H Συρία έχει μετατραπεί σε «σάκο του μποξ» του Iσραήλ, του Ιράν και της Τουρκίας

Του Lyuba Lulko
Pravda
12 Φεβρουαρίου 2013
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Το Ισραήλ δεν έχει επιβεβαιώσει επισήμως το γεγονός ότι οργάνωσε αεροπορική επιδρομή σε ένα ερευνητικό κέντρο στη Συρία. Ούτε από την πλευρά της Ουάσιγκτον υπήρξε επίσημη επιβεβαίωση για το συμβάν. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν καταδίκασε την επίθεση. Η Συρία έχει γίνει ο «σάκος του μποξ» της όλης υπόθεσης, αφού και το Ιράν και το Ισραήλ την χρησιμοποιούν με σκοπό να εξασθενήσει ο ένας τον άλλο, ενώ την ίδια στιγμή η Τουρκία προσπαθεί να επιβληθεί πάνω σε όλους μέσω του δόγματος του «παντουρκισμού».

Σύμφωνα με πηγές του Πενταγώνου, στις οποίες αναφέρεται με δημοσίευμά της η εφημερίδα The Times του Λονδίνου, η νυχτερινή επιδρομή στις 30 Ιανουαρίου είχε την στήριξη των ΗΠΑ, προκειμένου «να αποτραπεί η μεταφορά όπλων από το καθεστώς του Bashar al-Assad στους συμμάχους του στον Λίβανο και η μετέπειτα προώθησή τους προς την σιιτική οργάνωση Χεζμπολλάχ», η οποία ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας.

Η όλη επιχείρηση έγινε, υποτίθεται, για να μην επιτραπεί η παράδοση, μέσω κομβόι φορτηγών, ενός αριθμού ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων SA-17. «Πρέπει να κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν προκειμένου να μην αφήσουμε όπλα όπως το SA-17, καθώς και χημικά και βιολογικά όπλα, να πέσουν στα χέρια τρομοκρατών», δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο Agence France Presse (AFP) o Aμερικανός υπουργός Άμυνας Leon Panetta. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι τα λόγια του έμμεσα επιβεβαιώνουν ότι το Πεντάγωνο έδωσε το πράσινο φως για την επίθεση. Ωστόσο, όπως ήταν φυσικό, οι Αμερικανοί δεν έχουν δώσει καμιά επίσημη επιβεβαίωση. 

Η Συρία έχει διαψεύσει τις πληροφορίες σχετικά με το φορτίο των οχημάτων και αποκάλεσε την επιδρομή «τρομοκρατική επίθεση» και «απεχθή πράξη βίας», στόχος της οποίας ήταν να δυσφημίσει τις πρόσφατες επιτυχίες του συριακού στρατού. Ο υπουργός Άμυνας της Συρίας, στρατηγός Jassem al-Fahd Freij, διευκρίνισε ότι οι πρόσφατες ήττες των ξενοκίνητων δυνάμεων της «αντιπολίτευσης» από τον στρατό του Bashar al-Assad ανάγκασαν το Ισραήλ να σπεύσει για να τις βοηθήσει. Ο Al Freij επεσήμανε ότι η συριακή «αντιπολίτευση» είχε προσπαθήσει εδώ και αρκετό καιρό να εισβάλει στο ερευνητικό κέντρο στην συριακή πόλη Jamraya, αλλά δίχως αποτέλεσμα. Τελικά, το Ισραήλ θεώρησε υποχρέωσή του να δράσει ανεξάρτητα.

Πράγματι, είναι αν μη τι άλλο περίεργοι όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί σχετικά με τα φορτηγά, τα οποία δεν ήταν ο πραγματικός στόχος της ισραηλινής επίθεσης, και δεν δέχθηκαν καν επίθεση! Τουλάχιστον, δεν υπάρχουν φωτογραφίες ή πλάνα που να τεκμηριώνουν αυτό τον ισχυρισμό.

Επιπλέον, στα σύνορα του Ισραήλ με τη Συρία επικρατεί ηρεμία τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι δυνατόν, αφού το Ισραήλ άρπαξε τα υψώματα του Γκολάν από την γείτονα χώρα του, να προσπαθεί να προκαλέσει την συριακή κυβέρνηση να του αντεπιτεθεί; Οδηγείται, επομένως, κανείς στο ασφαλές συμπέρασμα ότι το θέμα της όλης υπόθεσης δεν είναι ο Assad. Το Ισραήλ ήταν πάντα σε θέση να διαπραγματεύεται τα πάντα με το κοσμικό καθεστώς του Assad. Επιπλέον, η κατάρρευση του καθεστώτος αυτού είναι πιθανό να οδηγήσει σε πολύ σοβαρότερες συνέπειες για το Ισραήλ εν όψει της απειλής των σαλαφιστών. 

Το όλο ζήτημα έχει ως επίκεντρο έναν κατά πολύ ισχυρότερο παράγοντα: το Ιράν και την Χεζμπολλάχ, η οποία υποστηρίζεται από το Ιράν. Και δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που συμφωνούν ότι μέσω της επίθεσης στη Συρία, το Ισραήλ ήθελε να καταστήσει σαφές στον Mahmoud Ahmadinejad, ότι η επόμενη επίθεση μπορεί να έχει ως στόχο της τα στρατόπεδα της Χεζμπολλάχ ή στον Λίβανο ή στο Ιράν. 

Όπως ήταν φυσικό, το Ιράν αντέδρασε άμεσα. Ο Ιρανός υφυπουργός Εξωτερικών Amir Hossein Abdollahian δήλωσε ότι η βομβιστική επίθεση ενδέχεται να οδηγήσει σε «σοβαρές συνέπειες» για το Ισραήλ. 

Ο αντιπρόεδρος του Ιρανικού Κοινοβουλίου και μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, Hassan Mohammed Asperi, δήλωσε: «Η Συρία έχει κάθε δικαίωμα να αντεπιτεθεί εναντίον του Ισραήλ, το οποίο διέπραξε παράνομη επίθεση κατά της ασφάλειας της χώρας αυτής». 

Ο διοικητής των «Φρουρών της Επανάστασης» του Ιράν, στρατηγός Mohammad Ali Jafari (φωτό με Ahmadinejad), δήλωσε ότι «η αντίσταση και εκδίκηση είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς το Ισραήλ» (σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο IRNA). 

Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι οι επίσημες δηλώσεις από την πλευρά της Δαμασκού δεν έκαναν λόγο για «εκδίκηση». Ακριβώς το αντίθετο, μάλιστα: οι Σύριοι αξιωματούχοι κατέστησαν σαφές ότι δεν πρόκειται να σχολιάσουν τις δηλώσεις των Ιρανών.

Όσο για τους Δυτικούς, έχουν ήδη αρχίσει να εικάζουν ότι ίσως υπάρξει κάποια τρομοκρατική επίθεση, παρόμοια με εκείνη στην βουλγαρική πόλη Μπουργκάς, όπου σκοτώθηκαν επτά Ισραηλινοί τουρίστες.  

Γεγονός που μας οδηγεί στο εύλογο ερώτημα:  

«Τι ανάγκη έχει η Συρία να προβεί σε μια τέτοια επίθεση, αφού κάτι τέτοιο θα αποτελούσε το τέλειο πρόσχημα για μια στρατιωτική επέμβαση των Δυτικών στο έδαφός της»;

Όλα δείχνουν, συνεπώς, ότι εκτός από όλα τα άλλα προβλήματα με τα οποία είναι αντιμέτωπη, η Συρία έχει καταστεί όμηρος μιας αναμέτρησης μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν. Οι δύο αυτές χώρες έχουν μετατρέψει την Συρία σε θύμα, στην προσπάθειά τους να διεξαγάγουν έναν πόλεμο αμοιβαίων απειλών. Το Ισραήλ, με την πεποίθηση ότι όλα τα προβλήματά του προέρχονται από τη Χεζμπολλάχ, η οποία χρηματοδοτείται από το Ιράν, έχει ορκιστεί να μην επιτρέψει στο Ιράν να κατασκευάσει πυρηνική βόμβα. Το Τελ Αβίβ απειλεί συνεχώς με ένα προληπτικό χτύπημα, το οποίο, όμως, δεν πρόκειται να καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, οι οποίες είναι καλά κρυμμένες σε ορεινές περιοχές. Το Ιράν απειλεί να απαντήσει τόσο άμεσα όσο και έμμεσα: να οργανώσει μια επίθεση από τα στρατεύματα της Χεζμπολλάχ εναντίον του Ισραήλ. 

Στο Ισραήλ δεν υπάρχει αμφιβολία για το γεγονός ότι θα υπάρξει μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Οι ίδιοι οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι επέλεξαν αυτή την οδό, επανεκλέγοντας τον Benjamin Netanyahu στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Οι Ισραηλινοί ελπίζουν ότι ο Netanyahu δεν θα πολεμήσει μόνος του, αλλά θα έχει την στήριξη του Οbama.

Ωστόσο, δεν φαίνoνται πουθενά στον ορίζοντα τέτοιες ενδείξεις. Ο Nabil Mikhail, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο George Washington, δήλωσε στο ιρανικό δίκτυο Press TV ότι ο Obama είχε ενημερωθεί για την ισραηλινή επίθεση εναντίον της Συρίας. Παρ' όλα αυτά, ούτε το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, ούτε ο Λευκός Οίκος έχουν προβεί σε κάποια δήλωση σχετική. 

«Κατά την άποψή μου, ο Obama δεν έχει δώσει ιδιαίτερη σημασία στην ισραηλινή επίθεση στη Συρία. Ίσως να μην τον έχει απασχολήσει καν», κατέληξε ο καθηγητής. 

Πράγματι, ο Obama ανησυχεί πολύ περισσότερο για την απειλή χρεοκοπίας, αλλά και για τη ανεργία και την έκρυθμη βία που μαστίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η δε Τουρκία δεν παρέλειψε να επωφεληθεί από την αιφνίδια επιδρομή του Ισραήλ κατά της Συρίας για το δικό της συμφέρον. 

Προτεραιότητα της Τουρκίας ήταν να ταπεινώσει τον συριακό στρατό. Η τουρκική εφημερίδα Hurriyet, σε δημοσίευμά της ανέφερε ότι ο υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu δήλωσε:

«Γιατί ο Assad δεν προσπάθησε καν να προβεί σε κάποια ενέργεια εναντίον του Ισραήλ; Τα σιωνιστικά αεροσκάφη πετούν πάνω από το προεδρικό μέγαρο στη Δαμασκό κάθε τόσο. Ο στρατός αυτός δεν δημιουργήθηκε για να προστατεύσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Συρίας»;

Στη συνέχεια, ο Τούρκος υπουργός υπαινίχθηκε ότι η επίθεση είναι πιθανόν να σχεδιάστηκε από το Ισραήλ και το καθεστώς Assad για να ρίξει «μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια».

Και αμέσως μετά ακολούθησε και άλλο απίστευτο:

«Η Τουρκία δεν θα ανεχθεί επίθεση του Ισραήλ σε οποιαδήποτε μουσουλμανική χώρα», δήλωσε ο Davutoglu. «Εξ άλλου, η Τουρκία, σε αντίθεση με το Ισραήλ, είναι μέλος του ΝΑΤΟ και αισθάνεται πολύ πιο ασφαλής, όσο προστατεύεται από πυραύλους Patriot. Από αυτή την άποψη, δεν έχει σημασία ποια στροφή θα πάρει η κατάσταση στη Συρία. Ο αραβικός κόσμος έχει προετοιμάσει μια αρνητική εικόνα του Ισραήλ, ως εχθρού».

Ένα είναι το τελικό συμπέρασμα:

Το συριακό καθεστώς είναι το μόνο κοσμικό καθεστώς στον αραβικό κόσμο. Για διάφορους λόγους, το καθεστώς αυτό έχει αποδειχθεί «ενοχλητικό» για όλους, ακόμη και για τους παραδοσιακούς συμμάχους του. Και τελευταία έχει αρχίσει να ενοχλεί ακόμη και την ρωσική κυβέρνηση, αφού το καθεστώς αυτό συνεχίζει να αντιστέκεται, καθιστώντας «άβολη» την επικοινωνία της Ρωσίας με τη Δύση.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση