Το σχέδιο Barahimi και η ανάφλεξη στη Βηρυτό

Tου Κώστα Ράπτη

Η αντίστιξη δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστική: ο κοινός απεσταλμένος ΟΗΕ-Αραβικού Συνδέσμου για την συριακή κρίση Lakhdar Brahimi βρέθηκε το Σαββατοκύριακο στη Δαμασκό (έχοντας προηγουμένως επισκεφθεί και την Τεχεράνη) προκειμένου να προωθήσει το σχέδιό του για τριήμερη ανακωχή με την ευκαιρία της μουσουλμανικής εορτής Eid-el-Adhaa που ξεκινά στις 25 Οκτωβρίου.

Την ίδια ώρα, η απόπειρα περίπου χιλίων ατόμων να εισβάλλουν στο «Σαράι», την έδρα της κυβέρνησης στο κέντρο της Βηρυτού, αμέσως μετά την κηδεία του ταξιάρχου Wissam al-Hassan, αρχηγού του τμήματος Πληροφοριών της Εσωτερικής Ασφάλειας του Λιβάνου, ο οποίος δολοφονήθηκε την Παρασκευή, υπογράμμιζε τους κινδύνους διάχυσης της συριακής κρίσης στις γειτονικές χώρες.

Ο Wissam al-Hassan αποτελούσε άνθρωπο του πρώην πρωθυπουργού Rafiq Hariri,ο οποίος δολοφονήθηκε επίσης με βόμβα εναντίον της αυτοκινητοπομπής του στην καρδιά της Βηρυτού το 2005, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το πολιτικό μπλοκ της«14ης Μαρτίου» που κατόπιν ογκωδών διαδηλώσεων πέτυχε την αποχώρηση των συριακών δυνάμεων που έλεγχαν τον Λίβανο από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.

Ο φόνος του Hassan έδωσε στον αυτεξόριστο στο εξωτερικό υιό Hariri την ευκαιρία να ζητήσει την απομάκρυνση της κυβέρνησης του Najib Mikati, η οποία ελέγχεται από το αντίπαλο μπλοκ της «8ης Μαρτίου» ήτοι την σιιτική Χεζμπολλάχ και το κόμμα του Χριστιανού στρατηγού Michel Aoun (η οικογένεια Hariri διατηρεί και σαουδαραβική υπηκοότητα και συνδέεται με τα συμφέροντα του Ριάντ).

Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Laurent Fabius έσπευσε να συσχετίσει τη δολοφονία του Hassan με την συριακή κρίση, υπαινισσόμενος την ενοχή του καθεστώτος της Δαμασκού. Ωστόσο, το προηγούμενο της πολιτικοποίησης και εργαλειοποίησης των διεθνών ερευνών για τη δολοφονία Hariri (με την κράτηση επί τετραετία ως υπόπτων τεσσάρων στρατηγών προσκείμενων στη Δαμασκού και την κατοπινή απαλλαγή τους, με απαγγελία κατηγοριών εναντίον στελεχών της Χεζμπολλάχ) επιβάλλει επιφυλακτικότητα. 

Άλλωστε, ο Hassan (φωτό) είχε πολλούς εχθρούς: όσο πιστωνόταν την σύλληψη τον περασμένο Αύγουστο του πρώην υπουργού Michel Samaha την κατηγορία ότι σχεδίαζε την πραγματοποίηση βομβιστικών επιθέσεων κατ’ εντολήν της Δαμασκού, άλλο τόσο ευθυνόταν για την εξάρθρωση 15 δικτύων πρακτόρων του Ισραήλ.

Τα συμφραζόμενα της νέας κρίσης συμπληρώνουν οι πληροφορίες ότι η Ουάσιγκτον ανησυχεί όλο και περισσότερο ως προς την υποστήριξη των ένοπλων ισλαμιστών, οι οποίοι με την χρηματοδότηση και καθοδήγηση του Ριάντ έχουν εισρεύσει στην Συρία, αλλά και το δημοσίευμα των New York Times (κατά πολλούς προβοκατόρικο, ενόψει του τρίτου debate Obama-Romney) περί επικείμενων άμεσων μυστικών διαπραγματεύσεων της αμερικανικής πλευράς με την Τεχεράνη, μεγάλο προστάτη της Δαμασκού. Ο Lakhdar Brahimi (του οποίου ο προκάτοχος Kofi Annan απέρριψε απερίφραστα ως ανοησία την προοπτική ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην συριακή κρίση) πιθανότατα δεν έχει αναλάβει απλώς μιαν αποστολή απελπισίας...

Πηγή: Κεφάλαιο 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση