Ενώπιοι ενωπίω

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Θα μπορούσε εύκολα να ισχυριστεί κανείς, να διαπιστώσει καλύτερα ότι, στην Ευρώπη σήμερα υπάρχουν δύο μόνο δραστήριες «εθνότητες», ίδιες στο βάθος, αλλά εξωτερικά εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους - συγκρουσιακές σε κάθε περίπτωση, αλλά και εύκολο να συνεργαστούν, εάν εκμεταλλευθούν τα εκάστοτε προτερήματα τους, απαλύνοντας, καταπολεμώντας μάλλον αμοιβαία τα μεγάλα μειονεκτήματα τους: οι Έλληνες και οι Γερμανοί.

Όλοι οι υπόλοιποι λαοί ουσιαστικά «άγονται και φέρονται» από τις δύο αυτές «κυρίαρχες» εθνότητες – χωρίς καθόλου να το συνειδητοποιούν.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των Γερμανών είναι ασφαλώς ο τρόπος, με τον οποίο αντιμετωπίζουν το παρελθόν τους – έχοντας αφομοιώσει σε μεγάλο βαθμό το «ολοκαύτωμα», καθώς επίσης όλα τα υπόλοιπα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.

Σε τελική ανάλυση, δεν είναι αυτοί εκείνοι που οδήγησαν ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη σε δύο καταστροφικούς, παγκόσμιους πολέμους ή/και σε εθνικιστικές, φυλετικές «εκκαθαρίσεις», αλλά κάποιοι άλλοι – κάποιοι «ναζί» οι οποίοι, κάτω από την απολυταρχική ηγεσία του Χίτλερ (όπου οδηγήθηκαν δήθεν καταναγκαστικά από τους Ευρωπαίους γείτονές τους, οι οποίοι τους είχαν αποκλείσει), «υποχρέωσαν» αρκετούς «άκακους» πολίτες να διαπράξουν τεράστια εγκλήματα, υπό το καθεστώς του φόβου και της τρομοκρατίας.

Όλα αυτά, παρά το ότι ο μέσος πολίτης, ο μέσος νους καλύτερα, αδυνατεί να πιστέψει ότι, το «φάντασμα» του Χίτλερ, η σκοτεινή σκιά του ίσως, υπήρχε παντού – «καταναγκάζοντας» τους Γερμανούς στρατιώτες, στα πιο απόμερα μέρη της Ευρώπης, να βασανίζουν ανθρώπους και να τους σκοτώνουν, «καίγοντας» και λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμα τους.

Στο σημείο αυτό, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς τους Γερμανούς – σε πλήρη αντίθεση με τους Έλληνες, οι οποίοι δεν μπορούν να αφομοιώσουν το μοναδικό τους πολιτισμό και γενικότερα το παρελθόν τους, παρά το ότι είναι το καλύτερο δυνατόν, σχεδόν «άριστο», σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη εθνότητα.

Το μεγαλύτερο τώρα μειονέκτημα των Γερμανών είναι η απίστευτη «μανία» τους να προγραμματίζουν τα πάντα – να θέλουν δηλαδή να σχεδιάσουν με κάθε λεπτομέρεια το απώτερο μέλλον τους, παρά το ότι δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν πως «ο Θεός γελάει, όταν οι άνθρωποι θέλουν να προβλέψουν το τι μέλλει γενέσθαι».

Σε πλήρη αντίθεση με τους Γερμανούς, οι Έλληνες διακρίνονται δυστυχώς από μία καταστροφική έλλειψη ενός ελάχιστου σχεδιασμού ή/και στοιχειώδους προγραμματισμού του εγγύτερου μέλλοντος τους – ενώ το απώτερο είναι φυσικά σαν να μην υπάρχει καθόλου.

Ακριβώς για το λόγο αυτό, η έκρηξη του ηφαιστείου, εάν δεν εμποδιστεί άμεσα, θα συμβεί εντελώς απρόοπτα – με τους Έλληνες να μην επαναστατούν όταν βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, αλλά όταν θα είναι ήδη με το ένα πόδι στο κενό.

Εάν θέλουμε λοιπόν να αποφύγουμε την καταστροφή, τον εξευτελισμό και τη λεηλασία της πατρίδας μας, οφείλουμε να «αφομοιώσουμε» το παρελθόν μας, όσο πιο γρήγορα γίνεται – παράλληλα, να πάψουμε να περιμένουμε τον από μηχανής θεό, για να μας βγάλει από το τέλμα. Σε κάθε περίπτωση, να μην περιμένουμε από τους Ισπανούς ή από άλλους λαούς να μας θυμίσουν το δικό μας πολιτισμό, ξυπνώντας μας από το λήθαργο δεκαετιών, εάν όχι πολλών αιώνων.

Η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, με έναν μοναδικό στην ιστορία πολιτισμό - με τη βοήθεια του οποίου θα μπορούσαμε σήμερα όχι μόνο να βγούμε από την κρίση, αλλά να γίνουμε η ομορφότερη, η πλουσιότερη και η πιο ανεπτυγμένη χώρα της Ευρώπης.

Για να το πετύχουμε, οφείλουμε να συμμετέχουμε ενεργητικά στις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον μας – υποχρεώνοντας τα πολιτικά κόμματα να αλλάξουν το σύνταγμα, υιοθετώντας τους βασικούς κανόνες της άμεσης δημοκρατίας.

Ολοκληρώνοντας, ο χρόνος επείγει – αφού, εάν μας προλάβει η διαφαινόμενη τεράστια κρίση των ακινήτων, των νοικοκυριών και των τραπεζών (η οποία θα είχε τόσο καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία μας, τα οποία δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε σήμερα), θα είναι πλέον πολύ αργά για οποιεσδήποτε διορθωτικές κινήσεις.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση