Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία με όρους γίνεται;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

"Αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκαν από την εθνική κυριαρχία". Αυτή η φράση είναι τυπωμένη στο υποσέλιδο της πρώτης σελίδας κάθε έκδοσης της εφημερίδος «ΤΟ ΧΩΝΙ». Η φράση δεν είναι σωστή, διότι δίνει την εντύπωση πως είναι νοητή μία παραίτηση από την εθνική κυριαρχία, αλλά υπό όρους, ενώ παραίτηση από την εθνική κυριαρχία είναι αδιανόητη υπό οιουσδήποτε όρους. Το άρθρο 28 του Συντάγματος, βέβαια, επιτρέπει τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά πρόκειται για ειδική περίπτωση, η οποία δεν επάγεται κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας. Πάντως, η «άνευ όρων παραίτηση» μου θυμίζει το «πατριωτικό» σύνθημα του Αντρέα, στο άκουσμα του οποίου αλάλαζαν τα πλήθη: «Η Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη», όπερ σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, ενώ το ορθόν είναι «Η Ελλάδα δεν είναι προς διαπραγμάτευση».

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταίως με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία κυρώθηκε διάταξη που προβλέπει ότι δεν ισχύει η ασυλία της δημόσιας περιουσίας του κράτους, εξ ου και λέγεται ότι «οι δανειστές μας μπορούν να κατάσχουν όχι μόνο την ιδιωτική περιουσία του κράτους (ακίνητα, κτήρια, κεφάλαια κ.λπ.), αλλά και τη δημόσια (λιμάνια, αεροδρόμια, αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς κ.λπ.). Και συνεχίζουν τα δημοσιεύματα και οι εκπομπές ότι με την πράξη αυτή ολοκληρώθηκε η μετατροπή της χώρας σε αποικία, αφού τώρα δεν είναι μόνο η εκχώρηση της δημοσιονομικής πολιτικής στους τρεις υπαλλήλους των δανειστών και το διαρκώς αυξανόμενο χρέος, δεν είναι μόνον η καταστροφή του κράτους πρόνοιας, της δημόσιας Παιδείας, και της εργατικής νομοθεσίας, δεν είναι μόνον η ανεργία, η γενικευμένη φτώχεια, η πείνα και οι αυτοκτονίες, δεν είναι μόνον η εκποίηση του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των λιμανιών και των αεροδρομίων. Αυτά, μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση, μπορεί να τα ανακτήσει. Τώρα όμως εκποιείται και ο ορυκτός πλούτος της χώρας. Το χρυσάφι της Χαλκιδικής παραδίδεται στους ξένους έναντι έντεκα εκατομμυρίων ευρώ (όσο η αξία 30 διαμερισμάτων των 100μ2). Το χρυσάφι, οι βωξίτες, το νικέλιο, το μαγγάνιο, όλος ο ορυκτός πλούτος που σχηματίστηκε κάτω από το έδαφος της Ελλάδας πριν από εκατομμύρια χρόνια, θα εκποιηθεί. Το χρυσάφι και τα υπόλοιπα μεταλλεύματα δεν θα ξαναγεννηθούν. Εκεί που ήταν κάποτε δάση και βουνοπλαγιές, θα μείνουν τα σεληνιακά τοπία της λεηλατημένης πατρίδας μας. Και τα κυανιούχα (για το χρυσάφι) θα μολύνουν τα εδάφη και τα νερά, σκοτώνοντας ζώα, πουλιά και ανθρώπους».

Να επισημάνω ότι παρόμοια ρήτρα εμπεριέχεται σε όλες τις μέχρι σήμερα μνημονιακές δανειακές συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι φωστήρες που μας κυβερνούν. Δεν είναι, λοιπόν, η πρώτη φορά.

Γιατί, όμως, επαναλαμβάνονται οι ρήτρες αυτές και τόσο πιεστικά;

Εγώ πιστεύω ότι αυτό γίνεται για λόγους ψυχολογικούς και μόνον. Για να μας υπενθυμίζουν ότι έχουμε πέσει στα τέσσερα και δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Την άποψη αυτή στηρίζω στις τελευταίες λέξεις της σχετικής ρήτρας, όπου ορίζεται ότι η παραίτηση αυτή ισχύει στο μέτρο που «δεν προσκρούει σε διάταξη αναγκαστικού δικαίου» [«αναγκαστικού νόμου» το μετέφρασαν οι μεταφραστές, αλλά αναγκαστικός νόμος είναι αυτός που εκδίδεται, όταν έχει καταλυθεί η Δημοκρατία]. Τί σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Σημαίνει ότι αν υπάρχει διάταξη αναγκαστικού δικαίου, ήτοι διάταξη, η οποία δεν υποχωρεί προ της αντίθετης βούλησης του συναλλασσομένων και απαγορεύει την κατάσχεση, δεν μπορεί να γίνει κατάσχεση.

Τέτοιες διατάξεις αναγκαστικού δικαίου είναι οι ακόλουθες από τον Αστικό Κώδικα:

Αρθρο 966 - Πράγματα εκτός συναλλαγής

Πράγματα εκτός συναλλαγής είναι τα κοινά σε όλους, τα κοινόχρηστα και τα προορισμένα στην εξυπηρέτηση δημόσιων, δημοτικών, κοινοτικών ή θρησκευτικών σκοπών.

Αρθρο 967 - Κοινόχρηστα

Πράγματα κοινής χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους.

Αρθρο 968 - Κυριότητα σε κοινόχρηστα

Τα κοινόχρηστα πράγματα, εφόσον δεν ανήκουν σε δήμο ή κοινότητα, ή ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, ανήκουν στο δημόσιο.

Αρθρο 970 - Σε Κοινόχρηστα πράγματα μπορούν να αποκτηθούν με παραχώρηση της αρχής κατά τους όρους του νόμου ιδιαίτερα ιδιωτικά δικαιώματα εφόσον με τα δικαιώματα αυτά εξυπηρετείται ή δεν αναιρείται η κοινή χρήση.

Αρθρο 971 - Τα Πράγματα εκτός συναλλαγής αποβάλλουν την ιδιότητά τους αυτή από τότε που έπαψε ο προορισμός τους για την κοινή χρήση ή για δημόσιο, δημοτικό, κοινοτικό ή θρησκευτικό σκοπό.

Με βάση αυτές τις διατάξεις ούτε λιμάνια, ούτε αεροδρόμια, ούτε αρχαιολογικοί χώροι, ούτε στρατόπεδα κ.λπ. υπόκεινται σε κατάσχεση. Μπορούν, όμως, οι φωστήρες μας να καταργήσουν αυτές τις διατάξεις ορίζοντας ότι τίποτε δεν είναι δημόσιο και όλα είναι προς κατάσχεση. Δεν έχουν παρά να κάνουν και αυτό. Άλλωστε, την κυριαρχία μας δεν την έχουμε απωλέσει τα τελευταία χρόνια. Δεν την απωλέσαμε με τα Μνημόνια. Απλώς με αυτά δημοσιοποιήσαμε αυτό που ισχύει από τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια [09.10.1831] και μετά, ο οποίος Ι. Καποδίστριας, σημειωτέον, κυβερνούσε και αυτός υπό την προστασία των μεγάλων Δυνάμεων.

Ας μην πάμε τόσο μακρυά όμως. Μέχρι το 1967 υπήρχε στη χώρα το παλάτι ως τοποτηρητής των ξένων. Αυτό ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις αρεστές σε ΗΠΑ και Αγγλία. Επειδή φαινόταν ότι χάνει τον έλεγχο, επεβλήθη το 1967 δικτατορία, η οποία εκτελούσε απ’ ευθείας εντολές των ξένων και εξεδίωξε το παλάτι ως περιττό. Από το 1974 και μετά το παλάτι ήταν αχρείαστο, εξ ου και εξοστρακίσθηκε δια δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου ήταν σίγουρο και αρεστό στις προστάτιδες δυνάμεις. Ήταν και το τελευταίο δημοψήφισμα, αφού δεν υπάρχει πλέον θέμα προς δημοψήφισμα με βέβαιο και ανεκτό από τους προστάτες αποτέλεσμα. Έκτοτε τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα διερωτώντο δια των εντύπων τους, αν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα καλέσει στον Λευκό Οίκο τον πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, εκλιπαρούσαν για μια τέτοια πρόσκληση. Αυτή ήταν μία ένδειξη του κατά πόσον απολαύει της εμπιστοσύνης του θείου Σαμ ο εκλεγμένος πρωθυπουργός ή οιοσδήποτε προαλειφόμενος για τη θέση αυτή.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει τώρα με τον Τσίπρα. Δίνει προφορικές εξετάσεις σε Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Για γραπτές δεν γνωρίζω, αλλά επειδή συνήθως οι γραπτές εξετάσεις προηγούνται των προφορικών και προϋποθέτουν επιτυχή έκβαση για να προχωρήσει ο εξεταζόμενος στα προφορικά, μάλλον θα πρέπει να τις έχει υποστεί επιτυχώς. Θα περάσει και την προφορική δοκιμασία με καλό βαθμό, ευθύς δε ως εκλεγεί πρωθυπουργός θα κάνει τα αντίθετα από όσα λέει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γεννηματάς θα μετενσαρκωθεί στον Παπαδημούλη και οι Σκουρλέτης, Δρίτσας, Στρατούλης, Δούρου, Λαφαζάνης θα μεταλλαχθούν σε Ρέππα, Τσοχατζόπουλο, Σκανδαλίδη, Βασούλα και Λαλιώτη. Απλά πράγματα. Κάπως έτσι δεν το είπε και ο Στουρνάρας στη Βουλή απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; «Ο Αρχηγός σας πήγε να δώσει τα διαπιστευτήριά του στον κ. Σόιμπλε».

Θέλετε κι’ άλλη απόδειξη; Ποιος κρατάει τον Γεωργίου στη θέση του στην ΕΛΣΤΑΤ, ενώ διώκεται για κακουργηματική πράξη, η οποία άνοιξε τον δρόμο στα Μνημόνια; Αυτός που κρατάει και τον Μίχα στη θέση του Προέδρου του ΕΦΕΤ, ενώ διώκεται για κακούργημα σε σχέση με την προμήθεια υποβρυχίων. Και ποιος κρατάει στη θέση του αυτόν που κρατάει στη θέση του τον Γεωργίου και τον Μίχα; Η Siemens και οι υπάλληλοί της στις Βρυξέλλες. Μέλη της αφρόκρεμας του κρατικού μηχανισμού υπόδικα επί κακουργήματι, αλλ’ ακλόνητα στη θέση τους.

Ας το παραδεχθούμε. Η εθνική κυριαρχία έχει απωλεσθεί στην πραγματικότητα από το 1453. Απλώς τώρα στεγάσθηκε σε γυάλινο κλουβί από τους θηριοδαμαστές Γιωργάκη και Αντωνάκη. Μόνο τη φάτσα του Χατζηδάκη να δεις, πείθεσαι. 

Πηγή TaXalia

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση