Μια κυβέρνηση παρωδία...

Γράφει ο Νίκος Βραχασωτάκης

Δυστυχώς σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας μας έτυχαν οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι από όποια πλευρά και αν το δεις.

Αλλά ας αρχίσουμε από τον απατεώνα της υπόθεσης που είναι και ο σημερινός πρωθυπουργός.

Κατάργηση χαρατσιού, αύξηση του αφορολόγητου, μείωση του ΦΠΑ της εστίασης, αποκατάσταση συντάξεων και πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα 2009, αποκατάσταση των ζημιών από το κούρεμα στους ομολογιούχους και στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι μόνο λίγες από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος ήτανε η λεγόμενη δύναμη υπευθυνότητας που θα επαναδιαπραγματευτεί και θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι αλλά πάντα ευγενικά και...ευρωπαϊκά!

Ο Σαμαράς όχι απλά δεν έχει κινήσει διαδικασίες για την εκπλήρωση των προεκλογικών του δεσμεύσεων αλλά δεν τα αναφέρει καν!

Τα 18 του σημεία είναι παρελθόν και αντ' αυτού θα εφαρμόσει τις 7 πληγές του Φαραώ.

Ας περάσουμε στο δεύτερο βιολί της κυβέρνησης τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Αυτός ο άνθρωπος νομίζει πως γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου το βράδυ, δεν εξηγείτε αλλιώς η έως τώρα στάση του στην κυβέρνηση.

Είναι έτοιμος να διαπραγματευτεί σκληρά τα μέτρα που επέβαλε, και δεν θα εκπλαγώ αν σε λίγο θα ασκήσει και έντονη κρητική στην Νέα δημοκρατία για το χαράτσι που ο ίδιος επέβαλε.

Και τέλος ο Φώτης ο Κουβέλης που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως πήγε και κόλλησε με τους άλλους δυο.

Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα βρέθηκε στην κυβέρνηση την στιγμή που οι άλλοι δυο είχαν 151 βουλευτές και χωρίς εκείνον, δεν ξέρω αν θα απαγκιστρωθεί από το μνημόνιο αλλά το κόμμα του έχει απαγκιστρωθεί ήδη από την αριστερά

Μάλλον κολλάει τα τελευταία του ένσημα στην πολιτική και θέλει να κάνει παρέα στον Καρατζαφέρη που νιώθει πολύ μόνος.

Ώρες ώρες σκέφτομαι αν αυτή η κυβέρνηση παρωδία ήτανε του ΣΥΡΙΖΑ, τι θα είχε συμβεί στα κανάλια;

Φαντάσου να ήτανε ο Τσίπρας στο νοσοκομείο με πρόβλημα στο μάτι, ο υπουργός οικονομίας να λιποθυμούσε, ο υπουργός εργασίας να παραιτούνταν την άλλη μέρα από την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Θα έβγαινε ο Μιχελάκης κάθε 6 ώρες σαν την αντιβίωση στα κανάλια και θα μίλαγε για ανεύθυνους, για λαοπλάνους, για λαϊκιστές και δεν ξέρω και εγώ για τι άλλο.

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα αντέξουν για πολύ, όχι μόνο επειδή οι πράξεις τους θα είναι αντίθετες από το λαικό αίσθημα αλλά και επειδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δυνατά στελέχη στους κόλπους τους.

Αυτό το καρκίνωμα είτε το θέλουν είτε όχι τα εγχώρια συμφέροντα θα φύγει γρήγορα από την ελληνική βουλή για να αναλάβουν άλλοι οι οποίοι θα έχουν τον τσαμπουκά να πούνε και το όχι.

Ας ελπίσουμε όμως πως μέχρι τότε δεν θα μας έχουν αφανίσει οι φύλακες του συντάγματος και των νόμων.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση