Εθνική Αναπτυξιακή Πολιτική έχει ανάγκη η Ελληνική Θράκη και όχι ΕΟΖ

Άρθρο - παρέμβαση του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμου σχετικά με τις προσπάθειες δημιουργίας Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης στη Θράκη

Πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αλεξανδρούπολη το 3ο χρηματοοικονομικό συνέδριο από το "Economic Forum of Thrace". Όσο κι αν προσπάθησε να πείσει η πλειάδα των "φιλελλήνων" ομιλητών περί της ευεργετικής προσφοράς της Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης (Ε.Ο.Ζ.) στην περιοχή, τελικά δεν τα... κατάφερε. Ίσως γι’ αυτό εφέτος επιστράτευσε μερίδα τοπικών επαγγελματιών προκειμένου η "προώθηση" των προϊόντων τους να καταστεί ασπίδα ή προπέτασμα καπνού ή πρόγευση ενός μελλοντικού οικονομικού παραδείσου.

Η εμμονή στην ιδεοληψία θεσμοθέτησης Ε.Ο.Ζ. στη Θράκη είναι άκρως επικίνδυνη και διόλου αθώα. Η διαφοροποίηση του γεωγραφικού μας διαμερίσματος από την υπόλοιπη Πατρίδα μας θα είναι απαρχή εδαφικής ανεξαρτητοποιήσεως.

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η Ε.Ο.Ζ. στη Θράκη θα είναι κάπως οικονομικά ευεργετική, τελικά θα αποτελέσει ομολογία ελλιποβαρούς σχέσεως της περιοχής με τον εθνικό κορμό, με εθνικά τραγικές συνέπειες. Θυμόμαστε όλοι, ότι υπήρξαν ευεργετικοί Αναπτυξιακοί Νόμοι για την περιοχή μας, αλλά δυστυχώς σκυλεύτηκαν. Υπάρχουν ακόμα τρόποι για την διακοπή της οικονομικής αιμορραγίας της βορείου Ελλάδος προς τις πέριξ βαλκανικές χώρες. Όχι όμως μόνο η Θράκη! Για το όνομα του Θεού! Ας μην ανοίξουμε την πόρτα σε κατεστρωμένα "σχέδια επί χάρτου" που η επίκαιρη οικονομική δυσπραγία "βολεύει" την ύποπτη εφαρμογή τους.

Οι "οικονομικοί παράδεισοι", οπουδήποτε εφαρμόσθηκαν άφησαν πίσω τους ερείπια για τους γηγενείς και πλούτο για τους αλλοδαπούς επενδυτές. Άραγε, σκεφτήκαμε σοβαρά γιατί δεν επιλέγεται για Ε.Ο.Ζ. η νότια Βουλγαρία;

Η μετατροπή της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης σε Ε.Ο.Ζ. θα υπονομεύσει τη συνοχή και την ενότητα του Ελληνικού Κράτους, θα τεμαχίσει και θα κατακερματίσει την ολότητα της Ελληνικής Επικράτειας σε αυτόνομες περιοχές, "Ομοσπονδίες", "Ζώνες" και "Περιφέρειες" και θα καταργήσει την συνταγματική δέσμευση της ενιαίας και συνολικής έκφρασης του Ελλαδικού χώρου. Οι σύγχρονες συνθήκες της οικονομικής κρίσης που περνάει η Χώρα μας δεν πρέπει να μετατραπεί σε εθνική κρίση. Η ελληνική Θράκη έχει ιδιαιτερότητες και ιδιοπροσωπία, γνωστά σε όλους, φίλους και εχθρούς, που δεν επιτρέπουν την οικονομική διαφοροποίησή της από τον εθνικό κορμό.

Στην ευαίσθητη Περιφέρεια ΑΜΘ, την αναπτυξιακή πολιτική πρέπει να ασκεί στο σύνολό της, η επίσημη Ελληνική Πολιτεία και οι θεσμικοί γηγενείς εκπρόσωποί της, με στόχους την ενίσχυση και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής και την επένδυση στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της.

Υπάρχουν νόμοι, μέτρα, σχεδιασμοί και "εργαλεία" για την αναπτυξιακή στρατηγική της Περιφέρειας ΑΜΘ. Η θεσμοθέτηση Ε.Ο.Ζ. στην περιοχή μας θα είναι μία ομολογία ότι χάνουμε την μάχη και παραδινόμαστε ως κοινωνία σε τρίτους επικυρίαρχους.

Δεν σκιαμαχώ με εχθρούς, δεν οσφραίνομαι συνωμοσίες γύρω μου, αλλά, ούτε βαυκαλίζομαι με έωλες ψευδαισθήσεις. Ας σοβαρευτούμε. Υπήρξαν και σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Χώρας μας υγιείς τοπικισμοί… που όταν έγινε αντιληπτό ότι κάποιοι καταλλήλως τους "αξιοποιούσαν" υπεστάλησαν εν μιά νυκτί.

Δεν είναι καιρός για απομονωτισμούς. Το σοβαρό πρόβλημα της Θράκης, είναι άλλης μορφής και όχι τόσο οικονομικό, ή τουλάχιστον είναι οικονομικό όσο είναι και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Επιμένω και θα συνεχίσω εντονώτερα να επιμένω, ότι το προβατόσχημο "Economic Forum of Thrace" και η προώθηση των απόψεών του θα είναι η καταστροφή της ιδιοπροσωπίας και της εδαφικής ανεξαρτησίας της Θράκης.

Για να πέσουν τα προσωπεία, θα ήταν ιδιαίτερα επωφελές να δημοσιοποιηθούν οι βασικές παράμετροι του Forum. Πόσα και ποιά είναι τα μέλη του; Ποιές δράσεις, ποιά έργα, ποιές πρωτοβουλίες του Forum συνοδεύουν την προώθηση της Ε.Ο.Ζ.; Ο λαός μας οφείλει να τα πληροφορηθεί, προκειμένου να αξιολογήσει την συνολική πρόταση στην περιοχή. Ας σταματήσει πια ο κλεφτοπόλεμος που διεξάγεται "εν κρυπτώ και παραβύστω" από μια Κυρία, πίσω από την πλάτη μας, κάτω από τα πόδια μας, χωρίς να αρθρώνεται επίσημα και υπεύθυνα ολοκληρωμένη πρόταση. Επιμένω σ´ αυτό, επειδή όσοι ζούμε στη Θράκη αγωνιούντες και αγωνιζόμενοι για το μέλλον της, τρομάζουμε όταν βιώνουμε ξαφνικά την εισβολή διαφόρων "σωτήρων" της οι οποίοι δεν έχουν διαχρονική και σταθερή παρουσία στον τόπο μας, ούτε προτείνουν διάφανους στόχους. Μάλιστα, πρόσφατα δημοσιεύματα καθιστούν αμφιλεγόμενες μέχρι και ύποπτες τις εν λόγω "σωτήριες" αυτές διασυνδέσεις.

Στη Θράκη υπάρχουν και λειτουργούν Θεσμοί, Φορείς, Οργανισμοί, υπάρχουν και οι πολίτες της που σηκώνουν το βάρος της προοπτικής και του μέλλοντός της.

Ας μην λησμονούμε, τέλος, την γνωστή στους Έλληνες προειδοποίηση, που ήταν ο πραγματικός φόβος του Λαοκόοντα: "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας…".

Και ο δικός μας φόβος δεν είναι ανυπόστατος, ούτε φανταστικός…

Εύχομαι να μην χρειαστεί να τον επεξηγήσω περισσότερο αναλυτικά.

✥ Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος

Πηγή

Όχι στην... “αναπτυξιακή” στασιμότητα της Θράκης

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. κ. Άνθιμος, με αφορμή το θέμα του χρυσού, μιλάει “έξω από τα δόντια”. - “Είμαστε τυφλοί λοιπόν; - Δεν βλέπουμε τι έρχεται; - Δεν διαβάζουμε στατιστικές; - Δεν μας ξαφνιάζουν οι αθρόες επισκέψεις Πρέσβεων και Προξένων στην περιοχή μας; - Όχι στον δρόμο των αβάσιμων ελπίδων για την ανάπτυξη του τόπου μας”.

Μάταιη επιμονή σε φανταστικούς παραδείσους χαρακτηρίζει ο Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Άνθιμος το ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ, που ακούγεται από τους βολεμένους στον τόπο μας.

Παίρνοντας θέση για το θέμα της επένδυσης των Χρυσωρυχείων ο κ. Άνθιμος επισημαίνει με νόημα:

Για ποιο μέλλον των παιδιών μας μιλάτε; Τα παιδιά της σημερινής Θράκης εννοείτε”;

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε, γράφει τα εξής:

“Με αφορμή όσα συνέβησαν την ημέρα του ατυχούς διαλόγου περί των Χρυσωρυχείων, στο Δημοτικό Θέατρο της πόλεως μας την προηγούμενη Κυριακή 13 Φεβρουαρίου και τα όσα σχετικά στη συνέχεια γράφτηκαν στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αισθάνομαι την ανάγκη, ψύχραιμα τώρα, να δηλώσω τα εξής:

Τα γεγονότα με πίκραναν, επειδή απέδειξαν ότι αρκετοί συμπολίτες μας, ακόμα δεν βιώνουν μέσα τους δημοκρατικά την έννοια της Κοινωνίας των προσώπων, οπότε γι' αυτό και δεν εκφράζονται διαλογικά. Το οποίο σημαίνει: καταθέτω τα επιχειρήματά μου, επιτρέπω στους άλλους να κάνουν το ίδιο, προβληματίζομαι αντικειμενικά χωρίς να πιστεύω σε καμμιά υπεροχή των απόψεων μου, συζητώ ελεύθερα και αβίαστα με στόχο την αναγωγή μου σε μια ανώτερη αλήθεια, που τελικά θα είναι συγκερασμός και κράμα των όσων διαμείβονται στο διάλογο.

Ξεπερνώ, όμως, γρήγορα την συμπεριφορά, επειδή, κατά πως έλεγε η Μάργκαρετ Θάτσερ, "η ευγένεια είναι σαν την εξουσία, ή την έχεις ή απλώς δεν την έχεις".

Συνεχίζει, λοιπόν, αναμφίλεκτα να με συνέχει η αγωνία της πορείας του τόπου μας.

Μιά πορεία, χωρίς επενδύσεις, χωρίς τουρισμό, με συντελεσμένες και επερχόμενες απολύσεις εργατικού δυναμικού και προγραμματιζόμενες ομαδικές μεταναστεύσεις νέων επιστημόνων συμπολιτών μας, σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

H παραπάνω διαπίστωση θα μπορούσε να ονομασθεί "αναπτυξιακή στασιμότητα", όμως, επειδή αφορά μόνο στο χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής μας, λέγεται εθνική αυτοκτονία.

Μάλιστα σε μια εποχή, που η γειτονική Τουρκία, μέσω της τουρκικής Τράπεζας στην Κομοτηνή, αγοράζει διαρκώς χωράφια, οικόπεδα και σπίτια στον Έβρο τον οποίο εποικίζει με μουσουλμάνους από Ροδόπη και Ξάνθη συστηματικά, παρά την απαγόρευση της Συνθήκης της Λωζάνης.

H στάση μου, πάντως, από δω και πέρα, απέναντι σε παρόμοια ζητήματα που θα προκύπτουν στην περιοχή μας, δεν θα είναι η ίδια.

Θα απέχω συστηματικά, για να μην επιδιώκουν κάποιοι να με προσεταιρισθούν ώστε να κοστολογήσουν ακριβά τη θέση μου και κάποιοι άλλοι να δημαγωγούν "πολεμώντας" με, προκειμένου να αναδειχθεί ο ρόλος και ο λόγος τους.

Μίλησα για απάτες όσων εκμεταλλεύτηκαν τον τόπο μας και κανείς δεν μου ζήτησε εξηγήσεις.

Ζήτησα εναλλακτικές προτάσεις, επενδυτικά έργα πιό φιλικά στο περιβάλλον και άκουσα "οράματα και θαύματα".

Διαβεβαίωσα ότι θα ηγηθώ αγώνος ενάντια σε κάθε "βλαβερή" επένδυση, με την προυπόθεση να επανεξετασθεί αντικειμενικά η ποιότητα της δραστηριότητός της και κάποιοι μου αντέτειναν ως αντικειμενικό τον μονόλογο.

Εξέφρασα δημόσια την υποψία μου ότι ο λαός μας άλλαξε στάση και θέση, από ανάγκη, μα ανυποψίαστοι της περιρρέουσας τραγικότητος, μου επετέθησαν.

Θα μπορούσα να σας πω: «ηυλήσαμεν υμίν και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν υμίν και ουκ εκλαύσατε» (Λουκ. 7,32)

Δεν με ενοχλεί που αμφισβητήθηκε η στάση μου, με πικραίνει η μάταιη επιμονή σε έωλες ελπίδες και ο στείρος προσανατολισμός σε φανταστικούς παραδείσους που, φευ, δεν θα ‘ρθουν ποτέ.

Επιμένω σε εξεύρεση οιωνδήποτε θέσεων εργασίας στον Έβρο.

Διαφορετικά να μου διαλευκάνετε, παρακαλώ, όσοι μιλάτε για το "μέλλον των παιδιών μας", ποια παιδιά της σημερινής Θράκης εννοείτε;

Είμαστε τυφλοί, λοιπόν;
Δεν βλέπουμε τί έρχεται;
Δεν διαβάζουμε στατιστικές;
Δεν παρατηρούμε τα διπλωματικά σημάδια των καιρών;
Δεν μας ξαφνιάζουν οι αθρόες επισκέψεις των Πρέσβεων και των Προξένων στην περιοχή μας;
Δεν ερμηνεύουμε τα πληθωρικά "τυχαία", πρόσφατα δημοσιεύματα της εφημερίδας Pravda;
Ούτε κατανοούμε την πορεία που μας χάραξε το ΔΝΤ; "Τίς έστιν ούτως ευήθης, όστις αγνοεί...αν αμελήσωμεν;"

Με λοιδόρησαν κάποιοι, επειδή τους "ξάφνιασε" και τους "πόνεσε", ο λόγος μου!

Ε, λοιπόν, μη φοβάστε! Τα λόγια του Επισκόπου σας δεν πονούν.

Μακάρι να μην πονέσουμε, ως έθνος, από ευφάνταστες ψευδαισθήσεις και μυωπικές επιλογές.

Προχωρήστε λοιπόν, κάποιοι άρχοντες του τόπου και κάποιοι παράγοντες της δημόσιας ζωής, τον δρόμο των αβάσιμων ελπίδων εν μέσω πρόσκαιρων και ευμετάβλητων χειροκροτημάτων κι αφήστε με εμένα στο μονοπάτι της συναναστροφής με την δυστυχία των συνανθρώπων μας στο σήμερα, που οιωνίζει την βέβαιη καταστροφή όλων στο κοντινό αύριο.

Η αγωνία μου δίπλα στους φτωχούς και στους ευτελισμένους συμπολίτες μας, είναι η αποστολή της Εκκλησίας, μα, είναι και η τιμητική θέση που μου έδωσε ο Θεός.

Εύχομαι σε όλους σας τα καλύτερα, όμως, σας υπενθυμίζω ότι για την Πίστη μας οι ευχές "επιδρούν" μόνο όταν ακολουθούνται από υπεύθυνες ενέργειες.

Περιορίζομαι στο πρώτο, όταν δεν αντέχετε το δεύτερο".

Ευχέτης με αγάπη και τιμή προς όλους σας

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση