Γιωργάκης και Ιάσων – τα δύο άκρα της αθάνατης ελπίδας του βολέματος

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Ο Γιωργάκης είναι μακρινός μου συγγενής, νέος είκοσι κάτι χρονών, γιος οικογένειας οικονομικά στριμωγμένης, με πτυχίο από ΤΕΙ, κάτοικος Β. Ελλάδας, άνεργος - όπως η πλειοψηφία των συνομήλικών του. Κάποια στιγμή μου έγραψε στην Αμερική να τον βοηθήσω, αν μπορώ, να βρει δουλειά κάπου στη Β. Ελλάδα όπου ζει. Επειδή...
η ειδικότητα που σπούδασε συνάδει με τις επιχειρήσεις φίλου που δραστηριοποιείται έντονα, και με μεγάλη επιτυχία, στην ευρύτερη περιοχή, πήρα το θάρρος να του στείλω ένα email σε περίπτωση που μπορεί να βοηθήσει τον Γιωργάκη, έστω και σε επίπεδο συμβουλών. Πράγματι, ο καλός φίλος πήρε ο ίδιος τον Γιωργάκη στο κινητό του για να μιλήσουν. Παρ' όλο που θέσεις εργασίας στην επιχείρησή του δεν υπήρχαν, του πρότεινε να τον προσλάβει ως εποχικό το καλοκαίρι με προοπτική να προκύψει κάτι καλύτερο από το φθινόπωρο. Αντί να πετάξει τη σκούφια του, ο Γιωργάκης έκανε τον δύσκολο. Είπε ότι θα το σκεφτεί, ότι δεν τον εξυπηρετεί η απόσταση, ότι αφού η θέση δεν είναι μόνιμη ίσως να μην του κάνει. «Είναι προφανές», μου έγραψε ο φίλος μου «ότι ο Γιωργάκης θα προτιμούσε μια θεσούλα στην τοπική αυτοδιοίκηση ώστε να αράξει».

Ο Ιάσων είναι γόνος καλής αθηναϊκής οικογένειας. Ο ίδιος είχε, στο παρελθόν, δραστηριοποιηθεί στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και αλλού, τότε που χτίζονταν οι πυραμίδες τοξικού χρήματος με τεράστια οφέλη για ντίλερς, όπως ο Ιάσων. 
Με την κατάρρευση του 2008, ο Ιάσων βρέθηκε εκτός δουλειάς και, τα επόμενα δύο χρόνια, οι προσπάθειές του να στήσει ένα δικό του χρηματοπιστωτικό «όχημα» (εκτός Ελλάδας) ναυάγησε, καταστρέφοντας ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας που είχε συσσωρεύσει προηγουμένως. Εδώ και δύο χρόνια περιμένει να αλλάξουν τα πράγματα ζώντας πλουσιοπάροχα μεν αλλά με μεγάλη αγωνία δε (καθώς τα περιθώρια στενεύουν). 
Τον είδα χτες το βράδυ τυχαία. «Πώς πάνε τα πράγματα;», τον ρώτησα. Αναφέρθηκε σε νέες χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες εδώ στην Ελλάδα που ελπίζει να τον βοηθήσουν να «ρεφάρει». «’Εχουμε στροφή προς το καλύτερο», μου είπε κάποια στιγμή, χωρίς όμως η έκφρασή του να αναδεικνύει αισιοδοξία αντίστοιχη των λόγων του. Τον ρώτησα από πού προκύπτει η αισιοδοξία και μου απάντησε: «Έχουν σχέδιο. Μετά τις γερμανικές εκλογές η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας».

Τι κοινό έχουν ο Γιωργάκης και ο Ιάσων; Τις φρούδες ελπίδες ότι μια ζωή βολέματος, σαν εκείνη της προ-Κρίσης εποχή, είναι εφικτή τώρα. Ή, τουλάχιστον, ότι, αν περιμένουν λιγάκι, θα ξαναγίνει εφικτή. Και οι δυο τους, αν και προερχόμενοι από διαμετρικά αντίθετες κοινωνικές τάξεις, μοιράζονται την άρνηση ότι κάποιος, κάπως θα τους σώσει – θα τους επιτρέψει να επιστρέψουν σε μια καθαρά παρασιτική ζωή.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση