"Μοντέλο Κοσόβου" στη Συρία. Πλησιάζει Αρμαγεδδώνας;

Όπως ενημερώνει ο ιστοχώρος του Μιχάλη Ιγνατίου ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Γάλλο ομόλογό του, Φρανσουά Ολάντ, για να του δηλώσει ότι τα υπάρχοντα στοιχεία, μέχρι στιγμής, ενοχοποιούν το καθεστώς Άσαντ στην επίθεση με τα χημικά στις 21 Αυγούστου.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

 

Τηλεφωνικές συνομιλίες είχαμε και ανάμεσα στον Ολάντ με τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας Κάμερον και Αυστραλίας Ραντ (ίσως βέβαια δεν εκλεγεί καν προσωπικά στις ερχόμενες εκλογές). Όλα δείχνουν ότι οι διεργασίες οδηγούν σε πολεμική εμπλοκή, με τις πληροφορίες που παραπέμπει ο προαναφερθείς ιστοχώρος, να μιλούν για εξέταση του «μοντέλου Κοσόβου», δηλαδή συνεχείς βομβαρδισμούς από το ΝΑΤΟ χωρίς την έγκριση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

Τα δύο μεγάλα ερωτήματα που εγείρονται είναι ποια θα είναι η αντίδραση της Ρωσίας και του Ιράν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά δευτερευόντως και της Κίνας. Οι Ιρανοί απείλησαν με ανάφλεξη όλης της περιοχής. Ας επιχειρήσουμε να αναλογιστούμε ένα σενάριο-εφιάλτη το οποίο αποτελείται από λογικούς συνειρμούς – αλυσιδωτές αντιδράσεις κι ας εκτιμήσουμε πόσες πιθανότητες, αυτό ή κάποια παραλλαγή του, έχει πιθανότητες να μας προκύψει στην πορεία. Κάθε μέτωπο θα μπορούσε να ανοίξει βέβαια και ξεχωριστά, χωρίς απαραίτητα να ανοίξουν και τα υπόλοιπα. Έχουμε λοιπόν και λέμε: Χεζμπολάχ και Χαμάς ανοίγουν δύο ταυτόχρονα μέτωπα στο Ισραήλ το οποίο θα απαντήσει με τον γνωστό τρόπο. Οπότε θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τα κροκοδείλια δάκρυα για τους εκατοντάδες ή και χιλιάδες Παλαιστίνιους αμάχους που θα χάσουν ξανά τη ζωή τους.

Αυτή τη φορά, πολύ φοβούμαστε, το ότι η ηγεσία της Χαμάς που θα κρύβεται ενδεχομένως, όπως στον πρόσφατο πόλεμο, σε υπόγειο καταφύγιο κάτω από το νοσοκομείο της Γάζας, δεν θα σταματήσει τους Ισραηλινούς από το να τους στείλει στον Αλλάχ, μια και καλή, ενώ η καταστροφή θα είναι τρομακτική. Επίσης, τον Λίβανο ας τον ξεγράψουμε, αφού ο εμφύλιος της δεκαετίας του 80’ ίσως ωχριά μπροστά σε όσα θα συμβούν εκεί.

Τι θα γίνει εάν οι Ιρανοί επιδιώξουν να επεκτείνουν τον πόλεμο ώστε οι επιτιθέμενοι να χάσουν τον έλεγχο; Εάν για παράδειγμα δεχθούν πλήγμα τα χρηματοοικονομικά και ενεργειακά κέντρα του Κόλπου και σημειωθεί γενική σύρραξη από τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ, τι θα συμβεί (οι επιχειρησιακές δυνατότητές τους είναι κάτι πολύ ευρύτερο από την κατοχή σε μεγάλους αριθμούς υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων); Τι θα γίνει αν επιχειρήσουν να πλήξουν στόχους στην Τουρκία, όπως π.χ. το ΝΑΤΟϊκό ραντάρ, όπως έχουν απειλήσει στο παρελθόν; Σε ποιο ύψος θα φθάσει η τιμή του πετρελαίου με τον χειμώνα να πλησιάζει. Τι θα έχουν πετύχει οι σύμμαχοι; Να κάνουν πλούσιους τους Ρώσους που δεν θα προλαβαίνουν να μοιράζουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε τιμές που ίσως φθάσουν στην ιλιγγιώδη τιμή των 250 δολαρίων ανά βαρέλι; Πόσοι μπορεί να εμπλακούν δυνητικά σε αυτό τον πόλεμο και ποια θα είναι η γεωγραφική του έκταση;

Και η Κίνα που αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα και χρειάζεται υδρογονάνθρακες για να στηρίξει την οικονομική της ανάπτυξη (θα πληγεί έτσι κι αλλιώς αφού θα επηρεαστεί η ζήτηση των προϊόντων) θα κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα να πλήττεται; Σε ποιο βαθμό θα μπορούσε να φθάσει ο συντονισμός με τη Ρωσία για την προστασία ζωτικών τους συμφερόντων άραγε; Θα έφτανε για παράδειγμα στο σημείο να ανοίξουν κι άλλα μέτωπα στις ΗΠΑ, σε άλλες περιοχές της υφηλίου σε αντίποινα, αφού το να εμπλακούν στη Συρία είναι από στρατιωτικής απόψεως δύσκολο;

Θέμα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα κι αν δεν γίνει τίποτα από τα προαναφερθέντα, πλην της περίπτωσης του Ισραήλ που την ανάφλεξη τη θεωρούμε σχεδόν νομοτελειακή, οπότε εγείρεται ένα θέμα για ποιον λόγο οι Ισραηλινοί δείχνουν να επιθυμούν την αποχώρηση του Άσαντ. Έχουν μήπως διασφαλίσει ότι θα αποτραβηχτεί στον αλαουιτικό τομέα και η τριχτόμηση θα ολοκληρωθεί χωρίς αποκαλυπτικά σενάρια; Η Χεζμπολάχ δεν θα επιχειρήσει να έχει εδαφική συνέχεια, ή το λιγότερο γειτνίαση με το αλαουιτικό κράτος; Θα χάσει εδάφη ο Λίβανος; 

Δευτερευόντως βέβαια, ερώτημα είναι εάν αυτή η στρατηγική θα ήταν αποτελεσματική και σε τι ακριβώς αποσκοπεί. Στην κατάληψη ολόκληρης της Συρίας από τους αντικαθεστωτικούς ή μήπως στην επίσημη τριχοτόμησή της, όπως ήδη αναφέρθηκε, όπου θα επιτραπεί η δημιουργία αλαουιτικού κράτους, πέραν του σουνιτικού και του κουρδικού; Να θυμίσουμε, ότι αυτή η στρατηγική των αεροπορικών βομβαρδισμών αποτελεί άλλη μια παραλλαγή όσων έγιναν όχι μόνο στο Κόσοβο, αλλά και στο Αφγανιστάν, όπου τη βρόμικη δουλειά στο έδαφος την έκανε η Βόρεια Συμμαχία.

Κατά συνέπεια, θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε την ανάλυση των υπευθύνων για τη σύγκριση ανάμεσα στους Κοσοβάρους αντάρτες του UCK και τους αντικαθεστωτικούς στη Συρία, στο επίπεδο των στρατιωτικών δυνατοτήτων, ενώ εξίσου ενδιαφέρον θα ήταν να υπολογιστούν πόσοι περισσότεροι από τους 1.300 αμάχους που χάθηκαν από την φερόμενη ως επίθεση με χημικά, από κάποιον από τους αντιμαχόμενους, θα χάσουν τη ζωή τους από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Πάμε όμως κι ένα βήμα παρακάτω. Μήπως στο τέλος μια τέτοια επίθεση, με την παρά φύση συμμετοχή αραβικών κρατών να σφυροκοπούν άλλο ένα αραβικό κράτος, θα έχει σαν αποτέλεσμα να συσπειρωθούν οι φανατικοί μουσουλμάνοι προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στην ήδη άκρως προβληματική Αίγυπτο και όχι μόνο; Θα δούμε άραγε το παρανοϊκό σενάριο τις αιγυπτιακές και τις ισραηλινές δυνάμεις να αφανίζουν τη Χαμάς από τη Γάζα; Και τέλος, πιστεύει κανείς ότι δεν θα τριχοτομηθεί το Ιράκ εάν προκύψει τέτοιο σενάριο; Ήδη οι νεκροί σε μηνιαία βάση είναι χιλιάδες εκεί και λίγοι το συνειδητοποιούν. Θα επιχειρήσει αν εισβάλλει το Ιράν για να προσαρτήσει το σιιτικό νότιο τμήμα που είναι πλούσιο σε υδρογονάνθρακες;

Μήπως πάμε για συνολική αναδιάταξη του χάρτη της Μέσης Ανατολής που θα περιλαμβάνει εκτεταμένες αλλαγές συνόρων; Κι όλα αυτά πως ξεκίνησαν; Επειδή ο Άσαντ υποτίθεται ότι καταπίεζε τους πολίτες του. Χαρήκαμε… ας μας αναφέρουν μία μεσανατολική χώρα που οι πολίτες απολαμβάνουν των ελευθεριών όπως εμείς στη Δύση τις εννοούμε… Το μέγα ερώτημα είναι ποιος είναι ο πραγματικός στρατηγικός στόχος, ο αντικειμενικός σκοπός, ώστε να δικαιολογεί την ανάληψη τέτοιου ρίσκου σε τέτοιες εποχές.

Πηγή Defence-Point

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση