Αν δεν αλλάξουμε, έρχονται τα δύσκολα

Υποναύαρχου  Π.Ν. ε.α. Δ.Παληάτσου

Έχουμε παραφρονήσει ή απλώς δεν θέλουμε να μας πειράξουν τα κεκτημένα;

Ερώτηση :  Ποιοι μας έφεραν στην σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση;

Απάντηση: Τα κόμματα με τους κομματικούς στρατούς, τους συνδικαλιστές που κατά παράβαση της λογικής είναι κομματικά στελέχη.

Σπατάλησαν πόρους, επιδοτήσεις, δάνεια και βοήθεια.  Διέφθειραν τον μέσο Έλληνα, τον έμαθαν να δανείζεται, να ζει υπεράνω των δυνατοτήτων του αλλά να μην σκέπτεται, να μην διερωτάται από πού τα χρήματα και για ποιο σκοπό;

Σπατάλησαν, ιδίως το λαοπλάνο ΠΑΣΟΚ, όλη την ηθική και οικονομική εφεδρεία ενός ολόκληρου λαού.  

Μπροστάρηδες στο φαγοπότι οι συνδικαλιστές, οι συνεταιρισμοί και τα σωματεία των ΔΕΚΟ.   

Πρώτα συμμάχησαν με τις πολιτικές ηγεσίες και διευθύνσεις εταιρειών και υπηρεσιών του Δημοσίου για να νομοθετήσουν προνόμια και απολαβές, (π.χ. ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, ΠΟΕ/ΟΤΑ, ΕΛΒΟ κ.α.), μετά έγιναν συνδιοικητές και στο τέλος έγιναν δυνάστες των επιχειρήσεων.

Όσο υπήρχαν χρήματα και αδιαφορία όλοι βολευόντουσαν και το φαγοπότι  καλά κρατούσε.  Όλη αυτή η διαφθορά και η σπατάλη δεν αφορά ή δεν αφορούσε μόνο τον στενό δημόσιο τομέα ,(π.χ. υπουργεία), αλλά και τον ευρύτερο, (π.χ. νοσοκομεία, Δήμοι, Νομαρχίες, ΝΠΔΔ, Τράπεζες κ.α.).

Σήμερα τα δάνεια στέρεψαν, τα χρήματα έγιναν δυσεύρετα και τα παλαιά δάνεια πρέπει να πληρωθούν.  Ποιοι όμως πρέπει να τα πληρώσουν ;  Ποιοι πρέπει να πιεστούν;  Μια εύκολη απάντηση είναι,  « όσοι τα έφαγαν, όσοι τα έκλεψαν, όσοι τα μοίρασαν αλόγιστα»,   Είναι όμως εύκολο κάτι τέτοιο;  Είναι αμέσου αποδόσεως; Θέλει χρονοβόρες διαδικασίες, έρευνες, δίκες και αγωγές. Το πιο σπουδαίο είναι ότι τα δημόσια χρήματα μοιράστηκαν σε τόσους πολλούς, που υπάρχει ο κίνδυνος να στραφούμε οι μισοί Έλληνες εναντίον των άλλων μισών.

Μια λύση απλή, έντιμη και προσοδοφόρα θα ήταν η σκληρότερη νομοθεσία, η γρήγορη απόδοσή της και η άμεση επιστροφή των παρανόμων κερδών στο δημόσιο ταμείο.  Μία δυνατή συμβολικά κίνηση, η οποία θα έπειθε κάθε δυσαρεστημένο και δοκιμαζόμενο πολίτη, ίσως θα ήταν η άμεση διακοπή καταβολής μισθών και επιδομάτων σε όλους τους αιρετούς, ( Βουλευτές, Δημάρχους, Νομάρχες, Συμβούλους, κλπ).  Δεν πείθει, ούτε παραδειγματίζει κανένα η μείωση αποδοχών τους κατά 20%.

Μία άλλη πρόταση θα ήταν η ποινικοποίηση της καταβολής μισθού από το Δημόσιο μισθού ανώτερου του μισθού του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος θα πρέπει να είναι πενταπλάσιος του βασικού μισθού, ( 5 * 700 = 3500 ).

Τέτοιες κινήσεις θα παραδειγμάτιζαν, θα έπειθαν, θα ηρεμούσαν τον πεινασμένο και θα έδιναν ελπίδα.  Δεν είναι μοναδικές , θα ήταν ενδεικτικές της προθέσεως των ηγετών της χρεωκοπημένης Ελλάδος.

Αντ’ αυτών τι διαβάζει,  βλέπει και ακούει ο πεινασμένος και πτωχοποιημένος Έλληνας;

• Υπουργούς και βουλευτές με αδικαιολόγητες περιουσίες και υπογραφές σε ύποπτες συμβάσεις.
• Βουλευτικές αποζημιώσεις πολλαπλάσιες του μισθού του Προέδρου της Δημοκρατίας.
• Πόθεν έσχες πολιτικών δημοσιευμένα , πριγκηπικά, πλούσια και χωρίς να φαίνεται το «πόθεν».
• Προκλητικούς μισθούς υπαλλήλων της Βουλής
• Διοικητές Οργανισμών με βασιλικές αποδοχές και προνόμια.
• Μία σπάταλη ΕΡΤ να μοιράζει σε ημέτερους υπαλλήλους και συνεργάτες μισθούς μίας άλλης εποχής.
• Παιδιά, ανίψια, νύφες, κουμπάροι και εγγόνια να διορίζονται σε θέσεις άπιαστες για τους ικανούς, ( βουλή, Τράπεζα της Ελλάδος, ΔΕΚΟ).
• Συνδικαλιστές του δημοσίου και ΔΕΚΟ να απολαμβάνουν ακόμη προνομίων, ( εκδρομές, παραθερισμοί, επιδόματα), με αντάλλαγμα την ανοχή τους και την συνενοχή τους
• Ημέτερους επιχειρηματίες να δανειοδοτούνται με ευκολία και άλλοι να εξωθούνται σε χρεωκοπία.
• Να μην πιάνονται η φοροκλοπή και φοροδιαφυγή και να έχουν γίνει εθνικό σπορ.
• Να τιμωρείται μόνιμα η κατοχή οικίας, αυτοκινήτου, μισθού, σύνταξης από ένα διεφθαρμένο και ανίκανο κράτος.

Βέβαια ο κατάλογος δεν έχει τέλος.  Όλες αυτές οι συνεχιζόμενες προκλήσεις γεμίζουν την δεξαμενή της οργής, της αγανάκτησης, της τυφλής εξέγερσης.

Ο πεινασμένος που τρέφεται από τα σκουπίδια, ο πτωχευμένος μικροκαταστηματάρχης που χρωστάει, ο άνεργος που δεν μπορεί να βρεί δουλειά, ο δημόσιος υπάλληλος που αρχίζει να πεινάει, ο ιδιωτικός υπάλληλος που έχει 400^Ε μισθό, ο εξαθλιωμένος μετανάστης που πεινάει.  Όλοι είναι έτοιμοι. Όλοι αυτοί  είναι ο κόσμος που θα ξεχυθεί με ένα ερέθισμα ή μία αφορμή στους δρόμους και πλατείες τυφλός για να τιμωρήσει όποιον βρει μπροστά του, να λεηλατήσει καταστήματα, να λυντσάρει όποιον γνωστό πολιτικό ή επιχειρηματία βρει μπροστά του.

Δυστυχώς δεν είναι επιστημονική φαντασία ούτε σκέψεις ενός αρρωστημένου νου.  Εξεγέρσεις εξαθλιωμένων έγιναν στο Los Angeles, στο Παρίσι, στην Αργεντινή και βέβαια σε πολύ μικρή κλίμακα και στην Αθήνα.  Μία τέτοια εξέγερση δεν δικαιολογείται να υπάρξει εάν ακολουθηθούν ενέργειες των ηγετών, οι οποίες να πείθουν ότι όλοι πάσχουμε ισομερώς.  Είναι άλλο να κόβεις το ψωμί σε μία τετραμελή ή πενταμελή οικογένεια απολύοντας τον πατέρα και άλλο να κόβεις 10% ή 20%  από ένα μισθό τελωνιακού, δικαστικού, Στρατιωτικού, Δημάρχου.  Η απελπισία που έχει εξαπλωθεί στην μεσαία και πεινασμένη πλειοψηφία δεν είναι καλός σύμβουλος.

Μακάρι κάποτε να επιστραφεί το κλεμμένο δημόσιο χρήμα και να  διοικηθούμε από ικανούς, ( και όχι από τους ίδιους διεφθαρμένους ηγέτες και τα παιδιά τους), σε μία πορεία ανάπτυξης και προόδου.  Είναι ένα όνειρο ;  Ίσως. Όλοι μας πρέπει να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε μία καλύτερη Ελλάδα.  Το έκαναν οι αρχαίοι  Έλληνες.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση