Ο κατακερματισμός των εθνικών συνόρων στην περιοχή μας

Στη «γειτονιά» μας τα πρώτα «εθνικά σύνορα» δημιουργήθηκαν μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η απόσυρση των οθωμανικών στρατευμάτων από την Παλαιστίνη, τη Συρία και το Ιράκ και η είσοδος της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου άνοιξαν τον δρόμο για την έναρξη της συζήτησης γύρω από τα νέα «σύνορα» της περιοχής μας. Τότε, οι Δυτικοί αξιωματούχοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και χάραξαν τεχνητές γραμμές πάνω στις ερήμους και στις μεγάλες πεδιάδες της «γειτονιάς» μας. Τα νέα κράτη της Μέσης Ανατολής βασίστηκαν πάνω σε αυτά τα τεχνητά σύνορα και στις εσωτερικές ισορροπίες της δυτικής συμμαχίας.

Εν μέρει η περιπέτεια αυτού του μικρού νησιού στα τέλη της δεκαετίας του ’50 έχει πολλά κοινά στοιχεία με αυτή την ιστορική εξέλιξη: ατέρμονες διαπραγματεύσεις στους κόλπους της δυτικής συμμαχίας, εξισορρόπηση συμφερόντων και εδραίωση μιας νέας κρατικής δομής…

Σήμερα έχει έρθει η ώρα της μεγάλης αλλαγής για την περιοχή μας. Τα τεχνητά «εθνικά» σύνορα δεν αντέχουν πλέον στη φθορά του χρόνου. Οι κοινωνίες δυσανασχετούν. Οι μεσαίες τάξεις υψώνουν τη φωνή τους. Και φυσικά οι μυστικές υπηρεσίες καιροφυλακτούν…

Τις τελευταίες ημέρες, διάφορα σενάρια τα οποία αφορούν το μέλλον της Συρίας απασχολούν τον ξένο Τύπο. Στην Τουρκία κυκλοφορεί ένα σενάριο το οποίο προβλέπει τη δημιουργία τριών ή τεσσάρων νέων κρατών στα σημερινά εδάφη της γειτονικής Συρίας: Ένα κουρδικό κράτος στη βόρεια Συρία, ένα σουνιτικό κράτος στην κεντρική και νότια Συρία και ένα κράτος των Αλεβίδων, των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων στα παράλια της Συρίας. Στο βόρειο κομμάτι της Συρίας, η δημιουργία του νέου κουρδικού κρατικού πεδίου έχει ήδη δρομολογηθεί. Στα μέσα του Ιουλίου, το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα εισέβαλε σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις και έθεσε υπό τον πλήρη έλεγχο του όλες τις κρατικές δομές και υπηρεσίες.

Έξω από τα σύνορα της Συρίας, ο λαϊκός αναβρασμός σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, το Μπαχρέιν και η Λιβύη ενδέχεται να ανοίξει τον δρόμο για τη διάλυση των σημερινών «τεχνητών» συνόρων. Στη Λιβύη, η επαρχία της Βεγγάζης έχει ήδη θέσει επί τάπητος το αίτημα της αυτονόμησης. Το αυτόνομο Κουρδιστάν στο βόρειο κομμάτι του Ιράκ συζητά την ανεξαρτητοποίησή του. Στη Σαουδική Αραβία οι σιίτες υψώνουν το ανάστημά τους κατά του θρόνου. Όλες αυτές οι εξελίξεις είναι ιστορικής σημασίας… Όπως ιστορικής σημασίας είναι και οι νέες εξελίξεις στο Κουρδικό Ζήτημα της γειτονικής Τουρκίας. Οι Κούρδοι της Τουρκίας ζητούν την αυτονόμησή τους. Η Άγκυρα επιχειρεί να αποσιωπήσει αυτό το αίτημα. Μέχρι πότε; Θα δούμε…

Η κατάργηση και η διάλυση των σημερινών συνόρων στην περιοχή μας είναι μια ιστορική διαδικασία, η οποία έχει δρομολογηθεί. Τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας επιφυλάσσουν ωστικά κύματα για ολόκληρη την περιοχή μας. Πέρα από τη δημιουργία των νέων κρατικών-πολιτικών δομών, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η ταυτότητα των πολιτικών ομάδων οι οποίες στο μέλλον θα πρωταγωνιστούν ή και που θα μονοπωλούν το πολιτικό προσκήνιο των νέων κρατών. Ακόμη πιο σημαντική είναι η ταυτότητα και οι στόχοι των μυστικών υπηρεσιών οι οποίες υποστηρίζουν τις εν λόγω ομάδες.

Η Συρία αποτελεί ένα ιστορικής σημασίας case study. Με ποιο τρόπο θα επεξηγήσουμε την παρασκηνιακή συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, της Τουρκίας, της Ιορδανίας, του Κατάρ και της Δύσης με απώτερο στόχο την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας; Ποια συμφέροντα υποχρεώνουν σε συνεργασία την Άγκυρα με το Τελ Αβίβ, τη Χαμάς και το Κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων; Ποιους απώτερους στόχους εξυπηρετούν οι σάκοι με τον χρυσό και τα δολάρια που μεταφέρουν οι πράκτορες του Κατάρ για τη Χαμάς; Τέλος, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών; Απλώς η διάλυση των σημερινών συνόρων ή κάτι περισσότερο;

* Ο Νίκος Στέλγιας είναι ανταποκριτής της «Κ» στην Κωνσταντινούπολη

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση