Οικονομικών βρίσκει χρήματα και για μουσεία, ιδίως αν κατά σύμπτωση έχουν συγγενείς, ιδεατά διανεμημένους μεταξύ των κομμάτων που έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να μας κυβερνούν. Πρόσφατα εκατομμύρια επίσης βρέθηκαν για να σωθεί το Μέγαρο Μουσικήςστο οποίο ήδη του έχουν χαρισθεί τα ουκ ολίγα που χρωστούσε στο κράτος. Εξαίρετο το έργο του Μεγάρου, αλλά όταν πεινάνε άνθρωποι και τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα, δικαιούται ένας χώρος μουσικής τέτοια προτεραιότητα;

Λεφτά για να κτισθεί τζαμί το κράτος επίσης δίδει άφθονα μια και η Σαουδική Αραβία ό,τι λίγα είχε να δώσει -2 δισ. δολάρια- τα έδωσε πρόσφατα στον ʽδημοκρατικό στρατόʼ της Αιγύπτου και δεν μπορούσε και αυτή να τσοντάρει. Και τον ραγιαδισμό του ο Θεσσαλονικιός πολίτης σύντομα θα τον δείξει χάρη στην γενναιοδωρία του Δημάρχου του προς τον «Αχμέτ τον Πορθητή της Θράκης» μια και τα άφθονα χρήματα του δήμου του σύντομα θα διατεθούν ώστε ο Μωαμεθανός γείτονας να προσευχηθεί στην πόλη που προ μόλις προ εκατό ετών απελευθέρωσε του Αετού ο Γιός και πραγματικός Εθνάρχης της χώρας -ο Ελευθέριος Βενιζέλος- σε μια συμμαχία του ʽπαλιούʼ και του ʽνέουʼ κόσμου που δυστυχώς δεν άντεξε για πολύ στην χώρα μας.

Με τέτοια απλοχεριά λοιπόν γιατί να ασχολείται κανείς με τους παπάδες; Την ζάπλουτη – όπως μας την παρουσιάζουν - εκκλησία που όχι μόνο σώζει ψυχές, συμπαρίσταται ποικιλοτρόπως σε αδύνατους, και καθημερινά τρέφει χιλιάδες που πεινάνε. Την εκκλησία που κράτησε τον Ελληνισμό ζωντανό επί τουρκοκρατίας ώστε οι σημερινοί κυβερνώντες την χώρα μας να δώσουν τον θαλάσσιο πλούτο μας στους γείτονες ξεπλύνοντας έτσι το θράσος των προγόνων μας να κατατροπώσουν το υπέρτερο Οθωμανικό Ναυτικό στους Βαλκανικούς Πολέμους.

Αυτός δεν είναι ό τρόπος να μιλάς για την κυβέρνηση που νοιάζεται για τους ανέργους και συνέχεια επαινείται από την προστάτιδα Άγγελό της χώρας που, όχι τυχαία, η μοίρα μας την ονόμασε Άγγελα. Διαφωνώ.

Αλλά γιατί χάνω το χρόνο μου να είμαι τόσο αγνώμων για τις προσπάθειες που επί χρόνια κατέβαλαν οι κκ. Σημίτης, Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου (με την αμέριστο και αφοσιωμένη βοήθεια του κυρίου Βενιζέλου και, παρασκηνιακά, και αργότερα και ωs Πρωθυπουργός, του κυρίου Παπαδήμου) τώρα, ενισχυμένες ακόμη περισσότερο από το ομοιογενές υπουργικό επιτελείο το Κυρίου Σαμαρά. Θα ακούσουν όλοι αυτοί άραγε την φωνή της λογικής που συμπίπτει με αυτή των πρώην ψηφοφόρων της προδομένης κεντροδεξιάς;

Σε τέτοιους κυβερνήτες η μόνη γλώσσα που αρμόζει είναι είτε της υποταγής είτε του μαχητή του πεζοδρομίου. Η φωνή του απλού προφήτη που τους ειδοποιεί καθημερινά ότι ο λαός στρίβει προς ακραίες πολιτικές θέσεις γιατί οι κυβερνώντες τους έχουν ʽφλομώσειʼ με το Γκρεκοσακσές δεν φτάνει στις βίλες του Πόρτο Χέλι, ή στις θαλαμηγούς που αρμενίζουν στο Ελληνικότατο Αιγαίο.

Αλλά και να έφτανε ο απόηχος της πτώχειας και ψυχικής μαυρίλας του Έλληνα στα αυτιά των κυβερνώντων κανέναν δεν θα συγκινούσε. Γιατί οι κυβερνώντες δεν νοιάζονται για την πείνα, την ανεργία, τις αυξανόμενες αυτοκτονίες, γιατί πιστεύουν πως με το κουμουνιστικό ταλέντο που διαθέτουν στα γραφεία τους θα χειρισθούν μια μέρα επικοινωνιακά, με δυσφημήσεις και παραπληροφόρηση, τον ανόητο λαό για να τον ξαναφέρουν στο μαντρί της ΝΔ και του φίλου ΠΑΣΟΚπου κατέστρεψε –άκουσον άκουσον- ο χαρισματικός και μορφωμένος ιδρυτής του αλλά "ξανάνιωσε" ο τρίτος στη σειρά αρχηγός του.

Λοιπόν, εδώ που φτάσαμε η επαναστατική μόνο γλώσσα μετράει.

Αλλά οι επαναστάσεις κοστίζουν αίμα και καταστρέφουν οικονομίες.

Ιστορικά, αυτός που πληρώνει το λογαριασμό είναι συνήθως ο "μικρός" για αυτό κανείς εχέφρων δεν τις συνιστά. Αλλά πως μπορεί ο πεινασμένος, ο εγκαταλελειμμένος, ο άπελπις να αντιδράσει με αγχίνοια όταν ξέρει ότι οι φίλοι του, ξένοι και εγχώριοι, τον οδήγησαν ήδη στην οικονομική δουλοπαροικία και όπου να είναι ακολουθεί και η παράδοση του πλούτου μας και της εθνικής κυριαρχίας στον γείτονα που του ανοίγουμε τις πύλες της Θεσσαλονίκης στις αρχές Αυγούστου.

Αν στα ανωτέρω προσθέσουν όσοι τα καταλαβαίνουν τα τραγικά δημογραφικά δεδομένα του πληθυσμού μας, θα καταλάβουν ότι ο ξεσκισμένος κοινωνικός ιστός δεν θα αντέξει ακόμη για πολύ. Ποιος θα προλάβει να τον μπαλώσει; Σε μένα τουλάχιστον κανένα από τα παλιά πολιτικά ονόματα δεν είναι προφανές. Ελπίζω όμως ότι αυτοί που συνεχώς συνωμοτούν -Έλληνες και ξένοι– για διάδοχη κατάσταση θα βρούνε τον Έλληνα που οραματίζεται μια Ελλάδα όπου ΟΛΟΙ οι Έλληνες έχουν θέσει υπό τον ήλιο και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν περισσεύει.

Άρθρο του ακαδημαϊκού Βασίλειου Μαρκεζίνη στο Βήμα

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση