Το φάντασμα του «Σισμίκ» επιστρέφει για την ΑΟΖ

Με τη γνωστή τακτική της δημιουργίας τετελεσμένων, όπως εδώ και δεκαετίες κάνει στις περιπτώσεις της υφαλοκρηπίδας και του εναέριου χώρου, η Τουρκία προσπαθεί να εμποδίσει την Ελλάδα να ανακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της (ΑΟΖ), να μπει σφήνα στις πλούσιες σε ενεργειακούς πόρους θαλάσσιες περιοχές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και, εν τέλει, να επιτύχει τη συνεκμετάλλευση αυτών των πόρων.

Σημείο-κλειδί, όπου συστηματικά η Αγκυρα προβαίνει σε προκλήσεις, αποτελούν οι περιοχές νοτίως της Ρόδου και το Καστελλόριζο.

Εκεί προχωρεί μονίμως σε παραχωρήσεις «οικοπέδων» σε ξένες εταιρίες για έρευνες, ενώ για τον ίδιο σκοπό στέλνει ερευνητικά σκάφη. Μάλιστα, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι αυτών των περιοχών είναι πεντακάθαρα εντός της ελληνικής ΑΟΖ.

«Ακολουθώντας τη γνωστή επιθετική πολιτική της -εξηγεί ο ειδικός σε ενεργειακά θέματα, δόκτωρ Ηλίας Κονοφάγος- η Αγκυρα δημοσιεύει στο τουρκικό ΦΕΚ χάρτη παραχωρήσεων ερευνητικών περιοχών προς την κρατική της πετρελαϊκή εταιρία ΤΡΑΟ, νότια του Καστελλόριζου, και το κοινοποιεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση για ενημέρωση. Η Ελλάδα ούτε καν διαμαρτυρήθηκε. Αντιθέτως, διαμαρτυρήθηκε μερικούς μήνες αργότερα, όταν άρχισαν οι τουρκικές σεισμικές καταγραφές στις εν λόγω περιοχές».

Να σημειωθεί ότι πρόσφατα η Τουρκία απέκτησε από τη Νορβηγία το σεισμολογικό σκάφος «Πολάρκους», που θεωρείται τεχνολογικά ανώτερο του γνωστού «Σισμίκ», με το οποίο επί σειρά ετών προβαίνει σε προκλητικές «έρευνες». Μάλιστα σύμφωνα με μερίδα του τουρκικού Τύπου, το σεισμολογικό σκάφος θα διενεργήσει έρευνες για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων, εντός της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και κοντά στο Καστελλόριζο.

Ως γνωστόν, η Τουρκία επανειλημμένως έχει προσπαθήσει να παρεμποδίσει τις κυπριακές έρευνες νοτίως της Κύπρου, ακόμα και με αποστολή πολεμικών πλοίων, με αποτέλεσμα να κλιμακωθεί επικίνδυνα η ένταση. Επίσης, συστηματικές είναι οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Καστελλόριζο από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.

Ολα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που μόλις προ ημερών ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ δήλωνε ότι τα ενεργειακά θέματα δεν θα αποτελέσουν εστία έντασης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα και, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, έριχνε τις ευθύνες στην Αθήνα, λέγοντας ότι «η πραγματοποίηση ερευνών σε αμφισβητούμενες περιοχές θα δημιουργούσε ανησυχία όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε άλλες χώρες».

Είναι προφανές ότι ο στόχος της Αγκυρας είναι να πιέσει κυρίως την Κύπρο και την Ελλάδα. Ως γνωστόν, η Κύπρος έχει ήδη ανακηρύξει την ΑΟΖ της, ενώ έχει προχωρήσει σε σημαντική συνεργασία με το Ισραήλ, με στόχο τη συνεκμετάλλευση αρκετών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στις ΑΟΖ των δύο χωρών. «Αρκεί ν’ αναφέρουμε -τονίζει ο Ηλ. Κονοφάγος- ότι όλες οι μέχρι σήμερα μελέτες δείχνουν πως το Αιγαίο διαθέτει ένα ύψος αναμενομένων απολήψιμων αποθεμάτων της τάξης του 1,5 δισ. βαρελιών, το Ιόνιο Πέλαγος 2 δισ. βαρέλια και η μείζων περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου 105 δισ. βαρέλια, εκ των οποίων τα 10-20 δισ. βρίσκονται πιθανότατα μέσα στην ελληνική ατακτοποίητη ακόμη υφαλοκρηπίδα. Δεν συμπεριλαμβάνουμε τυχόν πιθανά αποθέματα υδρογονανθράκων νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης στο Λιβυκό Πέλαγος».

Πάντως, αρκετές χώρες της περιοχής μας παρότι δεν ανακηρύττουν την ΑΟΖ τους, αν και έχουν το δικαίωμα βάσει του Διεθνούς Δικαίου, όπως άλλωστε και η Ελλάδα, προσπαθούν να «περιχαρακώσουν» τα συμφέροντά τους ακολουθώντας άλλες μεθόδους. Ετσι, για παράδειγμα η Μάλτα και η Λιβύη, παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις που κάνουν για οριοθέτηση των ΑΟΖ τους, σχεδόν ταυτόχρονα προχωρούν σε θαλάσσιες παραχωρήσεις προς τρίτους ερευνητικών περιοχών που γεωγραφικά η μία επικαλύπτει την άλλη. Πρακτική την οποία θα μπορούσε να ακολουθήσει και η Αθήνα, ειδικά στις περιπτώσεις που η Τουρκία κάνει παραχωρήσεις εντός της ελληνικής ΑΟΖ.

Η Τουρκία λοιπόν θέλει να μπει σφήνα στην περιοχή. Γι’ αυτό αμφισβητεί ότι έχει υφαλοκρηπίδα το Καστελλόριζο, προκειμένου έτσι να επιτύχει τον περιορισμό της ελληνικής ΑΟΖ. Ομως γνωρίζει πολύ καλά ότι το Καστελλόριζο έχει υφαλοκρηπίδα, διότι είναι κατοικημένο νησί. Οπως και να ’χει, το νησί έχει μεγάλη στρατηγική σημασία, διότι αποτελεί σημείο οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ελλάδας με Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία. Βέβαια, τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα είναι για την Τουρκία, δεδομένου ότι οι συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές Ελλάδας και Κύπρου είναι θάλασσα της Ε.Ε.

Θανάσης Αργυράκης, στον “Τύπο της Κυριακής”

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση