Πρώτος εχθρός η Γερμανία ή η Διεθνής του Χρήματος;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

Αναμφίβολα, η γερμανική πολιτική είναι πολλαπλώς απαράδεκτη και απολύτως καταδικαστέα. Αλλά είναι  γελοίο (αν όχι ύποπτο), να βρίσκει κανείς πίσω από οτιδήποτε γίνεται Ελλάδα γερμανικό δάκτυλο. Οι «Γερμανοί προτεστάντες» δεν επιδιώκουν να «καταστρέψουν την Ορθοδοξία», όπως διαβάσαμε, ούτε «επιβουλεύονται το ελληνικό ποδόσφαιρο»! 

Γερμανοί, λέγεται,  θέλουν να αρπάξουν τα πετρέλαια – αλλά δεν βρήκαμε ούτε μία γερμανική εταιρεία ανάμεσα στις ύαινες που μας περιτριγυρίζουν. Ασφαλώς, είναι σημαντικό να «αποκαλύπτεται» η «δράση» γερμανικών υπηρεσιών, καλό θα ήταν όμως να ξέρουμε τη δράση όλων ανεξαίρετα των ξένων υπηρεσιών και τυχόν «συνιστωσών» τους, εντός του ελληνικού «στρατιωτικο-μεσιτικού» συμπλέγματος και των υπηρεσιών. 

Τον ελληνικό στρατό και τις υπηρεσίες, δεν τους ίδρυσαν, ούτε τους «έχτισαν» Γερμανοί. Η Ιντέλλιτζενς Σέρβις, η CIA, η στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών των ΗΠΑ έκαναν αυτή τη δουλειά. Το δικό τους «αποτύπωμα» βρίσκεται κάτω από κάθε πέτρα στην Ελλάδα. Δεν ήταν το Βερολίνο, αλλά Ουάσιγκτον και Λονδίνο που «απαγόρευσαν» σε Αθήνα και Λευκωσία αντίστοιχα, να έχουν τις σχέσεις που επιθυμούν με τη Μόσχα. Οι Αμερικανοί, όχι οι Γερμανοί, επέβαλαν τη χούντα, οργάνωσαν την απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Οι Αμερικανοί, όχι οι Γερμανοί, έκαναν αφόρητη τη ζωή στους δύο Καραμανλήδες. Οι Αμερικανοί, όχι οι Γαλλογερμανοί, εκμεταλλεύθηκαν σε βάθος στοιχεία για δωροδοκίες από ευρωπαϊκές εταιρείες του ελληνικού πολιτικού συστήματος (τέτοια ξεφτίλα, και για μας και για τους Ευρωπαίους!). Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που μας έβαλε σε Δανειακές και Μνημόνια, «μικρο-ελεγχόταν» από τις ΗΠΑ κατά τρόπο που δεν συνέβη με καμία άλλη, εξαιρουμένων των περιόδων Πιουριφόι και χούντας. Τα του Θεού τω Θεώ, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. ‘Οποιος ξεχνάει την ιστορία του καταδικάζεται να την επαναλάβει, όποιος ξεχνάει τη γεωγραφία του καταδικάζεται να την υποστεί.

Με δανειακές-μνημόνια γίναμε όντως «αποικία χρέους». Ο αποικιοκράτης δεν είναι η Γερμανία, είναι το Χρήμα, το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, αυτονομημένο από πολιτικές εξουσίες κατά ιστορικά πρωτοφανή τρόπο.  Δεν πρόκειται για «γερμανική Ευρώπη», αλλά για «Ευρώπη του Χρήματος». Αν η Γερμανία διατηρεί δεσπόζουσα θέση στο αποικιοκρατικό οικοδόμημα, το κάνει ως «υπεργολάβος» του αποικιοκράτη, μέσω συστήματος θεσμών και κανόνων που οργανώνουν νομικά την κυριαρχία του Χρήματος, όχι την κυριαρχία της Γερμανίας. Δεν είναι Δ’ Ράιχ, είναι Ράιχ του Χρήματος. ‘Ηδη, το Μάαστριχτ δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, περιγράφει την απόλυτη ανεξαρτησία του Χρήματος έναντι της πολιτικής εξουσίας, εν τέλει την υποταγή της δεύτερης στο πρώτο. Η ΕΚΤ έχει «ανεξαρτησία» που δεν είχε η Bundesbank έναντι της γερμανικής κυβέρνησης, ούτε η Federal Reserve έναντι της αμερικανικής

Ποιος άλλωστε κυβερνά στο Βερολίνο; ‘Ενας σύμβουλος της Goldman Sachs, ο Otmar Issing είναι ο αρχιτέκτονας του ευρώ, η κύρια αυθεντία νομισματικής πολιτικής και από τους κύριους πολέμιους της «ελληνικής διάσωσης». ‘Ενας «βετεράνος» της Goldman ετοιμάζει για λογαριασμό της Μέρκελ τις συνόδους κορυφής της ΕΕ. Οι τράπεζες διαθέτουν τρομακτική επιρροή στα γερμανικά ΜΜΕ και τα κόμματα. Είναι τώρα «η Γερμανία», ένα γερμανικό πολιτικό σχέδιο δηλαδή, ή το χρήμα (και μάλιστα εξωευρωπαϊκά κέντρα του) που προσδιορίζει, και σε ποιο βαθμό, τη γερμανική πολιτική; Το βέβαιο είναι ότι το Χρήμα έχει παγκόσμια στρατηγική, η Γερμανία μόνο περιφερειακή, και ζήτημα είναι...

Η σύσταση της τρόικας το 2010 υπήρξε σταθμός στην ευρωπαϊκή ιστορία. Μας λένε τώρα διάφορες απιθανότητες και γελοιότητες γύρω από το τι συνέβη τότε. Η αλήθεια είναι ότι οι γερμανικές άρχουσες τάξεις, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, η «ελληνική» κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΔΝΤ, ως συλλογικός εκφραστής του παγκόσμιου χρήματος, με δεσπόζουσα επιρροή των ΗΠΑ, έθεσαν την Ελλάδα υπό καθεστώς αποικίας και προσέφεραν στο «σύστημα Μάαστριχτ», δια του ΔΝΤ και του χρέους, τα εργαλεία που δεν διέθετε, όταν υπογράφτηκε, για να επιβληθεί. Δανειακές και μνημόνια φέρουν τέσσερις υπογραφές: ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ελληνική κυβέρνηση. Το να παρουσιάζεται εκ των υστέρων το ΔΝΤ ως «κρυπτο-διαφωνών» είναι γελοία προσπάθεια να μας κοροϊδέψουν για πολλοστή φορά. 

Η ουσία Δανειακής και Μνημονίου ήταν η ακόλουθη:

Α. να μην κουρευτούν οι αξιώσεις των τραπεζών που μετασχηματίσθηκαν σε κρατικό χρέος. Να πληρωθούν από τους ευρωπαϊκούς λαούς στο ακέραιο, με πλήρη κατεδάφιση ατομικών και κοινωνικών μισθών, μετατροπή των περιφερειακών χωρών σε «Βουλγαρία», «Ρουμανία», «Μπαγκλαντές»

Β. να μεταβιβασθεί η εξουσία της οικονομικής πολιτικής από κράτη, εκλεγμένες κυβερνήσεις και κοινοβούλια, στους εκπροσώπους μιας ευρωπαϊκής οικονομικής «αρχής», της τρόικας, εκπροσώπου της «αιμομικτικής» συμμαχίας ανώτερων τάξεων της «Ευρω-Γερμανίας» και παγκόσμιου Χρήματος.

Το ΔΝΤ, όπως όλοι, γνώριζαν από το 2010, ότι το ελληνικό χρέος ούτε ήταν, ούτε επρόκειτο να γίνει, με τα μέτρα που έπαιρναν, βιώσιμο. ‘Όχι μόνο δεν προσπαθούσαν να κάνουν το χρέος βιώσιμο, αλλά ήθελαν να παραμείνει μη βιώσιμο, για να χρησιμοποιείται ως μοχλός κοινωνικής και κρατικής κατεδάφισης, λεηλασίας ιδιοκτησίας και κυριαρχίας, εγκαθίδρυσης αποικιοκρατίας χρέους. Να υποχρεώνεται η Αθήνα να ανοίγει το στόμα να αναπνεύσει, το λίγο διάστημα που την άφηναν πάνω από το νερό, να της χώνουν και από μια αποικιακή σύμβαση παραπάνω, να της παίρνουν κι ένα φιλέτο, να  καταργούν ένα κοινωνικό ή δημοκρατικό δικαίωμα κάθε φορά. Αυτό είναι το σήριαλ των δόσεων που δίνονται και δεν δίνονται, των χρημάτων που έρχονται και δεν έρχονται κ.ο.κ.

Τώρα, αφού τακτοποιήθηκαν οι τράπεζες και οι ιδιώτες κάτοχοι χρήματος, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους έγινε χρέος προς κράτη, έρχεται το ΔΝΤ και ανακαλύπτει ξαφνικά ότι, τάχα μου, το χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι που ήξεραν οι πάντες εδώ και τρία χρόνια! 

Και τι προτείνει; Πρώτον, να κουρευτεί κι άλλο το χρέος, δηλαδή να πληρώσουν οι φορολογούμενοι των άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Για το ΔΝΤ, η επιδίωξη δεν ήταν ποτέ να γίνει μόνο η Ελλάδα «Κίνα», πρέπει να προχωράει η υπόθεση σε όλη την Ευρώπη. Δεύτερο, το κούρεμα να μην αφήσει πάλι την Ελλάδα με βιώσιμο χρέος, ώστε να  συνεχίσει την πορεία προς το Μπαγκλαντές. Τρίτο, να συνεχιστεί το πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής κατεδάφισης της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους.

Προφανώς, έστω και αν οποιοδήποτε κούρεμα πρέπει να θεωρηθεί καλό, αυτό το πρόγραμμα δεν συνιστά λύση προς όφελος Ελλάδας και Ευρώπης, ούτε καν λύση. Είναι μια ακόμα μεγάλη και επικίνδυνη απάτη εις βάρος του ελληνικού και των ευρωπαϊκών λαών. Θα χρειαστεί όμως να επανέλθουμε, εξετάζοντας από κοντύτερα τα κίνητρα και τις πιθανές συνέπειες τέτοιων προτάσεων και τις εναλλακτικές.

Πηγή: Κωνσταντακόπουλος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση