Δραχμή ή ευρώ: Ψευτοδίλημμα

Για καθαρά κομματικούς λόγους (πολιτικό κόστος, το λένε) άλλοι μεν δεν τολμούν να βάλουν βαθιά το μαχαίρι και να αποκόψουν ό,τι σάπιο υπάρχει, άλλοι δε τρέφονται από αυτό το σάπιο και το συντηρούν

Φοβούμαι πως γυρίζουμε συνεχώς γύρω από το πρόβλημα, επιχειρώντας να επιλύσουμε τα παρεπόμενά του, αποφεύγοντας -εκούσια ή ακούσια- να ασχοληθούμε με το κυρίως πρόβλημα. Οι ψυχολόγοι θεωρούν αυτήν την τακτική, ως άμυνα του ατόμου, που αντιλαμβάνεται ότι απειλείται και μη μπορώντας -ή και μη θέλοντας- να εξουδετερώσει την απειλή, ασχολείται με τα δευτερεύοντα.

Εδώ και δυο χρόνια, από τότε που συνειδητοποιήσαμε πού μας οδήγησε ο κ. Γ. Παπανδρέου, οι αντιπαραθέσεις μας εστιάζονται στο μνημόνιο – αντιμνημόνιο, στο ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω από την Ευρώπη. Σοβαρά διλήμματα αναμφίβολα, αλλά αυτά είναι τα συμπτώματα, δεν είναι η ασθένεια.

Καλώ κάθε καλόπιστο αναγνώστη να αναρωτηθεί. Έχει σημασία αν το φακελάκι που θα μας ζητήσουν είναι σε δραχμές ή σε ευρώ; Έχει σημασία αν είμαστε εντός ή εκτός της Ευρώπης; Έχει σημασία αν υπάρχει ή όχι μνημόνιο; Υπάρχει κάποιος αυτοματισμός που θα εξαλείψει τη συναλλαγή δωροδότη και δωροδοκούμενου;

Θα πάψει να νοθεύει τη βενζίνη ή θα παραδίδει ελλιπές το πετρέλαιο θέρμανσης ο επιχειρηματίας, ανάλογα με το αν πληρωθεί με δραχμές ή ευρώ; Θα πάψει η εξάρτηση κάποιων πολιτικών από τους «εθνικούς προμηθευτές», ανάλογα με το αν υπάρχει το μνημόνιο ή το «ξαποστείλαμε»; Θα πάψει ο εκπαιδευτικός να βάζει μικρό βαθμό στο πρώτο τρίμηνο, ώστε να του αναθέσουν οι γονείς έναντι αμοιβής την βελτίωση της απόδοσης του παιδιού τους, ανάλογα με το αν είμαστε στην ΕΕ ή εκτός;

Θα περιοριστούν οι καισαρικές που ενώ στην Ευρώπη γίνονται στο 10% περίπου των περιπτώσεων, στην Ελλάδα ξεπερνούν το 50% (γίνεται λόγος και για 70%) αν ο γιατρός πληρωθεί σε δραχμές ή ευρώ - στο δεκαπλάσιο από την αποζημίωση για φυσιολογική γέννα; Ή εξαρτάται από το μνημόνιο ή αντιμνημόνιο το γεγονός ότι, παρά τα σαφή συμπτώματα μιας ασθένειας, οπωσδήποτε θα σταλείς σε ιδιωτικό ερευνητικό κέντρο για μαγνητική ή ό,τι άλλο αποφέρει ικανοποιητική μεσιτεία στον γιατρό;Θα χρειάζονταν μήνες και μήνες για να καταγράψω κάθε περίπτωση χωριστά που δηλητηριάζει τον οργανισμό του κράτους, και η οποία δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα παραπάνω ψευτοδιλήμματα.

Το πρόβλημά μας είναι πολύ βαθύτερο από ό,τι εμφανίζεται. Για καθαρά κομματικούς λόγους (πολιτικό κόστος, το λένε) άλλοι μεν δεν τολμούν να βάλουν βαθιά το μαχαίρι και να αποκόψουν ό,τι σάπιο υπάρχει, άλλοι δε τρέφονται από αυτό το σάπιο και το συντηρούν.

Όποια επιλογή και να κάνουμε (ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω από την ΕΕ, μνημόνιο ή όχι) κανένα όφελος δεν μπορεί να επιφέρει, αν δεν συνοδευτεί από αλλαγή της συμπεριφοράς μας. Αν δηλαδή, δεν κατανοήσουμε ότι είμαστε μέλη μιας κοινωνίας κι έχουμε χρέος να την διατηρήσουμε υγιή, αφού εκτός της κοινωνίας -όπως έγραψε ο Αριστοτέλης- ζουν μόνον τα θηρία ή οι θεοί. Πλην εάν δεχθούμε ότι είμαστε θηρία, αφού θεοί δεν είμαστε.

Λόγω του ότι οικειοθελώς κανείς μας δεν προτίθεται να αλλάξει συμπεριφορά και να σεβασθεί τους άλλους (ο Τολστόι έγραψε ότι, όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανείς τον εαυτό του), η μόνη ελπίδα ανάτασης υπάρχει στο να συναισθανθούμε ότι «δεν πάει άλλο». Όσο γρηγορότερα υποχρεωθούμε από τα πράγματα να το συνειδητοποιήσουμε, τόσο μικρότερες οι απώλειες.

Ο Μακεδών

Υ.Γ. Σε σχέση με το χθεσινό μας άρθρο «Θέλουν να μας βυθίσουν, όχι να μας σώσουν…», όσοι δεν συμφωνούν με τα λόγια ενός άγνωστου γραφιά, ας διαβάσουν τι είπε ο «επώνυμος» Τσόμσκι σε συνέντευξή του, μια μέρα μετά τη δημοσίευση του δικού μας άρθρου:

«Πιστεύω ότι η Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο γι’ αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν.
Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση