Γυμνή μπροστά μας χορεύει η πολιτική αναίδεια

Tου Στέλιου Συρμόγλου

Ζούμε μέρες κυβερνητικής “αισιοδοξίας” και πολιτικής “ευφορίας”. Ζούμε και “τρεφόμαστε” νυχθημερόν με δηλώσεις και εξαγγελίες για ανάπτυξη. Με την Ελλαδα να μετατρέπεται αίφνης σε “πύλη” της κινέζικης επιχειρηματικότητας στην Ευρώπη. Λόγια επιχρυσωμένα με “αμπαλάζ” ευκαιριακές πολιτικές σκοπιμότητες. Με τους επινοητές τους το πρωί να προβαίνουν στις πομπώδεις δηλώσεις και μέχρι το βράδυ σε κάποιο “μοδάτο” στέκι του Κολωνακίου να ξεχνούν το περιεχόμενό τους, αρκούμενοι στη γευσιλαγνεία εν μακαριότητι, σπερμολογούντες επί αλλοτρίων θεμάτων και απολαμβάνοντες το εκλεκτό κρασί τους, έστω εις υγείαν των..αείποτε μωρών αυτού του τόπου!

Κατέκλυσαν από χθές τα τηλεοπτικά παράθυρα υπουργοί, ένας συρφετός κυβερνητικών βουλευτών και ένα ανυπόληπτο πλήθος στελεχών της τρικομματικής αθλιότητας, αλλά και δημοσιογραφίσκων της εξαγορασμένης επιβίωσης, για να μας πείσουν για τα ευεργετικά αποτελέσματα του πρωθυπουργικού ταξειδιού στην Κίνα. Με τον υφυπουργό Αναπτυξης Νότη Μηταράκη, ως σύγχρονος φασουλής, να δηλώνει με ανεκδιήγητη φαιδρότητα ότι ο “Σαμαράς θριάμβευσε στην Κίνα”. Και τον ίδιο τον πρωθυπουργό με αυτάρεσκο και ηγεμονικό ύφος να τονίζει σε ομιλία του σε εκδήλωση της Ενωσης Εφοπλιστών ότι “η Ελλάδα σταθεροποίησε τη θέση της στην Ευρώπη και τώρα προβάλλει τη θέση της στον κόσμο…”.

Της αναίδειάς τους το ανάγνωσμα! Η χαμένη τιμή της αιδημοσύνης και της πολιτικής ηθικής. Η γυμνή αναίδεια των πολιτικών να χορεύει μπροστά μας και να απαιτεί το χειροκρότημά μας. Μια επίμονη προσπάθεια να εξουδετερώσουν τα αντακλαστικά των πολιτών, να μαζοποιήσουν το άτομο, να το αδρανοποιήσουν. Και από συστατικό και αυτόνομο στοιχείο της κοινωνίας, θέλουν να το μεταβάλλουν σε πειθήνιο όργανο εξουσίας και μας απρόσωπης και επεκτατικής πολιτικής σκοπιμότητας.

Αποπροσανατολίζουν συνεχώς τους πολίτες. Τους “στριμώχνουν” μέσα σε διλήμματα μόνιμης ανασφάλειας, σύγχυσης περί “θεωρίας των άκρων”, με ανούσιους πολιτικούς διαξιφισμούς και με πολιτική ηχητική ρύπανση. Με διοχετευμένα δημοσιεύματα για “αλλαγή κλίματος στην Ελλαδα”. Με την ευφάνταστη επινόηση “τσιτάτων” περί ανάπτυξης και αισιοδοξίας, για έξοδο της χώρας στις αγορές εντός του 2014, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας με τις επενδύσεις Κινέζων και Αράβων…Με τα δημόσια έργα, που, ωστόσο, έμειναν προς το παρόν σε εκείνα τα ευτράπελα εγκαίνια στην Ολυμπία οδό με την προσωρινή “επιστράτευση” κάποιων εργατών και νταλικών, για την αδηφάγα αναγκαιότητα των τηλεοπτικών πλάνων.

Πρόκειται για μελοδραματική πολιτική υποκρισία. Πρόκειται για φυλλορρόηση κάθε έννοιας σοβαρότητας. Και ταυτόχρονα πρόκειται για μια συντονισμένη προσπάθεια να “μοντελάρουν” τον ιδανικό πολίτη στα μέτρα της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας. Στο μοντέλο τους δεν χωράει ο διεκδικητής, ο διαφωνών, ο όποιος “ταραξίας” του λεόντειου κοινωνικού συμβολαίου. Χωράει και “βολέυεται” όμως ο τραμπούκος του χρήματος, του οποίου η κοινωνική επιτυχία μετριέται με μηδενικά σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Και τα “μηδενικά” αυτά απεδείχθη ότι είναι άκρως ελκυστικά για τη διεφθαρμένη και φαρισαική πολιτική λογική, για την πολιτική καρδιά την στριμωγμένη στο λίπος.

Για την κυβερνητική λογική, ο μέσος πολίτης πρέπει να είναι κατά κανόνα ευχαριστημένος με τα “επιτεύγματα” της κυβέρνησης, χάρη στις ανεξάντλητες επικοινωνιακού τύπου επινοήσεις της και τη “στρατηγική” της. Και κρίνοντας “λογικά” οι κυβερνώντες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως είναι γκρίνια αδιόρθωτη, πολυπραγμοσύνη μάταιη και αχαριστία ανίερη, να διαδηλώνουμε δυσαρέσκειες αντί να εκφράζουμε την ευαρέσκειά μας στους πρωτεργάτες της “σωτηρίας” μας.

Δεν έχουν άδικο! Μην τα θέλουμε όλα δικά μας! Σοφία θα πει να το παίρνεις απόφαση, να μη ζητάς τα αδύνατα. Δεν πρέπει να είσαι πλεονέκτης, αποφαίνεται ο εξ’ επαγγέλματος πλεονέκτης του πολιτικού “πολιτισμού” μας.

Εθελοτυφλούν οι κυβερνώντες. Ξεμυαλίστρα η ηδονή της εξουσίας. Αχόρταγη. Εκατομμύρια ανέργων Ρωμιών και άλλων που δεν μπορούν ανταποκριθούν στις βασικές καθημερινές τους ανάγκες, χορτάσανε πολιτική αναίδεια! Οι ελπίδες τους κουρέλια κρεμασμένα στα συνοικιακά μπαλκόνια. Και κάθε κομμένο χέρι αρχαίου αγάλματος σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, μας “μουτζώνει” ως κοινωνία.

Μια κοινωνία δυσπραγούντων Ελλήνων, τους οποίους η πολιτική αναίδεια προσπαθεί να τους “θρέψει” με ψευδαισθήσεις και εσχάτως με αισιοδοξία. Καλή είναι η αισιοδοξία, όταν εδράζεται έστω στην ειλικρίνεια των προθέσεων. Οταν όμως αποτελεί επικοινωνιακό τέχνασμα ή οι πολιτικές πρωτοβουλίες είναι σαθρές, τότε αντιμετωπίζεται ο ήδη ταλαίπωρος πολίτης σαν ένα παλιό χαρτονόμισμα που το τσαλάκωσαν χιλιάδες χέρια. Τότε η πολιτική αναίδεια γίνεται μάχαιρα που κόβει τα χέρια των νέων που αγωνίζονται να αγκαλιάσουν τον κόσμο. Τότε ο Ελληνας κοιμάται και βλέπει μονάχα τα όνειρά του. Τα μικρά δεν έχουν μέγεθος και τα μεγάλα είναι φορτωμένα με εφιαλτική αγωνία…

Ασφυξία! Κοινωνική ασφυξία από την πολιτική αναίδεια και υποκρισία, που ως καπνούρα και κατράμι γέμισε τα πνευμόνια μας.

Πηγή: Free Pen

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση