Αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει!
Διάβασα κάπου πως αν υπήρχε Ολυμπιακό άθλημα «πέφτω απ’ τα σύννεφα» θα είχαμε σαρώσει όλα τα χρυσά μετάλλια! Άνευ συναγωνισμού!
Το αναφέρω τούτο γιατί σ’ αυτή τη χώρα μια ζωή…αιφνιδιαζόμαστε! Μια
ζωή, φταίνε οι άλλοι! Ενώ εμείς, αθώες περιστερές! Αναμάρτητες!
Αίφνης ανακαλύψαμε ότι ο κ. Καραβίτης είναι ….εμπνευστής της ιδέας για τον ενιαίο φόρο ακινήτων!
Συγνώμη, αλλά καλά να… πάθουμε!
Ποιοι έστειλαν τον Καραβίτη στο ΥΠΟΙΚ και του ανέθεσαν μια τόσο σημαντική αποστολή;
Δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν, δεν ρώτησαν να μάθουν τι πρεσβεύει αυτό το εκλεκτό τέκνο του… Σημιτισμού;
Το αστέρι της Στατιστικής Υπηρεσίας, που όλα τα έσφαζε και όλα τα μαχαίρωνε;
‘Η μήπως, για αυτόν ακριβώς τον λόγο τον έστειλαν εκεί, οπότε τα εκ των υστέρων δάκρυα, είναι κροκοδείλια.
Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι ο Καραβίτης δεν κάνει τίποτα
παραπάνω παρά να εκφράζει την ίδια λογική που κυριαρχεί στο ΥΠΟΙΚ εδώ
και δεκαετίες.
Έχουμε ανάγκη από λεφτά;
Φτιάχνουμε ένα… ωραιότατο φορολογικό νομοσχέδιο, ασαφές και περίπλοκο
ως συνήθως (για να ξεφεύγουν οι επιτήδειοι και οι… ενημερωμένοι), στη
συνέχεια αρχίζουμε να …εκδίδουμε ερμηνευτικές εγκυκλίους και… διευκρινιστικές διατάξεις!
Στόχος τα συνήθη… υποζύγια!
Και ό,τι… πιάσουμε!
«Αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει», μια και οι… στάνες κέντρισαν το ενδιαφέρον των καρεκλοκένταυρων του ΥΠΟΙΚ.
Αλήθεια για τα… κοτέτσια τίποτα;
Ξέρετε πόσα… ιδιωτικά κοτέτσια λειτουργούν ανά την επικράτεια;
Πόσες
γιαγιάδες ασκούν… παράνομη… εμπορική δραστηριότητα με τα… αυγουλάκια;
Ούτε ΦΠΑ, ούτε τιμολόγια, ούτε τίποτα!
Μες την παρανομία είναι!
Δεν τις υποχρεώνουμε να βγάλουν δελτία;
Δεν τις τραβάμε και έναν ΦΠΑ 23% να …γεμίσουν τα ταμεία του κράτους
μετρητά;
Να… λυθούν, επί τέλους, τα κομποδέματα ν’ ανοίξουν και τα… σεντούκια;
Για να σοβαρολογήσουμε:
Με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών κοντά στα 60 δις, δεν
χρειάζεται να είσαι… Καθηγητής του Χάρβαρντ στα Οικονομικά για να
καταλάβεις, ότι οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν άλλο.
Ο… γαϊδαράκος τα έχει τινάξει από το βάρος.
Όσα επιπρόσθετα και να του φορτώνουμε δεν πρόκειται να σηκωθεί!
Τι νόημα έχει να επιβάλλεις νέους φόρους, όταν δεν μπορείς να εισπράξεις τους προηγούμενους;
Μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος… σοφός του ΥΠΟΙΚ;
Μήπως, λοιπόν, αντί να επαναλαμβάνουν μονότονα τις ίδιες αδιέξοδες
συνταγές ν’ ανοίξουν τα παράθυρα και να ρίξουν καμιά ματιά σε φρέσκες
ιδέες;
Μήπως, λέω…
Σχόλιο ιστολογίου: Πολλές φορές έχει γίνει λόγος -στην πολιτική σκηνή- για ύπαρξη προβάτων
και στάνης, στην οποία υπάρχει ένας κυρίαρχος αρχι-τσομπάνης. Για να
υπάρξει (πολιτική) στάνη, απαραίτητη είναι η ύπαρξη 151 "προβάτων" (ελάχιστος αριθμός), τα
οποία ακολουθούν πιστά τις εντολές. Μικρότερες ομάδες ονομάζονται
κοπάδια και η στάνη μαζί με τα κοπάδια κάνει το... τσελιγκάτο! Κι επειδή
η πολιτική στην Ελλάδα έχει "προβατοποιηθεί" μέσα από την υποβάθμιση
του ίδιου του Κοινοβουλίου και της φασίζουσας νοοτροπίας των κομμάτων
(ιδιαίτερα των κυβερνητικών), ισοπεδώνοντας επί της ουσίας την ίδια την
Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και δημιουργώντας ρωγμές στην λειτουργία του
Συντάγματος, καλό θα είναι να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε ποιός είναι ο
πραγματικός τσέλιγκας και εάν η στάνη έχει παραγωγικά "πρόβατα". Δεν θα
πρέπει να ξεχνάμε πως η στάνη διαθέτει άβουλα πρόβατα που ενδιαφέρονται
μόνο για την τροφή τους, ενώ διαθέτει και ατίθασα αιγοπρόβατα που όμως
παραμένουν στην ασφάλεια που παρέχει η... στάνη. Σε κάθε περίπτωση, τα
πρόβατα και τα αιγοπρόβατα ελευθέρας βοσκής έχουν πολύ καλύτερη ποιοτικά
παραγωγή από τα... εσταυλισμένα. Οπότε, μήπως θα πρέπει να σκεφθούμε πάρα πολύ σοβαρά να τελειώσουμε με τις... στάνες και τους (άγνωστους) τσέλιγκες και να αλλάξουμε τρόπο λειτουργίας με το να πάψουμε να έχουμε εσταυλισμένα πολιτικά πρόβατα;
Αναρτήσεις
Κάποτε στην λιλιπόχωρα, αποφάσισαν οι κάτοικοι να φτιάξουν μια μεγάλη πόλη, που θα είχε περισσότερη οργάνωση και κομφόρ για να περνάνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους καλλίτερα... έτσι τους είπαν, και κάπως έτσι ήτανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού λοιπόν την έφτιαξαν, με πολύ κόπο και ιδρώτα, άρχισαν σιγά-σιγά να έρχονται και οι νεώτεροι για να εγκατασταθούν, να μη κουράζονται τόσο σαν τους γονείς τους, άλλωστε "με μια πεντάρα στου κωσταντάρα"...
Τα χρόνια πέρασαν και οι νέοι γίνανε στην πόλη μεσήλικες και οι γονείς τους γέροντες και γερόντισες, παραδοσιακοί, παλιά κόκαλα με τις κατσίκες, τις κότες, τα ζαρζαβάτια και τα ξύλα τους που μάζευαν, παρά την ηλικία τους, για να ζεσταθούν τον χειμώνα.
Αυτήν την μεγάλη πόλη την εξουσίαζαν οι άνθρωποι που την σχεδίασαν, ζούσαν σε ένα κομμάτι της που δεν είχε σχέση και πολύ με το υπόλοιπο, πιό ψηλά, πιό ψηλά απ' τις γούβες, ήταν όμως δημοκρατική πόλη όσοι έβγαζαν πολλά λεφτά κάπου εκεί κοντά γύριζαν... η "ασπίδα".
Αυτοί λοιπόν πήγαιναν και σε άλλες μεγάλες πόλεις παραέξω και μετέφεραν ότι θησαυρούς μάζευαν από τις δραστηριότητες των υπολοίπων, δανεικά ήσανε αλλά δεν το έλεγαν.
Ονομαζόντανε κοσμοπολίτες, με ξένα βαριά διπλώματα, ξένες συνήθως συζύγους, σαφώς ξένες υπηρέτριες και υπηρέτες, ξενόφερτα ήθη και ύφος εγγλέζων παλιών αποικιοκρατών... χωρίς το φλέγμα και το στύλ τους όμως... αυτό θέλει πολλές γενιές για να γίνει.
Κάποια στιγμή, η μεγάλη πόλη αρρώστησε βαριά, ίωση απέξω, κάτι τέτοιο... όχι για όλους όμως, περίπου για τα 2/3, γιαυτούς που δεν έμεναν εκεί που έπαιρναν οι κάποιοι τις αποφάσεις.
Πολύ δύσκολα τα πράγματα, άρχισαν να σκέπτονται να γυρίσουν εκεί απ' όπου τους έστειλαν κάποτε οι τωρινοί γέροντες γονείς τους. Τι να κάνουνε, έχει η ζωη γυρίσματα, φτού κιαπτην αρχή.
Όμως όταν έφτασαν στους τόπους τους, είδαν τα ζώα μαρκαρισμένα, τα σπίτια μαρκαρισμένα, τις ξερολιθιές μαρκαρισμένες κι' αυτές... ακόμη και τα πηγάδια με το νερό, κιαυτά μαρκαρισμένα!
Ένα μεγάλο μάτι απ' τον ουρανό τα πρόσεχε και τα φύλαγε σαν ένα τεράστιο μαντρόσκυλο.
Δεν λεγόντουσαν δικά τους πλέον, νοικάρηδες ήσανε και πλήρωναν και νοίκι για να κάτσουν... η μπουλντόζα της μεγάλης εταιρείας είχε βάλει μπρός και το αδηφάγο γουργούρισμα της μηχανής της ακουγόταν από μακρια να κάνει πήγαινε - έλα, πήγαινε - έλα...
Η λιλιπόχωρα ήταν πολύ ωραία και πλούσια χώρα και τις ωραίες χώρες τις ερωτεύονται οι μεγάλες μπουλντόζες.
Αφιερωμένο στις μικρές επαρχίες και στα όμορφα χωριουδάκια μας που τόσες όμορφες παραστάσεις μου προσέφεραν.