Η φιλοσοφία της βλακείας

Κάποτε ο Einstein είπε: "Δύο πράγματα είναι άπειρα σε αυτόν τον κόσμο. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος."

Αν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι γεννιέται ελεύθερος και ότι από κάποια ηλικία και μετά μεταμορφώνεται σε μία άπειρη βλακεία, τότε μπορεί να ξαναμεταμορφωθεί στην ελευθερία του απολαμβάνοντας αυτήν την απέραντη βλακεία του.

To άρθρο αυτό είναι ένα βιωματικό άρθρο βλακείας και θα αναπτύσεται δυναμικά. Οπότε σας καλεί, να το ξαναεπισκέπτεστε καθώς αναπτύσσεται, μέχρι να ανακαλύψετε αυτό το αστείο της βλακείας μέσα σας μέχρι να μεταμορφωθείτε σε αυτό που ήσασταν παιδιά... ένα με το σύμπαν ολόκληρο. Ολοκληρωμένοι και πλήρεις.

Γεννιόμαστε λοιπόν ελεύθεροι, πλάσματα χωρίς την αίσθηση του φόβου, χαρούμενα και συνδεμένα με την πηγή από την οποία ερχόμαστε. Την χαρά και την ελευθερία αυτήν μπορούμε να την αισθανθούμε μέσα μας όταν αντικρύσουμε ένα παιδί, ένα μωρό, την παιδική αθωότητα και ελευθερία, την αμεσότητα την ίδια την δημιουργία. Εχθες ήμουν στο Γκάζι και ένα μικρό κοριτσάκι - πρέπει να ήταν γύρω στα 5 - πουλούσε λουλούδια. Ήρθε και όταν το είδα πήγα να του πάρω κάτι να φάει. Η αγάπη προς αυτό το παιδάκι το οποίο είχε μία απίστευτη αγνότητα, με τον τρόπο που μου ζήτησε το κρουασάν, με συνέδεσε πάλι με αυτήν την αλήθεια. Τι πιο όμορφο είναι στην ζωή απο το να δείς την χαρά στο πρόσωπο ενός παιδιού, να μυρίσεις ένα λουλούδι, να περπατήσεις στην θάλασσα, να ερωτευτείς...

Μετά, αρχίζοντας να μεγαλώνουμε, μπαίνουμε στα διάφορα καλούπια και κουτάκια της κοινωνίας και του οικογενειακού περιβάλλοντος του μη και του πρέπει, την κρίσης, της ενοχής και του φόβου. Και μεγαλώνουμε μια ζωή με αμφιβολίες, κρίνοντας τους άλλους και τον κόσμο για αυτά που μας συμβαίνουν και αυτά που δεν μας συμβαίνουν, έχοντας ενοχές σε κάθε βήμα που κάνουμε, κλεισμένοι στον εαυτό μας και στις σκέψεις μας, ερμηνεύοντας καταστάσεις και γεγονότα της ζωής μας μέσα απο το εγώ μας και ζώντας σε έναν διαρκή φόβο.

Πόσο βλακεία είναι αυτό άραγε; Να γεννιέσαι ελεύθερος και να αποφασίζεις εσύ να ζήσεις μέσα από το καλούπι της μη αποδοχής, της μη αγάπης και ελευθερίας; Να μην επιλέγεις εσύ πως θες να ζήσεις την ζωή σου και να ζείς διαρκώς σε ένα διαρκές παρελθόν και μέλλον φόβου; Φόβου για το πώς τα πράγματα δεν είναι, αντί να ζεις σε μια ζωή πιθανοτήτων και δυνατοτήτων, μια ζωή ευλογημένη που σου αξίζει. Πόσο βλάκας είσαι να ζεις μέσα σε ένα δράμα για το τι έγινε, τι μπορεί να γίνει, γιατί δεν έγινε έτσι, πώς φαίνομαι, πώς θα μιλάω, πώς δεν θα μιλάω, πώς δεν θα επικοινωνώ με τα άλλα ανθρώπινα όντα, γιατί μου συμβαίνει αυτό;

Πόσο βλάκας είσαι να μην αποδέχεσαι τον φόβο σου, να μην κατανοείς ότι φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό και τους άλλους γύρω σου και να μην κατανοείς ότι όλοι σε φοβούνται εξίσου, τρέμουν στην παρουσία σου; Πόσο βλάκας είσαι να φοράς κάθε φορά την μάσκα του κακομεθημένου, αδιάφορου ή φοβισμένου παιδιού που σε εξουσιάζει σε κάθε σου κίνηση, να μην τολμάς, να μην ρισκάρεις, να επαναπαύεσαι, να αφήνεις την ζωή να περνάει μέσα από τα χέρια σου, να ψάχνεις πέρα από την αγάπη όταν δεν την έχεις βιώσει καν;  

Πόσο βλακας είσαι να περιμένεις διαρκώς να αλλάζεις, να πετυχαίνεις καινούργιους στόχους ανικανοποίησης, αυτοικανοποίησης, κενού, προσπαθώντας να απαντήσεις στο γιατί υπάρχεις; Ζεις σε μια ζωή φόβου, φαίνεσθαι, μιά ζωή ανικανοποίησης, μη επιλογής, μη αγάπης, μη επαφής και επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους, μια ζωή κενή η οποία κυλάει πολύ γρήγορα μέσα από τα χέρια σου και 2 δευτερόλεπτα πριν εγκαταλείψεις τα κόσμια θα πεις... «Και τώρα, τι»;

Αντιμετωπίζοντας την ζωή σαν μια τεράστια βλακεία σου μπορείς να υπερβαίνεις κάθε φορά τα όριά σου, να γίνεσαι παίχτης σε αυτήν και όχι θεατής, να ανακαλύπτεις υπερβάσεις, να γίνεσαι αυτός που επιλέγει στο εδώ και στο τώρα χωρίς λήθη, με αλήθεια, να γίνεις αυτός που άγει εις το παν: αγαπά.

Αντιμετωπίζοντας την ζωή από την πλευρά της βλακείας μπορείς να δεις τα πάντα σαν ένα μεγάλο αστείο και εκεί μπορείς κάθε φορά να κάνεις αυτές τις υπερβάσεις. Έτσι όταν έρθει η ώρα αυτή η ώρα να φύγεις από εδώ, θα μπορείς να πεις: «Έζησα. Αυτό είναι».

Πηγή: ΕΝ-GR

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση