Ιταλία: «Μη γίνουμε και… Ελλάδα»

Τους φόβους του Βερολίνου μετά τις εξελίξεις στην στην Ιταλία επιβεβαιώνει ο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δηλώνοντας ότι το αδιέξοδο που προέκυψε στην Ιταλία από τις εκλογές έχει μεγεθύνει τον κίνδυνο διάδοσης της αναστάτωσης στις αγορές και στις άλλες χώρες του ευρώ.

Επικαλούμενος μάλιστα το παράδειγμα των ελληνικών εκλογών ο Σόιμπλε προέτρεψε το ιταλικό πολιτικό προσωπικό να συστήσει σταθερή κυβέρνηση το ταχύτερο, τονίζοντας ότι «ουδέποτε υποστήριξα πως η κρίση του ευρώ έχει τελειώσει».

Τα σενάρια της επόμενης μέρας στην Ιταλία

Στην Ιταλία ωστόσο, τον τόνο των ημερών δίνει η δήλωση του επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων, Μπέπε Γκρίλο, πως «δε θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι».

Την ίδια ώρα έθεσε ως μοναδική προοπτική να ψηφίσει δυναμικά την κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων, εάν την προτείνει ο Μπερσάνι.

Στον αντίποδα βρίσκονται κάποιοι άλλοι που προτιμούν να βλέπουν αυτή τη ρευστή κατάσταση, η οποία τρομοκρατεί τις ευρωπαϊκές αγορές, ως μια ευκαιρία για πραγματική αλλαγή, για μια αποστασιοποίηση από την «παλιά» πολιτική που, με την αποστειρωμένη της προσέγγιση, δεν ευνόησε την πορεία της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι ένα: νικητής των εκλογών αυτών ήταν ο «Γκριλουσκόνι», προς έκπληξη πολλών -ακόμα και των πιο έμπειρων δημοσκόπων και αναλυτών.

Το αποτέλεσμα αυτό, όσο και αν φαντάζει αναπάντεχο, έχει πολλές εξηγήσεις και ίσως με μια πιο προσεκτική ματιά στις ανάγκες του ιταλικού λαού ο μεγάλος χαμένος, ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος (Pd) Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, να το είχε προβλέψει.

Ο Μπερσάνι, καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας, δεν κατάφερε να περάσει ένα δυναμικό πρόγραμμα ούτε να ακούσει τις αγωνίες και το φόβο των Ιταλών που, τρομοκρατημένοι από το γοργό βηματισμό της οικονομικής κρίσης, αναζητούσαν σε εκείνον μια σανίδα σωτηρίας.

Παρότι οι περισσότεροι Ιταλοί εμφανίζονταν αντίθετοι στο να υποστηρίξουν τον Καβαλιέρε, τονίζοντας πως κατέστρεψε την Ιταλία και ευνόησε μόνο τους φίλους του, τελικά ήταν εκείνοι που τον ανέδειξαν δεύτερη δύναμη και μάλιστα με ελάχιστη διαφορά από το Δημοκρατικό Κόμμα.

Όσο για τον Μάριο Μόντι, ήταν προβλέψιμη η πορεία του, καθώς ποτέ δεν ήταν αποδεκτός από τον ιταλικό λαό μια και πάντα πίστευαν πως η Ευρώπη τους τον επέβαλε.

Τρέμουν για να μην γινουν… Ελλάδα!

Όλα αυτά βέβαια συνέβαλαν στο να προκληθεί μια πολιτική κατάσταση χάους, που αφήνει ανοιχτά πολλά σενάρια. Έτσι, λοιπόν, τα ερωτήματα είναι τα εξής: θα υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στο Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι και τον μπερλουσκονικό Λαό της Ελευθερίας, κάτι που φαντάζει πιο πιθανό;

Θα ενδώσει στα καλέσματα του Μπερσάνι ο Γκρίλο, που όμως από τη στάση του δεν δείχνει διατεθειμένος για κάτι τέτοιο; Αυτό ωστόσο, που φαίνεται να απασχολεί περισσότερο τους Ιταλούς είναι πότε θα δοθεί ένα τέλος στο πολιτικό αδιέξοδο, ενώ τρέμουν στην ιδέα «μη γίνουμε Ελλάδα».

Πηγή