Απαλλοτρίωση καταθέσεων

Απαιτείται από το ΔΝΤ ένας φόρος χρεών, ύψους 10% επί των καταθέσεων όλων των Πολιτών της Ευρωζώνης – μία ενέργεια, η οποία θα συνοδεύεται από αυστηρούς ελέγχους της διακίνησης των κεφαλαίων, για να αποφευχθεί η απόδραση των αποταμιεύσεων

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Θεωρούμε υποχρέωση μας να υπενθυμίζουμε διαρκώς ότι μία χώρα, όπως η Ελλάδα, με δημόσιο χρέος στο 110% του ΑΕΠ της (2008), απέναντι στο οποίο ευρίσκεται μία πολύ αξιόλογη κρατική περιουσία, αρκετά υψηλότερη του χρέους, καθώς επίσης ένας υγιής ιδιωτικός τομέας, δεν χρεοκοπεί – απλούστατα, οδηγείται στη χρεοκοπία (άρθρο), από ανεπαρκείς ή ενδοτικές ηγεσίες.

Το αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός αποδεικνύεται από την Ιαπωνία (χρέος στο 250% του ΑΕΠ της), από την Ιταλία (χρέος πάνω από το 130% του ΑΕΠ της), από το Βέλγιο (100%), καθώς επίσης από πολλά άλλα κράτη – η πολιτική ηγεσία των οποίων βέβαια δεν ήταν και δεν είναι ούτε ανόητη, ούτε ενδοτική.

Ανεξάρτητα τώρα από τη συγκεκριμένη διαπίστωση, είναι πλέον δεδομένο πως το ΔΝΤ απαιτεί έναν «φόρο χρεών», ύψους 10% επί των τραπεζικών καταθέσεων όλων των Πολιτών της Ευρωζώνης – μία ενέργεια, η οποία θα συνοδεύεται με αυστηρούς ελέγχους της διακίνησης των κεφαλαίων, έτσι ώστε να εξασφαλισθεί πως δεν θα υπάρξει δυνατότητα «απόδρασης» των αποταμιεύσεων, για να αποφευχθεί η «απαλλοτρίωση» των κεφαλαίων.

Προπαρασκευαστικά, η βελγική αστυνομία πρόσφατα εισέβαλλε σε 20 κατοικίες, οι ιδιοκτήτες των οποίων είχαν θεωρηθεί ύποπτοι διατήρησης ενός λογαριασμού στην Ελβετία, στο ελβετικό υποκατάστημα της HSBC – με μία μέθοδο, η οποία θυμίζει έντονα φασιστικά καθεστώτα της χειρότερης μορφής.

Η αστυνομία βέβαια ανακοίνωσε ότι, ο «διωγμός» δεν αφορούσε τους Βέλγους Πολίτες, αλλά την τράπεζα – επειδή υπήρχαν υποψίες πως τους διευκόλυνε στη φοροδιαφυγή. Στόχος δηλαδή της εισβολής στους ιδιωτικούς χώρους ήταν η εύρεση στοιχείων, με βάση τα οποία θα τεκμηριωνόταν η αγωγή εναντίον της HSBC – μία δικαιολογία άνευ προηγουμένου. Η μεγάλη απάτη στη Κύπρο ήταν επίσης μία προετοιμασία, σχετικά με το τι σχεδιάζεται να ακολουθήσει.

Περαιτέρω το ΔΝΤ, με την τελευταία δημοσιονομική του έκθεση (Fiscal Monitor), απαιτεί από τη Γερμανία την αύξηση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή εισοδήματος στο 70% – γεγονός που προξενεί πραγματικά μεγάλη εντύπωση, αφού επεμβαίνει στα εσωτερικά μίας χώρας, χωρίς ουσιαστικά να έχει κανένα δικαίωμα. Εκτός εάν πράγματι ισχύουν οι θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία δεν έχει ανακτήσει πλήρως την εθνική της κυριαρχία, μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο (ανάλυση).

Επιστρέφοντας στη σχεδιαζόμενη δήμευση, στην απαλλοτρίωση καλύτερα των καταθέσεων, ανεξαρτήτως ύψους και όχι μόνο για όσες υπερβαίνουν τα 100.000 €, το ΔΝΤ αναφέρει χαρακτηριστικά, σε ελεύθερη μετάφραση, τα εξής:

“Η σημαντική επιδείνωση των δημοσίων οικονομικών σε πολλές χώρες, καθιστά απαραίτητη την υποχρεωτική εισφορά ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων (εισφορά κεφαλαίου). Θα επρόκειτο για ένα έκτακτο μέτρο, με στόχο την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους. Πρέπει βέβαια να εμποδιστούν οι δυνατότητες φοροδιαφυγής εκ μέρους εκείνων των Πολιτών, οι οποίοι δεν θα ήθελαν να πληρώσουν αυτό το φόρο – ο οποίος θα επιβληθεί για μία μόνο φορά και δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Ο φόρος αυτός δεν θα καταστρέψει κανέναν, ενώ από αρκετούς πολίτες θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και δίκαιος”.

Σύμφωνα πάντα με το ΔΝΤ, οι εναλλακτικές δυνατότητες, εάν τυχόν δεν επιβληθεί αυτός ο φόρος, είναι είτε οι χρεοκοπίες κρατών, είτε ο υπερπληθωρισμός – ο οποίος ουσιαστικά προκαλεί έμμεσα τη μείωση της αξίας των καταθέσεων, όσον αφορά την αγοραστική δυνατότητα τους. Σε κάθε περίπτωση, απαιτεί τον περιορισμό των δημοσίων χρεών στα επίπεδα του 2007 – κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη φορολόγηση (δήμευση) των αποταμιεύσεων, με συντελεστή 10%.

Η πρόταση βέβαια του ΔΝΤ είναι θεωρητική – αφού δεν είναι δυνατόν να την επιβάλλει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, όπως θα ήθελε. Από την άλλη πλευρά όμως, με δεδομένες τις συζητήσεις περί της μελλοντικής διάσωσης των τραπεζών από τους μετόχους και τους καταθέτες τους (Bail-in), αναρωτιέται κανείς, εάν ο τελικός στόχος του αχόρταγου χρηματοπιστωτικού τέρατος είναι η πλήρης απαλλοτρίωση των αποταμιεύσεων των Πολιτών – έτσι ώστε να διευκολυνθεί η εισροή νέου αίματος στο κυκλοφοριακό του σύστημα.

Πόσο μάλλον όταν οι τράπεζες τοποθετούν πλέον τα χρήματα τους στο σκιώδες, εντελώς ανεξέλεγκτο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τη βοήθεια των παραγώγων προϊόντων – οπότε είναι αδύνατον να γνωρίζει κανείς την καθαρή τους θέση. Το ισχυρότατο εβραϊκό λόμπι των Η.Π.Α. βέβαια δεν φαίνεται να είναι αντίθετο σε αυτά τα σχέδια – έχοντας στην ιδιοκτησία του εκείνες τις τράπεζες (Goldman Sachs κλπ.), στις οποίες ανήκει η κεντρική τράπεζα της υπερδύναμης (Fed).

Συνεχίζοντας είναι προφανές ότι, οι «φόροι χρεών» που προτείνει το ΔΝΤ, θα οδηγηθούν, σε τελική ανάλυση, στις μεγάλες τράπεζες – όπως ακριβώς τα πακέτα στήριξης που δόθηκαν στην Ελλάδα, με τα οποία ουσιαστικά πληρώθηκαν οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες. Οι μεγάλες αυτές τράπεζες, μέτοχοι της Fed, καθώς επίσης της τράπεζας των τραπεζών (BIS), είναι άλλωστε οι εντολείς του ΔΝΤ – οι μισθοφόροι της παγκόσμιας ελίτ, η οποία ελέγχει τον πλανήτη.

Το ΔΝΤ βέβαια δεν κάνει τις ίδιες προτάσεις στην πατρίδα του, στις Η.Π.Α., οι οποίες είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, χρησιμοποιώντας το ένα τέχνασμα πίσω από το άλλο για να παραπλανήσουν τον πλανήτη – τελευταία το «φρένο χρέους», για δεύτερη φορά, έτσι ώστε να διατηρήσουν την αξία του δολαρίου σε ανεκτά επίπεδα. Όπως λέει η παροιμία όμως, «Μία του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρεις και…..».

.

Χρέος Αμερικής (κόκκινο) και Ευρώπης (μπλε).
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Όπως φαίνεται από το παραπάνω διάγραμμα, οι Η.Π.Α. έχουν πολύ μεγαλύτερες ανάγκες, αφού το χρέος τους ξεπερνά κατά πολύ το αντίστοιχο των χωρών της Ευρωζώνης – ενώ έχουν πάρα πολλούς «κρυμμένους σκελετούς» στα βιβλία τους. Εάν δε κάποια στιγμή αποφασίσουν οι μεγάλοι δανειστές τους (Κίνα, Ιαπωνία, επενδυτικές τράπεζες) να αναζητήσουν ένα πιο ασφαλές λιμάνι για τα χρήματα τους, η χρεοκοπία της υπερδύναμης θα είναι πλέον μη ανατρέψιμη.

Όσον αφορά το ΔΝΤ, θεωρούμε αστείες τις προσπάθειες του να συμβουλεύσει τους Ευρωπαίους σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν. Εάν είχε αυτές τις ικανότητες, δεν θα το αποδείκνυε στην πατρίδα του, στην οποία περί τα 50 εκ. άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, χωρίς κουπόνια διατροφής;

Analyst.gr Team

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση